Academic literature on the topic 'Moc prawna'

Artykuł 9 Konstytucji RP wraz z art. 2 oraz 91 ust. 1–3 Konstytucji RP tworzą silną i jed-noznaczną podstawę do nadania wyrokom TSUE wiążącego charakteru i bezpośredniej skuteczno-ści w sferze prawa krajowego. Moc prawna tego zobowiązania wyrasta z powszechnego prawa mię-dzynarodowego, wzmocnionego konstytucyjnym charakterem przepisów, które odwzorowują go na płaszczyźnie prawa wewnętrznego. Bezpośrednia skuteczność wyroków TSUE w prawie państwa członkowskiego jest wynikiem złożonej wykładni czerpiącej z zespolenia metod językowej, syste-mowej i celowościowej, z uwzględnieniem zasad dobrej wiary i pacta sunt servanda. Bezpośrednia skuteczność wyroku TSUE w prawie krajowym w stopniu najpełniejszym stanowi o wywiązaniu się z zobowiązania o przestrzeganiu przez Rzeczpospolitą Polską wiążącego ją prawa międzynarodowego oraz urzeczywistniania idei demokratycznego państwa prawnego. Niewywiązanie się z obowiązku wy-konania wyroku sądu międzynarodowego funkcjonującego w strukturze organizacji międzynarodowej (UE), do której Polska, czerpiąc ze swojej suwerenności, przystąpiła za pośrednictwem zawartych przez siebie umów międzynarodowych, stanowi o odpowiedzialności Rzeczypospolitej Polskiej na gruncie prawa międzynarodowego. Stan ten oznacza naruszenie zobowiązań traktatowych wobec or-ganizacji i wszystkich pozostałych państw członkowskich. Sanowanie tego naruszenia wymagałoby zgody wszystkich państw członkowskich albo na usunięcie podstawy odpowiedzialności w konkret-nym przypadku, albo na zmianę prawa unijnego stanowiącego źródło przedmiotowych zobowiązań. Jakiekolwiek jednostronne działania RP nie są w stanie wywołać żadnego z tych skutków. W wypadku wdrażania odpowiedzialności międzynarodowoprawnej w pierwszej kolejności przyjmuje ona postać wewnątrzorganizacyjną (na przykład procedura z art. 7 TUE, wyroki i zarządzenia tymczasowe TSUE, kary finansowe). W dalszej kolejności odpowiedzialnością tą rządzą zasady ogólne prawa międzyna-rodowego. W ostatecznym rozrachunku naruszenie zobowiązania, które zostanie utożsamione z po-gwałceniem przedmiotu i celu traktatów konstytuujących UE, może stanowić podstawę wykluczenia państwa członkowskiego z UE bez jego zgody (art. 60 ust. 2 KWPT) niezależnie od ścieżki wystąpie-nia z organizacji przewidzianej w art. 50 TUE.

W niniejszym opracowaniu przedstawiono źródła prawa powszechnie obowiązującego, zdefiniowano katalog i system źródeł prawa, a także moc prawną ustawy. Autorka podjęła się również scharakteryzowania zasady nadrzędności Konstytucji RP w stosunku do innych aktów normatywnych. W trakcie omawiania ustawy zwrócono uwagę na jej zakres formalny oraz budowę zgodnie z zasadami techniki prawodawczej i jej najwyższą po Konstytucji moc prawną. Opisano układ oraz postanowienia przepisów merytorycznych, zmieniających, przejściowych i końcowych, a także oznaczanie przepisów aktu normatywnego. Omówiono, prymat ustawy, systematykę ustaw oraz instytucję inicjatywy ustawodawczej. W opracowaniu zostały zaprezentowane, wskazywane w doktrynie prawa konstytucyjnego, podmioty i organy posiadające prawo do inicjatywy ustawodawczej.

