Academic literature on the topic 'Glicano'

Create a spot-on reference in APA, MLA, Chicago, Harvard, and other styles

Select a source type:

Consult the lists of relevant articles, books, theses, conference reports, and other scholarly sources on the topic 'Glicano.'

Next to every source in the list of references, there is an 'Add to bibliography' button. Press on it, and we will generate automatically the bibliographic reference to the chosen work in the citation style you need: APA, MLA, Harvard, Chicago, Vancouver, etc.

You can also download the full text of the academic publication as pdf and read online its abstract whenever available in the metadata.

Journal articles on the topic "Glicano"

1

Martins Sampaio, Janete Aparecida, Carolina Martins Sampaio, Isabella Loiola Martins, Rosana Ribeiro Borges de Barros dos Santos, Flávia Machado Nogueira, Bruno Marcelo Rocha Freire, and Herbert Henrique Dos Santos. "Hemoglobinúria paroxística noturna (HPN) em paciente pediátrico: relato de caso." Revista Científica Hospital Santa Izabel 2, no. 4 (May 14, 2020): 33–37. http://dx.doi.org/10.35753/rchsi.v2i4.118.

Full text
Abstract:
A Hemoglobina Paroxística Noturna (HPN) é uma doença hematológica rara, clonal e adquirida, caracterizada por anemia hemolítica intravascular, episódios trombóticos e pancitopenia (graus variáveis de insuficiência medular). Desordem clonal, causada por mutação somática adquirida do gene PIG-A (fosfatidilinositol glicano da Classe A), ligado ao cromossomo X, afeta a célulatronco hematopoiética responsável pela produção de todas as células do sangue. Devido à raridade da doença, os dados epidemiológicos são escassos, com incidência estimada de 0.3-100.000 habitantes-ano e a prevalência de 1,59 casos por 100.000 habitantes e na faixa etária pediátrica, na qual corresponde a 10% da já rara incidência em adultos (de 1 em 10^5 a 1 em 10^6).
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
2

Maia Júnior, Sebastião de Oliveira, Jailma Ribeiro de Andrade, Alexson Filgueiras Dutra, Andréa Francisca da Silva Santos, Juliany Mayra Teixeira de Moura Barros, and Adenilton Cícero Santos da Silva. "Respostas da aplicação foliar de glicina betaína em cana-de-açúcar submetida a estresse hídrico e reidratação." Revista de Ciências Agroveterinárias 20, no. 2 (July 2, 2021): 128–33. http://dx.doi.org/10.5965/223811712022021128.

Full text
Abstract:
O crescimento das plantas de cana-de-açúcar é bastante reduzido devido à ocorrência de déficit hídrico, o que acaba afetando a produção. Diante disso, vem sendo utilizadas diferentes estratégias para atenuar condições de estresse, como a aplicação exógena de glicina betaína. Com este trabalho, objetivou-se avaliar a taxa de crescimento e a massa seca de cana-de-açúcar aplicada glicina betaína, e submetida a déficit hídrico e reidratação. O experimento foi realizado em casa de vegetação com seis tratamentos: G0I - plantas sem glicina betaína com irrigação adequada, G0E - plantas sem glicina betaína e estresse hídrico, G1I - plantas com uma aplicação de glicina betaína e irrigação adequada, G1E - plantas com uma aplicação de glicina betaína e estresse hídrico, G2I - plantas com duas aplicações de glicina betaína e irrigação adequada, G2E - plantas com duas aplicações de glicina betaína e estresse hídrico. Aos seis dias após o estresse as plantas foram reidratadas. As taxas relativas de crescimento das plantas de cana-de-açúcar reduziram com o estresse hídrico. No entanto, estas reduções foram minimizadas com a aplicação foliar de glicina betaína, principalmente, com a reidratação em que a taxa relativa de crescimento reduziu apenas 19 e 18,4%, respectivamente, em G1 e G2, enquanto em G0 a redução foi de 37,2%. A glicina betaína também minimizou as reduções na produção de massa seca total sob estresse hídrico, com reduções de 5,8 e 5,9% em G1 e G2, respectivamente, enquanto em G0 foi de 15,1%. A aplicação foliar de glicina betaína melhora a taxa relativa de crescimento de plantas de cana-de-açúcar sob estresse hídrico, sobretudo após a reidratação o que diminui os efeitos negativos do estresse sobre a produção de massa seca.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
3

