Log in

Relevant bibliographies by topics / Mezarlar / Journal articles

Journal articles on the topic 'Mezarlar'

To see the other types of publications on this topic, follow the link: Mezarlar.

Author: Grafiati

Published: 26 July 2024

Last updated: 27 July 2024

Create a spot-on reference in APA, MLA, Chicago, Harvard, and other styles

Select a source type:

Consult the top 50 journal articles for your research on the topic 'Mezarlar.'

Next to every source in the list of references, there is an 'Add to bibliography' button. Press on it, and we will generate automatically the bibliographic reference to the chosen work in the citation style you need: APA, MLA, Harvard, Chicago, Vancouver, etc.

You can also download the full text of the academic publication as pdf and read online its abstract whenever available in the metadata.

Browse journal articles on a wide variety of disciplines and organise your bibliography correctly.

1

BALDIRAN, Asuman, and Erdener PEHLİVAN. "ARCOSOLİUMLU MEZARLAR ÜZERİNE DEĞERLENDİRME: LYKAONİA’DAN İKİ ÖRNEK." Avrasya Uluslararası Araştırmalar Dergisi 10, no. 33 (December 24, 2022): 153–68. http://dx.doi.org/10.33692/avrasyad.1220378.

Full text

Abstract:

Bu çalışma kapsamında, 2020 yılında Prof. Dr. Asuman BALDIRAN başkanlığında gerçekleştirilen Konya ve çevresi yüzey araştırmalarında, ilk kez tespit edilmiş iki arcosoliumlu mezar incelenmiştir. Çalışmaya konu olan alan, Konya ilinin Akören ilçesine bağlı Belkuyu Mahallesi’nin güneyinde yer almaktadır. Bu çalışmayla, alanda tespit edilen arcosoliumlu mezarların tipolojik analizlerini gerçekleştirmek ve bu eserleri arkeoloji literatürüne kazandırmak amaçlanmaktadır. Literatür kaynakları değerlendirildiğinde söz konusu mezarların Lykaonia Bölgesi’nin doğu sınırına yakın bir alanda olduğunu söylemek de mümkündür. Lykaonia Bölgesi’ne ait örnekler göz önünde bulundurularak Phrygia, Psidia, Lykia, Pamphylia, Galatia, Isauria ve Kilikia bölgelerinin nekropolleri de incelenecek ve bu sayede rölatif kronoloji sunulabilecektir. Çalışma kapsamında ilk defa bu tür nekropol öğelerinin konumlarının doğru analiz edilebilmesi amacıyla yükseklik profili çıkarılmıştır. Yükseklik profili sayesinde dik yamaçlarda konumlu bu tür mezarlar ile ilgili analiz yapılmıştır. Bu çalışmaya ek olarak, makaleye konu mezarlar için oluşturulan görüş alanı haritaları ve 3 boyutlu konum görselleri kaya yüzeyi ve vadideki konumlandırmalarının anlaşılması açısından önem taşımaktadır. Ayrıca bu çalışma sayesinde Lykaonia Bölgesi’nde bulunan bu nekropol öğeleri ile ilgili veriler toplanmıştır. Toplanan bu verilerle Geç Hellenistik Dönem’den Bizans Dönemi’ne değin geniş bir aralıkta tarihlendirilmeye çalışılan birçok arcosoliumlu mezarın tarihlendirilmesi sorununa da cevap üretilmiştir. Ayrıca makale sonucunda arcosoliumlu mezarlara ilişkin sayısal veriler sunulmuş ve bu sayede bölgesel dağılımları da tespit edilmiştir. Bu sayede arcosoliumlu mezarların kökenine ilişkin bölgesel maiyette bir sonuca varılmıştır.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

2

Biber, Hanifi. "Spatial relationships of life and death at The Foothills of Süphan during The Iron AgesDemir Çağları’nda, Süphan Dağı eteklerinde yaşam ve ölümün mekânsal ilişkileri." Journal of Human Sciences 13, no. 2 (August 21, 2016): 3501. http://dx.doi.org/10.14687/jhs.v13i2.3846.

Full text

Abstract:

In this article, Muş province, Malazgirt in the borders, the Suphan Mountain foothill located and by us Early and Middle Iron Age (ca 1300-600) dated Belliahır location of the settlements and tombs, Civikan location of the settlement and tombs and Kaşıkcı Plateau settlement and the layout of settlement tombs, in other words, is being evaluated how the each other relationships with graves and space. We were collected by archaeological material examining the surface of these areas, through in situ research, photography, made architectural drawings in detail between 2010 and 2011 years. The field work was done with permission and participation of the Republic of Turkey Ministry of Culture and Tourism, later work was complemented by laboratory and made by assessments our team. Life and death in the life of mankind has always been two cases. People born, live for a certain time, and this process ends sooner or later confronts death and called reality. The relationship between these two cases, it is natural that the earth is provided to the places. So while the life of the living is kept on the area, the death is connected with burial. From the moment that there are two different words that mankind has always been associated with each other. However, spatial fiction has varied according to time and society. Sometimes into the places where they lived their dead under the floors of houses or terraces, sometimes theycreated out of the living space, which vary according to the different types of burial customs were embedded in the grave. Article spaces that both living areas subject to thearchaeological centers (house) and graves are found. However, in these centers in archeology, the application before the Iron Age can rarely be seen, space, and in the same area of the tomb, the situation is said to be built in a way too close together. This perspective both places and tombs used stone size and construction techniques, also both burial plans and results of the piece pottery periodical analysis is understood in the Iron Age. Muş province, Malazgirt in the borders, had Belliahır location of the settlements and tombs, Civikan settlement and tombs and Kaşıkcı Plateau settlement and tombs have a special case. ÖzetBu makalede, Muş İli, Malazgirt İlçesi sınırları içerisinde, Süphan Dağı eteklerinde yer alan ve tarafımızdan Erken ve Orta Demir Çağlarına (yaklaşık M.Ö. 1300-600) tarihlendirilen Belliahır Mevkii Yerleşme ve Mezarları, Civikan Yerleşim ve Mezarları ile Kaşıkçı Yaylası Yerleşim ve Mezarları’nın yerleşim düzeni, diğer bir deyişle mekan ve mezarların birbiriyle konumsal ilişkileri değerlendirilmektedir. T.C. Kültür ve Turizm Bakanlığı’nın izinleriyle, 2010 ve 2011 yıllarında yaptığımız yüzey araştırmalarında tespit edilen söz konusu merkezler yerinde incelenerek, fotoğrafları çekilmiş, mimari çizimler yapılmış ve izinlerimiz kapsamında arkeolojik materyal toplanmıştır. Daha sonra laboratuarlarımızda ekibimiz tarafından yapılan çalışmalar ve değerlendirmelerle çalışma tamamlanmıştır. Yaşam ve ölüm insanoğlunun hayatında hep var olagelmiş iki olgudur. İnsanlar doğar, belli bir süre yaşar ve er geç bu süreç biter ve ölüm denilen gerçekle yüzleşilir. Bu iki olgunun yeryüzüyle ilişkisi doğaldır ki mekânlarla sağlanmaktadır. Yani hayat yaşam alanlarında sürerken ölüm mezarlarla bağlantılıdır. İnsanoğlunun var olduğu andan itibaren bu iki farklı dünya sürekli olarak birbiriyle ilişkili olmuştur. Ancak mekânsal kurguları zamana ve toplumlara göre değişkenlik göstermiştir. İnsanlar kimi zaman ölülerini yaşadıkları mekânların içine, evlerin tabanı veya sekilerin altına, kimi zaman da yaşam alanlarının dışında oluşturdukları, gömü geleneklerine göre değişiklik gösteren farklı tiplerdeki mezarlara gömmüşlerdir. Makaleye konu arkeolojik merkezlerde de hem yaşam alanları olan mekânlar (evler) hem de mezarlar bulunmaktadır. Ancak bu merkezlerde bölge arkeolojisinde, Demir Çağ öncesinde uygulaması pek görülmeyen, mekân ve mezarların aynı alanda, birbirine çok yakın bir şekilde inşa edilme durumu söz konusudur. Bu açıdan gerek mekânlarda ve mezarlarda kullanılan taşların boyut ve inşa teknikleri, gerek mezar planları ve gerekse merkezlerde ele geçen çanak çömlek parçaların dönemsel analizleri sonucu Demir Çağları’na ait oldukları anlaşılan Muş İli, Malazgirt ilçesi sınırları içerisinde yer alan Belliahır Mevkii Yerleşme ve Mezarları, Civikan Yerleşim ve Mezarları ile Kaşıkçı Yaylası Yerleşim ve Mezarları özel bir duruma sahiptirler.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

3

ÖZTÜRK, Güzel, and Fikri KULAKOĞLU. "Kızılırmak Kavsinin Güneyinde Yeni Bir Ölü Gömme Geleneği: Kültepe İnler Dağı Extramural Mezarlığı." Ankara Üniversitesi Dil ve Tarih-Coğrafya Fakültesi Dergisi 59, no. 1 (June 26, 2019): 693. http://dx.doi.org/10.33171/dtcfjournal.2019.59.1.34.

