To see the other types of publications on this topic, follow the link: Grupy wtórne.
Journal articles on the topic 'Grupy wtórne'
Create a spot-on reference in APA, MLA, Chicago, Harvard, and other styles
Consult the top 25 journal articles for your research on the topic 'Grupy wtórne.'
Next to every source in the list of references, there is an 'Add to bibliography' button. Press on it, and we will generate automatically the bibliographic reference to the chosen work in the citation style you need: APA, MLA, Harvard, Chicago, Vancouver, etc.
You can also download the full text of the academic publication as pdf and read online its abstract whenever available in the metadata.
Browse journal articles on a wide variety of disciplines and organise your bibliography correctly.
1
Sołjan, Izabela, and Elżbieta Bilska-Wodecka. "Metody badawcze stosowane w geografii pielgrzymek." Turyzm/Tourism 15, no. 1-2 (December 30, 2005): 65–78. http://dx.doi.org/10.18778/0867-5856.15.1-2.06.
Full textAbstract:
Celem pracy jest omówienie głównych metod badawczych stosowanych w geografii pielgrzymek. Analizy zagadnienia dokonano na podstawie już opublikowanych prac zarówno w kraju, jak i za granicą. Wyróżniono następujące grupy metod badawczych: wykorzystujące informacje pierwotne, wykorzystujące źródła rękopiśmienne i materiały ikonograficzne, wykorzystujące informacje wtórne oraz metody kartograficzne.
2
Stefańczyk, Wiesław T. "Węgierskie poimki a polskie przyimki wtórne – ujęcie porównawcze w aspekcie (glotto)dydaktycznym." Acta Universitatis Lodziensis. Kształcenie Polonistyczne Cudzoziemców 27 (December 23, 2020): 103–10. http://dx.doi.org/10.18778/0860-6587.27.05.
Full textAbstract:
Język węgierski jest językiem bezprzyimkowym. W polszczyźnie natomiast można wyodrębnić dwie grupy przyimków – pierwotne i wtórne. Odpowiednikiem węgierskim polskich przyimków pierwotnych jest syntetyczna forma kazualna, np.: Łódźban ‘w Łodzi’, natomiast ekwiwalentem przyimków wtórnych są poimki (postpozycje), np.: az apámnak köszönhetően ‘dzięki mojemu ojcu’, az egyetemmel szemben ‘naprzeciwko uniwersytetu’. W języku węgierskim wyodrębnia się trzy grupy poimków: łączące się z nominativem, np. a professzor szerint ‘według profesora’, łączące się z przypadkami zależnymi, np. az úton keresztül ‘przez drogę’, zawierające afiks dzierżawczy, np. az anyám ellenére ‘na przekór mojej matce’. Zrozumienie obu systemów i ich praktyczne opanowanie jest poważnym wyzwaniem dla uczących (się). Mimo odrębności genetycznych i typologicznych istnieje bardzo wysoki stopień ekwiwalencji w strukturach obu języków, obejmującej zarówno warstwę leksykalną, jak i gramatyczną.
3
KOWALSKA, GRAŻYNA, and RADOSŁAW KOWALSKI. "Kontrola obecności mykotoksyn w produktach rolniczych i żywności. Cz. I. Praca przeglądowa." Agronomy Science 75, no. 3 (October 2, 2020): 19–42. http://dx.doi.org/10.24326/as.2020.3.2.
Full textAbstract:
Jakość żywności i pasz jest determinowana przede wszystkim czynnikami, które są charakterystyczne dla produkcji w gospodarstwie rolniczym czy ogrodniczym. Na każdym następnym etapie związanym z przetwarzaniem surowców pochodzenia roślinnego czy zwierzęcego może dojść do wprowadzenia lub powstania składników niepożądanych, które mogą stanowić zagrożenie dla ludzkiego zdrowia czy życia. Liczne badania naukowe prowadzą do ciągłej aktualizacji wiedzy na temat ryzyka związanego z obecnością kontaminantów w żywności. Jedną z takich grup są mykotoksyny, czyli wtórne metabolity grzybów strzępkowych. Znane są czynniki, które zwiększają ryzyko pojawienia się mykotoksyn w żywności i paszach. Wprowadzono stosowne regulacje prawne celem ograniczenia wystąpienia w obrocie produktów skażonych mykotoksynami. Ponadto prowadzone są badania mające na celu optymalizację procedur przygotowania próbki pod względem oceny obecności tej grupy kontaminantów w surowcach rolniczych, żywności oraz paszach. W pracy przedstawiono zagadnienia związane z czynnikami zwiększającymi ryzyko wystąpienia mykotoksyn, aktualne wymagania prawne dotyczące obecności mykotoksyn w żywności oraz techniki przygotowania próbek do analizy ze szczególnym uwzględnieniem etapu izolacji i oczyszczania mykotoksyn.
4
Kluk, Dorota, Teresa Steliga, and Piotr Jakubowicz. "Badanie efektywności metod usuwania substancji ropopochodnych i osadów z wód w procesach ich oczyszczania." Nafta-Gaz 78, no. 2 (February 2022): 128–40. http://dx.doi.org/10.18668/ng.2022.02.05.
Full textAbstract:
W artykule zaprezentowano zagadnienia związane z oczyszczaniem wód złożowych z substancji ropopochodnych i osadów. W prowadzonych badaniach szczególny nacisk położono na techniki koagulacji i flokulacji oraz stosowanie materiałów obciążeniowych w procesie oczyszczania wód. Materiałem badawczym były cztery rodzaje wód złożowych, które pobrano z separatorów odwiertów eksploatujących złoża gazu ziemnego. Wody te charakteryzowały się dużą rozpiętością zawartości substancji nierozpuszczonych (5–271 mg/dm3) i ropopochodnych (65,2–1368,5 mg/dm3), a także zróżnicowanym stopniem mineralizacji. Zawartość substancji rozpuszczonych oznaczono w granicach od 247 mg/dm3 do 119 839 mg/dm3. Podczas laboratoryjnego procesu oczyszczania wód szczególną uwagę zwrócono na koagulację i flokulację zanieczyszczeń w nich zawartych. W tym celu spośród dostępnych na rynku koagulantów wytypowano i przetestowano koagulanty glinowe: Kemira PAX XL 10, Kemira PAX XL 19F oraz Flokor 1 ASW, natomiast flokulantem był Stabpol. Dla każdego koagulantu wykonano serię badań pozwalającą na ustalenie jego optymalnej dawki. Proces oczyszczania wód zawierających substancje ropopochodne i osady prowadzono również z zastosowaniem substancji balastującej, którą był preparat bentonitowy DuoBent 1. Oceny efektywności procesu oczyszczania wód dokonywano na podstawie porównania wyników pomiarów mętności, wskaźnika ChZT(Cr) oraz zawartości żelaza ogólnego w wodach zanieczyszczonych oraz po poszczególnych etapach ich oczyszczania. Przeprowadzone próby oczyszczania wód zawierających różnego rodzaju osady i substancje ropopochodne podsumowano wyborem optymalnych rodzajów i dawek koagulantów lub substancji balastującej. Ponadto w artykule wykazano, że usuwanie zawiesin z wód złożowych można przeprowadzić z zastosowaniem jedynie środka bentonitowego (DuoBent 1), bez wprowadzania dodatkowych chemikaliów. Preparat ten należy do grupy naturalnych minerałów ilastych. Jego wykorzystanie do oczyszczania wody jest obiecujące ze względu na powszechność występowania, niską cenę i możliwość adsorpcji wszelkiego rodzaju zanieczyszczeń, w tym metali ciężkich występujących w wodzie. Przedstawione w artykule wyniki prac laboratoryjnych sugerują korzystne efekty technologiczne związane z efektywnym usuwaniem substancji ropopochodnych i osadów z wód w kontekście przygotowania ich do nawadniania złóż (wtórne metody wydobycia ropy naftowej ze złóż węglowodorów) oraz możliwości wykorzystania jako wód użytkowych.