Ujawniono treść umowy pomiędzy firmą Pfizer a Brazylią. Z informacji od pracownika firmy Pfizer wynika, że takie umowy podpisały wszystkie kraje w liczbie 110, w tym Polska. Treść umowy po wstępnej analizie wskazuje, że jest nieważna z mocy prawa. Mimo to na jej podstawie podjęto liczne działania szkodzące społeczeństwu w postaci tzw. Lockdownu oraz w wielu miejscach obowiązkowego poddania się eksperymentowi genowemu pod groźbą utraty zatrudnienia jak tez wprowadzono liczne ograniczenia, pozbawiając społeczeństwo elementarnych praw publiczno-ustrojowych. Po ujawnieniu treści umowy uruchomiła się debata społeczna w zakresie jej unieważnienia. Zważywszy, że dyskusja obraca się wokół kwestii, ważności umowy i związania strony umową, uwzględniając znaczenie rozróżnienia pojęć „ważność umowy” i „możliwość obowiązywania umowy”, konieczne jest przypomnienie rzeczy pozornie oczywistej. Pojęcie „umowy” używane bywa przez prawników w trzech znaczeniach; po pierwsze (I) czynności prawnej, której substratem są zgodne oświadczenia woli dokonujących jej stron, po drugie (II) zobowiązaniowego stosunku prawnego (art. 353 k.c.) wiążącego strony na skutek zawarcia ważnej umowy (czynności prawnej). Po trzecie bardziej potocznie (III) umową bywa nazywany dokument, w którym zamieszczone zostały oświadczenia stron będące składnikami umowy w pierwszym znaczeniu. O które znaczenie chodzi wynika zazwyczaj z kontekstu, jednak jak widać możliwe są nieporozumienia. To czy umowa (czynność prawna) jest ważna, zależy od tego czy jej treść i forma odpowiada wymogom ustanowionym przez krajowy system prawa cywilnego. Jeśli wymogi te są spełnione, powstaje przewidziany prawem skutek w postaci związania stron stosunkiem prawnym polegającym na tym, że jedna ze stron może domagać się od przeciwnej zachowania, zgodnego z normami umownymi, zrekonstruowanymi na postawie złożonych przez strony świadczeń woli. Skutek ten nie wynika, z reguł rządzących przyrodą, lecz z norm prawa cywilnego i dlatego nie ma czegoś takiego jak umowa obowiązująca de facto. Przeciwstawienie sobie pojęć „obowiązywania umowy” czy też „możliwości obowiązywania umowy” oraz pojęcia „ważności umowy” – jak czynią to mój polemiści – mija się więc z celem. Obowiązywanie umowy (stosunku prawnego) jest skutkiem prawnym ważnie zawartej umowy (czynności prawnej), a jeżeli umowa nie może wiązać, to najczęściej dlatego, że jest nieważna (czynność prawna nie spełnia wymogów, od których zależy jej ważność). Skutkiem uznania postanowienia umownego za abuzywne może być to, że treść umowy nie spełnia ustawowych wymogów ważności, a zatem mający być jej skutkiem stosunek prawny nie powstał, a więc – nie wiąże. Pojęcia ważności i możliwości obowiązywania umowy nie są więc przeciwstawne, lecz uzupełniają się jako przyczyna i skutek. Pojęcie obowiązywania umowy de facto – które mec. Sampławski przeciwstawia obowiązywaniu umowy de iure – nie ma uzasadnienia. Zobowiązanie nigdy nie wynika z samego faktu, jeśli nie istnieje norma prawa, która z określonym faktem wiąże skutek w postaci zobowiązania. Umowa obowiązuje zatem wyłącznie de iure – dlatego, że taki skutek prawo przypisuje ważnej czynności prawnej. Jeżeli umowa jest nieważna, nie powstaje zobowiązanie, ewentualne żądanie spełnienia świadczenia, nie korzysta z ochrony prawne, a wręcz przeciwnie strony, które otrzymały w wykonaniu nieważnej umowy świadczenie, powinny liczyć się z żądaniem jego zwrotu. Faktyczne wykonywanie czynności opisanych w nieważnej umowie, nie oznacza obowiązywania umowy de facto.