Forte, Leylane Bernardes, Virginia Oliveira Fernandes, Paulo Cruz de Queiroz, Manuela Montenegro Dias de Carvalho, Daniel Duarte Gadelha, and Renan Magalhães Montenegro Junior. "Hemoglobina glicada A1c no diabetes." Revista de Medicina da UFC 59, no. 1 (March 29, 2019): 79. http://dx.doi.org/10.20513/2447-6595.2019v59n1p79-80.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
4

Beltrame, Olair Carlos, Rosangela Locatelli-Dittrich, Luciane Maria Laskoski, Lia Fordiani Lenati Patricio, Nina da Cunha Medeiros, and Marília Oliveira Koch. "HEMOGLOBINA GLICADA E FRUTOSAMINA EM CÃES COM DIABETES MELLITUS." Ciência Animal Brasileira 16, no. 4 (December 2015): 548–52. http://dx.doi.org/10.1590/1089-6891v16i427635.

Full text
Abstract:
Resumo O Diabetes mellitus (DM) ocorre com frequência em cães, sendo a glicemia o teste laboratorial de confirmação. O diagnóstico e monitoramento em pessoas são realizados pelas concentrações de hemoglobina glicada e frutosamina. O objetivo deste estudo foi diagnosticar a DM em 19 cães, com avaliação das concentrações da glicose sérica, hemoglobina glicada e frutosamina. Seis cães com DM e em tratamento com insulina foram acompanhados por um período de doze meses, com as mesmas avaliações hematológicas, até o óbito (três cães) ou controle glicêmico (três cães). Observouse aumento dos valores de glicose, hemoglobina glicada e frutosamina em todos os cães com DM, e valores de hemoglobina glicada e glicose superiores nos animais não sobreviventes, na última avaliação realizada. Estes resultados apontam para a importância da avaliação de hemoglobina glicada e frutosamina em cães com diabetes e para diagnóstico e controle da efetividade do tratamento.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
5

Barbosa, Júnia Helena Porto, Suzana Lima de Oliveira, and Luci Tojal e. Seara. "Produtos da glicação avançada dietéticos e as complicações crônicas do diabetes." Revista de Nutrição 22, no. 1 (February 2009): 113–24. http://dx.doi.org/10.1590/s1415-52732009000100011.

Full text
Abstract:
A geração dos produtos de glicação avançada é um dos principais mecanismos desencadeadores das doenças associadas ao diabetes mellitus, que incluem cardiopatia, retinopatia, neuropatia e nefropatia. Esta revisão tem como objetivo analisar o papel dos produtos de glicação avançada presentes na alimentação como mediadores das complicações diabéticas e apresentar estratégias de redução de sua ingestão. Para tanto, foram realizados levantamentos em bancos de dados de publicações da área, dos últimos 15 anos, considerando-se artigos de revisão, estudos clínicos e experimentais. Os produtos de glicação avançada são um grupo heterogêneo de moléculas formadas a partir de reações não enzimáticas entre grupamentos amino e carbonilo, sendo a carboximetilisina e a pentosidina exemplos de produtos de glicação avançada identificados em alimentos e in vivo. Os produtos de glicação avançada ingeridos são absorvidos, somando-se aos endógenos no surgimento e na progressão das diversas complicações do diabetes, existindo uma correlação direta entre o consumo e a concentração sanguínea. Sua restrição na alimentação se correlaciona à supressão dos níveis séricos de marcadores de doença vascular e de mediadores inflamatórios diretamente envolvidos no desenvolvimento das degenerações diabéticas. As atuais orientações dietéticas centram-se na proporção em nutrientes e na restrição energética, sem considerar o risco da ingestão de produtos de glicação avançada formados durante o processamento dos alimentos. Recomendações simples, como a utilização de temperaturas baixas por períodos mais curtos, em presença de água, no preparo de alimentos, exercem efeitos importantes na prevenção das complicações do diabetes. O estudo dos mecanismos envolvidos na geração de produtos de glicação avançada e das propriedades anti-glicação de compostos presentes nos alimentos podem contribuir com a conduta terapêutica, concorrendo para a melhoria da qualidade de vida dos portadores dessa enfermidade.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
6

Chaud, Saula Goulart, Valdemiro Carlos Sgarbieri, and Eduardo Vicente. "Influência de frações da parede celular de levedura (Saccharomyces cerevisiae) sobre alguns parâmetros nutricionais de ratos em crescimento." Revista de Nutrição 21, no. 2 (April 2008): 137–47. http://dx.doi.org/10.1590/s1415-52732008000200002.

