Academic literature on the topic 'Māori pou'

Create a spot-on reference in APA, MLA, Chicago, Harvard, and other styles

Select a source type:

Consult the lists of relevant articles, books, theses, conference reports, and other scholarly sources on the topic 'Māori pou.'

Next to every source in the list of references, there is an 'Add to bibliography' button. Press on it, and we will generate automatically the bibliographic reference to the chosen work in the citation style you need: APA, MLA, Harvard, Chicago, Vancouver, etc.

You can also download the full text of the academic publication as pdf and read online its abstract whenever available in the metadata.

Journal articles on the topic "Māori pou"

1

Mills, Maree Anne. "Pou Rewa, the Liquid Post, Māori Go Digital?" Public 27, no. 54 (December 1, 2016): 14–24. http://dx.doi.org/10.1386/public.27.54.14_1.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
2

Nilsson Dahlström, Åsa. "Te Pūkenga Atawhai—Cultural Awareness Raising and Conservation for Future Use in Aotearoa New Zealand." Sustainability 13, no. 18 (September 8, 2021): 10073. http://dx.doi.org/10.3390/su131810073.

Full text
Abstract:
At Te Papa Atawhai/Department of Conservation in Aotearoa New Zealand, ‘cultural differences’ account for some of the difficulties that department staff experience in their interaction with Indigenous Māori in conservation work. To meet the need for better ‘cultural awareness’ of Māori conservation principles, the department has facilitated the development of Te Pūkenga Atawhai, which is an introductory course to Māori views of conservation offered to all department staff. For Māori, the course is also a part of a broader revitalisation process for Māori culture and society and a recognition of their bicultural Treaty partnership with the Crown. The paper investigates how the Te Pūkenga Atawhai course addresses the perceived difficulties with cultural differences between DOC and Māori in conservation work, and how Pou Kura Taiao and participants perceive its usefulness for teaching staff about Māori views of conservation. Some department staff argue that the course has contributed to a better understanding of Māori culture and conservation principles; others that it is too politicised and engages in cultural ‘tokenism’ of little relevance for conservation work.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
3

Samson, Alan. "Fine job at the interface of Māoridom and journalism." Pacific Journalism Review : Te Koakoa 13, no. 2 (September 1, 2007): 199–202. http://dx.doi.org/10.24135/pjr.v13i2.913.

Full text
Abstract:
In the introduction to her journalists guide to reporting Māoridom, Pou Kōrero author Carol Archie, a Pākehā and a journalist, agonises over how to describe non-Māori and comes up with 'other New Zealanders'. "Pākehā" won't do,' she says, 'because it has come to mean New Zealanders with European ancestry. 'Non- Māori' is negative and says what we're not, rather than what we are... an tauiwi (meaning foreigner) can offend those who still aren't tangata whenua but who still feel we belong to nowehere else but Aotearoa New Zealand."
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
4

Wilson, Denise, Sue Crengle, and Fiona Cram. "Improving the quality of mortality review equity reporting: Development of an indigenous Māori responsiveness rubric." International Journal for Quality in Health Care 32, no. 8 (July 27, 2020): 517–21. http://dx.doi.org/10.1093/intqhc/mzaa084.

Full text
Abstract:
Abstract Objective To improve consistency in New Zealand’s Mortality Review Committees’ (MRCs) analysis, interpretation and recommendations, specifically related to equity and Māori (the Indigenous peoples of Aotearoa New Zealand) mortality. Design A qualitative Plan-Do-Check-Act design informed by Māori expertise to develop a rubric and guidelines. The rubric and guidelines aimed to improve MRCs’ capability to analyse mortality data, its interpretation and the recommendations for preventing deaths. Setting New Zealand’s MRCs make recommendations to address preventable deaths. Variation existed between the MRCs’ understanding of equity, and its application to reduce avoidable mortality for Māori, which subsequently influenced their analysis, reporting and the recommendations generated. Improving the quality and robustness of MRCs’ recommendations and reporting are crucial for improving equity. Participants Māori Caucus (comprising MRC members with Māori health and wellbeing expertise) designed the rubric and guidelines with input from the secretariat and other MRC Chairs and members. Intervention(s) None. Main Outcome Measure(s) None. Results The rubric comprises four key ‘pou’ (metaphorical posts or domains) ‘Tika’ (doing things right); ‘Manaakitanga’ (caring compassionately); ‘Mana’ (status, authority); and ‘Mahi tahi’ (working collaboratively); and criteria for three levels of practice. Evaluation of the efficacy of the use of the rubric and its implementation showed further education and support was required. Conclusions A shared understanding of equity about mortality is required. Effective implementation of a quality-based rubric into practice requires careful planning and ongoing education and support for staff and committee members at multiple levels. Follow-up support is needed to support its implementation into practice.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
5

Dell, Kiri, Te Mihinga Komene, Natasha Tassell-Matamua, Pikihuia Pomare, and Bridgette Masters-Awatere. "Te ara o te moa: Patua te ngāngara e kai ana i ngā rākau taketake o Aotearoa." MAI Journal: A New Zealand Journal of Indigenous Scholarship 11, no. 1 (November 23, 2022): 34–39. http://dx.doi.org/10.20507/maijournal.2022.11.1.3.

Full text
Abstract:
He taonga tūturu ngā rākau taketake o Aotearoa. Engari, ka matemate haere ētahi o ngā rākau taonga kei te ngahere, nā te ngāngara e kai ana, ko waikura mētera tētahi, ko mate kauri tētahi atu. Nō reira, ko te kaupapa o te tuhinga nei ki te kohikohi i ngā kōrero hei whakamārama atu i ēnei tū māuiuitanga o ngā rākau taketake. Ko te whakatakotoranga e whai ake nei, ka whai i ētahi pou hei kārawarawa i tēnei tuhinga. E whā ēnei pou; tuatahi—ko te whakamārama i te tikanga o te rangahau nei; tuarua—ka āta tirohia ngā mate e rua e ngau ana i te rākau; tuatoru—ka āta tirohia ngā kōrero tawhito mō ngā rākau o te wao, me te pātai, he aha ngā mātauranga Māori hei whāinga mā tātou ki te huarahi o te ora? Ko te tuawhā—ko ngā kitenga whakamutunga.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
6

Eruera Murphy, Hinerangi. "He Aha Ai: WHY..." Pacific Journal of Technology Enhanced Learning 2, no. 1 (December 2, 2019): 21–22. http://dx.doi.org/10.24135/pjtel.v2i1.37.