Full text

Abstract:

Kültepe'de 70 yıldır sürdürülen kazılar Anadolu'nun Erken Tunç Çağı'ndaki kültür ve ticareti hakkında büyük ölçüde hayati bilgiler sunarsa da, özellikle Erken Tunç Çağı'nın ölü gömme gelenekleri hakkında çok az bilgi elde edilmiştir. Erken Tunç Çağı evlerinin tabanları altında basit toprak mezarların yanısıra hem taş sanduka hem de küp mezarlar kaydedilmiştir. Buna karşın, civarda herhangi bir yerleşim dışı mezarlık tespit edilememiştir. Esasen, önceleri Kültepe'nin içinde bulunduğu Kızılırmak yayının güneyindeki alanda yerleşim dışında ölü gömme geleneğinin olmadığı farzedilmekteydi. 2014 yılında, Kültepe'nin 2 km güneydoğusundaki İnler Dağı civarında kaçak kazılar tespit edildi. İnler Dağı sırtlarındaki 100 metrelik bir alanda yüzeye saçılmış kap parçalarından ve kaçak kazı çukurlarından, burada çok sayıda küp mezarın kazıldığı ve yağmalandığı anlaşıldı. Bakanlıktan alınan izinler sonrasında 2014 Kasım ayında hemen kazılara başlanmış ve bu kazılar 3 sezon boyunca sürdürülmüştür. 2014-2016 yılları arasında sürdürülen kazılarda çoğu tahrip edilmiş veya aşınmış toplam 67 mezar kazılmıştır. İnler Dağı Mezarlığı'nın keşfi, yerleşim alanı dışındaki gömü ve ölü gömme geleneklerinin incelenmesi için çığır açıcıdır. İlk inceleme sırasında görüldüğü gibi, mezarlık muhtemelen İnler Dağı ile sınırlı değildir. Yaklaşık 500 metre batıda, kaçak kazı izleri ve mezar küpü parçaları bulundu ki bunlar da çok daha geniş bir alanı kapsayan bir mezarlığa işaret etmektedir.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

4

Savur, Hilmi, and Rabia Gökcen Kayabaşı. "Adana ve Çevresindeki Mezarlarda Türk Motif ve Sembolleri." Uluslararası Halkbilimi Araştırmaları Dergisi 7, no. 1 (May 25, 2024): 135–54. http://dx.doi.org/10.61729/uhad.1467284.

Full text

Abstract:

Türk kültürü, Türk milletinin dünü, bugünü ve yarınıdır. İnsanlık tarihinin en zengin kültürlerinden biri olan Türk kültürü, tarihi süreç içerisinde farklı medeniyetlerle buluşarak şekillenmiş ve gelişimini devam ettirmiştir. Çok yönlü bir olgu olan kültürün manevi unsurlarını tespit etmek oldukça zorken, maddi olanları belirli karşılaştırmalara imkân tanımaktadır. Bu maddi kültür unsurlarından biri de mezarlardır. Mezarlar bu dünya ve öteki dünya arasında bir eşik durumundadır. Tarihin en eski dönemlerinden itibaren Türkler, ölüm ve ölümden sonraki hayatın varlığına değer vermişlerdir. Geçmişten günümüze aktarılan gelenekler farklı dönemlerde değişkenlik gösterse de ana tema genellikle aynı kalarak işlevselliğini devam ettirmiştir. Türklerin ölüme bakış açısı, ölümle yüzleşmeleri, ölüm sonrasında yaptıkları ritüeller, temel olarak din ve gelenekler üzerinden temellendirilmiştir. Türklerin İslamiyet’i kabul etmesiyle beraber ölü ve mezar gelenekleri kısmen değişse de anlam itibariyle özü değişmemiştir. Osmanlılar döneminde hem mezar taşları bir sanat eseri hüviyeti kazanmış, hem de türbe adı verilen yapılar ortaya çıkmıştır. Çalışmada, Adana il merkezinde bulunan Asri Mezarlık, Akkapı Mezarlığı, Buruk Mezarlığı, Kabasakal Mezarlığı, Havutlu Mezarlığı, Kimsesizler Mezarlığı, Sülüklüpınar Mezarlığı, Yüzüncüyıl Mezarlığı ile ilçe ve köylerde bulunan çeşitli mezarlıklar saha araştırması teknikleriyle araştırılmış ve 902 mezar tespit edilerek incelenmiştir. Bu mezarlar arasından seçilen mezar taşları, Türk motif ve sembolleri özelinde detaylandırılıp açıklanmaya çalışılmıştır.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

5

ALBAYRAK, YUSUF, Süheyla İrem Mutlu, Semih Mutlu, and Bahattin Çelik. "SOĞMATAR’DA SUNAKLI KAYA OYUĞU MEZARLAR." Dergi Karadeniz, no. 41 (March 31, 2019): 263–74. http://dx.doi.org/10.17498/kdeniz.527506.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

6

MUTLU, Süheyla İrem, Semih MUTLU, and Celal ULUDAĞ. "SOĞMATAR’DA ETÇ IV DÖNEMİNE AİT PİŞMİŞ TOPRAK İKİ İNSAN FİGÜRİNİ." Karadeniz Uluslararası Bilimsel Dergi, no. 43 (September 25, 2019): 262–70. http://dx.doi.org/10.17498/kdeniz.604243.

Full text

Abstract:

Bölgelere göre farklılık gösteren ve kendi içinde temel özelliklere sahip olan ve Eski Yakın Doğu kültürleri tarafından üretilen objeler arasında oldukça yaygın bir grubu oluşturan figürinler, kültürlerin ve kültürel ilişkilerin belirlenmesinde önemli konumda yer almaktadır. Kuzey Suriye yerleşimlerinde MÖ 3. Binyılın orta evresinden geç evresine kadar yoğun kullanım görmüş olduğu bilinen ve belirli bir karakteristik özelliğe sahip olan konumuza ait Orta Fırat Bölgesi’ne ait pişmiş toprak figürinler, stilistik özellik olarak Suriye’nin diğer bölgelerinden ve Mezopotamya’daki yerleşimlerden ele geçen figürinlerden ayrılmaktadır. Soğmatar Nekropol Alanında, Erken Tunç Çağı IV evresine tarihlendirilen kaya oyuğu mezarların ikisinden ele geçen pişmiş toprak iki insan figürininin, Orta Fırat’ta ortaya çıkarılan figürinler ile stilistik olarak dikkat çekici ölçüde benzerlikler taşıdığı görülmektedir. Soğmatar’dan ele geçen figürinlerin, bölgede Erken Tunç Çağı’n ikinci yarısında yoğun olarak tespit edilen kuyu tipi kaya oyuğu mezarlar içerisinde ele geçmesi, söz konusu figürinlerin tarihlendirilmesi ve işlevselliği hakkında bilgi verir nitelikte değerlendirilebilir. Ayrıca Soğmatar’daki kaya oyuğu mezarlarda figürinler dışında ele geçen çanak-çömlek verileri ve diğer buluntu gruplarının da dönem olarak MÖ 3. Binyılın ikinci yarısına ait özellikler taşıyor olması, bu figürinlerin tarihlendirilmesiyle ilgili de fikir yürütülmesine katkı sağlar niteliktedir. Ayrıca konumu itibariyle kayalık bir alanda bulunan Soğmatar yerleşiminde ortaya çıkarılan kaya oyuğu mezarlardan ele geçen Erken Tunç Çağı’n geç evresine ait, Orta Fırat özelliği gösteren bu pişmiş toprak figürinlerin varlığı, Soğmatar’ın Kuzey Suriye kültürünün yayıldığı alan içerisine girdiğini göstermesi açısından da önem taşımaktadır.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

7

ÖZER, Elif. "Olympos Antik Kenti Roma Dönemi Tonozlu Mezarlar." Höyük, no. 6 (January 1, 2013): 27–38. http://dx.doi.org/10.37879/hoyuk.2013.59.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

8

Süslü, Azmi. "Rum-Ermeni-Hoybun İşbirliği ve Anadolu'daki Toplu Mezarlar." Belleten 57, no. 218 (April 1, 1993): 241–48. http://dx.doi.org/10.37879/belleten.1993.241.