Full text
Abstract:
OBJETIVO: O objetivo deste trabalho foi avaliar a influência das frações de parede celular de levedura (Saccharomyces cerevisiae) sobre alguns parâmetros nutricionais de ratos Wistar em crescimento. MÉTODOS: A biomassa de levedura (Saccharomyces cerevisiae), coletada sem sofrer o processo de termólise, foi recebida da usina São José, Zillo Lorenzetti (Macatuba, SP), em suspensão de, aproximadamente, (20% p/v) de células. O fracionamento da parede celular da levedura foi realizado por extração diferencial, centrifugação e secagem em spray dryer. A importância como fibra da dieta foi determinada em ratos da linhagem Wistar, recém desmamados, por meio das seguintes avaliações: ganho de peso corporal, consumo de dieta (28 dias), quociente de eficiência da dieta, digestibilidade aparente da proteína, quantidade total de fezes, lipídeos e colesterol excretados nas fezes. RESULTADOS: Os animais que receberam a dieta contendo a fração glicana mais manana ganharam menos peso em relação aos demais tratamentos. A dieta com a fração manana foi a que proporcionou maior ganho de peso, seguida pela dieta padrão (AIN-P) e a dieta com 10% de glicana insolúvel. Quanto ao quociente de eficiência da dieta, observou-se, ao longo dos 28 dias, que a dieta com a fração glicana mais manana foi a que apresentou os menores valores. As maiores porcentagens de digestibilidade aparente da proteína foram observadas nas dietas: padrão modificada (AIN-M), padrão (AIN-P) e (M) com 10% da fração manana. As quantidades de lipídeos totais e colesterol excretados nas fezes variaram bastante entre as dietas, sendo que a dieta formulada com 10% de fração manana foi a que promoveu maior excreção do colesterol. CONCLUSÃO: Ao final de 28 dias, os animais que receberam a dieta contendo 10,0% da fração glicana mais manana apresentaram o menor consumo de dieta e ganharam menos peso em relação às demais dietas. A digestibilidade aparente de todas as dietas foi elevada, em média 98,6%, contudo, as quantidades de lipídeos totais e colesterol excretados nas fezes variaram consideravelmente, sendo que a dieta contendo manana excretou, proporcionalmente, maior quantidade de colesterol.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
7

Bernardino, Verônica Maria Pereira, Luiz Fernando Teixeira Albino, Horácio Santiago Rostagno, Fabrícia Queiroz Mendes, Cinthia Maria Carlos Pereira, Rosana Cardoso Maia, Nicole Batelli de Souza Nardelli, and Pâmela Lacombe Retes. "Suplementação de glicina para pintos de corte submetidos a dietas com diferentes relações treonina: lisina digestíveis." Revista Brasileira de Saúde e Produção Animal 13, no. 1 (March 2012): 173–80. http://dx.doi.org/10.1590/s1519-99402012000100015.

Full text
Abstract:
O experimento foi conduzido com o objetivo de avaliar a influência que diferentes relações treonina:lisina digestíveis e suplementação ou não de glicina exercem sobre o desempenho de frangos de corte na fase inicial. Foram utilizados 560 pintos de corte, machos, da linhagem Cobb, distribuídos em delineamento inteiramente casualisado, em arranjo fatorial 3 x 2 +1, sendo três relações de treonina:lisina digestíveis (55; 65 e 75%), suplementados ou não com glicina mais um adicional, que continha proteína de origem animal, com relação treonina:lisina digestíveis de 65%. Utilizaram-se oito repetições e 10 aves por unidade experimental. O consumo de ração, o ganho de peso e a conversão alimentar não foram influenciados pelos níveis de treonina. A suplementação de glicina reduziu o consumo de ração, aumentou o ganho de peso e melhorou a conversão alimentar das aves. Não houve interação entre os níveis de treonina e a suplementação de glicina sobre o desempenho das aves. A suplementação de glicina foi essencial para melhorar o desempenho de pintos de corte. Concluise que a relação de 55% de treonina digestível: lisina digestível (0,631% de treonina digestível), suplementada com glicina é suficiente para atender as exigências de pintos de corte de 8 a 21 dias de idade.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
8