In Bangladesh, food sold at local markets are usually not kept under hygienic conditions leading to contamination with different microorganisms and deterioration of food quality. This study was carried out to examine the microbial quality of prawns sold at local markets. Prawn samples collected from different markets were assessed for their bacteriological quality using the multiple tube fermentation technique to determine coliform count using the most probable number method in Brilliant Green Lactose Broth (BGLB) media. Positive tubes of the presumptive test were further cultured on Eosine Methylene Blue(EMB) and Mac Conkey agar media. The organisms isolated were further characterized using biochemical tests. Out of the 65 samples, 47 (72.3%) showed positive results in all 3 tubes of dilution series using inoculum quantities of 1, 0.1 and 0.01 g.Among 65 samples 57 samples that contained at least one positive in each dilution series were further re-identified with biochemical tests.This study showed 56.14%isolates were Escherichia coli which conformed to expected biochemical reactions, formed round, small,elevated colonies with pink pigmentation on Mac Conkey agar media and round, small colonies with metallic green sheen pigmentation on EMB agar media. Other bacteria which presumptively appeared to be enterics and were isolated from BGLB were identified as Klebsiellapneumoniae(29.82%),Staphylococcus aureus(8.7%), Enterobacter aeroginosa(3.5%) and Salmonellatyphimurium (1.75%).Presumptive identification of E. coli in prawn in order to determine fecal contamination was able to identify ¾ of BGLB tubes with actual occurrence of E. coli. From this study it has been found that 97.14% bacteria were sensitive to Co-Trimoxazole, compared to other antibiotics used in this test whereas only 37.14% bacteria were sensitive to nitrofurantoin. This study also highlighted the fact that prawns act as a major source of E. coli which indicates possible fecal contamination as well as presence of potentially pathogenic E. coli and these bacteria are resistant at a great percentage to almost all of these antibiotics used in this study. Prawns must therefore be cooked adequately before consumption. Bangladesh J Microbiol, Volume 35 Number 1 June 2018, pp 13-16

W systemie źródeł prawa wyróżnić można, obok typowych aktów prawa miejscowego stanowionych zgodnie z przepisami Konstytucji, także takie akty, które nie mieszczą się w standardach konstytucyjnych źródeł prawa, choć dotyczą istotnych kwestii społecznych, gospodarczych itp. Tego rodzaju dokumenty (np. akty planowania, programy, strategie itp.), mimo że są uchwalane w drodze uchwał, nie zawsze zawierają przepisy powszechnie obowiązujące. Bez względu jednak na moc wiążącą aktu normatywnego prawodawca powinien przestrzegać powszechnie uznawanych reguł stanowienia prawa, w tym zasady proporcjonalności, racjonalności, komunikatywności i zwięzłości. Przepisy powszechnie obowiązujące często nakładają na samorządy lokalne obowiązek tworzenia aktów regulujących ważne kwestie społeczne, np. program profilaktyki i rozwiązywania problemów alkoholowych dotyczący zagadnienia sposobu postępowania ze zjawiskiem nałogu alkoholowego w warunkach lokalnych. Programy te często opracowywane są z naruszeniem reguł racjonalnego tworzenia prawa, a ponadto oderwane są od lokalnej rzeczywistości, co powoduje, że są one nieskuteczne. Warto zatem rozważyć możliwość innego sposobu reagowania na zjawisko alkoholizmu, nie za pomocą corocznie uchwalanych uchwał. Obowiązek sporządzania programu profilaktyki i rozwiązywania problemów alkoholowych mógłby zostać zastąpiony np. odpowiednimi działaniami organizacyjnymi, edukacyjnymi itp. Prawo nie zawsze jest właściwym sposobem osiągania zakładanych celów. Wymaga to jednak zmian ustawowych.