Full text
Abstract:
Digital technologies in the modern world are impacting on all cultures, including Māori. Tertiary institutions are actively deploying digital technologies in their teaching and learning practices. The relationship however between Māori student engagement in technology-enhanced learning and digital skills, remains largely unexplored. The landscape is further complicated by the fragmentation of online study and the move to micro-credentials. Concurrently Te Whare Wānanga o Awanuiārangi is being challenged to provide whānau, hāpu, iwi, associated communities and industry with self-motivated, knowledgeable, multi-skilled graduates who can understand and apply identified capabilities in a variety of contexts. This presentation will: challenge current educational frameworks based on cognitive, social and pedagogical approaches explore cultural conceptuality focused on the Ranga Framework in particular cultural self-efficacy in blended learning environments the role of culture and context in holistic assessment design This presentation will conclude by arguing that the concept of ‘cultural-self’ ensures all learners as active participants in the learning process, know who they are, where they have come from and why all of that really matters. References Bolstad, R., & Gilbert, J. (2012). Supporting future oriented learning and teaching: A New Zealand perspective.Wellington: Ministry of Education. Clayton,J., (2019) Digital Course Design and Deveopment Platform for Micro-credentials – a Cultural Self Approac, Positioninal Paper. Whakatāne: Te WhareWānanga o Awanuiārangi. Clayton, J., (2018), Keynote Address: The entrepreneurial mindset and cultural-self, implications and for teaching and learning, Tianjin City Vocational College, Tianjin, China Doherty, W. (2012). Ranga Framework – He Raranga Kaupapa. In Conversations of Mātauranga Māori (pp.15-36). Wellington: New Zealand Qualifications Authority. Durie, M. (2004). Ngā Kāhui Pou: Launching Māori Futures. Wellington: Huia Publishers. Crook, C., Harrison, C., Farrington-Flint, L., Tomas, C., & Underwood, J. (2010). The impact of technology: Value-added classroom practice. BECTA. Falloon, G. (2010). Learning objects and the development of students' key competencies. Australasian Journal of Educational Technology , 26 (5), 626-642. Mead, H, (2003). Tikanga Māori: Living by Māori Values. Wellington: Huia Publishers. Ngāti Awa Deed of Settlement to Settle Ngāti Awa Historical Claims, 2003 extracted from: https://www.ngatiawa.iwi.nz/cms/CMSFiles/File/Settlement%20Documentation/NgatiAwaDoS-Schedules.pdf Pihama, L. (2010). Kaupapa Māori Theory: Transforming Theory in Aotearoa. He Pukenga Kōrero. 9(2), 5–14. Smith, G.H. (1997). The development of kaupapa Māori: Theory and praxis. Unpublished Doctoral Thesis, University of Auckland: Auckland. Smith, L.T. (1999). Decolonising methodologies: Research and indigenous peoples. London: Zed Books. Underwood, J. (2009). The impact of digital technology: A review of the evidence of the impact of digital technologies on formal education. BECTA.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
7

Puke, Wiremu T. "Conception, construction and the cultural significance of Te Parapara Garden in Hamilton, Aotearoa New Zealand." Journal of New Zealand & Pacific Studies 9, no. 2 (December 1, 2021): 179–98. http://dx.doi.org/10.1386/nzps_00071_1.

Full text
Abstract:
Te Parapara Garden is the only complete pre-European-style Māori horticultural garden in the world. Historically inspired and empirically researched, it lies within the Hamilton Gardens on a young river terrace immediately adjacent to the Waikato River in Hamilton (Kirikiriroa), Aotearoa New Zealand. In this article, Wiremu Puke (Ngāti Wairere, Ngāti Porou) ‐ a tohunga whakairo (master carver, including using pre-steel tools) and a tohunga whakapapa (genealogical expert on his tribal affiliations) of Ngāti Wairere (the mana whenua, or first people of the traditional ancestral tribal lands of Kirikiriroa) ‐ describes the design and development of Te Parapara Garden from its initial concept in 2003 and the construction of its many features, including the waharoa (gateway), pou (carved pillars), pātaka (storehouse), whatarangi (small storehouse), taeapa (fencing) and rua kūmara (underground storage pit), and the sourcing and use of kōkōwai (red ochre). The garden was completed in 2010. Its ongoing functioning, including the annual planting and harvesting of traditional pre-European kūmara (sweet potato) using modified, mounded soils (puke or ahu), is also covered. The unique Te Parapara Garden is of great cultural importance and a source of pride, knowledge and understanding for national and international visitors and empirical and academic researchers.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
8

Keown, Louise J., Matthew R. Sanders, Nike Franke, and Matthew Shepherd. "Te Whānau Pou Toru: a Randomized Controlled Trial (RCT) of a Culturally Adapted Low-Intensity Variant of the Triple P-Positive Parenting Program for Indigenous Māori Families in New Zealand." Prevention Science 19, no. 7 (March 22, 2018): 954–65. http://dx.doi.org/10.1007/s11121-018-0886-5.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
9

Tipene-Leach, David, and Sally Abel. "Innovation to prevent sudden infant death: the wahakura as an Indigenous vision for a safe sleep environment." Australian Journal of Primary Health 25, no. 5 (2019): 406. http://dx.doi.org/10.1071/py19033.

Full text
Abstract:
The bassinet-like wahakura is an Indigenous initiative for the prevention of Sudden Unexpected Death in Infancy (SUDI). It was developed by New Zealand Māori in 2005 when Māori were rejecting the ‘stop bedsharing’ SUDI prevention message and the SUDI disparity between Māori and non-Māori had become entrenched. Made of native flax, the wahakura was promoted as a culturally resonant, in-bed safe sleep device that would disrupt the SUDI risk associated with ‘bedsharing where there was smoking in pregnancy’ without relying on smoking cessation. A significant movement of weavers and health professionals grew around the wahakura program. A body of research, including infant care surveys, retrospective case review, qualitative enquiry and a randomised controlled trial comparing wahakura and bassinet safety demonstrated the device’s public health plausibility, acceptability to Māori women and its essential safety. This facilitated the distribution, by District Health Boards, of safe sleep devices, including a related device called the Pēpi-Pod, and safe sleep education to high-risk, mainly Māori, mothers. Infant mortality in New Zealand fell by 29%, primarily among Māori infants, over the period 2009–15, suggesting that Māori cultural concepts, traditional activities and community engagement can have a significant effect on ethnic inequities in infant mortality.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
10

Davies, Piers, and Paul Myburgh. "The Protected Objects Act in New Zealand: Too Little, Too Late?" International Journal of Cultural Property 15, no. 3 (August 2008): 321–45. http://dx.doi.org/10.1017/s0940739108080181.