Babos, Talita Regina, Monise Viana Abranches, Regiane Lopes de Sales, and Meire De Oliveira Barbosa. "AVALIAÇÃO SENSORIAL E VIABILIDADE COMERCIAL DE UM COOKIE ENRIQUECIDO COM Β-GLICANA." Journal of Engineering and Exact Sciences 3, no. 6 (August 24, 2017): 0774–79. http://dx.doi.org/10.18540/jcecvl3iss6pp0774-0779.

Full text
Abstract:
A alimentação é uma necessidade básica e vital para a sobrevivência humana, e o desenvolvimento de produtos mais saudáveis é de grande importância. Nesse contexto, o objetivo desse trabalho foi desenvolver um biscoito tipo cookie rico em β-glicana proveniente do farelo de aveia e avaliar sua aceitação, bem como sua viabilidade comercial. Foram elaboradas duas receitas de cookies: uma sem adição de β-glicana (padrão) e outra com adição de 3% (p/p) de β-glicana (teste) proveniente da substituição parcial da farinha branca por farelo de aveia. A análise sensorial das preparações foi realizada por 30 provadores não treinados e utilizou-se a escala hedônica de nove pontos para os atributos “Cor”, “Textura”, “Sabor” e “Impressão global”. Para o teste de intenção de compra foi utilizada uma escala estruturada de cinco pontos, variando de "certamente compraria" a "certamente não compraria”. Em relação à composição química, o cookie teste apresentou menor valor calórico (305,6 Kcal/100g), menor percentual de carboidratos (42,6 g/100g), maior percentual de proteínas (9,8 g/100g), além de ser fonte de fibras (5,4 g/100g), em relação ao cookie padrão. A análise sensorial demonstrou que ambos os cookies foram aceitos, não apresentando diferença estatística (p<0,05). Quanto à intensão de compra a maioria dos provadores compraria o produto se o mesmo estivesse à venda. O produto obtido apresenta características de viabilidade comercial como um produto rico em fibras.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
9

Fagundes, Bruno, José Frederico Straggiotti Silva, Aldo Shimoya, Isabel Candia Nunes da Cunha, Guilherme Valente de Souza, and Maurício Fraga van Tilburg. "Adição de alanina, glicina e glutamina ao meio crioprotetor seminal de garanhões Mangalarga Marchador." Revista Brasileira de Zootecnia 39, no. 2 (February 2010): 279–84. http://dx.doi.org/10.1590/s1516-35982010000200008.

Full text
Abstract:
Objetivou-se neste trabalho verificar o efeito da adição de alanina, glicina e glutamina ao meio crioprotetor seminal de garanhões Mangalarga Marchador. Foram utilizados cinco garanhões provenientes do haras Lugavi. Três ejaculados de cada garanhão, após coleta e avaliação, foram divididos em seis tratamentos: sem adição de aminoácidos, adição de 40 mM de alanina, adição de 40 mM de glicina, adição de 60 mM de glutamina, adição de 7 mM de alanina + 7 mM de glicina + 20 mM de glutamina e adição de 40 mM de alanina + 40 mM de glicina + 60 mM de glutamina ao diluente de congelamento convencional. Foram avaliados os parâmetros motilidade total, motilidade progressiva, retidão, linearidade, velocidade média do percurso, velocidade linear, velocidade curvilínea, amplitude lateral de cabeça e frequência de batimentos dos espermatozoides por meio de análise espermática assistida por computador (CASA), funcionalidade da membrana plasmática por choque hiposmótico e integridade de membrana acrossomal pelo teste FITC-PSA. Não houve melhora nos parâmetros de motilidade e cinética espermática nem na funcionalidade de membrana, entretanto, a adição de aminoácidos ao meio crioprotetor seminal aumentou o número de espermatozoides com membrana acrossomal íntegra. Os melhores resultados neste teste são obtidos com 40 mM de alanina (78,6 ± 13,6), 40 mM de glicina (74,7 ± 19,6) ou 7 mM de alanina + 7 mM de glicina + 20 mM de glutamina (76,8 ± 17,5), porém outros estudos devem ser realizados para determinação da concentração ideal desses componentes.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
10