Full text

Abstract:

Tarihte azınlıklara, kendi dininden, ırkından, kültüründen olmayanlara, kendi dilini konuşmayanlara Türkler kadar müsamahalı davranan tek bir millet gösterilemez. Bunun biri, Orta Asya'dan beri çeşitli iklimler ve zaman dilimleri içinde gelen, diğeri de İslâmiyetle kazanılan, mükemmelleşen iki ana kaynağı vardır. İster 1020, ister 1071, isterse 1461 veya 1571 olsun, bu hoşgörüyü Kafkaslar'da, Anadolu'da Kıbrıs'ta görmek, yaklaşık bin yıllık dönem içinde müşahede etmek, tavsik etmek mümkündür. Hatta, yine hiçbir millette görülemeyecek derecede, bu toleransın taştığını ve azınlıkların Türklerden çok daha fazla haklara sahip olduklarını, çoğaldıklarını, zenginleştiklerini, müreffehleştiklerini bile söylemek bir mübalağa olmayacaktır. Osmanlı Devleti'nin son ikiyüz yıl içindeki durumu buna bir örnek teşkil etmektedir.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

9

Ökse, A. Tuba. "Salat Tepe 2000-2002 Kazıları Stratigrafik Sonuçları." Belleten 69, no. 256 (December 1, 2005): 781–800. http://dx.doi.org/10.37879/belleten.2005.781.

Full text

Abstract:

STRATİGRAFİ Salat Tepe'de üst yerleşim katmanlarının açığa çıkartılması için tepe üzerindeki düzlükte çalışılmış, vadiye bakan güney yamacında, aşınma ve toprak kaymaları meydana gelen kesimdeki yapı katları 2.5 m. eninde bir yamaç açmasında araştırılmıştır. Tepe Üzeri Açmaları Üst kesimdeki yapılaşmanın açığa çıkartılması amacıyla tepe düzlüğünün güney ve batı kenarları ile merkezinde açılan K 12-13, L 12-14 ve M 13 açmaları kazılmıştır. K 13, L 12-13 ve M 13 açmalarında kazılan ondört basit toprak mezarlara ölüler doğu-batı doğrultusunda dorsal yatırılmıştır. K 13 açmasındaki bir erişkin mezarının bir Ortaçağ duvarı altında kalması, bazı mezarların Ortaçağın başlarına ait olabileceğini, bebek ve çocukların basit ziynet eşyaları ile gömülmesi de Erken İslami Dönem ve öncesine tarihlenen Girnavaz mezarları ile çağdaş olabileceğini düşündürmektedir.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

10

AYBEK, Serdar, and Burak ARSLAN. "METROPOLİS’TE BULUNAN MEZARLAR VE KENTİN NEKROPOLİS LOKALİZASYONU ÜZERİNE DÜŞÜNCELER." Türkiye Bilimler Akademisi Arkeoloji Dergisi, no. 26 (September 18, 2020): 111–30. http://dx.doi.org/10.22520/10.22520/tubaar.2020.26.006.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

11

AYBEK, Serdar, and Burak ARSLAN. "METROPOLİS’TE BULUNAN MEZARLAR VE KENTİN NEKROPOLİS LOKALİZASYONU ÜZERİNE DÜŞÜNCELER." Türkiye Bilimler Akademisi Arkeoloji Dergisi, no. 26 (September 18, 2020): 111–30. http://dx.doi.org/10.22520/tubaar.2020.26.006.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

12

MUMCU, Nalan. "“AÇILIN EY MEZARLAR!” ya da SOL KÜLTÜRE DAİR BİR BELLEK MANZARASI." Moment Journal 7, no. 1 (June 23, 2020): 114–19. http://dx.doi.org/10.17572/mj2020.1.114119.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

13

Tekocak, Mehmet, and Cihangir Aldemir. "Yeni Kazılar Işığında Anemurium B I 16 Nolu Tonozlu Mezar." Höyük, no. 13 (May 1, 2024): 183–212. http://dx.doi.org/10.37879/hoyuk.2024.1.183.

Full text

Abstract:

Anemurium, Antik Çağ’da Kilikya Bölgesi’nin batısındaki önemli liman kentlerinden biridir. Antik yerleşime ait kalıntılar, günümüzde Mersin ili, Anamur ilçesi, Ören Mahallesi sınırları içerisinde yer almaktadır. Gerek tarihî kaynaklar gerekse modern araştırmalar Anemurium’un, Roma Çağı boyunca hem Kilikya Bölgesi hem de Anadolu için stratejik bir öneme sahip olduğunu ortaya koymaktadır. Kentte ilk kazı ve araştırmalar 1962 yılında başlamış, 1987 yılına kadar da kısa süreli ve aralıklarla devam ettirilmiştir. 1987 yılından 2016 yılına kadar herhangi bir bilimsel arkeolojik kazı, araştırma ve restorasyon çalışması yapılmamıştır. Aradan geçen bu uzun süreçten sonra tarafımızca 2016 yılında kentte yeniden çalışmalara başlanmıştır. Anemurium Antik Kenti’nden günümüze ulaşabilmiş önemli kalıntıların başında hiç şüphesiz Nekropol alanındaki sayısız mezar örnekleri gelmektedir. Anemurium Nekropolü, Anadolu’daki Roma mezarlıkları içerisinde en iyi korunmuş mezar örneklerini bünyesinde barındırmaktadır. Özellikle MS 2.-3. yüzyıllardaki yoğun imar faaliyetleri esnasında farklı ölçü ve tiplerde yaklaşık 350’ye yakın mezar inşa edilmiştir. Bu mezarlar içerisinde B I 16 Nolu Tonozlu Mezar, diğer örneklere nazaran ayrı bir yere ve öneme sahiptir. Söz konusu mezar hem birden fazla inşa aşamasına dair kanıtlar sunması bakımından hem de içerisinde bulunan fresk ve mozaik gibi süslemeleriyle inşa edildiği dönemin inancı hakkında oldukça kıymetli bilgiler sunmaktadır. Özellikle mezarın içerisindeki tanrılar ve mevsim kişileştirmelerini (personifikasyonları) gösteren fresklerin yanında, seküler yaşamı ve dünyevi kutlamaları yansıtan fresklerin resmedildiği görülmüştür. Bununla birlikte mezarda, ritüellerin aile içinde gerçekleştirildiği ve buna yönelik mimari eklentilerin yapıldığına dair ipuçlarını da bulabilmek mümkündür.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

14

IŞIK, Murat, and Umut BALCI. "Mezarlık Turizmi Bağlamında Yazar Mezarları: Bir Rota Önerisi." JOURNAL OF CURRENT DEBATES IN SOCIAL SCIENCES S1, S1 (2023): 1–19. http://dx.doi.org/10.29228/cudes.68733.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

15

Zoroğlu, Kamil Levent. "Kelenderis Odeion’u ve Belgeleme Çalışmaları." Höyük, no. 10 (November 29, 2022): 129–44. http://dx.doi.org/10.37879/hoyuk.2022.2.129.

Full text

Abstract:

Kelenderis Kazılarının 2020 yılı projesi kapsamında odeion’un belgelenmesi Türk Tarih Kurumu desteğiyle gerçekleştirilmiştir. Bu proje ile ilgili olarak, son yıllarda yapılan kazılarda gün yüzüne çıkarılan bu yapının görünür kalıntılarının ölçümleri yapılarak, sahne, orkestra gibi bölümleri ile oturma alanlarının alt ve üst bölümlerinin bugünkü hâlleri çizilmiş, ardından restitüsyon ve restorasyon projeleri hazırlanmıştır. Ne yazık ki kazılar öncesinde yapının dolaşma yeri (diazoma) olarak kullanılan yarım daire biçimli büyük ve kalın bir duvar dışında görünürde başka kalıntısı yoktu. 1989 yılında bu duvarın içindeki alanda başlayan kazılarla yapının bazı bölümleri gün ışığına çıkarılmış, ortaya çıkan kalıntılar ışığında yapı theatron olarak adlandırılmıştı. Bu ilk sezonda, alanın dolgusunu oluşturan toprakta yakındaki 19. yüzyılda inşa edilmiş küçük bir kilisenin mezarlığına ait olduğu anlaşılan birkaç gömü de ortaya çıkarılmıştı. 2001-2005 ve 2019-2020 yılları arasında gerçekleştirilen kazılarda ise, yapının kapladığı alandaki tüm mezarlar temizlendi, dolgu kaldırılarak yapının kalıntıları büyük oranda gün ışığına çıkarıldı. Kazılar aynı zamanda yapının nasıl tahrip olduğu hakkında veriler sundu. Mezarların oluşturduğu tahribat dışında, yapının doğusunda, kuzey güney yönlü olarak uzanan Orta Çağ surlarının sahne binasını büyük oranda yok ettiği anlaşıldı. Yapının birinci katına ait oturma sıralarının neredeyse tamamının sonraki dönemlerde alındığı ve geride moloz taş ve harçtan oluşan alt yapısının kaldığı görüldü. İkinci oturma alanına sadece dış destek duvarı dışında hemen hemen hiçbir kalıntı günümüze ulaşmamıştır. Bu yazıda, odeion olarak adlandırdığımız ve MS 2. yüzyılda inşa edildiğini düşündüğümüz bu yapının plan şeması ve diğer mimari özellikleri tanıtıldıktan sonra yapının özgün biçimiyle ilgili önerilerle ve onarımıyla ilgili önerileri içeren projeler sunulmaktadır.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