Full text
Abstract:
AbstractThe Protected Objects Amendment Act (POA) was passed by the New Zealand Parliament in 2006, so New Zealand could fulfil its obligations under the UNESCO Convention on the Means of Prohibiting and Preventing the Illicit Import, Export and Transfer of Ownership of Cultural Property 1970 and the UNIDROIT Convention on Stolen or Illegally Exported Cultural Objects 1995. This represents a significant delay after the drafting of these two conventions. This article explores why New Zealand has taken so long to give domestic effect to these conventions and examines the manner in which they have been given domestic legal effect in the POA. The article also focuses on issues of Māori cultural property, the practical implementation of the POA, and the cultural heritage climate in New Zealand.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

Books on the topic "Māori pou"

1

New Zealand Journalists Training Organisation, ed. Pou kōrero: A journalists' guide to Māori and current affairs. Wellington [N.Z.]: New Zealand Journalists Training Organisation, 2007.

Find full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
2

Taylor, Alicia. The art of Māori poi. [Cambridge] N.Z: Go Tuatara, 2007.

Find full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
3

Amoamo, Maria, Katharina Ruckstuhl, and Merata Kawharu, eds. He Pou Hiringa: Grounding Science and Technology in Te Ao Māori. Bridget Williams Books, 2021. http://dx.doi.org/10.7810/9781988587486.

Full text
Abstract:
'The creation of new science requires moving beyond simply understanding one another's perspectives. We need to find transformative spaces for knowledge exchange and progress.' Māori have a long history of innovation based on mātauranga and tikanga – the knowledge and values passed down from ancestors. Yet Western science has routinely failed to acknowledge the contribution of Indigenous peoples and their vital worldviews. Drawing on the experiences of researchers and scientists from diverse backgrounds, this book raises two important questions. What contribution can mātauranga make to addressing grand challenges facing New Zealand and the world? And in turn, how can Western science and technology contribute to the wellbeing of Māori people and lands?
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
4

Against the Odds: Matt Te Pou and Maori Rugby. Huia Pub., 2006.

Find full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

Book chapters on the topic "Māori pou"

1

Moeke-Maxwell, Tess, Kathleen Mason, Frances Toohey, and Jaimee Dudley. "Pou Aroha: An Indigenous Perspective of Māori Palliative Care, Aotearoa New Zealand." In Textbook of Palliative Care, 1247–63. Cham: Springer International Publishing, 2019. http://dx.doi.org/10.1007/978-3-319-77740-5_121.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
2

Moeke-Maxwell, Tess, Kathleen Mason, Frances Toohey, and Jaimee Dudley. "Pou Aroha: An Indigenous Perspective of Māori Palliative Care, Aotearoa New Zealand." In Textbook of Palliative Care, 1–17. Cham: Springer International Publishing, 2018. http://dx.doi.org/10.1007/978-3-319-31738-0_121-1.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
3

Amoamo, Maria, and Katharina Ruckstuhl. "Kāhui Māori." In He Pou Hiringa: Grounding Science and Technology in Te Ao Māori, 35–54. Bridget Williams Books, 2021. http://dx.doi.org/10.7810/9781988587486_2.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
4

Martin, Willy-John. "Building Māori Capacity." In He Pou Hiringa: Grounding Science and Technology in Te Ao Māori, 100–118. Bridget Williams Books, 2021. http://dx.doi.org/10.7810/9781988587486_6.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
5

Ruckstuhl, Katharina, Maria Amoamo, Merata Kawharu, Diane Ruwhiu, Maui Hudson, Willy-John Martin, Jordan Waiti, and Jarrod Haar. "Māori Interface Research." In He Pou Hiringa: Grounding Science and Technology in Te Ao Māori, 142–63. Bridget Williams Books, 2021. http://dx.doi.org/10.7810/9781988587486_8.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
6

Kake, Jade. "Ngā Uri o Te Aurere Pou Whānau Trust Papakāinga, Mangakāhia." In Kāinga Tahi, Kāinga Rua: Māori Housing Realities and Aspirations. Bridget Williams Books, 2022. http://dx.doi.org/10.7810/9781990046735_9.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
7

Ruckstuhl, Katharina, Merata Kawharu, and Maria Amoamo. "Introduction." In He Pou Hiringa: Grounding Science and Technology in Te Ao Māori, 9–16. Bridget Williams Books, 2021. http://dx.doi.org/10.7810/9781988587486_0.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
8

Waiti, Jordan, and Erena Wikaire. "Acknowledging Te Whare Tapa Whā." In He Pou Hiringa: Grounding Science and Technology in Te Ao Māori, 119–41. Bridget Williams Books, 2021. http://dx.doi.org/10.7810/9781988587486_7.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
9

Kawharu, Merata, and Paul Tapsell. "Expanding Takarangi." In He Pou Hiringa: Grounding Science and Technology in Te Ao Māori, 17–34. Bridget Williams Books, 2021. http://dx.doi.org/10.7810/9781988587486_1.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
10

Hudson, Maui, Jane Anderson, and Rogena Sterling. "Protecting Indigenous Data Sovereignty." In He Pou Hiringa: Grounding Science and Technology in Te Ao Māori, 164–86. Bridget Williams Books, 2021. http://dx.doi.org/10.7810/9781988587486_9.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

Conference papers on the topic "Māori pou"

1

McNeill, Hinematau. "Urupā Tautaiao: Revitalising ancient customs and practices for the modern world." In LINK 2022. Tuwhera Open Access, 2022. http://dx.doi.org/10.24135/link2022.v3i1.178.