Yuing, Tuillang, Pablo A. Lizana, and Francisco José Berral. "Hemoglobina glicada y ejercicio: una revisión sistemática." Revista médica de Chile 147, no. 4 (April 2019): 480–89. http://dx.doi.org/10.4067/s0034-98872019000400480.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

Dissertations / Theses on the topic "Glicano"

1

Benevides, Raquel GuimarÃes. "CaracterizaÃÃo bioquÃmica e estrutural de uma lectina recombinante de sementes de Platypodium elegans Vogel." Universidade Federal do CearÃ, 2011. http://www.teses.ufc.br/tde_busca/arquivo.php?codArquivo=7832.

Full text
Abstract:
Conselho Nacional de Desenvolvimento CientÃfico e TecnolÃgico
Lectin activity with specificity for mannose and glucose has been detected in the seed of Platypodium elegans, a legume from the Dalbergiae tribe. The gene of the lectin PELa has been cloned and the resulting 261 amino acid protein belongs to the legume lectin family with similarity with Pterocarpus angolensis agglutinin (PAL) from the same tribe. The recombinant lectin has been expressed in E. coli and refolded from inclusion bodies. Analysis of specificity by Glycan Array evidenced a very unusual preference for complex type N-glycans with asymmetrical branches. A short branch consisting of one mannose residue is preferred on the 6- arm of the N-glycan, while extension by GlcNAc, Gal and NeuAc are favorabl e on the 3-arm. Affinities have been obtained by microcalorimetry using symmetrical and asymmetrical Asn- linked heptasaccharide prepared by semi-enzymatic method. Strong affinity of 5 μM was obtained for both ligands. Crystal structures of PELa complexed with branched trimannose and symmetrical complex type Asn-linked heptasaccharide have been solved at 2.1 and 1.65 Ã resolution respectively. The lectin adopts the canonical dimeric organization of legume lectins. The trimannose bridges the binding sites of two neighbouring dimers, resulting in the formation of infinite chains in the crystal. The Asn-linked heptasaccharide binds with the 6-arm in the primary binding site and extensive additional contacts on both arms. The GlcNAc on the 3 -arm is bound in a constrained conformation that may rationalize the higher affinity that is observed on chips for oligosaccharide with shorter 3-arm that do not present this monosaccharide.
Lectinas vegetais sÃo excelentes modelos para se estudar as bases moleculares do reconhecimento proteÃna-aÃÃcar.Uma atividade lectÃnica com especificidade para manose e glicose foi detectada em sementes de Platypodium elegans, uma leguminosa da subtribo Dalbergiae. O gene da lectina PELa foi clonado, resultante em uma proteÃna de 261 resÃduos de aminoÃcidos pertencente à famÃlia de lectinas de leguminosas, com similaridade com a lectina de Pterocarpus angolensis (PAL). A lectina recombinante foi expressa em cÃlulas de E. coli e refoldada à partir de corpos de inclusÃo. Uma anÃlise da especificidade por Glycan array evidenciou uma preferÃncia bastante nÃo-usual para N-glicanos do tipo complexos com ramificaÃÃes assimÃtricas. Um braÃo curto consistindo em um resÃduo de manose à preferido no braÃo 1-6 do N-glicano, enquanto uma extensÃo por GlcNAc, Gal e NeuAc sÃo favorÃveis no braÃo 1-3. Valores de afinidade foram obtidos por microcalorimetria usando heptassacarÃdeos simÃtricos e assimÃtricos ligados a Asn preparados por mÃtodo semi-enzimÃtico. Uma alta afinidade de 5 ÂM foi obtida para ambos os ligantes. Duas estruturas cristalinas de PELa, uma em complexo com um trimanose ramificado e outra com um heptassacarÃdeo complexo simÃtrico ligado a Asn foram resolvidas a resoluÃÃes de 2,1 e 1,65 Ã, respectivamente. A lectina mostrou adotar uma organizaÃÃo dimÃrica canÃnica tÃpica de lectinas de leguminsas. O trimanose faz uma ponte entre os sÃtios de ligaÃÃo a carboidrato de dÃmeros vizinhos, resultando na formaÃÃo de cadeias infinitas no cristal. O heptassacarÃdeo liga-se com o braÃo 1-6 no sÃtio primÃrio de ligaÃÃo e com contatos extensivos adicionais em ambos os braÃos. O GlcNAc do braÃo 1-3 està ligado em uma conformaÃÃo restrita que pode justificar a alta afinidade que à observada em chips para oligossacarÃdeos com braÃo 1-3 curto que nÃo apresentam esse monossacarÃdeos.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
2