16

Anabolu, Mükerrem (. Usman ). "Su Kuşları ve Leukai." Belleten 54, no. 209 (April 1, 1990): 29–32. http://dx.doi.org/10.37879/belleten.1990.29.

Full text

Abstract:

E. Ü. Fen Fakültesi Doğa Tarihi Müzesi'nde çalışan ve su kuşları üstünde doktora yapan M. Sıkı'nın yardımı ile aynı zamanda flamingo, pelikan, leylek, kara leylek, yalı çapkını, çulluk, su tavuğu, yaban ördeği ve yaban kazı gibi su kuşlarının yaşayıp üremekte oldukları yer olan antik Leukai örenlerini gezmek ve incelemek olanağını buldum. Burada, M. Sıkı'ya teşekkür etmeği, kendime bir borç bilirim. Leukai, İzmir Körfezi'nin kuzeyinde, Klazomenai (Urla İskelesi) ın tam karşısında bulunan kıyıdadır. Aiolia bölgesine girer. Ve, bu mevkie "Üç Tepeler" adını veren tepelerden deniz kıyısına en yakın olanının üstünde yer alır. Ondan sonraki tepede de, ona ait olan kalıntılar (mezarlar) vardır.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

17

KOÇAK, Mustafa. "Su Kenarında Sonsuzluk Patara Liman Nekropolis i Işığında Antik Limanlar ve Mezarlar İlişkisi Üzerine." Mediterranean Journal of Humanities 5, no. 2 (December 27, 2015): 275. http://dx.doi.org/10.13114/mjh.2015214571.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

18

GÜNAŞDI, Yavuz, Ahmet Cüneydi HAS, and Burak BİNGÖL. "Erzurum’un Şenkaya İlçesine Bağlı Ormanlı Köyünde Bulunan Erken Dönem Türk Kültürüne Ait İnsan Biçimli Taş Heykeller ve Balballar." Gazi Akademik Bakış 16, no. 31 (December 11, 2022): 327–44. http://dx.doi.org/10.19060/gav.1217293.

Full text

Abstract:

Doğu Anadolu Bölgesi, Avrasya’dan Anadolu’ya gelen kavimler için ilk durak olmuştur. Dağlık bir coğrafya olan bölgede bulunan geniş platolar ve su kaynakları eskiçağlardan itibaren bu bölgeyi özellikle küçükbaş hayvancılıkla geçinen atlı göçer kültürler için cazibe merkezi haline getirmiştir. Orta Asya’dan Anadolu’ya girmek isteyen bu kavimler için Hazar Denizi tabii bir engel olmuşsa da bu kültürler kuzeyde Kafkas güneyde ise Zagros geçitlerini kullanarak Anadolu’ya girmişlerdir. Bu kültürler arkalarında kurganlar-mezarlar, damgalar-enler, runik yazılar, kaya resimleri, toponimler ve taş heykeller-balballar gibi birçok kültür unsuru bırakmışlardır. Makalede bu unsurlar arasında yer alan Şenkaya Taş heykelleri ve balbalları incelenmiştir. Taş heykeller betimlenerek motifleri değerlendirilmiş, önce kendi içlerinde sonra da Anadolu ve Avrasya taş heykel geleneği ile kıyaslaması yapılarak tarihlendirilmiştir.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

19

ÖZGÜL, Oktay, and Yavuz GÜNAŞTI. "Orhun ve Selenge Havzası’ndaki Bazı Erken Demir Çağ Kirigsurları." Bilig, no. 104 (January 30, 2023): 55–93. http://dx.doi.org/10.12995/bilig.10403.

Full text

Abstract:

2017-2018 yılları arasında Moğolistan’ın Orhun ve Selenge Havzası’nda yüzey araştırmaları gerçekleştirdik. 2017 yılında gerçekleştirilen çalışma boyunca Moğolistan’da 2.154 km yol katedilmiş, 3 aymak (bölge), 9 balık (şehir), 12 kült alanı ve kurgan merkezi, 4 runik yazıtlı belge (dikilitaş ve kaya üzeri yazmaları), 1 petroglif ve 7 müzede çalışma yapılmıştır. 2018 yılı yüzey araştırmamızda ise, 2.470 km yol katedilmiş, 2017 çalışmalarından farklı olarak 3 aymak, 2 balık ve manastır merkezi, 6 kült alanı, 9 kurgan merkezi, 2 petroglif alanı ve 2 müze ziyaret edilmiştir. Çalışmalarımızın büyük bir kısmında literatürde Khirigsuur diye geçen bazı kurgan tipi mezarlar önemli bir yer kaplamıştır. Orhun ve Selenge Havzası’nda oldukça fazla rastlanan kirigsurların Geç Tunç Çağı sonu ve Erken Demir Çağ boyunca arttığını, tipolojik bakımından Moğolistan’ın doğu ve kuzeybatı bölgelerindeki kirigsurlarla da benzerlikler taşıdığını tespit ettik. Makalemizde Orhun ve Selenge Havzası’ndaki kirigsurların dağılımı, tipolojisi ve dönemin sosyal yaşamındaki yerleri tayin edilmeye çalışılmıştır.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

20

BEDIANASHVILI, Giorgi, and Catherine BODET. "KOBAN MEZARLIĞI, 9 VE 12 NO'LU MEZARLAR: KUZEY KAFKASYA'DA SON TUNÇ ÇAĞI'NDAN İLK DEMİR ÇAĞI'NA GEÇİŞ SÜRECİ." Türkiye Bilimler akademisi Arkeoloji Dergisi, no. 13 (June 15, 2010): 277–92. http://dx.doi.org/10.22520/tubaar.2010.0016.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

21

ÖZGÜL, Oktay, Alparslan CEYLAN, and Beyazıt SÖYLEMEZ. "2019 Yılı Artvin ve İlçeleri Eski Çağ Tarihi Araştırmaları." Selçuk Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Dergisi, no. 48 (December 25, 2022): 145–64. http://dx.doi.org/10.21497/sefad.1218409.

Full text

Abstract:

Kafkaslardan Anadolu’ya açılan yol güzergâhı üzerinde bulunmasından dolayı Artvin, eski çağlardan itibaren çeşitli halkların ve kültürlerin ilk durak yerlerinden biri olmuştur. Şimdiye kadar yapılan yüzey araştırmalarının çoğu bölgenin Orta Çağ dönemine yönelik olmuştur. 2019 yılında Kültür ve Turizm Bakanlığı’nın izni ile Artvin ve ilçelerinde gerçekleştirilen yüzey araştırmalarında bölgenin özellikle Tunç Çağı ve göçer kültürüne ışık tutabilecek merkezler tespit edilmiştir. 2019 yılı yüzey araştırması Arhavi-Demirkapı/Namazgâh Kaya Resimleri, Yusufeli-Olgunlar Köyü Yaylası Erken Dönem Mezarları, Olgunlar (Hastaf) Kalesi ve Mezarlık Alanı, Halamet Kalesi ve Alanbaşı-Aslanlı Mağarasını kapsayan bölgede yürütülmüştür. Bunun yanı sıra bölgede çok sayıda taşınmaz kültür varlığı da tespit edilmiştir. Çalışmada söz konusu merkezlerin tanıtımı ve değerlendirmesi yapılarak bunların aynı bölgedeki diğer Eski Çağ ve Orta Çağ yerleşmeleriyle olan bağlantıları tespit edilmeye çalışılmıştır. Ayrıca bu merkezlerden elde edilen verilerin yakın kültür bölgelerindeki benzerleri ile karşılaştırılarak aralarındaki olası kültürel bağlantının anlaşılması amaçlanmıştır. Özellikle Demirkapı/Namazgâh Kaya Resimleri, Doğu Anadolu-Kafkasya ve Orta Asya bağlantılarının anlaşılması açısından oldukça önemlidir.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

22

Koçak, Uğur, Murat Yağan, Erdal Özer, and Emre Kaçar. "İnsan İskeletinden Kimliklendirmede Kemik Protezlerinin Önemi Olgu Sunumu." Bulletin of Legal Medicine 18, no. 1 (June 15, 2014): 25–30. http://dx.doi.org/10.17986/blm.201318127.