Full text
Abstract:
This urupā tautaiao (natural burials) research is a Marsden funded project with a decolonising agenda. It presents a pragmatic opportunity for Māori to re-evaluate, reconnect, and adapt ancient customs and practices for the modern world. The design practice output focus is the restoration of existing graves located in the urupā (burial ground) of the Ngāti Moko, a hapū (subtribe) of the Tapuika tribe that occupy ancestral land in central North Island of New Zealand. In preparation for the gravesite development, a series of hui a hapū (tribal meetings) were held to engage and encourage participation in the research. The final design which honours pre-contact customary practices, involved collaboration between the tribe, an ecologist, and a landscape architect. Hui a hapū included workshops exploring ancient burial practices. Although pre-contact Māori interred the dead in a variety of environmentally sustainable ways, funerary practices have dramatically shifted due to colonisation. Consequently, Māori have adopted environmentally damaging European practices that includes chemical embalming, concrete gravestones, and water and soil pollution. Mindful of tribal diversity, post-colonial tangihanga (customary Māori funerals) incorporate distinctively Māori and European, customary beliefs and practices. Fortuitously, they have also retained the essence of tūturu (authentic) Māori traditions that reinforce tribal identity and social cohesion. Tūturu traditions are incorporated into the design of the gravesite. Surrounded by conventional gravestones, and using only natural materials, the gravesite aspires to capture the beauty of nature embellished with distinctively Māori cultural motifs. Low maintenance native plants are intersected with four pou (traditional carvings)that carry pūrākau (Māori sacred narratives) of life and death. This dialectical concept is accentuated in the pou depicting Papatūānuku (Earth Mother). Etched into her womb is a coiled umbilical cord referencing life. Reminding us that, although in death we return to her womb, it is also a place that nurtures life. Hoki koe ki a Papatūānuku, ki te kōpū o te whenua (return to the womb of Papatūānuku) is often heard during ritual speeches at tangihanga. The pou also commemorates our connection to the gods. According to Māori beliefs, the primeval parents Papatūānuku (Earth) and Ranginui (Sky) genealogically link people and the environment together through whakapapa (kinship). Whakapapa imposes on humankind, kaitiakitanga (guardianship), responsibility for the wellbeing of the natural environment. In death, returning to Papatūānuku in a natural way, gives credence to kaitiakitanga. This presentation focuses on a project that encourages Māori to embrace culturally compatible burials that are affordable, environmentally responsible, and visually aesthetic. It also has the potential to encourage other indigenous communities to explore their own alternative, culturally unique and innovative ways to address modern death and burial challenges.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
2

Williams, Toiroa. "No hea koe? ¿De dónde eres?" In LINK 2021. Tuwhera Open Access, 2021. http://dx.doi.org/10.24135/link2021.v2i1.90.g114.

Full text
Abstract:
Este artículo relata un viaje del proyecto de doctorado dirigido por la práctica del investigador, Tangohia mai te taura (“Toma esta soga”). El estudio implica investigar, dirigir y producir un documental sobre agravios históricos dentro de Te Whakatōhea y Te Whānau ā Mokomoko. Específicamente, explora el potencial de la práctica y la forma documental en relación con Mātauranga Māori (costumbres y conocimientos maoríes) y kaupapa Māori (enfoques de investigación maoríes). El estudio busca cuestionar ciertas narrativas construidas por Pākehā sobre el exotizado asesinato del misionero, el reverendo Carl Sylvius Völkner en 1885. Como consecuencia de una acusación de asesinato, mi antepasado Mokomoko fue arrestado por el crimen, encarcelado y ahorcado, mientras protestaba su inocencia. En represalia, a nuestro pueblo le confiscaron sus codiciadas tierras por parte del gobierno y se convirtieron en parias de múltiples relatos históricos. La tesis pregunta cómo un documentalista maorí de esta iwi (tribu) podría llegar al dolor y la injusticia de tal evento de maneras culturalmente sensibles, para contar la historia del impacto generacional. La investigación considera cuatro rasgos distintivos del enfoque del autor como cineasta indígena. WHAKAPAPA - GENEALOGÍA: En el pensamiento maorí, whakapapa conecta al realizador con la película, los entrevistados y la comunidad. Sin embargo, las conexiones de whakapapa conllevan la responsabilidad de navegar la realización de películas con respeto y cuidado. WHENUA y WHANAU - TIERRA Y FAMILIA: Metodológicamente mi enfoque a través de la encarnación. Paso tiempo viviendo y reconectando con mi familia extendida y las tierras en las que vivimos. Camino, pienso,escucho y siento mi camino a través de un mundo complejo, buscando activamente oportunidades para asistir a wānanga (discusiones) y apoyar las kapa haka (artes escénicas maoríes) relacionadas con nuestra tierra y nuestra familia. Mi posición es de humildad y cocreación. Soy consciente de que el rōpū (equipo) con el que trabajo será llamado al corazón confiado de mi whanau. Así, semanas antes de que comience la producción, vivimos con el mundo que el documental busca grabar. TIKANGA - ADUANAS: El proceso y las estructuras de realización de esta película siguen siendo conscientes de tikanga Māori (costumbres maoríes). Karakia y waiata (oraciones y canciones maoríes) acompañan el proceso de creación de la obra. La tripulación, en gran parte maorí, está atenta a los protocolos y sensibilidades. Estas prácticas también afirman nuestro rōpū (grupo) como familia. KOHA - RECIPROCACIÓN: A diferencia de muchos enfoques convencionales para la realización de documentales, donde las películas se “filman” de manera económica y eficiente, este proyecto se basa en el concepto de koha (reciprocidad). Se entiende que las comunidades regalan su tiempo e historias y, en respuesta, los regalos del proyecto regresan. Como artista, hago esfuerzos conscientes para apoyar a la iwi, repatriar conocimientos y artefactos que ubico en mi investigación, ser un miembro activo dentro de la ciudad y apoyar iniciativas comunitarias. Como cineasta, soy miembro de una generación que se ha ido alejando gradualmente de la historia y encarnado el dolor de mi whanau. Vengo a buscar mi pasado en un esfuerzo por comprender y contribuir con algo útil que apoye las aspiraciones y la capacidad de mi pueblo para lograr valor, curación y reparación histórica.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
3

Williams, Toiroa. "No hea koe? De onde você é?" In LINK 2021. Tuwhera Open Access, 2021. http://dx.doi.org/10.24135/link2021.v2i1.90.g115.