Benevides, Raquel Guimarães. "Caracterização bioquímica e estrutural de uma lectina recombinante de sementes de Platypodium elegans Vogel." reponame:Repositório Institucional da UFC, 2011. http://www.repositorio.ufc.br/handle/riufc/18821.

Full text
Abstract:
BENEVIDES, Raquel Guimarães. Caracterização bioquímica e estrutural de uma lectina recombinante de sementes de Platypodium elegans Vogel. 2011. 281 f. Tese (Doutorado em bioquímica)- Universidade Federal do Ceará, Fortaleza-CE, 2011.
Submitted by Elineudson Ribeiro (elineudsonr@gmail.com) on 2016-07-28T13:36:10Z No. of bitstreams: 1 2011_tese_rgbenevides.pdf: 11384028 bytes, checksum: c53d0f90cf10f6c4617f71ad7c4468d9 (MD5)
Approved for entry into archive by José Jairo Viana de Sousa (jairo@ufc.br) on 2016-08-02T15:27:02Z (GMT) No. of bitstreams: 1 2011_tese_rgbenevides.pdf: 11384028 bytes, checksum: c53d0f90cf10f6c4617f71ad7c4468d9 (MD5)
Made available in DSpace on 2016-08-02T15:27:02Z (GMT). No. of bitstreams: 1 2011_tese_rgbenevides.pdf: 11384028 bytes, checksum: c53d0f90cf10f6c4617f71ad7c4468d9 (MD5) Previous issue date: 2011
Lectinas vegetais são excelentes modelos para se estudar as bases moleculares do reconhecimento proteína-açúcar.Uma atividade lectínica com especificidade para manose e glicose foi detectada em sementes de Platypodium elegans, uma leguminosa da subtribo Dalbergiae. O gene da lectina PELa foi clonado, resultante em uma proteína de 261 resíduos de aminoácidos pertencente à família de lectinas de leguminosas, com similaridade com a lectina de Pterocarpus angolensis (PAL). A lectina recombinante foi expressa em células de E. coli e refoldada à partir de corpos de inclusão. Uma análise da especificidade por Glycan array evidenciou uma preferência bastante não-usual para N-glicanos do tipo complexos com ramificações assimétricas. Um braço curto consistindo em um resíduo de manose é preferido no braço 1-6 do N-glicano, enquanto uma extensão por GlcNAc, Gal e NeuAc são favoráveis no braço 1-3. Valores de afinidade foram obtidos por microcalorimetria usando heptassacarídeos simétricos e assimétricos ligados a Asn preparados por método semi-enzimático. Uma alta afinidade de 5 µM foi obtida para ambos os ligantes. Duas estruturas cristalinas de PELa, uma em complexo com um trimanose ramificado e outra com um heptassacarídeo complexo simétrico ligado a Asn foram resolvidas a resoluções de 2,1 e 1,65 Å, respectivamente. A lectina mostrou adotar uma organização dimérica canônica típica de lectinas de leguminsas. O trimanose faz uma ponte entre os sítios de ligação a carboidrato de dímeros vizinhos, resultando na formação de cadeias infinitas no cristal. O heptassacarídeo liga-se com o braço 1-6 no sítio primário de ligação e com contatos extensivos adicionais em ambos os braços. O GlcNAc do braço 1-3 está ligado em uma conformação restrita que pode justificar a alta afinidade que é observada em chips para oligossacarídeos com braço 1-3 curto que não apresentam esse monossacarídeos.
Lectin activity with specificity for mannose and glucose has been detected in the seed of Platypodium elegans, a legume from the Dalbergiae tribe. The gene of the lectin PELa has been cloned and the resulting 261 amino acid protein belongs to the legume lectin family with similarity with Pterocarpus angolensis agglutinin (PAL) from the same tribe. The recombinant lectin has been expressed in E. coli and refolded from inclusion bodies. Analysis of specificity by Glycan Array evidenced a very unusual preference for complex type N-glycans with asymmetrical branches. A short branch consisting of one mannose residue is preferred on the 6- arm of the N-glycan, while extension by GlcNAc, Gal and NeuAc are favorabl e on the 3-arm. Affinities have been obtained by microcalorimetry using symmetrical and asymmetrical Asn- linked heptasaccharide prepared by semi-enzymatic method. Strong affinity of 5 μM was obtained for both ligands. Crystal structures of PELa complexed with branched trimannose and symmetrical complex type Asn-linked heptasaccharide have been solved at 2.1 and 1.65 Å resolution respectively. The lectin adopts the canonical dimeric organization of legume lectins. The trimannose bridges the binding sites of two neighbouring dimers, resulting in the formation of infinite chains in the crystal. The Asn-linked heptasaccharide binds with the 6-arm in the primary binding site and extensive additional contacts on both arms. The GlcNAc on the 3 -arm is bound in a constrained conformation that may rationalize the higher affinity that is observed on chips for oligosaccharide with shorter 3-arm that do not present this monosaccharide.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
3