Full text

Abstract:

Bu çalışmamızda; fethi kabir yapılarak elde edilen kemiklerden Radyolojik inceleme yoluyla cesedin iddia edilen kişiye ait olmadığı tespit edilen bir negatif kimliklendirme vakası sunulmaktadır. 2009 yılında ölen bir kadın kasaba mezarlığına defnedilmiş, bunun ertesi günü aynı kasabadan diğer bir kadın hayatını kaybederek aynı mezarlığın başka bir bölgesine defnedilmiştir. Davacıların iddiasına göre; ölen ablasının mezar yerini unutması nedeniyle davalı tarafından annelerine ait mezarın başındaki taş sökülerek hemen yanındaki boş bir mezara dikilmiş, inceleme konusu mezara da davalının ablasının ismi bulunan mermer bir mezar yaptırılmıştır. Davacılar, annelerinin 2006 yılının sonlarında sağ kalçasındaki kırık nedeniyle ameliyat olduğunu ve protez takıldığını belirterek buna ait tıbbi belgeleri mahkemeye delil olarak sunmuşlardır. Fethi kabir yapılarak çıkarılan ceset üzerindeki makroskopik incelemede proteze rastlanmaması üzerine kemiklerin radyografileri de çekilmiştir. Mezardan çıkarılan kemiklerde herhangi bir protez, ortez vida ya da metal cisim olmadığı, her iki femur başının yerinde olduğu saptanmıştır. Dolayısı ile davacıların iddiasının aksine inceleme konusu mezardaki cesedin annelerine ait olmadığı tespit edildiğinden DNA incelemesine gerek görülmemiştir. Sonuç olarak olgumuz, antemortem ve postmortem radyografilerin karşılaştırılmasının kimliklendirmede ne kadar büyük bir değere sahip olabileceğini ortaya koymaktadır. Bu durum, sağlık kuruluşlarında radyolojik görüntü kayıtlarının olabildiğince uzun süreyle ve güvenli bir biçimde saklanması gerektiğini de göstermektedir.Anahtar Kelimeler: Kimliklendirme; Adli Radyoloji; Kemik Protezi; Fethi Kabir

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

23

ALBAYRAK, YUSUF. "ŞANLIURFA’DAN LOCULUSLU KAYA MEZARLARI." Dergi Karadeniz 37, no. 37 (March 22, 2018): 179–87. http://dx.doi.org/10.17498/kdeniz.395106.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

24

YAZLIK-, Bilgin. "KORAMAZ VADİSİ COLUMBARIUM MEZARLARI." Turkish Studies - Historical Analysis Volume 14 Issue 3, Volume 14 Issue 3 (2019): 669–733. http://dx.doi.org/10.29228/turkishstudies.30269.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

25

TAMSÜ POLAT, Rahşan. "Karabacak Köyü Kaya Mezarları." Cedrus, no. 6 (June 30, 2018): 347–58. http://dx.doi.org/10.13113/cedrus.201816.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

26

BÜYÜKÖZER, Aytekin. "Stratonikeia Teritoryumundan Elit Mezarları." Arkhaia Anatolika Anadolu Arkeolojisi Araştırmaları Dergisi 3 (April 1, 2020): 21–59. http://dx.doi.org/10.32949/arkhaia.2020.14.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

27

Benter, Mathias, and Vedat İnce. "Milas'daki Pilavtepe Miken Oda Mezarı." Belleten 74, no. 270 (August 1, 2010): 343–50. http://dx.doi.org/10.37879/belleten.2010.343.

Full text

Abstract:

Milas ve Iasos arasında yer alan Pilavtepe'nin güney yamacında 2001 yılının sonbaharında bir Miken oda mezarı tespit edilmiştir. 75 metre yükseklikte bulunan ve Pilavtepe olarak adlandırılan höyük yerleşimi bugün karaya dönüşmüş olan, Güllük Körfezine ulaşımı sağlayan dar ve kolay kontrol edilebilen bir koyun doğu kıyısında yer almaktadır. Bugüne kadar araştırılmamış olan höyüğün yerleşim tarihi Geç Neolitik dönemde başlamış olup Geç Antik Döneme kadar devam etmiştir. Söz konusu Miken oda mezarında 30 adet seramik kap ve kap parçası tespit edilmiştir (GH IIIA2-Erken GH IIIC). Mezardan elde edilen veriler mezarın zengin ve ileri gelen bir ailenin fertlerinin gömülmesinde birçok defa kullanıldığına işaret etmektedir. Pilavtepe mezarı merkez Karya bölgesinde bulunmakta olup bilinen Miken mezarlıkları olan Müskebi Nekropolü ile Değirmentepe (Milet) Nekropollerine eşit uzaklıkta yer almaktadır. Mezarın uzun süre kullanılmış olması ve mezarda tespit edilen zengin buluntular(Ağırlık, mühürler, kehribar, altın takı parçaları) söz konusu mezarı Batı Anadolu'daki Miken varlığı araştırmaları açısından yeni ve önemli bir keşif yapmaktadır.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

28

ALBAYRAK, YUSUF. "ŞANLIURFA KALE ETEĞİ NEKROPOLÜ KAYA MEZARLARI." Dergi Karadeniz 36, no. 36 (December 22, 2017): 269–79. http://dx.doi.org/10.17498/kdeniz.366359.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

29

Cantay, Tanju. "İstanbul’un Kırık Gemi Direkli Denizci Mezarları." Erdem, no. 9 (September 1, 1987): 849–51. http://dx.doi.org/10.32704/erdem.1987.9.849.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

30

ÖKSE, A. Tuba. "SALAT TEPE ORTA TUNÇ ÇAĞI MEZARLARI." Türkiye Bilimler Akademisi Arkeoloji Dergisi, no. 15 (June 15, 2012): 47–68. http://dx.doi.org/10.22520/tubaar.2012.0003.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

31

Dönmez, Şevket, and E. Emine Naza Dönmez. "Amasya-Oluz Höyük Kazısı 2007 Dönemi Çalışmaları: İlk Sonuçlar." Belleten 73, no. 267 (August 1, 2009): 395–422. http://dx.doi.org/10.37879/belleten.2009.395.

Full text

Abstract:

Amasya, bugüne değin arkeolojik yönden en fazla ihmal edilmiş illerin başında gelmektedir. Her ne kadar "Kral Mezarları" olarak bilinen ünlü Helenistik Çağ kaya mezarları (Res.1) nedeniyle 19. yüzyılın ortalarından beri sıklıkla ziyaret edilip, yayınlara geçtiyse de, yerleşmeler açısından Amasya'daki ilk önemli arkeolojik çalışma, H.H. von der Osten'in Alişar Höyük kazısına başlamadan önce Kızılırmak'ın batısı ile kavsi içinde gerçekleştirdiği yüzey araştırması çerçevesinde yaptığı incelemedir(1). Bu araştırmadan sonra, yörenin yerleşmelerinden gelen buluntular araştırmacıların dikkatini çekmeye başlamıştır.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

32

ALBAYRAK, YUSUF. "ŞANLIURFA’DA YENİ BULUNAN KAYA MEZARLARI TABAN MOZAİKLERİ." Dergi Karadeniz, no. 41 (March 31, 2019): 213–24. http://dx.doi.org/10.17498/kdeniz.526470.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

33

Üngör, İbrahim. "Çerçili Nekropolü Oda Mezarları ve Kült Alanı." Art-Sanat, no. 21 (February 8, 2024): 745–70. http://dx.doi.org/10.26650/artsanat.2024.21.1213522.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

34

KHATANBAATAR, Dorjpurev. "DOĞU MOĞOLİSTAN’IN DELGERHAN DAĞI BÖLGESİNDEKİ TUNÇ DEVRİ MEZARLARI." Avrasya Uluslararası Araştırmalar Dergisi 5, no. 10 (January 15, 2017): 1–8. http://dx.doi.org/10.33692/avrasyad.509341.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

35

Yazar, Turgay. "Osmanlı Defin Merasimlerinde Otağ Kurma Geleneği." Belleten 78, no. 281 (April 1, 2014): 93–122. http://dx.doi.org/10.37879/belleten.2014.93.