5
Lisiecki, Mirosław Jan. "Motywy zabójstw homoseksualnych Część III — motywy emocjonalne." PRZEGLĄD POLICYJNY 1, no. 125 (March 1, 2017): 77–99. http://dx.doi.org/10.5604/01.3001.0013.5986.
Full textAbstract:
Niniejsze opracowanie charakteryzuje motywy zabójstw homoseksualnych uwarunkowanych emocjonalnie, które należą do tej szczególnej grupy czynów, gdzie w zachowaniu sprawcy przeważają zmienne emocjonalno-afektywne, a nie poznawcze, jak w przypadku grupy zabójstw uwarunkowanych motywami racjonalnymi. Treść różnorodnych motywów emocjonalnych, ich kierunek i nasilenie są przede wszystkim zależne od właściwości osobowościowych sprawców, m.in. ich potrzeb, nastawień i oczekiwań, a także czynników zewnętrznych kumulujących się w sytuacji kryminogennej. Zazwyczaj tego rodzaju czyny mają niezwykle burzliwy przebieg, włącznie z wyładowaniem psychoruchowym i zaburzeniami świadomości. Jest to związane z działaniem sprawcy w poczuciu krzywdy, zagrożenia, zazdrości, lęku, nienawiści, chęci zemsty i wszelkiego rodzaju zachowaniami emocjonalno-afektywnymi, będącymi odpowiedzią na sytuacje trudne. W tej grupie zabójstw najbardziej uzewnętrznia się rola ofiar, ich predestynacja i przyczynienie się. Najczęściej bowiem zabójstwa te noszą zespół cech retorsyjno-odwetowych, gdyż sprawca z reguły doznaje krzywdy moralnej bądź fizycznej ze strony ofiary albo jego dobra stają się zagrożone. W większości tych zabójstw można przyjąć, iż zostały one popełnione w obronie subiektywnie pojmowanej godności osobistej (np. utrata męskości w związku z napastowaniem lub zgwałceniem homoseksualnym) oraz z poczucia zagrożenia własnych dóbr i wolności osobistej, tj. wolności od przymusu w sferze stosunków seksualnych. Ma to miejsce wówczas, gdy ofiara sama popełnia przestępstwo, zanim dozna wiktymizacji. Samo jej zachowanie staje się więc czynnikiem wiktymogennym, który niejednokrotnie natychmiast rodzi sytuację kryminogenną, inicjując proces motywacyjny sprawcy zabójstwa, przy czym niezależnie od motywów pierwotnych pod wpływem wzrastających procesów emocjonalnych mogą występować również motywy wtórne, np. chęć ukarania ofiary za jej postawę. Motywy emocjonalne wystąpiły w 39 (tj. 52%) zabójstwach homoseksualnych dokonanych przez 41 (tj. 49,4%) sprawców wobec 41 (tj. 50,6%) ofiar. Motywy nieustalone wystąpiły w jednej sprawie zabójstwa (dwóch sprawców, jedna ofiara). Nieznaczna większość sprawców dopuściła się więc zabójstw z motywów emocjonalnych, przy czym ich tło motywacyjne w zakresie osobowościowo-sytuacyjnym było zróżnicowane. Na tym tle wyodrębniono więc 11 stanów emocjonalnych związanych z określoną reakcją w sytuacji kryminogennej, związanej z interakcją sprawcy i ofiary. Stanowiły one motywy wiodące zabójstw homoseksualnych. Natomiast często motywami ubocznymi w tej grupie zbrodni była kradzież mienia, gdy sprawca po ochłonięciu emocjonalnym związanym z dokonanym zabójstwem przywłaszczał sobie dobra materialne ofiary. Na podstawie analizy motywów emocjonalnych można wyodrębnić czynniki sprzyjające popełnianiu zabójstw wśród stałych lub przygodnych partnerów homoseksualnych. Do czynników tych należy zaliczyć: — pozostawanie sprawcy i ofiary pod wpływem alkoholu, narkotyków lub leków psychotropowych, — silna presja kulturowa i obyczajowa na zachowanie honoru, męskości i godności, — stan depresji związany z kłótniami na tle zazdrości i posądzeń o zdradę, — doznany zawód miłosny, — molestowanie i napastowanie seksualne partnera, kolegi lub osoby dopiero poznanej, — groźby i szantaż wobec partnera, — chęć nadmiernego uzależnienia partnera i niepozwalanie na zerwanie związku, — znęcanie się fizyczne i moralne nad partnerem, jego poniżanie, — dążenie do realizacji własnych po - trzeb seksualnych bez zgody lub z pokrzywdzeniem partnera, — niedotrzymanie obietnicy i odmowa zapłaty za usługę homoseksualną, — uprzednie zgwałcenie albo uwiedzenie seksualne w dzieciństwie przez homo- lub biseksualnych mężczyzn, które wpłynęło negatywnie na dalszą drogę życiową i orientację płciową uwiedzionego, — zgwałcenie i wykorzystanie seksualne partnera lub innej osoby w stanie bezradności oraz przy nadużyciu stosunku zależności albo wyzyskaniu krytycznego położenia.
6
Chaim, Władysław. "Akceptacja treści przekonań religijnych a religijne style myślenia i osobowość. Badania empiryczne studentów." Teologia Praktyczna, no. 20 (December 30, 2019): 153–76. http://dx.doi.org/10.14746/tp.2019.20.10.
Full textAbstract:
Przedmiotem artykułu są teoretyczne i empiryczne relacje między postawą wobec doktryny religii chrześcijańskiej a innymi zmiennymi religijności oraz osobowością. Prównano dwie grupy osób istotnie zróżnicowanych stopniem akceptacji trzech wymiarów Skali Spójności Przekonań Religijnych (przekonania podstawowe, przekonania kościelne, przekonania naturalne) w zakresie kilku innych apektów religijności (religijne style poznawcze, samoocena religijności, nawrócenie, częstotliwość korzystania z Biblii i sposoby jej recepcji) oraz kilku aspektów osobowości (obraz siebie, preferencje psychologiczne, cechy osobowości). Stwierdzono, że osoby zróżnicowane w zakresie postawy wobec chrześcijańskiego credo różnią się istotnie także w zakresie wymiarów – stylów religijnego myślenia (ortodoksja, wtórna naiwność, krytyka zewnętrzna): oceną swojej religijności, częstotliwością posługiwania się Biblią, obrazem siebie, ugodowością oraz ekstrawersją. Respondenci, którzy wykazywali wyższy stopień akceptacji trzech wymiarów doktryny chrześcijańskiej, uzyskali istotnie wyższe wyniki w dwóch wymiarach religijnego myślenia (ortodoksji i wtórnej naiwności), w religijnej samoocenie, dwóch cechach osobowości (ekstrawersji i ugodowości) oraz w obrazie siebie. Respondenci, którzy w akceptacji doktryny chrześcijańskiej uzyskali istotnie niższe wyniki, uzyskali istotnie wyższe wyniki w zakresie krytyki zewnętrznej. W celu uzyskania lepszego wglądu w otrzymane rezultaty porównań, dodatkowo zostały przedstawione także współczynniki korelacji miedzy badanymi zmiennymi.