Abreu, Janessa Sampaio de [UNESP]. "Suplementação alimentar de pacu (Piaractus mesopotamicus Holmberg, 1887) com β 1,3 glicano: atividade respiratória de leucócitos, lisozima e estresse por captura." Universidade Estadual Paulista (UNESP), 2007. http://hdl.handle.net/11449/100198.

Full text
Abstract:
Made available in DSpace on 2014-06-11T19:30:30Z (GMT). No. of bitstreams: 0 Previous issue date: 2007-10-26Bitstream added on 2014-06-13T20:21:11Z : No. of bitstreams: 1 abreu_js_dr_jabo.pdf: 580857 bytes, checksum: 7cd4b8b96649d30421df9e3fae023302 (MD5)
Conselho Nacional de Desenvolvimento Científico e Tecnológico (CNPq)
O sistema imune é dividido em duas partes que se complementam: o sistema imune inato (não específico) e o adquirido (específico). O sistema imune inato é considerado como a primeira linha de defesa e inclui barreiras físicas (pele e muco) e componentes celulares e moleculares (macrófagos, células killer e fatores solúveis de imunidade, como lisozima, proteínas do sistema complemento, peptídeos antimicrobianos, entre outros). No processo de criação, o sistema imune dos peixes pode ser prejudicado por vários fatores, mas efeitos benéficos podem ser observados com o uso de substâncias conhecidas como imunoestimulantes. Dentre os imunoestimulantes estudados, os glicanos vêm sendo amplamente utilizados como importantes indutores de mecanismos não específicos de defesa. Em algumas espécies de peixes tropicais, como o pacu (Piaractus mesopotamicus) e matrinxã (Brycon amazonicus), estudos observaram o papel da vitamina C como imunoestimulante avaliando a hematologia dos peixes como indicador das alterações imunológicas. O número de leucócitos e de trombócitos é considerado importante indicador de seu estado de saúde. Entretanto, não são conhecidos estudos que avaliem outros parâmetros imunológicos bem como os efeitos do glicano nas respostas imunológicas inatas de peixes tropicais. O pacu, por ser uma espécie onívora, de fácil cultivo e adaptada a ampla variedade de alimentos, tem grande importância na piscicultura brasileira e por esta razão foi escolhido como modelo experimental nesta pesquisa. O objetivo deste trabalho foi testar, inicialmente, técnicas para avaliação de alguns mecanismos inatos de defesa (atividade respiratória de leucócitos e concentração e atividade de lisozima) nesta 37 espécie tropical, cujos resultados são apresentados no capítulo 2 desta tese. Este estudo registrou essas respostas imunes inatas no pacu...
The immune system is divided in two parts that complement each other: the specific and non-specific immune system. The non-specific immune system is the primary defence line and includes natural barriers (skin and mucus) and cellular and molecular components (macrophages, natural killer cells, immune soluble factors, like lysozyme, complement, antimicrobials peptides, among others). In all farming, the immune system of fish may be damaged by many factors, but the benefic effects may be observed using immunostimulants. It has been of common knowledge that glucans are the most known of them and are being used like nonspecific defence mechanisms stimulants. In some tropical fish species, such as pacu (Piaractus mesopotamicus) and matrinxã (Brycon amazonicus), studies evaluated vitamin C effect as immunostimulant, considerating the fish hematology as immune alterations indicator. The leucocytes and trombocytes number is considerated an important health indicator. However, there are no studies evaluating different immune parameters and the glucan effect in innate immune response of tropical fish. The pacu is an omnivore specie of great importance to Brazilian fish farming. For this reason, it was chosen as experimental model in this research. The aim of this work was to test some techniques for evaluation of some defence innate mechanisms (burst oxidative and lysozyme) in this tropical specie, whose results are showed in chapter 2 of this work. This research recorded these immune responses of pacu and established adequate methodologies for its determination. After, this study evaluated the effect of glucan, administered to intraperitoneal injection and incorporated in the diet, in stimulation of some immune systems components of pacu. Besides, it was also verified 39 the stress responses after the capture of pacu fed with diets supplemented with glucan ...(Complete abstract, click electronic access below)
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
4

