Academic literature on the topic 'Narkotyki i młodzież'

Zachowania ryzykowne podejmowane przez młodzież nie są zjawiskiem nowym. To problem wieloaspektowy i złożony, zdeterminowany czynnikami społecznymi i psychologicznymi. Definicja zachowań ryzykownych młodzieży mówi, że są to działania podjęte z własnej woli, których skutki pozostają niepewne, z możliwością dającego się określić negatywnego skutku dla zdrowia. Wśród najczęściej wymienianych zachowań ryzykownych młodych znajdują się: palenie tytoniu, nieprawidłowe odżywianie, spożywanie alkoholu, używanie narkotyków, zachowania samobójcze, nieumyślne urazy ciała, przestępczość, przemoc, ciąże nieletnich, choroby przenoszone drogą płciową, ucieczki z domu i bezdomność młodzieży, a także brak potencjalnych sukcesów szkolnych i porzucenie szkoły. Niniejszy artykuł stanowi przegląd literatury na temat zachowań ryzykownych młodzieży w trzech aspektach: pedagogicznym, psychologicznym i kryminologicznym.

Celem pracy jest omówienie działań Policji w odniesieniu do zwalczania przestępczości narkotykowej wśród młodzieży. Scharakteryzowano miejsce, funkcje i zadania ustawowe Policji oraz miejsce tej formacji w systemie bezpieczeństwa i porządku publicznego. W kolejnej części pracy odniesiono się do wyjaśnienia podstawowych pojęć na płaszczyźnie analizowanego zagadnienia oraz ukazano uprawnienia i procedury stosowane przez Policję w postępowaniu z nieletnimi na przykładzie wybranych elementów. We współczesnym świecie narkotyki są uznawane jako jedno z poważniejszych zagrożeń społecznych. Oprócz tego, że stają się podłożem wielu patologii, są jednocześnie dochodowym interesem dla wielu zorganizowanych grup przestępczych. Powodów, dla których ludzie sięgają po środki psychoaktywne jest wiele. Począwszy od dążenia do redukcji stresu, poprzez zwykłą chęć, aż po namowy środowiska rówieśniczego oraz najbliższego otoczenia. Tego rodzaju związki chemiczne towarzyszą człowiekowi od momentu powstania wspólnoty pierwotnej i początkowo stosowane były jako środek łączności jednostki z bogiem, za sprawą swojego psychodelicznego i odurzającego oddziaływania na ośrodkowy układ nerwowy. Prawdziwy problem natury społecznej, ale również kryminalnej rozpoczął się w momencie, kiedy zarówno dilerami, jak również konsumentami narkotyków stali się coraz młodsi ludzie. Środki psychoaktywne dla młodzieży dostępne są praktycznie we wszystkich miejscach, gdzie przebywa. Są to restauracje, puby, dyskoteki, najbliższe sąsiedztwo, a nawet szkoła. Kolejnym poważnym problemem jest zmiana w preferencjach zażywanych przez młodych ludzi narkotyków. Swego czasu popularna była marihuana oraz haszysz, które uznawane są za tzw. narkotyki lekkie. Obecnie podobną popularnością cieszy się amfetamina, czy droż-sza kokaina. Narkotyki wraz z upływem czasu stają się dla młodych ludzi nie tylko nieodłącznym elementem weekendowych zabaw. Wraz z ich rozwojem, przejmowanie nowych ról społecznych środki psychoaktywne okazują się nieodzowne w szkole, a następnie w pracy.

<p>W opracowaniu omówniono szczególną rolę nauczyciela/szkoły w zakresie szkolnej profilaktyki współczesnych zagrożeń społecznych i zdrowotnych (takich jak na przykład współczesne narkotyki i dopalacze, cyberprzemoc, hazard, okaleczanie ciała, zaburzenia odżywiania). Współczesny świat jest pełen zagrożeń cywilizacyjnych, które w sposób bezpośredni lub pośredni wpływają na rozwój dzieci i młodzieży. Dynamicznie zmieniająca się rzeczywistość sprawia, że coraz częściej odpowiedzialność za przygotowanie młodych ludzi do codziennego życia, do przyszłości, spoczywa na nauczycielach. To właśnie oni – nauczyciele, wychowawcy – dysponują (lub powinni dysponować) szeroką wiedzą na temat prawidłowego rozwoju młodego człowieka i współczesnych zagrożeń. Zarazem wszelkie działania profilaktyczne nie powinny eliminować z tego procesu rodziców, którzy nie zawsze posiadają wystarczający zakres wiedzy na temat świata, w którym funkcjonują ich dzieci.</p>