Full text
Abstract:
Este artigo relata uma jornada do projeto de doutorado conduzido pelo pesquisador, Tangohia mai te taura (Pegue esta Corda). O estudo envolve pesquisar, dirigir e produzir um documentário sobre as queixas históricas de Te Whakatōhea e Te Whānau ā Mokomoko. Especificamente, explora os potenciais da prática e forma documental em relação a Mātauranga Māori (costumes e conhecimento maori) e kaupapa Māori (abordagens de pesquisa maori). O estudo busca questionar certas narrativas construídas por Pākehā sobre o assassinato exoticizado do missionário, o reverendo Carl Sylvius Völkner, em 1885. Como consequência de uma acusação de assassinato, meu ancestral Mokomoko foi preso pelo crime, preso e enforcado, protestando o tempo todo por sua inocência. Em retribuição, nosso povo teve suas cobiçadas terras confiscadas pelo governo e se tornaram párias de vários relatos históricos. A tese pergunta como um documentarista maori desta iwi (tribo) pode chegar ao luto e à injustiça de tal evento de maneiras culturalmente sensíveis, para contar a história do impacto geracional. A pesquisa considera quatro características distintas da abordagem do autor como um cineasta indígena. Whakapapa – genealogia– Em maori, o pensamento whakapapa conecta o realizador com o filme, os entrevistados e a comunidade. No entanto, as conexões do whakapapa carregam a responsabilidade de navegar na produção de filmes com respeito e cuidado. Whenua e whanau – terra e família – Metodologicamente, minha abordagem através da incorporação. Passo o tempo residindo e reconectando-me com minha família extensa e as terras em que vivemos. Eu ando, penso,ouço e sinto meu caminho através de um mundo complexo, buscando ativamente oportunidades de participar de wānanga (discussões) e apoiar kapa haka (artes performáticas maori) relacionadas à nossa terra e família. Minha posição é de humildade e cocriação. Estou ciente de que o rōpū (tripulação) com quem trabalho será chamado ao coração confiante de meu whanau. Assim, semanas antes do início da produção, convivemos com o mundo que o documentário busca registrar Tikanga – alfândega – O processo e as estruturas de fazer este filme permanecem cientes de tikanga Māori (costumes maori). Karakia e waiata (orações e canções maori) acompanham o processo de criação da obra. A grande tripulação maori está atenta aos protocolos e sensibilidades. Estas práticas também afirmam nosso rōpū (grupo) como uma família. Koha – reciprocidade – Ao contrário de muitas abordagens convencionais para a produção de documentários, onde os filmes são “filmados” de maneira econômica e eficiente, este projeto é baseado no conceito de koha (reciprocidade). As comunidades são entendidas como presenteando seu tempo e suas histórias e, em resposta, há os presentes do projeto de volta. Como artista, faço esforços conscientes para apoiar os iwi (tribos locais); repatriar conhecimentos e artefatos que localizo em minhas pesquisas, sendo um membro ativo dentro da cidade e apoiando iniciativas comunitárias. Como cineasta, sou membro de uma geração que foi cada vez mais afastada da história e da dor incorporada de meu whanau. Venho em busca de meu passado, em um esforço para compreender e contribuir com algo útil que apoie as aspirações e a agência do meu povo na obtenção de valor, cura e reparação histórica.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
4

Citizen, Joe. "La luna gira y debemos girar con ella: Te Maramataka como una instalación de arte interactivo." In LINK 2021. Tuwhera Open Access, 2021. http://dx.doi.org/10.24135/link2021.v2i1.162.g225.

Full text
Abstract:
Las colaboraciones interculturales entre Te Ao Māori y Te Ao Pākehā son notoriamente difíciles para todos los interesados. Qué es y qué no es el conocimiento, quién o qué tiene agencia en el mundo, cómo y cuándo suceden las cosas, y la naturaleza de las relaciones en sí mismas, se sitúan dentro de diferentes visiones del mundo culturalmente informadas. Intentar hacer un depósito de conocimiento sobre Te Maramataka (calendario lunar) a través de una obra de arte interactiva inmersiva significa comprometerse con dos marcos de conocimiento distintivamente diferentes, pero igualmente válidos, y su metafísica fundamental concomitante. Navegar entre estos marcos de conocimiento y a través de ellos es participar de enfoques especulativos y basados en la práctica que fomentan fenómenos emergentes relacionales. Es a través de la colaboración en el guión intercultural que entramos deliberadamente en el espacio de la innovación, al mismo tiempo que intentamos ser conscientes de defender el maná de los expertos existentes. En la actualidad, representamos una asociación entre Te Rūnanga o Kirikiriroa y Wintec rangahau y profesionales de la investigación en artes creativas, cada uno con sus propias responsabilidades informadas institucionalmente. Al reconocernos como un rōpū (grupo) colectivo que se embarca en un esfuerzo compartido, podemos poner énfasis en el proceso de aprendizaje sobre nuestra whanaungatanga (relaciones interconectadas) compartidas para buscar acuerdos mutuamente aceptables basados en lo útil. Este énfasis en el proceso es crítico y debe tomarse su propio tiempo, particularmente cuando Te Maramataka enfatiza las influencias de las fases lunares cambiantes en nosotros mismos, así como en todo lo demás que ya está sucediendo. Reconocer esta relación entre las cosas significa reconocer que el conocimiento en uno mismo es experiencial, incorporado y performativo: cómo “llegamos allí” es parte del destino “allí” en sí mismo. En el contexto de decidir qué tecnologías digitales emplear en la realización de una instalación artística interactiva, la comprensión contemporánea de qué es el arte, cómo se crea y comprende el significado y quién o qué tiene agencia dentro del campo circundante de relaciones, se desestabiliza. En nuestro desarrollo guiado por la práctica, girar con la luna significa reconocer las tensiones dinámicas que existen entre la tradición y la innovación, la representación y el aprendizaje experiencial, y lo cognoscible y lo oculto, misterioso y, en última instancia, incognoscible. Ya sea que estemos hablando de afirmaciones de indexicalidad basadas en reglas frente a gemelos digitales informados por marcos cognitivistas de lógicas operativas o paradigmas de reconocimiento de patrones/IA abiertos sin estado, estos deben equilibrarse con el conocimiento existente de los expertos Maramataka Māori y su conocimiento vivo, encarnado.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
5

Smith, Valance, James Smith-Harvey, and Sebastian Vidal Bustamante. "Ako For Niños: uma série de animação infantil que une a participação de migrantes e o codesign intercultural para trazer Tikanga significativa para Tauiwi." In LINK 2021. Tuwhera Open Access, 2021. http://dx.doi.org/10.24135/link2021.v2i1.142.g299.