Full text

Abstract:

Osmanlı tarihleri ve görsel kaynaklara göre naaş veya mezar üzerine otağ kurulması Osmanlı sultanlarının defin merasimlerinin önemli bir parçasıdır. Elimizdeki bilgilere göre I. Murad, I. Selim, I. Süleyman, II. Selim, III. Murad, III. Mehmed ve II. Mahmud mezarı üzerine otağ kurulan sultanlardır. Sultanlar dışında şehit mezarları üzerine de otağ kurulduğu bilinmektedir. Türklerin İslam öncesi defin merasimlerinde de saptana bu uygulama Osmanlılar tarafından eski bir geleneği sürdürmenin yanı sıra türbeleri inşa edilene kadar sultan mezarlarını korumak ve görülür kılmak amacıyla kullanmıştır. Elimizdeki bilgilere göre sadece sultan ve şehit mezarları üzerine kurulabilen otağlar sultani bir imge ve bir prestij unsurudur. Böylece kökleri yüz yıllar öncesine kadar uzanan bir gelenek mevcut koşullar içerisinde yeniden şekillenmiş ve Osmanlı döneminde de varlığını devam ettirmiştir.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

36

Mehic, Jasmin. "KUŽNA MEZARJA U ZAVIDOVIĆIMA." Bastina sjeveroistocne Bosne 15, no. 15 (December 7, 2023): 171–84. http://dx.doi.org/10.55258/2232-7665.2023.15.171.

Full text

Abstract:

U radu se govori o pojavi kuge na prostoru Bosne i Hercegovine, grada Zavidovića, kužnim mezarjima i predajama o kugi. Rad je koncipiran na osnovu objavljenih izvora, usmenih predaja i terenskog istraživanja. Date su katastarske parcele, geografske koordinate kao i fotografije kužnih mezarja u Zavidovicima.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

37

MEHIĆ, Jasmin. "KUŽNA MEZARJA U ZAVIDOVIĆIMA." Bastina sjeveroistocne Bosne 15, no. 15 (December 7, 2023): 171–84. http://dx.doi.org/10.55258/issn.2232-7665.2023.15.171.

Full text

Abstract:

U radu se govori o pojavi kuge na prostoru Bosne i Hercegovine, grada Zavidovića, kužnim mezarjima i predajama o kugi. Rad je koncipiran na osnovu objavljenih izvora, usmenih predaja i terenskog istraživanja. Date su katastarske parcele, geografske koordinate kao i fotografije kužnih mezarja u Zavidovićima.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

38

SANCAKTAR, Hacer. "Son Dönem Araştırmaları Işığında Yozgat ve Çevresindeki Kaya Mezarları." Cedrus, no. 8 (June 1, 2020): 325–49. http://dx.doi.org/10.13113/cedrus.202015.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

39

ÇINAROĞLU, Aykut. "Alaca Höyük Erken Tunç Çağı Krali Mezarları ve İkiz İdoller." Arkhaia Anatolika Anadolu Arkeolojisi Araştırmaları Dergisi 1, no. 1 (November 14, 2018): 1–14. http://dx.doi.org/10.32949/arkhaia.2018.0.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

40

Halilović, Namik. "Nekoliko nišana na prostoru Tuholja." Bastina sjeveroistocne Bosne 12, no. 12 (October 7, 2020): 205–18. http://dx.doi.org/10.55258/2232-7665.2020.12.205.

Full text

Abstract:

Ovaj rad rezultat je istraživanja starih mezarja koja se nalaze u mjesnoj zajednici Tuholj. U njima su nišani koji oznčavaju kaburove muslimanskog življa- nekadašnje stanovnike naselja iz prošlosti. Značajan broj tih nišana u neposrednoj je blizini nekropola stećaka, što ne čudi ako znamo da popis iz 1604. godine pokazuje da je većina stanovništva iz ovog kraja već prešla na Islam. Najstariji nišani sa ukrasima koji se nalaze i na srednjovjekovnim nadgrobnim spomenicima predstavlaju prelaz od stećaka ka kasnijim nišanima manjih dimenzija na kojima se još ponegdje zadržavaju ukrasni elementi sa stećaka. Nišani koji tretira ovaj istraživački rad raspoređeni su u desetak mezarja predstavljaju važne kulturno-historijaske spomenike iz perioda osmanske uprave iz Bosne i maeterijalni su dokazi kontinuiteta života na ovim prostorima te kao takvi zslušuju našu pažnju i prezentovanje široj javnosti. Poseban je značaj što se ovi nišani prvi put spominju u nekoj stručnoj literaturi. treba upozoriti na stanje u kojem se nalaze stara mezarja sa nišanima. Ključne riječi:Tuholj, stara mezarja,nišani,kaburovi, nekropole stećaka, nadgrobni spomenici.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

41

GÜMÜŞ, Ezgi Oya. "Mancılı Ata: İlahi Pınarları ve Mezarları ile Kırgızların Kutsal Ziyaret Yeri." UMAY İnanç ve Kültür Araştırmaları Dergisi 1(2), no. 1(2) (2023): 16–29. http://dx.doi.org/10.29228/umay.70093.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

42

KIZIL, ABUZER, and TAYLAN DOGAN. "THE GEOMETRIC AND ARCHAIC PERIOD TOMBS UNCOVERED IN THE SOUTH NECROPOLIS AT EUROMOS." TÜRKİYE BİLİMLER AKADEMİSİ ARKEOLOJİ DERGİSİ 23, no. 1 (December 30, 2018): 138–55. http://dx.doi.org/10.22520/tubaar.2018.23.008.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

43

İvanov, Rumen, and Rosen İvanov. "Bulgaristan'dan Kıpçak Mezarları." Edeb Erkan, November 30, 2023. http://dx.doi.org/10.59402/ee004202302.

Full text

Abstract:

Bu makale Bulgaristan topraklarındaki Kıpçak defin geleneklerini incelemektedir. Mezarlar çoğunlukla Kuzeydoğu ve Güneydoğu Bulgaristan'dadır. Arkeolojik araştırmalar sırasında bu etnik grubun izlerini taşıyan mezarlar bulunmuştur. Gömme geleneğinin özelliklerinden biri de, bazılarında küçük kurganlar da bulunan dairesel çukurlara gömülmeleridir. Bu gelenek Güneydoğu Bulgaristan'daki mezarların özelliğidir. Söz konusu bölgede hem askerlere (Pliska, Zlatna Livada, Mednikarovo) hem de sıradan halka ait Kıpçak keşfedilmiştir. Dairesel çukurların yanı sıra dikdörtgen çukurlara da gömme işlemi gerçekleştirilmiştir. Ağaç gövdelerinde defin, sadece mezar bilinmektedir. Bulgaristan'ın eski başkenti Pliska'da 35 No'lu tümülüsün kazıları sırasında ortaya çıkarılmıştır. Mezarlarda kılıçlar, üzengiler ve kantarmalar bulunmuştur. Bazı mezarlarda seramik kaplara da rastlanmıştır (Plovdiv). Tümülüslerin yanı sıra Hıristiyan nekropollerinde Kıpçak mezarları da bulunmuştur. Kıpçak mezarlarının tipik bir özelliği, mezarlarda köpeklerin bulunmasıdır. Mezarlarının karakteristik özelliği balballıların dikilmesidir. Sadece bir Tümülüs de taş heykellerin (balbal) dikildiği kaydedilmiştir Proto-Bulgar kültürünün bir parçası olarak kabul edildiler, ancak daha sonra doğru bir şekilde Kıpçaklara atfedildiler. İnsan mezarlarının yanı sıra köpek mezarları da incelenmiştir. Yambol şehrinin Zimnitsa köyü yakınlarında böyle mezar keşfedilmiştir. Köpek, Türk halklarının folklorunda, mitolojisinde ve cenaze geleneklerinde önemli bir rol oynar. Mezarların çoğunda, hayvan kemikleri, tabaklar ve yiyecek kalıntıları gibi gömme ritüellerinin izleri de bulunmuştur. Mezara yemek koymak eski bir Türk geleneğidir. Bulgaristan topraklarında keşfedilen mezarlar XII. yüzyılın ikinci yarısı ve XIII. yüzyılın başlarına tarihlendirilmektedir. Anahtar Kelimeler: Bulgaristan, Filibe, Kıpçak, Mezar, Balballar.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

44

ŞİRİN, Orhan Alper, and Davut YİĞİTPAŞA. "AMİSOS KENTİNDE TESPİT EDİLEN MEZAR TİPLERİNİN TESPİTİ VE MEZARLARA İLİŞKİN BAZI DEĞERLENDİRMELER." Kafkas Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, March 6, 2023. http://dx.doi.org/10.56597/kausbed.1238205.