Abstract Aeromonas hydrophila is a motile Aeromonas bacteria that cause Septicemia (MAS) or the disease kwon as red spots (Plumb, 1994). These bacteria attack the various types of freshwater fish such as African catfish, carp and prawns. Treatment of MAS is still a lot of use antibiotics, whereas antibiotic a lot side effects. This study tries for find an alternative use antibacterial substances using natural chemicals derived from medicinal plants of leaves extracs red betel (P. crocatum) which is antibacterial is a volatile oil, flavonoids, alkaloids and tannins. The purpose of this study was to determine the Minimum Inhibitory Concentration (MIC) and Minimum Bactericidal Concentration (MBC) of leaves extracts red betel (P. crocatum) against of bacteria A. hydrophila. The research was conducted on July-August 2011, at the faculty of veterinary medicine, Airlangga University and Organic Chemistry Laboratory Faculty Of science and Technology Airlangga University. The method used in this study is an experimental method, using completely randomized design (RAL) with 11 treatments and three replications. Variables observed in this study is the minimum inhibitory concentration (MIC) and Minimum Bactericidal Concentration (MBC) of leaves extracts red betel (P. crocatum). The observations were analyzed using analysis of variance (ANAVA). The results showed that extracts leaves red betel (P. crocatum) has efficacy against the bacteria A. hydrophila in vitro. Based on the results of MIC testing, leaves exracts of red betel (P. crocatum) inhibits growth of bacteria A. hydrophila at a concentration of 12,5% and based on test results of MBC, leaves extracs of red betel (P. crocatum) effectively kills the bacteria A. hydrophila at a concentration of 25%. It can be concluded that the concentration of antibacterial substances contained in red betel able to inhibit and kill bacteria A. hydrophila. This study recommends further to determine the effects of leaves extracts red betel (P. crocatum) A. hydrophila against bacteria in vitro, so that can know the effectiveness of leaves effects of leaves extracts red betel (P. crocatum) in suppressing populations of bacteria A. hydrophila

Artykuł dotyczy ograniczenia uprawnień duchownych katolickich w pracach kodyfikacyjnych w Królestwie Kongresowym. Zgodnie z prawem kanonicznym, które w znacznym zakresie było respektowane przez sądy Rzeczypospolitej Obojga Narodów, zakonnicy i zakonnice mieli poważnie ograniczone uprawnienia w zakresie prawa spadkowego (co do możliwości spadkobrania czy sporządzenia testamentu). Wobec w pełni wyznaniowego charakteru prawa małżeńskiego osoby zobowiązane do celibatu nie mogły też rzecz jasna zawrzeć małżeństwa. Reguły te pozostały w znacznym stopniu w mocy po zaprowadzeniu na dawne ziemie koronne praw pruskich i austro-galicyjskich. Z kolei Kodeks Napoleona, któremu nadano moc obowiązującą w Księstwie Warszawskim, nie znał ograniczeń duchownych ani w zakresie prawa spadkowego, ani co do możliwości zawierania małżeństw. Po przejęciu kontroli nad centralnymi ziemiami polskimi przez Aleksandra I oczywistą była potrzeba reformy prawa cywilnego. Jej zakres i zasady jednak budziły kontrowersje. Poza dyskusją pozostawało wyłączenie możliwości zawierania małżeństw przez duchownych katolickich, lecz zakres ewentualnego ograniczenia zdolności prawnej oraz zdolności do czynności prawnych zakonników i zakonnic był przedmiotem sporów. Tarcia w powołanej po obradach Sejmu w 1820 r. deputacji prawodawczej były tak wielkie, że konieczne okazało się rozstrzygnięcie tej kwestii przez samego cara. Opinia monarchy wychyliła się wówczas w stronę klerykalną, czego skutkiem było ograniczenie praw cywilnych zakonników i zakonnic przez art. 10 Kodeksu Cywilnego Królestwa Polskiego. Pełniejszy niż dotychczas opis tych kontrowersji był możliwy dzięki uwzględnieniu niewykorzystywanych dotychczas przez polskich badaczy materiałów przechowywanych w jednym z moskiewskich archiwów.

In this work, physicochemical, rheological, and antibacterial properties of chitosan (CS) extracted from white shrimp (WS), giant river prawn (GP), and Antarctic krill (AK) were investigated. The results demonstrated that molecular weight (MW) of commercial chitosan (CCS), WSCS, GPCS, and AKCS were 1175.8, 2130.4, 1293.3, and 1109.3 kDa with the degree of deacetylation (DDA) of 73.5, 74.1, 82.1, and 75.9%, respectively. Fourier transform infrared (FT-IR), X-ray diffraction (XRD), differential scanning calorimetry (DSC), and scanning electron microscope (SEM) were employed to study the structural differences of CS. Moreover, storage modulus (G′) and loss modulus (G″) of AKCS were lower than that of WSCS and GPCS, respectively, but higher than that of CCS. Minimum inhibitory concentration (MIC) and minimum bacterial concentration (MBC) of CS against Escherichia coli and Staphylococcus aureus were investigated at concentration between 0.0125 and 1 mg/mL. These results highlighted that AKCS with low viscoelastic properties had a potential application in food and pharmaceutical application.