Full text
Abstract:
Esta apresentação desenvolve um estudo de caso para um projeto de animação intercultural em andamento, que visa educar significativamente os Tauiwi da Nova Zelândia (os diversos grupos do país, incluindo migrantes e refugiados) sobre os valores, costumes e protocolos (Tikanga) dos Maori (o povo indígena de Aotearoa, Nova Zelândia). Ako For Niños (“Educação para Crianças”), implementado por uma organização de serviços sociais de migrantes e uma equipe de design de mídia, apresenta Tauiwi latino-americano ao Tikanga por meio de uma série de animação infantil, desenvolvida com um concurso de redação de contos da comunidade e codesign com um kaitiaki (tutor/conselheiro maori). Os Maori são reconhecidos no Te Tiriti o Waitangi (o documento fundador da Nova Zelândia) como parceiros de Pākeha (neozelandeses europeus), e o conhecimento maori e o Tikanga são importantes para a sociedade e a cultura em Aotearoa. Não obstante, tem havido uma histórica falta de atenção ao desenvolvimento de compreensões significativas das perspectivas maori para os Tauiwi da Nova Zelândia (Kukutai e Rata, 2017). A Ako For Niños esforça-se para abordar a atual escassez de recursos nas visões de mundo Māori para as comunidades Tauiwi, criar oportunidades para que os Tauiwi se beneficiem das epistemologias maori e promover relacionamentos comunitários saudáveis entre os maori e os Tauiwi latino-americanos. Por meio do concurso de contos do projeto, Tauiwi recebeu definições de Tikanga por meio de uma campanha de mídia social e, em seguida, foi solicitado a escrever um conto infantil baseado em um deles em sua língua nativa. Isso encorajou Tauiwi a obter uma compreensão mais profunda dos valores maori e interpretar Tikanga em suas próprias expressões. Três vencedoras foram selecionadas e, em seguida, adaptadas para animações em stop motion e 2D. Ao converter as histórias em episódios de animação esteticamente agradáveis, o Tikanga e as narrativas podem se tornar mais cativantes para o público jovem e famílias, apelando aos sentidos e emoções por meio de narrativa visual, design de som e música. A equipe de design de mídia trabalhou em estreita colaboração com um kaitiaki durante este processo para melhor compreender e comunicar o Tikanga, adaptando e coprojetando as narrativas em um processo culturalmente seguro. Isto garantiu que o conhecimento, valores e interesses maoris fossem disseminados de maneira correta e respeitosa. Defendemos a importância da participação criativa de Tauiwi, juntamente com o codesign com os Maori, para produzir projetos de design intercultural educacional em visões de mundo maori. A participação criativa encoraja novos conhecimentos culturais a serem transliterados com imaginação em interpretações e expressões pessoais de Tauiwi, permitindo que as perspectivas indígenas se tornem mais significativas. Este envolvimento significativo com os valores maori, que são mais baseados em conceitos relacionais e centrados no ser humano (Brannelly et al., 2013; Kukutai e Rata, 2017), pode capacitar Tauiwi a se sentir mais cuidado e interconectado com sua nova casa e cultura. Além disso, o codesign com Māori pode ajudar a homenagear Te Tiriti e criar espaços onde Tauiwi, Pākeha e Maori se relacionam em uma parceria genuína com a agência (rangatiratanga), aumentando a credibilidade e o valor dos resultados. Esta sessão revela os contextos informativos e os métodos empreendidos para desenvolver a série, apresentando os resultados atuais e as direções esperadas (incluindo uma triagem e uma exibição). Também destacaremos o potencial da metodologia a ser aplicada de novas maneiras no futuro, como com outras comunidades Tauiwi, conhecimento cultural diferente e maior codesign colaborativo com os Maori.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
6

Grieve, Fiona, and Kyra Clarke. "Revista Threaded: Adotando uma abordagem culturalmente conectada." In LINK 2021. Tuwhera Open Access, 2021. http://dx.doi.org/10.24135/link2021.v2i1.62.g52.