7
Kosnowski, Mateusz. "O ustawie sukcesyjnej Bolesława Krzywoustego w kontrowersyjnym oświetleniu. W związku z pracą Jacka Osińskiego Statut Bolesława Krzywoustego, Wydawnictwo Avalon, Kraków 2014, ss. 271+ 5 tablic." Czasopismo Prawno-Historyczne 67, no. 2 (October 8, 2018): 237–320. http://dx.doi.org/10.14746/cph.2015.68.2.13.
Full textAbstract:
Problem ustawy sukcesyjnej (ewentualnie statutu) księcia Bolesława Krzywoustego należy niewątpliwie do grupy najżywiej dyskutowanych zagadnień badawczych polskiej mediewistyki, począwszy od drugiej połowy XIX w., a skończywszy na pierwszych dwóch dekadach XXI stulecia. Może się zatem wydawać, że w dotychczasowej dyskusji na ten temat wyczerpano już wszelkie możliwości interpretacyjne, a każda kolejna praca podejmująca tę problematykę będzie miała charakter wtórny wobec już wypowiedzianych propozycji. Z tym większą uwagą należy zapoznać się z najnowszą rozprawą Jacka Osińskiego.
8
Baum, Mikołaj. "Dopuszczalność wprowadzania do obrotu produktów przetworzonych przez grupy producentów rolnych." Przegląd Prawa Rolnego, no. 1(28) (June 23, 2021): 185–202. http://dx.doi.org/10.14746/ppr.2021.28.1.10.
Full textAbstract:
Celem artykułu jest próba odpowiedzi na pytanie, czy w świetle obowiązujących przepisów prawa wspólnotowego i krajowego dopuszczalne jest wprowadzanie do obrotu przez uznane grupy producentów rolnych produktów dostarczonych przez członków lub podmioty spoza tego grona po ich przetworzeniu. Problem nie był dotąd podejmowany w literaturze, a ma istotny walor praktyczny. Kwestia przetwarzania produktów rolnych przez grupy uznane na podstawie ustawy o grupach producentów rolnych i ich związkach ma bezpośredni wpływ na ocenę spełniania przez grupy warunków uznania, a także utrzymania lub utraty tego statusu i co za tym idzie – przywilejów z nim związanych w postaci pomocy finansowej ze środków UE, zwolnień podatkowych czy dopłat do kredytów preferencyjnych. W artykule dokonano analizy prawa wspólnotowego pierwotnego i wtórnego oraz przepisów dotyczących pomocy finansowej ze środków Unii Europejskiej, a także wyroku Trybunału Sprawiedliwości. Wnioski prowadzą do twierdzącej odpowiedzi na postawione pytanie.
9
Bitenc-Jasiejko, Aleksandra, Elżbieta Szkiler, Katarzyna Kordus, Monika Marglewska, Taras Semenyna, Krzysztof Konior, Bogumiła Aziewicz-Gabis, et al. "Procedury diagnostyki, terapii i edukacji pacjenta – algorytmy i wytyczne wczesnej oraz wtórnej profilaktyki ZSC." Forum Leczenia Ran 2, no. 1 (March 2021): 1–47. http://dx.doi.org/10.15374/flr2021003.
Full textAbstract:
Cukrzyca to choroba stanowiąca jeden z głównych problemów zdrowia publicznego. Szacuje się, że około 15% pacjentów z cukrzycą – w wyniku neuropatii obwodowej oraz niewydolności naczyń obwodowych – zagrożonych jest zespołem stopy cukrzycowej (ZSC). Obydwa powikłania prowadzą do degradacji struktur anatomicznych stopy, tj.: układu kostno-stawowego, ścięgien i więzadeł oraz mięśni. Dysfunkcje i wady powstające w przebiegu cukrzycy powodują wadliwą dystrybucję sił i nacisków w obrębie stóp, co jest istotnym czynnikiem sprzyjającym powstawaniu ran przeciążeniowych, złamań zmęczeniowych itd. Obecnie strategie profilaktyczne ukierunkowane są głównie na profilaktykę nawrotów oraz na leczenie w celu uniknięcia amputacji. Mając na uwadze patofizjologię, ważnym aspektem wczesnej profilaktyki jest obserwacja kondycji układu neurologicznego oraz naczyniowego, co praktycznie realizowane jest przez zespoły interdyscyplinarne poprzez: obserwację, badanie czucia powierzchownego oraz przepływów (np. ABI), a tym samym znajduje odniesienie w licznych rekomendacjach. Niezbędną procedurą wczesnego wykrywania zagrożeń jest ocena stóp i kończyn dolnych w ujęciu anatomicznym oraz funkcjonalnym, uwzględniając w szczególności ocenę dystrybucji nacisków. Profilaktyczne znaczenie mają również niemedyczne usługi podologiczne. Istniejące rekomendacje i zalecenia w zakresie profilaktyki i terapii oraz edukacji pacjentów z grupy ryzyka, dotyczące wczesnej prewencji powstawania zmian przeciążeniowych, są zbyt ogólne, co wynika zarówno z doświadczenia praktycznego, jak i naukowego Autorów niniejszej publikacji. Natomiast obowiązujące przepisy oraz dokumenty normatywne w tym obszarze są wystarczające do wdrożenia procedur szczegółowych, co jest czynnikiem pozytywnym w procesie wdrożeniowym. Cel Wskazanie wczesnych i wtórnych procedur diagnostycznych, terapii oraz edukacji pacjenta, mających zastosowanie w profilaktyce ZSC.
10
Grosicki, S., E. Bodzenta, I. Szypuła, E. Patkowska, K. Warzocha, M. Wątek, M. Pasiarski, et al. "Wyniki leczenia chorych na wtórną do chemio- i/lub radioterapii ostrą białaczkę szpikową – retrospektywne, wieloośrodkowe badanie Polskiej Grupy ds. Leczenia Białaczek u Dorosłych." Acta Haematologica Polonica 46 (September 2015): 145–46. http://dx.doi.org/10.1016/j.achaem.2015.07.339.
Full text
11
Boron, Sergiusz, Joachim Pielot, and Antoni Wojaczek. "Ocena Opłacalności Wzbogacania Wêgla W Układach Osadzarek." Gospodarka Surowcami Mineralnymi 30, no. 3 (October 2, 2014): 67–82. http://dx.doi.org/10.2478/gospo-2014-0029.