Na gruncie filozofii moralności dominują trzy sposoby opisywania relacji wdzięczności — jako obowiązku spłaty długu, jako odpowiedniej emocji, jako cnoty. Teoria długu, pomimo swej spójności i jasności, wymaga uzupełnienia o elementy psychologiczne, by moc uznać ją za adekwatny opis relacji darczyńcy i obdarowanego. Ujęcie wdzięczności w kategoriach cnoty natomiast zbyt daleko przesuwa granicę tego, co moralnie istotne. Na warunki powstania moralnego obowiązku okazania wdzięczności składają się zarówno motywy obu stron, jak i okoliczności wyświadczenia dobra. Egoistyczna motywacja, przymus czy też przypadkowość obdarowania uniemożliwiają mówienie o powinności obdarowanego. Ponadto zalecana jest ostrożność w posługiwaniu się pojęciami „roszczenia” czy „prawa do wdzięczności”.

Artykuł jest odpowiedzią na recenzję monografii Natchnienie. Prawda. Zbawienie (2020). Recenzent, Sławomir Zatwardnicki, stawia w niej pytania, które domagają się odpowiedzi. Najważniejsze dotyczy tego, na czym polega novum w rozumieniu natchnienia Pisma Świętego. Autor artykułu podkreśla, że jakkolwiek w dokumencie Papieskiej Komisji Biblijnej Natchnienie i prawda Pisma Świętego (2014) analizowane są różne modele komunikacji Boga z wybranymi ludźmi (autorami ksiąg), to ukazują one różne aspekty jednego procesu. Ma on swój etap kulminacyjny w osobie i działalności (słowach i czynach) Syna Bożego, który stał się człowiekiem, w którym trwale pozostawał Duch Święty. Stąd też najważniejszym rysem natchnienia biblijnego jest wymiar chrystologiczno-pneumatologiczny. W nim znajdują swe wypełnienie wcześniejsze formy objawicielskiej komunikacji Boga z ludźmi. Z kolei w odpowiedzi na pytanie o sakramentalny charakter Słowa Bożego autor artykułu wyjaśnia, że jest ono wręcz pra-sakramentem. Słowo to ma moc zbawczą własną: jest nie tylko natchnione przez Ducha Świętego, ale tchnie Duchem Świętym, wnosi Go do ludzkich wnętrz. Wreszcie pokazuje, na czym polega organiczny związek między natchnieniem, Prawdą i Zbawieniem. Natchnione Pismo Święte uobecnia dla człowieka Chrystusa, który jest Prawdą (Synem Bożym w nierozerwalnej więzi z Ojcem) i Zbawicielem.

The text tries to bring a different point of view on what citizenship is and what it means, other than political or legal interpretation. It searches for pre-political and pre-legal basis of citizenship able to protect its rights and freedoms as defined by, for example, the Charter of Fundamental Rights and Freedoms or as legally guaranteed in democracies. The theoretical part of the text is based on treatises of Czechoslovak dissidents who examined the phenomenon of citizenship, being themselves citizens of illiberal regime. The treatises originate mainly in the 1970s and look at the citizen through the eyes of the dissent of "normalised" Czechoslovakia. The view is broadened by further interviews focusing on the topic of citizenship with three more dissidents. The goal is to find what citizenship should carry within, what it should mean in order to be able to defend its space, the space which officially belongs to it in democratic conditions.