Full text
Abstract:
Já se passaram dez anos desde que o conceito de Plataforma de Publicação foi publicado na edição especial do Scope Journal ISSN (versão on-line; 1177-5661). O termo “Plataforma de Publicação” foi introduzido no relatório de prática O Site de Publicação na Prática Contemporânea. Este artigo pesquisou uma série de projetos de publicação analisando modelos editoriais distintos como locais para discussão, colaboração, apresentação de prática e reflexão. Neste contexto, o termo “Plataforma de Publicação” é empregado para descrever um espaço para uma série de modos editoriais distintos. A plataforma considera o impresso como espaço de diversidade de discursos e disseminação de ideias, ampliando o significado e as fronteiras da mídia impressa por meio de um espectro de cenários editoriais. A Plataforma de Publicação posiciona os espaços impressos como sites para refletir sobre estruturas editoriais, conteúdo, práticas de design e metodologias colaborativas. Uma das ideias centrais do relatório foi o papel da colaboração para conduzir o conteúdo, examinando como as relações criativas e a parceria de produção de mídia afetam a prática editorial e os resultados do design. Dez anos depois, a Plataforma de Publicação evoluiu e renovou-se com projetos de publicação emergentes, para incorporar um espectro de prática responsiva à comunidade, experimentação, interdisciplinaridade, conexão crítica, criatividade, produção cultural, artes contemporâneas e discurso artesanal. Este artigo apresenta um estudo de caso da “Threaded Magazine” como um projeto editorial e o papel de sua abordagem culturalmente conectada. Este estudo usa o termo “abordagem culturalmente conectada” para enquadrar como a Threaded Magazine incorpora, como uma base orientadora para cada edição, os três princípios de Te Tiriti o Waitangi: participação, proteção e parceria. Esta apresentação reflete sobre como estes princípios se conectam a quem a Threaded Magazine é coletivamente, como editores e designers, e é determinada por quem nos associamos, fazemos parceria e colaboramos. Um fator-chave que influenciou a Threaded Magazine a adotar uma abordagem mais culturalmente conectada surgiu com o convite para participar da publicação internacional intitulada Projeto 16/2, encomendada pela Fedrigoni Papers para a Feira do Livro de Frankfurt, na Alemanha. O Projeto 16/2 criou uma oportunidade para um processo de autodescoberta editorial. Esta trajetória traduziu a tradição da narrativa oral para a linguagem gráfica, transmitindo a essência (te ihi) de quem éramos. A visualidade e tato da mídia impressa definiu um formato para para a Threaded Magazine se concentrar na herança cultural, tradições originais e narrativas de Aotearoa. Este artigo apresenta uma visão geral da introdução de um kaupapa para a edição 20, a edição de “Novos Começos” e o processo de adesão a tikanga Māori e Mātauranga Māori, enquanto estabelece um kawa editorial específico (protocolo) para a publicação. A influência e colaboração com o consultor cultural rōpū (grupo) Ngā Aho, kaumātua e kuia (conselheiros) irá desenvolver o princípio da participação. A edição 20 conectou a Threaded Magazine profissional, espiritual, física e culturalmente com a identidade única e a paisagem dos praticantes indígenas na vanguarda do mahi toi (arte contemporânea maori) em Aotearoa. A edição especial, número 21, em desenvolvimento, continua a avançar uma abordagem culturalmente conectada trabalhando com whānau, kaiwhatu (tecelões), tohunga whakairo (escultores), kaumātua e kuia para explorar narrativas culturais, conexões, visualmente, por meio de uma estrutura editorial.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
7

Grieve, Fiona, and Kyra Clarke. "Revista Threaded: Adopción de un enfoque culturalmente conectado." In LINK 2021. Tuwhera Open Access, 2021. http://dx.doi.org/10.24135/link2021.v2i1.62.g51.

Full text
Abstract:
Han pasado diez años desde que se publicó el concepto de Plataforma de Publicaciones en la edición especial del Scope Journal ISSN (versión en línea; 1177-5661). El término “Plataforma de publicación” se introdujo en el Informe de práctica, el sitio de publicación en la práctica contemporánea. Este artículo examinó una serie de proyectos de publicación que analizan modelos editoriales distintivos como espacios de discusión, colaboración, presentación de prácticas y reflexión. En este contexto, el término “Plataforma de Publicaciones” se emplea para describir un espacio para una serie de modos editoriales distintivos. La plataforma considera al material impreso como un lugar para una diversidad de discursos y diseminación de ideas, ampliando el significado y los límites de los medios impresos a través de un espectro de escenarios editoriales. La Plataforma de Publicaciones posiciona los espacios impresos como sitios para reflexionar sobre los marcos editoriales, el contenido, las prácticas de diseño y las metodologías colaborativas. Una de las ideas centrales del informe fue el papel de la colaboración para dirigir el contenido, examinando cómo las relaciones creativas y la asociación de producción de medios afectan la práctica editorial y los resultados del diseño. Diez años después, la Plataforma de Publicaciones ha evolucionado y se ha renovado con proyectos editoriales emergentes para incorporar un espectro de prácticas que responden a la comunidad, la experimentación, la interdisciplinariedad, el cableado crítico, la creatividad, la producción cultural, las artes contemporáneas y el discurso dirigido por la artesanía. Este documento presenta un estudio de caso de “Threaded Magazine”, como un proyecto editorial y el papel que tiene su enfoque culturalmente conectado. Este estudio utiliza el término “enfoque culturalmente conectado” para enmarcar cómo Threaded Magazine encarna, como fundamento subyacente rector de cada número, los tres principios de Te Tiriti o Waitangi: participación, protección y asociación. Esta presentación reflexiona sobre cómo estos principios se conectan con lo que Threaded Magazine es colectivamente como editores y diseñadores, y está determinado por con quién se asocia, comparte y colabora. Un factor clave que influyó en Threaded Magazine para adoptar un enfoque más culturalmente conectado fue la invitación a participar en la publicación internacional titulada Proyecto 16/2, encargada por Fedrigoni Papers para la Feria del Libro de Frankfurt, en Alemania. El Proyecto 16/2 creó una oportunidad para un proceso de autodescubrimiento editorial. Esta trayectoria tradujo la tradición de la narración oral al lenguaje gráfico, transmitiendo la esencia (te ihi) de quiénes éramos. La visualidad y la capacidad táctil de los medios impresos establecieron un formato para que Threaded Magazine se centrara en la herencia cultural, las tradiciones originales y las narrativas de Aotearoa. Este artículo describe la introducción de un kaupapa para el número 20, la edición de “Nuevos comienzos” y el proceso de adhesión a tikanga Māori y Mātauranga Māori, mientras se establece un kawa (protocolo) editorial particular para la publicación. La influencia y la colaboración con los asesores culturales rōpū (grupo) Ngā Aho, kaumātua y kuia (asesores) se desarrollarán sobre el principio de participación. El número 20 conectó Threaded Magazine profesional, espiritual, física y culturalmente con la identidad y el paisaje únicos de los practicantes indígenas a la vanguardia del mahi toi (arte contemporáneo maorí) en Aotearoa. La edición especial, número 21, en desarrollo, continúa avanzando en un enfoque culturalmente conectado, trabajando con whānau, kaiwhatu (tejedores), tohunga whakairo (talladores), kaumātua y kuia para explorar narrativas culturales y conexiones visualmente a través de un marco editorial.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
8

Citizen, Joe. "A Lua gira e devemos girar com ela: Te Maramataka como instalação de arte interativa." In LINK 2021. Tuwhera Open Access, 2021. http://dx.doi.org/10.24135/link2021.v2i1.162.g227.