Full text

Abstract:

Çakalca-Karadoğan Höyüğü kazıları Amisos kentinin MÖ 6. yüzyılın ortalarında ilk kez Miletoslular tarafından kolonize edildiğini ortaya koymuştur. Amisos nekropolünün de ilk olarak bu alan ve çevresinde oluşmaya başladığını söyleyebiliriz. MÖ 4. yüzyılın sonlarında Toraman Tepe ve çevresine konumlanarak ikinci kez temelleri atılan Amisos kentinin nekropol alanı ise hemen batısındaki Kalkanca ile Baruthane Mahallelerini, güneybatısındaki Karasamsun Mahallesi’ni ve batı yamaçlarındaki Liman, Cedit ile Selahiye Mahallelerini içine almaktadır. Ayrıca, kentin mezar yapıları Atakum, Canik ve Tekkeköy İlçelerinde de yayılım göstermektedir. Amisos nekropolü ve nekropolün yayılım alanlarında urne mezar kapları, basit toprak mezarlar, kiremit mezarlar, pişmiş toprak lahit mezarlar, sandık mezarlar, khamosorion mezarlar, tümülüsler, yer altı kaya mezarları ve mezar stelleri olarak 9 gruba ayırabileceğimiz mezar tipleri karşımıza çıkmaktadır. Bu mezar tipleri, Geç Arkaik Dönem’den Erken Hıristiyanlık Dönemi’ne dek kent nekropolü ve yayılım alanlarında ortaya çıkmıştır. Amisos kentinin nekropolü ve teritoryumundaki mezar yapılarına baktığımızda yoğun olarak karşımıza çıkan mezar tipleri olarak yer altı kaya mezarları, basit toprak ve kiremit mezarlar, tümülüs ve pt. lahit mezarlar gömü geleneğinde tercih edilen tipler olarak ön plana çıkmaktadır. Tekil örnekleri oluşturan khamasorion ve sanduka tipi mezarların fazla tercih edilmediğini belirtmek olasıdır. Mezarlarda, kremasyon ve inhumasyon olmak üzere iki farklı şekilde gömü gerçekleştirilmiştir.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

45

DÖĞERLİ BAŞERKAFAOĞLU, Pınar. "Surveys in the Necropolis of Cadianda." Cedrus, June 21, 2023. http://dx.doi.org/10.13113/cedrus.202311.

Full text

Abstract:

Batı Lykia’nın Karia ile sınırında, bugünkü Muğla/ Fethiye’ye bağlı Yeşilüzümlü’nün Tekirlik mevkiinde yer alan Cadianda, Araxa, Oinoanda, Telmessos, Tlos, Letoon, Ksanthos gibi Lykia’nın önemli kent yollarının üzerindedir. 970 m rakımda, sarp kayalar üzerinde, surlarla çevrili yerleşim, Telmessos Limanı’na ve Ksanthos Vadisi’ne hâkim bir konumdadır. Yüzey araştırmaları sonucunda tespit edilen 162 mezar yapısı, surların dışında ve içinde geniş bir alana yayılmıştır. Dikme mezar, kaya mezarları, lahit, tapınak formlu mezarlar, heroon ile tonoz, düz, ve üçgen çatılı oda mezarlar ve khamosorion mezar tespit edilmiştir. Özellikle mimarinin çeşitliliği dikkat çekicidir. Bazı kentler dışında Lykia Bölgesi’nde yaygın olmayan tonoz çatılı oda mezarlar sayıca en fazla grubu oluşturmuştur. Dolayısıyla Batı Lykia’da bu tip mezarın en fazla görüldüğü kentin Kadianda olduğunu söylemek mümkündür. Buna karşın Lykia’ya özgün semerdam kapaklı lahitlerin burada tek örnekle temsil edilmesi ve kaya mezarlarının azlığı dikkat çekicidir. Kadianda’da tonoz çatılı oda mezarların üçgen çatılı ve düz çatılı oda mezarlarla yan yana bitişik nizamda olması da diğer bir gözlemdir. Makalenin amacı; 2021’de kayıt altına aldığımız, çizimlerini yaptığımız, haritaya işlenerek plankotesini çıkardığımız mezarların genel tanımını yaparak ileriki çalışmalara yardımcı olmaktır. Mezarlar zamanın yıkıcı tahribatına yenik düşmüş, eksilme sürecine girmiştir. Bununla birlikte akropolis bölgesinde yeni yapılaşma olmaması, mezar yapılarının kısmen de olsa korunmasını sağlamıştır.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

46

ÇELEMOĞLU, Şuayip, and Turgay YAZAR. "NİKSAR BÜYÜKYURT KÖYÜ MEZARLIĞI VE ÇANTI MEZARLAR ÜZERİNE BİR DEĞERLENDİRME." Karadeniz Araştırmaları Enstitüsü Dergisi, September 5, 2023. http://dx.doi.org/10.31765/karen.1300242.

Full text

Abstract:

Türklerde ölüm, yaşamın bir parçası olarak kabul edildiğinden, ölen kişinin ruhu için saygı duyulan ve ölümsüzlüğü temsil eden bir mezarın olması büyük önem taşımaktadır. Somut kültürel mirasımızın önemli öğelerinden biri olan mezarlar ile mezar taşları, yapıldıkları dönemin ekonomik, sosyal ve kültürel yapısı hakkında bilgiler vermektedir. Ayrıca bölgenin yaşam, inanç ve sanat özelliklerini yansıtmaları bakımından tarihi vesika niteliği taşımaktadır. Anadolu’daki önemli yerleşmelerden biri olan Niksar, Türk İslam mezarları ve mezar taşları bakımından oldukça zengindir. İlçe merkezindeki Anadolu’nun en eski Türk mezarlıklarından olan Melikgazi Mezarlığı dışında, Niksar’a bağlı köylerde de Osmanlı Dönemi’ne ait mezarlar ve mezar taşları bulunmaktadır. Bu köylerden biri olan Niksar’a 26 km uzaklıktaki Büyükyurt köyünde çantı teknikli mezarlar tespit edilmiştir. Bu çalışmada Niksar ilçesinin Büyükyurt köyü mezarlığı ele alınarak tanıtılmış ve şimdiye kadar örneği bilinmeyen çantı tekniğinde ahşap mezarlar üzerine bir değerlendirme yapılmıştır. Ayrıca çantı teknikli mezarların Türk-İslam mezar geleneği içerisindeki yeri belirlenmeye çalışılmıştır. Anadolu’da fazla yaygın olmayan bir mezar tipi olan çantı teknikli bu mezarların korunması ve gelecek kuşaklara aktarılması önem taşımaktadır.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

47

Naldan, Funda. "KUREYŞAN AŞİRETİ-OCAĞI’NIN ERZİNCAN UZANTISI: KUREYŞLİ SARIKAYA’DA BEZEMELİ MEZAR-MEZAR TAŞLARI." Türk Kültürü ve Hacı Bektaş Veli Araştırma Dergisi, March 27, 2024. http://dx.doi.org/10.60163/tkhcbva.1401107.