The paper thematizes the concept of science in mid- and late thinking of Friedrich Nietzsche in the context of his understanding of scientific cognition of both: human and its world. The study introduces the problem of science and cognition in general in connection with significant motives of Nietzsche's thinking: morality, the revaluation of all values, thinking and living "beyond good and evil", freedom, human body, the superhuman motive, ascetic ideals, and more. Emphasis is put on the problem of veracity in the context of Nietzsche's attitude to idealism. Keywords Human; Superhuman; Nietzsche; Moral Philosophy; Cognition; Truth; Error; Intelect; Body; The Will to Power; Drive and Instinct; Evolution; Idealism; Nihilism; Amor fati; Beyond Good and Evil; Freedom; Ascetic ideals

Pracę rozpoczyna wstęp, w którym zdefiniowano wymuszone zaginięcie jako zjawisko społeczne (tajne pozbawienie wolności przez państwo) i przedstawiono koncepcję pracy.Rozdział I przedstawia wybrane przypadki wymuszonych zaginięć z różnych regionów świata, od czasów II wojny światowej do współczesności w celu unaocznienia z jakiego po-wodu ONZ przyjęła Konwencję w tej sprawie. Rozdział II opisuje poprzedzające ją normy międzynarodowe mające zastosowanie do wymuszonych zaginięć.Rozdział III przedstawia absolutny charakter zakazu wymuszonych zaginięć, kwestie działania sprawcy na rozkaz, dopuszczalności stosowania amnestii i ułaskawienia, a także za-gadnienia stosowalności immunitetów w sprawach o wymuszone zaginięcie. Rozdział IV przedstawia ogólne zasady zwalczania wymuszonych zaginięć. Omawia zakres zastosowania Konwencji i przyjętą na jej potrzeby definicję wymuszonego zaginięcia. Odnosi się do wymu-szonych zaginięć popełnionych przez podmioty niepaństwowe. Przedstawia prawnomiędzyna-rodowy obowiązek kryminalizacji wymuszonych zaginięć wyjaśniając istotę polskiego rozwią-zania tej kwestii oraz określa relację Konwencji do norm dotyczących zbrodni przeciwko ludzkości. Przedstawia praktyczne implikacje tego, że wymuszone zaginięcie jest naruszeniem prawa międzynarodowego o charakterze ciągłym.Rozdział V przedstawia mające zastosowanie przepisy polskiego prawa karnego. Omawia znamiona przestępstwa, jego formy stadialne i zjawiskowe, dyrektywy wymiaru ka-ry. Ponieważ polskie prawo zawiera lukę w zakresie odpowiedzialności przełożonego za czyny podwładnych przedstawia propozycje zmian legislacyjnych. Rozdział VI zawiera omówienie procesu karnego o wymuszone zaginięcie (jurysdykcja, wstępne badanie sprawy, środki zapo-biegawcze, rzetelność i efektywność postępowania). Rozdział VII omawia prawnomiędzyna-rodowe zasady aut dedere aut iudicare i non-refoulement, oraz przepisy o pomocy prawnej i ekstradycji. Rozdział VIII dotyczy zapobiegania wymuszonym zaginięciom. Przedstawia prawa osób pozbawionych wolności i omawia obowiązki państwa, w tym ewidencjonowania osób pozbawionych wolności i upowszechniania informacji o Konwencji. Przedstawia prawo osób bliskich pozbawionemu wolności do informacji, obowiązek zgłaszania wymuszonych za-ginięć odnośnym władzom i środki ochrony zgłaszających.Rozdział IX dotyczy praw ofiar wymuszonych zaginięć. Mają one w szczególności prawo do prawdy i do naprawienia szkody. Państwo ma obowiązek poszukiwania i uwalniania zaginionych, odszukania ich szczątków, prawnego uregulowania statusu zaginionych. Roz-dział X dotyczy ochrony dzieci jako ofiar wymuszonych zaginięć. Przedstawia dobro dziecka jako naczelną zasadę postępowania oraz wskazuje, jakie są wymagania Konwencji odnośnie do przepisów karnych chroniących dzieci przed wymuszonym zaginięciem. Omawia obowią-zek przywracania dzieci rodzicom i unieważnienia adopcji zapoczątkowanej wymuszonym zaginięciem, w której to kwestii przedstawia propozycje de lege ferenda.Rozdział XI dotyczy organizacji Komitetu ds. Wymuszonych Zaginięć i współpracy z innymi instytucjami systemu ONZ. Odnosi się też do kwestii właściwości Komitetu ratione temporis. Rozdział XII dotyczy działalności Komitetu. Omawia system sprawozdań państw oraz skarg indywidualnych i międzypaństwowych a także mechanizmy pilnych akcji i wizyt krajowych.Rozdział XIII dotyczy kwestii obowiązywania Konwencji w państwach federalnych, odnosi się do możliwości jej wypowiedzenia oraz składania zastrzeżeń i deklaracji interpreta-cyjnych. Przedstawia procedurę w jakiej Polska zwiąże się Konwencją. W zakończeniu rozprawy uznano ratyfikację Konwencji za celową. Wskazano jakie zmiany legislacyjne są niezbędne a jakie tylko pożądane.
The thesis starts with an introduction which defines enforced disappearance as a social phenomenon (secret detention by a government) and outlines the thesis.Chapter I describes selected cases of enforced disappearances from all regions of the world, since World War II until the present time, to make clear why international community adopted a universal instrument on enforced disappearances.Chapter II describes general rules of international law that predecesses the UN 2006 Convention and would be applicable in the case of enforced desappereance. Chapter III concentrates on the absolute nature of the prohibition of enforced disappearance, and questions of admissibility of amnesty, pardon and evoking state immunity. Chapter IV sets out general rules of the fight against enforced disappearances. It discuss the territorial scope of applicability of the Convention, comments on the definition of enforced disappearance and deales with the issue of disappearances committed by non-state actors. It sets out the obligation to criminalize enforced disappearances and explains the essence of the Polish model of crimilalization. It describes under what circumstances enforced disappearances constitute crimes against humanity. Finally it presents enforced disappearance as a continuous violation of international law.Chapter V analyses Polish criminal law in the context of it’s compatibility with the Convention. It sets out the elements of crimes of deprivation of liberty and abuse of power by a public official, modalities of criminal liability, aggravating and mitigating circumstances. It addresses the issue of “superior responsibility” (in this filed, the proposals for legislative changes are introduced). Chapter VI concerns procedural aspects of the fight against enforced disappearance: jurisdiction, preliminary examination, preventive measures, fairness and efficiency of proceedings. Chapter VII concerns international cooperation: rules aut dedere aut iudicare and non-refoulement, standards of mutual legal assistance and extradition. Chapter VIII is concerned with the prevention of enforced disappearances. It presents the rights of persons deprived of liberty and duties of the State, including duty to register all prisoners. This chapter sets out the right of persons with legitimate interest to obtain information about deprivation of liberty. Furthermore it deals with the obligation to report enforced disappearances.Chapter IX deals with the rights of victims. In particular they have the right to know the truth regarding the enforced disappearance and to obtain reparation. Chapter X addresses the protection of children as victims of enforced disappearances. It starts with the analyze of a notion of “the best interests of a child” as a guiding principle and comments on the relevant provisions of the Polish law. Furthermore it deals with the obligation to annul adoption of children that originated in enforced disappearances and presents proposals de lege ferenda.Chapter XI describes the organization of the Committee on Enforced Disappearances, its operation procedures and compares it with other UN bodies. It also mentions the issue of Committee’s jurisdiction ratione temporis. Chapter XII relates to activities of the Committee (system of complaints, state reports, urgent actions and country visits).Chapter XIII takes on final and technical provisions of the Convention and describes a procedure in which Poland could become a State Party. It addresses a possibility of making a reservation or interpretative declaration to the Convention.In the conclusions of the thesis, the ratification of the Convention is recommended as desirable. The (a) essential and (b) desirable, legislative changes are described.