Full textAbstract:
Streszczenie Procesy wzbogacania mają decydujący wpływ na zbyt produktów handlowych. Ważnym zagad-nieniem jest uzyskiwanie maksymalnej wartości produkcji z wêgla surowego przy różnych kontrak-tach handlowych. Istotne jest wiêc poszukiwanie nowych sposobów zwiêkszenia wartości produkcji. Krzywe rozdziału osadzarek mają kształt odbiegający od idealnej krzywej, co powoduje, że w procesie wzbogacania grawitacyjnego pojawiają siê ziarna błêdne. Zastosowanie grupy osadzarek poprawia kształt wypadkowych krzywych rozdziału. Dziêki temu przy tej samej zadanej zawartości popiołu w koncentracie koñcowym z grupy dwóch osadzarek (rys. 3): z ponownym wzbogacaniem koncentratu (2 os. K) i z recyrkulacjąproduktu pośredniego (2 os. rec. KO) możliwe jest uzyskanie znacząco wiêkszej wartości produkcji niż w przypadku pojedynczej osadzarki - szczególnie w przypadku małej zadanej zawartości popiołu. Wzrost wartości produkcji jest szczególnie znaczący w przypadku nadawy trudno wzbogacalnej. Oszacowanie przyrostu kosztów eksploatacyjnych (koszty inwestycyjne zostały pominiête jako nieistotne w przeliczeniu na 1 Mg wêgla wzbogacanego w całym okresie eksploatacji drugiej osadzarki) pokazuje, że właśnie w przypadku małej zadanej zawartości popiołu zastosowanie drugiej osadzarki może byæ ekonomicznie opłacalne (rys. 5). Jeśli wiêc w zakładzie wzbogacania znajduje siê wiêcej osadzarek, to celowym działaniem jest odpo-wiednie ich wykorzystanie, poprzez zastosowanie wzbogacania wtórnego lub z recyrkulacją produktu pośredniego. Gdy osadzarka ma zbyt małą wydajnośæ w stosunku do ilości wêgla surowego, wtedy stosuje siê wzbogacanie równoległe w dwóch lub trzech osadzarkach (układ 3 os. na rys. 6a). W przypadku różnych klas ziarnowych nadawy krzywe rozdziału mają różny kształt (rys. 2), dlatego efekty wzbogacania są różne w poszczególnych klasach ziarnowych. Z tego powodu celowe jest wzbogacanie w układzie równoległym z rozdzielaniem klas ziarnowych (układ 3 os. kl na rys. 6b), a wiêc ze wstêpną klasyfikacją. W takim przypadku możliwy jest dobór gêstości rozdziału w poszczególnych osadzarkach, maksymalizujący wychód koncentratu o zadanej jakości. Maksymalizowana jest wiêc wartośæ produkcji. Wartośæ ta jest wiêksza niż w układzie referencyjnym 3 os., zwłaszcza przy małej zadanej zawartości popiołu oraz w przypadku nadawy trudno wzbogacalnej. W układach osadzarek możliwe jest uzyskanie mniejszej minimalnej zadanej zawartości popiołu w koncentracie niż w przypadku układów referencyjnych (1 os. lub 3 os.). Niniejsze opracowanie, dotyczące zagadnieñ wzbogacania wielokrotnego (wtórnego bez re-cyrkulacji i z recyrkulacją produktu pośredniego), wpisuje siê w nurt postulowanego doskonalenia metod wzbogacania. Rozpatrzenie wzbogacania w układach osadzarek powinno byæ szczególnie istotne w przypadku zadañ projektowych lub modernizacyjnych w zakładzie wzbogacania wêgla.
12
Kosińska-Krippner, Beata. "Problemy genologiczne z pejzażem telewizyjnym. Propozycja klasyfikacji faktualnych gatunków hybrydowych i gatunków „reality TV”." Kwartalnik Filmowy, no. 112 (December 31, 2020): 38–64. http://dx.doi.org/10.36744/kf.556.
Full textAbstract:
Synkretyzm i hybrydyzacja wpisane w definicję gatunku filmowego dla licznych form telewizyjnych, które pojawiły się w czasach neotelewizji, stały się wyróżnikami gatunkowymi. Fala docusoap w połowie lat 90. XX w. i dynamiczne rozprzestrzenianie się innych gatunków hybrydowych sprawiły, że wielu widzów i komentatorów czuło się zagubionych w telewizyjnym pejzażu genologicznym. W Polsce historia powtórzyła się na fali kolejnej proliferacji nowych gatunków telewizyjnych i pojawienia się scripted-docu. Ponowny chaos pojęciowy dotknął jednak tym razem także prace naukowe. Autorka odnotowuje zjawisko wtórnego rozmywania pojęciowego nazw gatunkowych z obszaru genologii telewizyjnej w drugiej dekadzie XXI w. Na wybranych przykładach opisuje zmagania badaczy z klasyfikowaniem, a przede wszystkim nazywaniem telewizyjnych gatunków hybrydowych, oraz konsekwencje problemów genologicznych. Przedstawia także propozycję klasyfikacji telewizyjnych gatunków granicznych mającą pomóc w częściowym zapanowaniu nad pojęciowym chaosem na tym obszarze. W swojej klasyfikacji autorka oddziela grupę hybryd faktualnych od hybryd reality TV.
13
Wrzesień, Witold. "SUBKULTUROWE I POSTSUBKULTUROWE POWROTY A RELACJE MIĘDZYPOKOLENIOWE W RODZINIE." Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny 74, no. 3 (November 2, 2018): 65–74. http://dx.doi.org/10.14746/rpeis.2012.74.3.3.
Full textAbstract:
Przez wiele lat subkulturowa aktywność młodzieży odgrywała znaczącą rolę w procesie socjalizacji, szczególnie na jej wtórnym etapie. Dorastająca młodzież, wzmocniona wcześniejszymi i równoległymi doświadczeniami wyniesionymi z grup rówieśniczych i szkoły, wkraczając w sfery subkulturowych subświatów, sytuowała się w opozycji do rodziców i dorosłych, ich norm, wartości, wzorów zachowań, ich sposobu postrzegania świata i w nim funkcjonowania. Subkulturowość wyostrzała podziały pomiędzy młodzieżą i młodością a dorosłymi i dorosłością. Subkultury młodzieżowe inicjowały i wyznaczały kierunki przemian zarówno relacji międzypokoleniowych, jak i rozwoju zachodniej cywilizacji. Gdy jednak subkultury młodzieżowe wracały po latach w swoich kolejnych subkulturowych wcieleniach, nierzadko powyżej zasygnalizowany element przestawał w ogóle istnieć. Różnice i podziały pomiędzy pokoleniami w rodzinie zanikały, a innowacyjny potencjał ulegał osłabieniu. Prezentowany artykuł stanowi próbę przyjrzenia się kilku przykładom subkulturowych powrotów i ich konsekwencjom.
14
Grabek-Lejko, Dorota, and Małgorzata Dżugan. "Możliwości wykorzystania miodu w terapii COVID-19 – potencjalne mechanizmy działania i przegląd badań klinicznych." Zywnosc Nauka Technologia Jakosc/Food Science Technology Quality 126, no. 1 (2021): 68–87. http://dx.doi.org/10.15193/zntj/2021/126/369.
Full textAbstract:
COVID-19 to nowa choroba zakaźna układu oddechowego wywoływana przez wirus SARS-CoV-2, patogen należący do rodziny koronawirusów, odpowiedzialny za wywołanie światowej pandemii. Obecnie nie ma zatwierdzonych metod leczenia, a jedynym sposobem zapobiegania pandemii są masowe szczepienia. Równocześnie na całym świecie trwają poszukiwania leku na COVID-19, testowane są głównie znane substancje lecznicze, w tym produkty naturalne. Do grupy tej zalicza się miód, produkt znany z właściwości przeciwbakteryjnych, przeciwwirusowych i immunomodelujących. Właściwości przeciwwirusowe miodu obejmują działanie wirusobójcze, hamowanie replikacji wirusa, blokowanie adhezji i wnikania do komórek gospodarza, aktywację układu odpornościowego i indukcję przeciwciał oraz wzmacnianie leków przeciwwirusowych. Za aktywność przeciwwirusową miodu odpowiadają występujące w nim składniki, głównie flawonoidy, kwasy fenolowe i nadtlenek wodoru. Aktywność przeciwutleniająca miodów jest skorelowana z całkowitą zawartością polifenoli i zróżnicowana odmianowo. Ciemne miody odmianowe jednokwiatowe (gryczany, wrzosowy, faceliowy) wykazują silniejsze właściwości przeciwutleniające w porównaniu z miodami wielokwiatowymi i miodami odmianowymi jednokwiatowymi o jasnej barwie (nawłociowym, mniszkowym, rzepakowym, akacjowym). W badaniach in vitro i in silico wykazano skuteczność miodu i jego składników bioaktywnych w unieszkodliwianiu wirusa SARS-CoV-2, ale wciąż brakuje dowodów na skuteczność miodu w zwalczaniu COVID-19. Potencjalne mechanizmy działania miodu w terapii COVID-19 obejmują: redukcję stresu oksydacyjnego, wzmacnianie układu odpornościowego, zapobieganie wtórnym infekcjom oraz łagodzenie objawów chorób współistniejących. W pracy dokonano przeglądu aktualnych badań naukowych, w tym klinicznych, obejmujących zastosowanie miodu w leczeniu COVID-19.