Full text

Abstract:

Erzincan’ın Üzümlü ilçesine bağlı Kureyşli Sarıkaya köyüne yerleşen Kureyşan aşiretine bağlı kişilerin mezarları bu çalışmanın konusunu oluşturmaktadır.1845/46 en erken bu tarihte köyün ismi arşiv belgelerinde geçmekte olup yerleşimin tam olarak ne zaman başladığı bilinmemektedir. Kureyşli Sarıkaya Mezarlığı’nda bulunan tarihi mezar taşları bu araştırma ile kayıt altına alınmış ve bilimsel olarak ilk kez incelenerek tanıtılmıştır. Tarihi mezar ve mezar taşlarında çok fazla tahribat görülmeyip günümüzde yeni definler de bu mezarlık içerisinde yer almaktadır. Mezarlar, mezar tipolojisi, baş ve ayak taşları, kitabeleri, malzeme, bezeme özellikleri ile sanat tarihi metodolojisi içerisinde ele alınmıştır. Mezar taşlarında fes ve sarık gibi başlıklı taşların yanı sıra insan başı formlu, yuvarlak ve dilimli kemerli, üçgen biçimli başlıksız mezar taşları görülmektedir. Mezarlıkta bezemenin zenginliği dikkat çekmektedir. Bu kapsamda mezarlıkta sadece tarihi olan 8 adet mezar incelenmiş, diğer örnekler günümüz mezar yapılarındandır. Ele alınan mezarların hepsi de bezemeli örneklerdir. Figürlü ve nesneli bezemelerin ağırlıkta olduğu mezarlarda at, kuş, mimari tasvir, ay-yıldız motifleri, ateşli ve kesici silahlar, kahve takımları, ibrik, tepsi, leğen, kepçe, kadeh motifleri vardır. Bitkisel süsleme türünde servi ve hayat ağacı tasvirleri, altı yapraklı çiçekler olup bunun yanı sıra rozet, mührü Süleyman, çarkıfelek gibi geometrik türde kompozisyonlar da bulunmaktadır. Bezemelerde Orta Asya Türk geleneğini devam ettiren tasvirler görülmektedir. Türklerin Orta Asya’daki inanç ve geleneklerinin, Anadolu’da mezar taşları üzerinde nasıl devam ettiği ile ilgili örnekler üzerinden bu bezemelerin değerlendirmesi yapılacaktır. Her bir mezar yapısı katalog olarak hazırlanmıştır. Mezarlıkta 1845’den başlayarak 1951’e kadar süren yaklaşık 100 yıllık dönem aralığındaki mezarlar bir geleneği sürdürmesi bakımından önemlidir. Kitabelerde yer alan bilgiler sadece isim ve tarih içerdiğinden kişi hakkında yeterli bilgi vermemektedir. Anadolu’da aynı bezemelerin farklı bölgelerde kullanılmış olması ile bölge kültürü içerisindeki yeri de belirlenmeye çalışılmıştır.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

48

ÖRNEK, Demet. "KİLİS MEZARTAŞLARI ÜZERİNE GENEL BİR DEĞERLENDİRME." Journal of Social Science, February 18, 2024. http://dx.doi.org/10.30520/tjsosci.1415329.

Full text

Abstract:

Günümüzde şehirlerin yeni düzenlenmeleri esnasında en çok zarar gören ve yok olan grubu mezarlıklar oluşturur. Bu gelişim Kilis mezar taşlarında da izlenmektedir. Türkiye’nin Güneydoğu Anadolu Bölgesi’nde bulunan, kültürel açıdan çeşitlilik arz eden illerinden biri olan Kilis’ te yer alan mezarlık alanlarında yapılan çalışmalar sonucunda Kilis merkez, ilçeler ve köylerde 75 adet mezar ve bu mezarlara ait 129 mezar taşı tespit edilmiştir. 75 mezardan Kilis il merkezinde yer alan mezarların 32’si Merkez mezarlıkta, 11’i Eski mezarlıkta, 6’sı Yeni Dünya (Köro) mezarlığında, 17’si Tekke Camii (Canbolat Bey Türbesi) avlusunda, 3’ü Şeyh Efendi Türbesinde yer almaktadır. Kilis mezar taşları Anadolu’daki diğer örnekleriyle benzerlikler göstermekle beraber Kilis’e özgü olduğu düşünülen iki katlı mezarlar, oval kaideli prizma gövdeli, piramidal tepelikli mezar taşları gibi örnekleri ile Anadolu’da pek rastlamadığımız mezar taşı tipleri de sunmaktadır. Bu bağlamda Kilis’te altı çeşit mezar yapısı görülmektedir. Sandıklı mezar, kapak taşlı mezar, sanduka mezar, toprak mezar, iki katlı mezar, oval kaide üzerine üçgen prizma gövdeli üçgen kesitli şahide’ si bulunan mezarlar. Mezar taşlarında başlık ve tepelik ayrı birer unsur olarak değerlendirilmiştir. Erkeklerin veya kadınların günlük hayatta kullanmış oldukları fes, sarık, kavuk gibi kılık kıyafet unsurları başlık olarak, başlık kullanılmaksızın baş ve ayak taşının en üst kısmına bitki, geometrik şekil ve nesne ile oluşturulup sonlandırılan mezar taşları tepelik olarak adlandırılmıştır. Burada incelenen başlıklı örneklerin tamamında fes başlık kullanılmış olup diğer başlık çeşitleri bulunmamaktadır. Mezar taşlarının ön ve arka yüzlerinin yanı sıra yan tarafları ve mezar kaideleri de süslenerek mezar taşlarının çoğunda hiç boş yer bırakılmadan, bitkisel, geometrik, nesneli, figürlü süslemelere yer verilmiştir. Kilis mezar taşları konusunun ele alınmasında konuya ilişkin yeterli çalışmanın bulunmaması etkili olmuştur. Kilis Valiliği tarafından yayımlanan Kilis Kültür Envanteri adlı eserde kitabe üzerine yoğunlaşmak kaydıyla ele alınmış olan mezar taşlarına ilişkin eksiklikleri tespit etmek ve Kilis’teki mezar-mezar taşlarını Anadolu’daki diğer örneklerle karşılaştırıp genel bir değerlendirme yapmaktır.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

49

ALTIN, Ahmet Ali, Gonca GÜLSEFA, Buğra KURU, and Mustafa ŞAHİN. "FINDINGS OF RESCUE EXCAVATION of BURSA ULUDAG UNIVERSITY CAMPUS AREA." International Journal Of Turkish Literature Culture Education, June 27, 2023. http://dx.doi.org/10.7884/teke.1306496.

Full text

Abstract:

2018 yılında, Bursa Uludağ Üniversitesi kampüsü içerisinde, kampüsün güney kapısının bitişiğindeki yol yapım çalışmaları esnasında herhangi bir kültür varlığının bulunup bulunmadığını ortaya koymak amacıyla kazılar yürütülmüştür. Bu makalede bu kazılarla beraber ulaşılan sonuçlara yer verilmiş ve ortaya çıkan sorulara yanıtlar aranmıştır. Toplam 3 sondajda yürütülen kazı çalışmaları sırasında, 1 sondajdan görece iyi korunmuş durumda iki adet kiremit çatkı mezar gün yüzüne çıkartılmıştır. Bu mezarlarda iskeletlerin yanı sıra profil veren seramik parçaları, tüm olarak ele geçmiş unguentariumlar ve bir adet sikke de bulunmuştur. Bu buluntular ışığında söz konusu mezarlar tarihlendirilmiştir. Makalede ayrıca, mezarların ait olduğu nekropol sahasının hangi yerleşim yerlerine ait olabileceği sorusuna da öneriler getirilmiştir.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

50

LEBE, Fuat. "Kyme İDÇ Nekropolis’inden Bir Mezar Konteksti." Arkeoloji Dergisi, August 11, 2022. http://dx.doi.org/10.51493/egearkeoloji.1136489.

Full text

Abstract:

Kyme'ye yaklaşık 1 km uzaklıkta bulunan IDÇ Nekropolis’i, kentin güney nekropollerinden biridir. Bir bütün olarak değerlendirilmesi gereken Kyme Nekropolis’leri, sanayi şirketleri adı altında ayrı ayrı ele alınmak zorunda kalmıştır. Bu alanlardan biri de 2007 yılında İDÇ Liman Şirketi'nin arazisi üzerinde çalışmalarına başlanan ve adını bu şirketten alan İDÇ Nekropolis'idir. 2009 yılında yapılan kurtarma kazılarında gün yüzüne çıkarılan 125 numaralı oyma sanduka mezar çalışmamızın konusunu oluşturmaktadır. Oyma sanduka mezar olarak değerlendirdiğimiz bu tip mezarlar, Aiolis bölgesine özgü bir mezar grubu olarak karşımıza çıkmaktadır. Bölgede yoğun bir şekilde ortaya çıkarılan bu tip mezarların tanımı konusunda araştırmacıların farklı terimler kullandıkları görülmektedir. Bu farklı yaklaşımlar 125 numaralı mezar bağlamında değerlendirilmeye çalışılmıştır. Mezarda; seramik, metal, cam ve diğer alt başlıklar altında incelemeye çalıştığımız toplam 23 adet buluntuya ulaşılmıştır. Bu buluntular, kozmetik kapları, aynalar, altın diademler, kolyeler, yüzükler, küpeler ve takı aksesuarları olarak değerlendirilen cam ve bronz objeler gibi geniş bir ürün yelpazesine sahiptir. Bu buluntular ışığında 125 numaralı mezar MÖ 4. yy sonu ile MÖ 3. yy başlarına tarihlenmektedir.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

We offer discounts on all premium plans for authors whose works are included in thematic literature selections. Contact us to get a unique promo code!