Skid Row w Los Angeles jest obecnie dzielnicą o największej w USA populacji osób w kryzysie bezdomności, przebywających pod gołym niebem. Na jej terenie od ponad stu lat działają organizacje charytatywne i schroniska dla bezdomnych będąc świadkami historii miasta i przemian w obrębie jego społeczności. Administracja publiczna tworzyła regulacje, których celem była z jednej strony pomoc osobom jej potrzebującym, a z drugiej ograniczenie ich obecności w przestrzeni miejskiej. Populacja Skid Row ulegała wielokrotnym przekształceniom zarówno pod względem liczebności, jak i swojej struktury: od bezrobotnych w oczekiwaniu na kolejną pracę, weteranów, osoby chore psychicznie, uzależnione od alkoholu i narkotyków, po rodziny z dziećmi i uczącą się młodzież. Szczególny wpływ na przyspieszenie tych procesów wywarła pandemia COVID-19, zwiększając liczbę osób zagrożonych utratą dachu nad głową w skali całego kraju. Celem autorki niniejszego artykułu jest wprowadzenie w problematykę bezdomności w USA za pomocą studium przypadku dzielnicy Skid Row w Los Angeles i wskazanie, iż fenomen bezdomności stanowi ważny aspekt dla zrozumienia kultury i społeczeństwa amerykańskiego.

Termin literatura dla młodzieży zwraca uwagę na wiek odbiorcy i sugeruje potrze�bę uwzględnienia jego ograniczeń i potencjału w doborze tematyki, komplikacji arty�stycznych oraz językowych struktur. Skupienie uwagi na pograniczu tzw. książki dzie�cięcej i młodzieżowej oraz młodzieżowej i dorosłej, czyli tzw. middlegrade (8–13 lat) i Young Adult (13–18 lat) pozwala na przyjrzenie się literackim obrazom dojrzewania ukazanego na tle rodziny. Polskie powieści z nurtu YA, powstałe na przełomie XX i XXI wieku, odzwiercie�dlają przemiany, które zaszły w strukturze społecznej rodziny po 1989 roku. Kryzys ro�dziny jest wynikiem obyczajowych i cywilizacyjnych przemian. Rodzina, zarówno ta pełna, niepełna i rekonstruowana zawodzi w momencie, gdy dorastający w niej bohater staje wobec próby dojrzałości, w momencie choroby czy śmierci bliskiej osoby, wła�snej niepełnosprawności, rozpoczynając życie seksualne, doświadczając wczesnego macierzyństwa czy ulegając pokusom dilerów narkotyków. Powieści o kryzysach w życiu nastoletnich bohaterów ujawniają kryzys macierzyństwa i ojcostwa. Ojcowie najczęściej wykluczani są z rodzinnego pejzażu. Matki za miast wychowywać swoje nastoletnie dzieci, starają się sprawować nad nimi kontrolę. Domowy porządek to rygor bezwzględnego posłuszeństwa wymuszanego presją psy�chiczną i krzykiem. Agresja słowna i upokorzenie staje się źródłem emocjonalnego osierocenia młodego bohatera. Rodzina w każdym z zaprezentowanych modeli jest instytucją pozbawioną mecha�nizmów naprawczych. Pod wpływem trudnych przeżyć nie dokonuje się przewarto�ściowanie dotychczasowych struktur jej organizacji, zależności, relacji. Przedstawione literackie portrety familii ujawniają stereotyp strukturalny, kulturowy i emocjonalny, który nie dostarcza wzorców pozytywnych i nie pozostawia złudzeń co do trwałości więzi spajających członków rodziny. Ujawniają też kryzys pisania o rodzinie w literaturze YA, ponieważ brakuje w prezentowanych utworach prób przezwyciężania stereotypów kulturowych i ukazywania zamiast obrazów kryzysu kierunków, w jakim dokonują się przemiany współczesnej rodziny.