15
Janowska, Aleksandra. "O precyzji terminologicznej w kontekście badań diachronicznych (na przykładzie przyimków)." Biuletyn Polskiego Towarzystwa Językoznawczego LXXVI, no. 76 (December 31, 2020): 207–16. http://dx.doi.org/10.5604/01.3001.0014.6670.
Full textAbstract:
Precyzja terminologiczna stanowi jedno z najważniejszych wyróżników nauki, gdyż ściśle wiąże się z precyzją myślenia. W naukach humanistycznych, także w językoznawstwie, wymóg ten jednak często jest omijany. Trudno bowiem w rygorystycznych ramach naukowych umieścić większość zjawisk językowych. W artykule Autorka skupia swoją uwagę na problemie zakreślania granic klasy przyimków (chodzi głównie o przyimki wtórne wzdłuż, wobec, celem, na początku, pod wodzą), klasy bardzo trudnej do opisu ze względu na niejednorodność i dynamizm zjawisk z nią związanych. Jest to bowiem część mowy kształtująca się niejako „na naszych oczach”. Swoje rozważania Autorka rozpoczyna od przeglądu dotychczasowych różnorodnych propozycji definicyjnych: od ujęć w znacznym stopniu zawężających tę klasę leksemów do form „pewnych”, zleksykalizowanych aż do opisów zwracających uwagę na cały szereg zjawisk składniowych, wiążących się z omawianą grupą jednostek, opisów uwzględniających wszelkie zjawiska pograniczne. Interesuje ją, które z tych ujęć jest przydatne w zrozumieniu fenomenu klasy przyimkowej i które powinny (mogą) być brane pod uwagę w analizach historycznych. Autorka poświęca też uwagę kwestii dopasowania terminów stosowanych w językoznawstwie synchronicznym i diachronicznym. Terminological precision in the context of diachronic research (exemplified by approaches to prepositions). Summary: Terminological precision constitutes one the most important determinants of scholarship because it is directly associated with precise thinking. However, in the humanities, also in linguistics, this requirement is frequently omitted, for it is hardly possible to capture the majority of linguistic phenomena within a rigid scientific framework. The paper focuses on the problem of defining the boundaries of the class of prepositions (we are concerned mainly with secondary prepositions: wzdłuż, wobec, celem, na początku, pod wodzą), a class whose description is difficult due to the lack of uniformity and the dynamic nature of the phenomena related to the use of prepositions. It is a part of speech which in a way is developing “right before our eyes”. The author presents an overview of the multifarious definitions of prepositions proposed to date. They range from approaches which to a great extent narrow down this class of lexemes to “certain”, lexicalised forms, to descriptions which take into account a whole range of syntactic features related to the analysed lexical units, as well as some borderline phenomena. The author intends to point to the most useful approach to the understanding of the phenomenon of the prepositional class and indicate which approaches should be (or may be) taken into account in historical analyses. The author also addresses the problem of the adjustment of terms used in synchronic and diachronic linguistics. Keywords: secondary preposition, scholarly terminology, diachronic research, parts of speech
16
Litwin-Lewandowska, Dorota. "Konflikt polityczny na przykładzie sporu o Trybunał Konstytucyjny." Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio K – Politologia 23, no. 2 (July 17, 2017): 207. http://dx.doi.org/10.17951/k.2016.23.2.207.
Full textAbstract:
Artykuł porusza problem procedur i specyfiki funkcjonowania nowoczesnego państwa demokratycznego oraz zagrożeń wynikających ze słabości demokracji mimo istnienia mechanizmów zabezpieczających ją przed nadużyciami. Problem ten jest rozpatrywany na przykładzie toczącego się konfliktu politycznego o Trybunał Konstytucyjny, instytucję o gwarantowanej konstytucyjnie niezależności. Konflikt ten pokazał, że w Polsce pojawiła się konieczność dyskusji i być może weryfikacji dotychczasowej filozofii i praktyki demokratycznej. Również to, że prawo i rządy prawa nie są wystarczającymi gwarantami stabilności ustroju demokratycznego, tym bardziej strażnikami praw i wolności obywatelskich. Ułomność systemu demokratycznego polega na tym, iż w imię właściwie pojętych zasad demokratycznych możliwe jest wypaczanie systemu przez tworzenie złego prawa. Działania uczestników demokracji, głównie decydentów, są lege artis, ale prowadzą do jej osłabiania. Demokratycznie urządzone społeczeństwo jest bez wątpienia autonomiczną wspólnotą i poliarchią, a przyjęło jako formę swojej organizacji demokratyczny system rządów. Demokracje są natomiast systemami wybitnie konfliktogennymi, choćby z tego powodu iż opierają się na zasadzie równości wszystkich poglądów i wszystkich podmiotów biorących udział w demokracji. Taka logika prowadzi w prostej konsekwencji do pojawienia się niezgodności i konfliktów, a nawet walk pomiędzy uczestnikami demokracji. Ta właściwość demokracji wymusiła stworzenie odpowiednich procedur rozstrzygania konfliktów, by zagwarantować w miarę optymalne wychodzenie z sytuacji kryzysowych, mogących w ostateczności doprowadzić nawet do upadku systemu demokratycznego. Przyjęto zatem prostą zasadę matematyczną, co prawda wtórną wobec wszystkich innych sposobów rozwiązywania konfliktów – zasadę większości. Jest ona regułą demokratycznej gry, bez której nie mogłyby istnieć rządy większości. Przedmiotem społecznego zainteresowania stał się ostatnio Trybunał Konstytucyjny, jedna z wielu instytucji demokratycznego państwa, która dotychczas nie wywoływała aż takich sporów merytorycznych i politycznych. Konflikt o Trybunał ma przede wszystkim charakter formalno-prawny, jest to techniczny spór, którego rozwiązanie powinno być podyktowane przez obwiązujące prawo, a jego rozstrzyganiem powinni się zająć eksperci z dziedziny prawa. Tak jednak nie jest. Konflikt ten przerodził się w konflikt o charakterze politycznym, stał się więc rzeczywistym konfliktem interesów, uzupełnionym dodatkowo o wartości. Zaktywizował ponadto społeczeństwo oraz środowisko prawnicze. Gdy rozważa się jeden z typów konfliktów, mianowicie polityczny, definiuje się go jako taki, którego przedmiotem jest władza, a podmiotami biorącymi w nim udział są te jednostki, grupy, instytucje, organizacje, które bezpośrednio mają wpływ na politykę lub oddziałują na nią za pośrednictwem kanałów politycznych. Praktyka demokratycznych państw świata zachodniego nie wskazuje drogi, na początku której stoi znak „zwycięzca bierze wszystko”. Praktykę tę wyznacza filozofia i teoria demokracji oraz kilkusetletni dorobek z takimi dogmatami, jak choćby monteskiuszowski trójpodział władz czy współczesna definicja demokracji, według której są to rządy większości gwarantujące prawa mniejszościom.
17
Bar, Wiesław. "Les dénominations polonaises et françaises des outils d’artisanat en tant qu’attributs des Saints et des Bienheureux dans l’iconographie." Roczniki Humanistyczne 67, no. 8 (November 4, 2019): 81–103. http://dx.doi.org/10.18290/rh.2019.67.8-6.