Monografia to ambitna, szeroko zakrojona praca, w interesujący sposób obrazująca przemiany rozumienia zarówno kategorii awangardy, jak i polityczności. Wpisuje się w refleksję nad bardzo dziś ważnymi zagadnieniami związanymi z przewartościowaniem awangardowych historii estetycznych, idei oraz praktyk artystycznych, a także inspirująco wykorzystuje metodologiczny potencjał — przede wszystkim — zaangażowanych, politycznych i medioznawczych teorii. Istotnym celem naukowego wysiłku jest próba wyzwolenia krytycznych mocy najbardziej wartościowych koncepcji XX wieku, a takiemu wysiłkowi z pewnością trzeba się przyglądać i wspierać jego efekty. Warto spojrzeć na Polityki/Awangardy w kontekście proponowanej wizji polityki i awangardy. Kształtuje się ona zarówno w punktowych, szczegółowych badaniach, nakierowanych na wyjaśnienie konkretnych aspektów awangardy artystycznej, jak i w horyzontalnych ujęciach, biorących pod uwagę szersze konteksty polityczności i awangardowości. Fragment recenzji dr hab. Anny Kałuży, prof. UŚ Dystansując się wobec refleksji ograniczonej do programowych i artystycznych deklaracji awangardy, chcemy pokazać, że polityk awangardowych było wiele, a każda z nich, badana konsekwentnie na tle różnorodnych kontekstów epoki, nie była w jednoznaczny sposób antyburżuazyjna, antykapitalistyczna czy antypaństwowa; feministyczna czy antyfeministyczna, progresywna czy tradycjonalistyczna, nowoczesna czy antynowoczesna. Poprzez krytyczne, ale i rozumiejące spojrzenie chcemy odsłonić w tych projektach to, w jaki sposób stały się one medium epoki; nie jako autonomiczne dzieła i działania artystyczne, lecz jako ekspresje doświadczenia kulturowego daleko bardziej skomplikowanego niż ówczesne słowniki polityczne i słowniki dzisiejsze, będące w coraz większym stopniu narzędziami wojen kulturowych niż humanistycznego rozumienia (...). Fragment wstępu Agnieszki Karpowicz, Marty Rakoczy i Aleksandra Wójtowicza