Full text
Abstract:
Colaborações interculturais entre Te Ao Māori e Te Ao Pākehā são notoriamente difíceis para todos os envolvidos. O que o conhecimento é e não é, quem ou o que tem ação no mundo, como e quando as coisas acontecem e a natureza dos próprios relacionamentos estão situados em diferentes visões de mundo culturalmente informadas. Tentar fazer um repositório de conhecimento sobre Te Maramataka (calendário lunar) por meio de uma arte interativa imersiva significa envolver-se com duas estruturas de conhecimento distintamente diferentes, mas igualmente válidas, e sua metafísica fundamental associada. Navegar entre e através dessas estruturas de conhecimento é participar de abordagens especulativas e baseadas na prática, que promovem fenômenos emergentes relacionalmente. É por meio da colaboração no hífen intercultural que entramos deliberadamente no espaço da inovação, ao mesmo tempo que tentamos estar atentos à preservação do mana dos especialistas existentes. No momento, representamos uma parceria entre Te Rūnanga o Kirikiriroa e Wintec rangahau e profissionais de pesquisa em artes criativas, cada um com suas próprias responsabilidades informadas institucionalmente. Ao nos reconhecermos como um rōpū (grupo) coletivo que embarca em um empreendimento compartilhado, podemos enfatizar o processo de aprendizado sobre nosso whanaungatanga compartilhado (relacionamentos interconectados), a fim de buscar acordos mutuamente aceitáveis baseados no útil. Esta ênfase no processo é crítica e deve levar seu próprio tempo, especialmente quando Te Maramataka enfatiza as influências das fases da Lua girando em nós mesmos, bem como em tudo o mais que também já está acontecendo. Reconhecer esta relacionalidade entre as coisas significa admitir que o conhecimento, em si, é experiencial, corporificado e performativo: como “chegamos lá” é parte do próprio destino “lá”. No contexto de decidir quais tecnologias digitais empregar na confecção de uma instalação de arte interativa, os entendimentos contemporâneos do que é arte, como o significado é feito e compreendido e quem ou o que tem agência dentro do campo de relações circundante, são desestabilizados. Em nosso empreendimento conduzido pela prática, girar com a Lua significa reconhecer as tensões dinâmicas que existem entre tradição com inovação, representação com aprendizagem experiencial e o cognoscível com o oculto, misterioso e, em última análise, incognoscível. Quer estejamos falando sobre reivindicações baseadas em regras de indicialidade vis-à-vis gêmeos digitais informados por estruturas cognitivistas de lógicas operacionais ou paradigmas de reconhecimento de padrões / IA abertos sem estado, estes devem ser equilibrados com o conhecimento existente de especialistas em Maramataka Maori e seu conhecimento vivo e incorporado.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
9

Bentley, Chris. "Vagas e presenças atenuadas: Uma piscina contra-memorial para Waitara." In LINK 2021. Tuwhera Open Access, 2021. http://dx.doi.org/10.24135/link2021.v2i1.163.g222.

Full text
Abstract:
Os memoriais são testemunhas de histórias, lugares e pessoas do passado. Suas declarações podem ser sentidas e ouvidas, se alguém estiver em condições de ouvir. Os memoriais são os progenitores dessas vozes, funcionando como marcadores locativos curiosos e polêmicos. Este artigo relata uma investigação conduzida por uma prática na piscina do memorial. Apresenta esses espaços estranhos e disjuntivos como contra-memoriais, meios para métodos alternativos de lembrança. O projeto desdobrou-se em duas fases: trabalho de campo documental e uma intervenção de design especulativo. O trabalho de campo consistiu em expedições a três piscinas memoriais encontradas em Te Ika-a-Maui, a Ilha do Norte. Métodos de habitação e testemunhos específicos do local, como desenho, filme e gravação do local, identificam e agregam a linguagem fenomenal desses locais memoriais. Isto envolveu uma observação particular de presenças e ausências. O trabalho se refere a Michael Taussig em suas observações de que as gravações de campo, como desenhos, existem como “mais do que o resultado de ver”. Elas apresentam oportunidades para um tipo diferente de óptica. O conceito de óptica dialética do filósofo e crítico Walter Benjamin é explorado em como esses sites nos permitem “perceber o cotidiano como o impenetrável e o impenetrável como o cotidiano”. Imagens transitórias e mundanas foram investigadas como marcadores de contra-memorial e como evidência de mudanças de papéis, temporalidades e ecologias. A viagem, a abordagem do pesquisador de campo e a habitação temporária são consideradas parte da metodologia de trabalho de campo do projeto, tanto no sentido prático quanto temporal. O trabalho de campo desenvolveu uma compreensão conversacional do lugar, considerando as paisagens do passado, do presente e do futuro que ocupamos em relação uns aos outros. A intervenção do projeto especulativo aproveita a linguagem afetiva desenvolvida no trabalho de campo para propor uma reconfiguração da Piscina Waitara como um contra-memorial. A obra compreende uma série de provocações mnemônicas que detalham a perda, o vazio e a superação de limiares rituais. Estes apresentam encontros conversacionais e dialógicos. As imagens dessas superfícies e espaços derivam de habitações e atividades, em vez de contemplações isoladas. Eles são memoriais vividos. O corpo se torna uma força essencial dentro do local e faz com que o esquema funcione mais como uma paisagem memorial do que como uma série de obeliscos. Isto se relaciona mais com as ideologias não ocidentais de memorial, o indivíduo e a paisagem. O filósofo Dr. Carl Mika refere-se a este vínculo sendo “indivisível”, e que os Māori, por exemplo, estão conectados por meio de uma “impressão na paisagem”. Os movimentos conscientes e subconscientes posicionam o observador como um participante ativo, em vez de um observador distante. Tanto o corpo presente quanto o ausente são fundamentais para a composição formal e temática de cada encontro apresentado ao espectador. Cortes verticais e horizontais formam molduras e pisos habitados ou anulados pelo corpo. Pelas condições ecológicas, e à medida que as piscinas são utilizadas, esses cortes geram novas superfícies reflexivas e oferecem pontos de vista. Meu trabalho imagina maneiras de localizar memórias e histórias por meio da imersão em uma nova paisagem contra-memorial, apresentando oportunidades de habitar a memória atenuada.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
We offer discounts on all premium plans for authors whose works are included in thematic literature selections. Contact us to get a unique promo code!

To the bibliography