Full textAbstract:
POLSKIE I FRANCUSKIE NAZWY NARZĘDZI RZEMIEŚLNICZYCH BĘDĄCYCH ATRYBUTAMI ŚWIĘTYCH I BŁOGOSŁAWIONYCH W IKONOGRAFII
Artykuł zawiera analizę atrybutów w ikonografiach świętych, w szczególności narzędzi, oraz ich nazwy w języku polskim i francuskim. W pierwszej części podane są definicje słownikowe wyrazu atrybut, a następnie wskazany termin atrybut desygnujący istotne elementy postaci analizowany jest w relacjach znaczeniowych do innych terminów oraz w relacji do rzeczywistości jako desygnujący elementy w różnych dziedzinach na przestrzeni wieków a współcześnie w informatyce. W kolejnych rozdziałach omówione są w perspektywie historycznej atrybuty jako identyfikatory przedstawianej postaci w kulturze chrześcijańskiej oraz podana ich klasyfikacja według formy i według tematu. Kryteria do ich wyodrębnienia zostały ustalone na podstawie definicji rzemiosła zawartej w polskiej ustawy o rzemiośle oraz struktury organizacyjnej Związku Rzemiosła Polskiego. Opracowane grupy narzędzi występujące w funkcji atrybutów zostały ilustrowane wybranymi wizerunkami świętych i błogosławionych z okresu od V do XIII wieku. Dla dzisiejszego człowieka, ery cyfrowej i robotyzacji, coraz więcej z wymienionych narzędzi pozostaje nieznanych, a ich nazwy stają się archaizmami lub poddane są ewolucji znaczeniowej.
Artykuł zamyka refleksja nad współczesną kompozycją ikonograficzną świętych, nieraz wtórną do innych technik utrwalania oficjalnych wizerunków towarzyszących uroczystościom beatyfikacji i kanonizacji. W ikonach tych pisanych według wzoru ikonograficznego Wschodu obserwuje się malejącą rolę atrybutów (w tym narzędzi) indywidualnych a zaznaczanie elementu duchowego wyrażanego symbolicznie przez atrybuty uniwersalne i wspólne.
Les dénominations polonaises et françaises des outils d’artisanat en tant qu’attributs des Saints et des Bienheureux dans l’iconographie
L’article présente une analyse des attributs des saints dans l’iconographie et, en particulier, leurs outils d’artisans ainsi que leurs dénominations en polonais et en français. Dans la première partie, nous empruntons la définition du lexème attribut aux dictionnaires. Ensuite, le terme attribut, représentant les éléments importants des figures des saints, est analysé par rapport à d’autres termes, leurs significations ainsi que par rapport à la réalité. Dans les chapitres suivants, les attributs sont décrits d’un point de vue historique comme l’élément identifiant le personnange présenté dans la culture chrétienne. Ils sont également classés selon leur forme et leur thème. Les critères utilisés pour les distinguer ont été empruntés aux définitions des métiers fournies par la loi polonaise relative à l’artisanat ainsi que sur la base des statuts de l’Association Polonaise de l’Artisanat (Związek Rzemiosła Polskiego). Les groupes d’outils étudiés qui apparaissent comme attributs sont illustrés par les figures choisies des Saints et des Bienheureux de la période du Ve au XIIIe siècles. Pour l’homme d’aujourd’hui, de l’époque du numérique et de la robotique, un nombre de plus en plus important de ces outils est inconnu, et leurs noms semblent archaïques ou leur sens évolue.
L’article se termine par une réflexion sur la représentation iconographique des saints aujourd’hui, bien différente des représentations officielles des saints et des bienheureux affichées pendant les cérémonies de canonisation et de béatification. Dans ces représentations, inspirées par les modèles iconographiques de l’Orient, nous pouvons observer un rôle de moins en moins important des attributs individuels, dont les outils font partie. En revanche, d’autres attributs symboliques, à caractère universel, permettent de mieux exprimer les éléments spirituels.
18
Matuszkiewicz, Gabriela. "Nauczyciele i uczniowie Publicznej Szkoły Dokształcającej Zawodowej w Koninie w latach 1945-50 w świetle protokołów Rady Pedagogicznej." Polonia Maior Orientalis 7 (2020): 141–54. http://dx.doi.org/10.4467/27204006pmo.20.008.15494.
Full textAbstract:
We wrześniu 1945 r. naprzeciw ponad stuosobowej grupy uczniów stanęło 3 nauczycieli, którzy podjęli pracę w uruchamianej, po kilkuletniej wojennej przerwie, szkole zawodowej. Wkrótce grono nauczycielskie powiększyło się, w kolejnych latach wzrastała również liczba uczniów. Nauczyciele tej szkoły, podobnie jak w okresie przedwojennym, pracowali w konińskich szkołach powszechnych, a uczniowie – pracowali w warsztatach rzemieślniczych (jeszcze istniejących) i powoli uruchamianych niewielkich zakładach produkcyjnych. W pierwszych miesiącach wszystko wydawało się być tak jak przed wojną. Ale zmiany już się zarysowywały. Te pierwsze pięć powojennych lat to wiele zmian: począwszy od programów nauczania, a na nazwie szkoły kończąc, zmieniały się pomysły na kształceniez awodowe. Grono pedagogiczne niewątpliwie zmęczone trudną powojenną sytuacją gospodarczą i społeczną, z optymizmem i entuzjazmem podjęło pracę. Z czasem na nauczycielach spoczęły dodatkowe obowiązki, mianowicie – czyny społeczne, akcje i czuwanie nad rozwojem organizacji młodzieżowych. Zmienił się charakter i sposób oddziaływania organizacji młodzieżowych, takich jak: Służba Polsce i Związek Młodzieży Polskiej. Stały się one jednym z głównych czynników kształtujących życie szkoły i nadających ton pracy wychowawczej. Nowym koncepcjom kształcenia zawodowego musiała podołać nie tylko kadra ale przede wszystkim młodzież, obarczona wtórnym analfabetyzmem, zdemoralizowana brutalnością wojny ale zdaje się - łaknąca szkoły. Zaświadcza o tym choćby fakt, iż w pierwszym roku w najstarszych klasach uczyli się młodzi ludzie mający ponad 20 lat. Te kilka powojennych lat w blisko 100-letnim okresie funkcjonowania szkolnictwa zawodowego w Koninie jest niemal tak przełomowym okresem jak pierwsze lata istnienia tego rodzaju szkolnictwa w mieście. Zauważamy co prawda pewną ciągłość uosabianą choćby przez nauczycieli i miejsce, ale poza tym wiele się zmieniło. Na korytarzach szkoły nie spotykali się już chłopcy i dziewczęta różnych narodowości i kultur, terminujący u miejscowych kupców, rzemieślników… za to pojawiły się czerwone krawaty i pewnie mniej liczne – mundury hufców Służby Polsce. Teachers and students of the Public Vocational Training School in Konin in 1945-50 accord-ing to pedagogical council protocols In September 1945, 3 teachers stood in front of a group of over a hundred students, who started to learn in a vocational school, which was reopened after several years of war break. Soon the the group of teachers and students increased. The teachers of this school, as in the pre-war period, worked in elementary schools in Konin, and the students - worked in crafttsmen’s workshops and small factories. In the early months, all seemed to be the same as before the war. But changes were already visible. The first post-war years are marked by many changes: the name of the school was changed (several times), the curriculum was changed (also several times) The teaching staff started working with optimism and enthusiasm, despite the difficulties arising 154 from the post-war social and economic situation. Soon, new responsibilities felt on teachers – social activities, political action and work with youth organisations. The nature and manner of youth organizations, such as Służba Polsce and the Polish Youth Union, changed. They have gained an huge impact on school life and were an important part of the education. The new concepts of education had to be handled not only by the staff, but above all by the youth, burdened with secondary illiteracy, demoralized by the brutality of the war, but – seeking education. This is evidenced by the fact that in the first year, in the oldest class - studied young people over 20. These few post-war years in the 100-year history of vocational education in Konin is almost as breakthrough as the first years of the existence of this area of education in the city. We do notice a certain continuity, embodied by teachers and place, but otherwise a lot has changed. Girls, boys speaking different languages and coming from different cultures and nations disappeared from the school corridors, but red ties and unifroms of ZMP and SP appeared.