Praca stanowi kolejny etap rozwoju koncepcji lotniczo-rakietowego systemu wynoszenia niewielkich satelitów na niską orbitę okołoziemską przy wykorzystaniu samolotów MiG-29 oraz Su-22. W ramach tego etapu podjęto się zadania analizy możliwości zwiększenia udźwigu użytecznego tych samolotów. Stwierdzono, że cel ten można zrealizować, zmniejszając masę własną samolotu poprzez usunięcie elementów jego wyposażenia bojowego. Stąd też przeprowadzono analizę możliwości usunięcia elementów systemu sterowania bronią oraz współpracujących z nim urządzeń wykonawczych. Wykorzystując dokumentację techniczną rozważanych samolotów, dokonano szczegółowej analizy ww. systemów uzbrojenia w aspekcie ich demontażu, a wyniki prac zebrano w tabelach. W ramach pracy dokonano obliczeń wyważenia samolotu MiG-29 po usunięciu wybranych elementów. Do tego celu wykorzystano model masowy CAD samolotu opracowany w systemie NX. Obliczono, iż po demontażu zaproponowanej części wyposażenia bojowego samolotu MiG-29 środek masy całego obiektu misyjnego wędruje do 28% średniej cięciwy aerodynamicznej, co mieści się w dozwolonym przedziale (23,7%-30,5% MAC). W przypadku Su-22 stwierdzono, iż ponad 80% masy urządzeń wytypowanych do usunięcia leży w pobliżu środka masy samolotu, przez co ich usunięcie nie wpłynie znacząco na wyważenie samolotu.

Limba română ca limbă străină este o disciplină academică a cărei predare în universități din lume se asociază adesea cu studiul culturii române, fie ca discipline independente, fie în mod integrat. Din 2013 până în prezent, la Universitatea Johannes Gutenberg din Mainz (JGUM), disciplinele Limba română ca limbă străină și Introducere în cultura română se predau studenților din domeniul filologic și din orice facultate a universității sau din universități partenere ale JGUM la nivel de licență, master, doctorat și post-doc, inclusiv studenți Erasmus prin intermediul activităților organizate de Lectoratul Institutului Limbii Române la Mainz. În formarea competențelor lingvistice de română ale cursanților, sunt aplicate principii tradiționale și recente ale didacticii limbilor străine, ale pragma-lingvisticii vizându-se performanțe lingvistice ale cursanților de nivel A2, B1-B2, C1, în conformitate cu Cadrul european de referință pentru limbi (CECRL) precum și competențe specifice de traducere.