19
Brambert, Patryk, and Iwona Kiniorska. "Aktywność społeczności wiejskiej w ramach funkcjonowania Lokalnych Grup Działania w województwie świętokrzyskim." Acta Universitatis Lodziensis. Folia Geographica Socio-Oeconomica, no. 32 (October 4, 2018). http://dx.doi.org/10.18778/1508-1117.32.05.
Full textAbstract:
W procesie rozwoju obszarów wiejskich istotną rolę odgrywają organizacje pozarządowe i stowarzyszenia lokalne. Charakterystycznym przykładem takich inicjatyw są Lokalne Grupy Działania. Główną przesłanką działania LGD jest aktywizacja środowisk wiejskich w kierunku kształtowania rozwoju, poprzez sformułowanie potrzeb społeczności. Celem pracy jest ocena aktywności mieszkańców wsi woj. świętokrzyskiego w ramach inicjatyw podejmowanych przez wybrane LGD. W badaniu wykorzystano źródła wtórne dokonując kwerendy dostępnych materiałów: dokumentów stowarzyszeniowych, strategii, danych GUS, informacji z bazy Krajowej Sieci Obszarów Wiejskich 2014–2020. Aktywność społeczności lokalnej zbadano na podstawie informacji o zrealizowanych działaniach w latach 2014–2017, które zostały zamieszczone przez obrane LGD na portalu społecznościowym Facebook. Zakres czasowy analiz objął lata 2007–2017. W badaniu uwzględniono 5 LGD, które mają siedziby na terenie woj. świętokrzyskiego i są zlokalizowane w różnych jego częściach. Tereny objęte działaniem tych partnerstw są zróżnicowane pod względem warunków środowiskowych i charakteru pełnionych funkcji gospodarczych.
20
Wańkowicz, Paweł, Przemysław Nowacki, and Marek Brzosko. "Pierwotne i wtórne zapalenia naczyń układu nerwowego." Pomeranian Journal of Life Sciences 64, no. 1 (March 30, 2018). http://dx.doi.org/10.21164/pomjlifesci.380.
Full textAbstract:
ABSTRAKTZapalenia naczyń ośrodkowego i obwodowego układu nerwowego stanowią heterogenną grupę chorób. Dzieli się je na zapalenia pierwotne i wtórne. W pierwotnych zapaleniach naczyń zmiany ograniczają się do układu nerwowego, bez zmian zapalnych w naczyniach innych narządów. Jako wtórne natomiast określa się zapalenia naczyń, w których zajęcie układu nerwowego towarzyszy chorobom ogólnoustrojowym. W przebiegu zapalenia naczyń układu nerwowego występuje różnorodność objawów neurologicznych i ich kombinacje, co sprawia, że są trudne do rozpoznania.Celem niniejszej publikacji był przegląd aktualnej symptomatologii neurologicznej oraz możliwości diagnostycznych i terapeutycznych w przebiegu zapalenia naczyń układu nerwowego.
21
Witek, Agnieszka, Jadwiga Buczkowska-Radlińska, Maja Bendyk-Szeffer, Alicja Nowicka, and Katarzyna Barczak. "In vivo assessment of clinical, radiographic and laser fluorescence examinations for the detection of secondary caries in Class I restorations." Pomeranian Journal of Life Sciences 64, no. 2 (July 2, 2018). http://dx.doi.org/10.21164/pomjlifesci.402.
Full textAbstract:
ABSTRAKTWstęp: Współczesna stomatologia zachowawcza oparta jest głównie na pracy z materiałami kompozytowymi. Jest to związane nie tylko z możliwością ich kompleksowego zastosowania, ale także z estetycznymi względami, które można osiągnąć dzięki szerokiej gamie tych materiałów. W przypadkach, w których nie jest możliwe prawidłowe wykonanie uzupełnień kompozytowych, należy rozważyć zastąpienie go alternatywnym materiałem, który zapewni bardziej stabilną rekonstrukcję tkanek zęba. Nieprawidłowo wykonane odbudowy kompozytowe w stosunkowo krótkim czasie mogą prowadzić do powstania nieszczelności brzeżnej, co przyczynia się do akumulacji płytki nazębnej i rozwoju próchnicy wtórnej.Celem pracy było dokonanie in vivo oceny przydatności trzech różnych metod diagnostycznych (badania klinicznego, fluorescencji laserowej oraz radiografii) w wykrywaniu próchnicy wtórnej w zębach posiadających wypełnienia amalgamatowe lub kompozytowe w klasie I wg Blacka.Materiały i metody: Badaniem objęto grupę 94 pacjentów w wieku 17–67 lat. Oceniono łącznie 200 wypełnień z materiałów złożonych i amalgamatu, w których stwierdzono obecność nieszczelności brzeżnej, przebarwienie brzegów wypełnienia lub przylegających tkanek zęba. Nie uwzględniano zębów z widocznymi ogniskami próchnicy wtórnej. Przeprowadzono badanie kliniczne, ocenę fluorescencji laserowej oraz badanie radiologiczne zębów zakwalifikowanych do oceny. Wyniki: Obecność próchnicy wtórnej stwierdzono w przypadku 137 spośród 200 badanych zębów. Metoda fluorescencji laserowej i badanie radiologiczne wykazały niską czułość wykrywania próchnicy wtórnej (odpowiednio 0,31 i 0,39). Obydwie metody wykazywały natomiast wyższą swoistość (odpowiednio 0,86 i 0,98) oraz dokładność (odpowiednio 0,49 i 0,58). Wnioski: Badanie kliniczne jest najskuteczniejszą metodą diagnozowania wtórnych ognisk próchnicy w uzupełnieniach klasy I wg Blacka. Fluorescencja laserowa oraz badania radiologiczne powinny być przeprowadzane wyłącznie w ramach uzupełnienia badania klinicznego.
22
Marzęda, Witold. "Paradoks dyskursywnej integracji. O łączeniu treści doświadczenia przez język." Folia Philosophica, December 29, 2021, 1–20. http://dx.doi.org/10.31261/fp.12308.
Full textAbstract:
Koncepcje integracji dyskursywnej to grupa teorii, które upatrują zasad łączenia danych doświadczenia (apercepcji) w praktykach i schematach dyskursu. Koncepcje te wskazują, że użycie języka jednoczy i porządkuje dane doświadczenia. Główną tezę tych koncepcji można wyrazić tak: powiązanie nie leży w przedmiotach i nie można go z nich zaczerpnąć, powiązania nie można więc wtórnie wyrazić w języku, lecz jest ono wyłącznie dziełem używania języka (dyskursu). W artykule omówiono koncepcje narratywistyczne, teorie skryptów, nawiązujące do psychologii ewolucyjnej modele Gazzanigi i Dennetta oraz koncepcje Lakoffa i Johnsona. Stanowią one reprezentacyjne teorie integracji dyskursywnej. Głównym zadaniem artykułu jest prezentacja paradoksu opartego na samoodniesieniu, w jaki popadają koncepcje integracji dyskursywnej. Ich paradoks polega na tym, że postulują pewne generalne własności dyskursu, które po pierwsze, nie muszą stać się również własnościami poszczególnych modeli, a po drugie, nie dają się falsyfikować.
23
Dalewski, Bartosz, Agata Kamińska, Grzegorz Trybek, and Bogumiła Frączak. "Postępowanie u pacjentki z bólem neuropatycznym po ekstrakcji trzeciego zęba trzonowego żuchwy. Opis przypadku." Pomeranian Journal of Life Sciences 64, no. 2 (July 2, 2018). http://dx.doi.org/10.21164/pomjlifesci.410.
Full textAbstract:
ABSTRAKTWstęp: Spośród pacjentów dorosłych zgłaszających się do lekarza podstawowej opieki zdrowotnej do 20% cierpi z powodu bólu przewlekłego. W grupie tej znajdują się pacjenci zgłaszający dolegliwości o charakterze bólu neuropatycznego. Ból neuropatyczny jest spowodowany uszkodzeniem czuciowych składowych układu nerwowego. Opis przypadku: W pracy przedstawiono przypadek 23-letniej pacjentki, która zgłosiła się do Poradni Protetyki Stomatologicznej Uniwersyteckiej Kliniki Stomatologicznej Pomorskiego Uniwersytetu Medycznego w Szczecinie w celu leczenia bólu neuropatycznego zainicjowanego poprzez nieprawidłowe postępowanie chirurgiczne podczas ekstrakcji zęba 48. U pacjentki przeprowadzone zostało postępowanie farmakologiczne z użyciem leków z grupy przeciwbólowych, przeciwdepresyjnych oraz przeciwpadaczkowych wg schematów właściwych dla leczenia bólu neuropatycznego. Dodatkowo wykonanych zostało kilka zabiegów igłowania suchego. Ponadto pacjentka użytkuje szynę stabilizacyjną ze względu na zdiagnozowany w czasie leczenia bruksizm typu wtórnego. Pacjentka uczęszcza na regularne wizyty kontrolne. Dolegliwości bólowe w skali VAS zmieniły się w trakcie terapii z VAS = 7 do VAS = 0.
24
Kubasik-Kładna, Katarzyna, Marzena Formicka, Ewelina Lachowicz, Radosław Kiedrowicz, Tomasz Pabin, and Wojciech Lubiński. "Occurrence of anterior and posterior capsule opacification after cataract surgery with implantation of acrylic hydrophobic heparinized lenses in patients with diabetes type 2." Pomeranian Journal of Life Sciences 63, no. 4 (January 9, 2018). http://dx.doi.org/10.21164/pomjlifesci.335.
Full textAbstract:
Wstęp: Obserwacje kliniczne wskazują, że u pacjentów z cukrzycą stwierdza się częstsze występowanie zmętnienia torebki soczewki po operacji fakoemulsyfikacji zaćmy z wszczepieniem soczewki. Nowe metody operacyjne i modyfikacje sztucznych soczewek wewnątrzgałkowych zmniejszają częstość występowania zmętnienia torebki tylnej soczewki (PCO) i wykonywania YAG – kapsulotomii z powodu zaćmy wtórnej. Wyniki przeprowadzonych dotychczas badań sugerują, że operacja usunięcia zaćmy z wszczepieniem soczewek pokrytych heparyną zmniejsza ryzyko PCO u pacjentów z cukrzycą typu 2.Celem pracy była ocena wpływu soczewki akrylowej hydrofobowej heparynizowanej na częstość występowania I stopnia zaawansowania zmętnienia przedniej (ACO) i tylnej torebki soczewki oraz ostrości wzroku u pacjentów z cukrzycą typu 2 po niepowikłanej operacji zaćmy.Materiały i metody: Do prospektywnego badania zakwalifikowano 18 pacjentów (36 oczu) z cukrzycą typu 2, bez cech retinopatii. Przeprowadzono standardową operację usunięcia zaćmy z wszczepieniem soczewki akrylowej hydrofobowej heparynizowanej (Polylens Y10AS) do jednego oka (grupa badana) i nieheparynizowanej (Alcon SA60AT) do drugiego oka (grupa kontrolna). Oceniano najlepiej skorygowaną ostrość wzroku do dali (DBCVA) oraz występowanie ACO i PCO w badaniu retroiluminacji. Otrzymane wyniki badań poddano analizie statystycznej.Wyniki: W okresie rocznej obserwacji nie stwierdzono różnic istotnych statystycznie w występowaniu ACO i PCO w oczach pacjentów z cukrzycą z wszczepionymi soczewkami heparynizowanymi w porównaniu z oczami tych samych pacjentów z implantami nieheparynizowanymi. Nie wykazano także znaczących różnic w DBCVA między omawianymi grupami w ciągu 12 miesięcy obserwacji.Wnioski: Wyniki przedstawionych badań sugerują, że soczewki akrylowe hydrofobowe heparynizowane i nieheparynizowane wykazują podobną biokompatybilność u pacjentów z cukrzycą typu 2.
25
Czyżewski, Daniel, Joanna Sempińska-Szewczyk, Ewa Filipiak, Radosław Kaźmierczak, and Grzegorz Róg. "Retrospektywna ocena powikłanych operacji zaćmy z implantacją na torebkę przednią jednoczęściowych zwijalnych soczewek wewnątrzgałkowych." OphthaTherapy, December 29, 2020. http://dx.doi.org/10.24292/01.ot.311220.7.
Full textAbstract:
Cel pracy: Ocena odległych wyników leczenia w grupie pacjentów poddanych operacji fakoemulsyfikacji zaćmy z fiksacją na torebkę przednią jednoczęściowych zwijalnych soczewek wewnątrzgałkowych.
Materiał i metody: Grupę badaną stanowiło 24 oczu u 24 pacjentów, którzy w latach 2008–2015 zostali poddani operacji fakoemulsyfikacji zaćmy na Oddziale Okulistyki Centralnego Szpitala Klinicznego MSWiA w Warszawie. W grupie tej po śródoperacyjnym przerwaniu torebki tylnej soczewki zastosowano implantację jednoczęściowej zwijalnej soczewki wewnątrzgałkowej do komory tylnej z fiksacją na torebce przedniej soczewki. Oceniano ostrość wzroku, ciśnienie wewnątrzgałkowe, odcinek przedni i tylny oczu przed zabiegiem chirurgicznym, w 1. i 7. dobie po operacji oraz w okresie 6–84 miesięcy od zabiegu.
Wyniki: W obserwacji trwającej od 6 miesięcy do 7 lat wykazano poprawę najlepszej skorygowanej ostrości wzroku (BCVA, best corrected visual acuity) średnio o 2 linie na tablicy Snellena oraz stwierdzono: u 25% badanych podwyższone ciśnienie wewnątrzgałkowe lub konieczność modyfikacji leczenia przeciwjaskrowego, u 42% pacjentów dyspersję barwnika z listka barwnikowego tęczówki, u 17% transiluminację tęczówki.
Wnioski: Zastosowanie jednoczęściowej zwijalnej soczewki tylnokomorowej do fiksacji na torebce przedniej soczewki w sytuacji uniemożliwiającej jej implantację śródtorebkową u 67% pacjentów pozwoliło na poprawę pooperacyjnej ostrości wzroku. Jeśli decydujemy się na takie rozwiązanie, powinniśmy zapewnić pacjentom możliwość częstych kontroli, gdyż u 25% spośród nich możerozwinąć się jaskra wtórna. W przypadku gdy nie dysponujemy trzyczęściową soczewką tylnokomorową, wyżej opisany sposób fiksacji jednoczęściowej zwijalnej soczewki jest względnie bezpieczną techniką chirurgiczną.