Abreu, Janessa Sampaio de. "Suplementação alimentar de pacu (Piaractus mesopotamicus Holmberg, 1887) com β 1,3 glicano: atividade respiratória de leucócitos, lisozima e estresse por captura /." Jaboticabal : [s.n.], 2007. http://hdl.handle.net/11449/100198.

Full text
Abstract:
Orientador: Elisabeth Criscuolo Urbinati
Banca: Cleni Mara Marzocchi Machado
Banca: Luis Henrique Montrezor
Banca: João Batista Kochenborger Fernandes
Banca: Flávio Ruas de Moraes
Resumo: O sistema imune é dividido em duas partes que se complementam: o sistema imune inato (não específico) e o adquirido (específico). O sistema imune inato é considerado como a primeira linha de defesa e inclui barreiras físicas (pele e muco) e componentes celulares e moleculares (macrófagos, células killer e fatores solúveis de imunidade, como lisozima, proteínas do sistema complemento, peptídeos antimicrobianos, entre outros). No processo de criação, o sistema imune dos peixes pode ser prejudicado por vários fatores, mas efeitos benéficos podem ser observados com o uso de substâncias conhecidas como imunoestimulantes. Dentre os imunoestimulantes estudados, os glicanos vêm sendo amplamente utilizados como importantes indutores de mecanismos não específicos de defesa. Em algumas espécies de peixes tropicais, como o pacu (Piaractus mesopotamicus) e matrinxã (Brycon amazonicus), estudos observaram o papel da vitamina C como imunoestimulante avaliando a hematologia dos peixes como indicador das alterações imunológicas. O número de leucócitos e de trombócitos é considerado importante indicador de seu estado de saúde. Entretanto, não são conhecidos estudos que avaliem outros parâmetros imunológicos bem como os efeitos do glicano nas respostas imunológicas inatas de peixes tropicais. O pacu, por ser uma espécie onívora, de fácil cultivo e adaptada a ampla variedade de alimentos, tem grande importância na piscicultura brasileira e por esta razão foi escolhido como modelo experimental nesta pesquisa. O objetivo deste trabalho foi testar, inicialmente, técnicas para avaliação de alguns mecanismos inatos de defesa (atividade respiratória de leucócitos e concentração e atividade de lisozima) nesta 37 espécie tropical, cujos resultados são apresentados no capítulo 2 desta tese. Este estudo registrou essas respostas imunes inatas no pacu ...(Resumo completo, clicar acesso eletrônico abaixo)
Abstract: The immune system is divided in two parts that complement each other: the specific and non-specific immune system. The non-specific immune system is the primary defence line and includes natural barriers (skin and mucus) and cellular and molecular components (macrophages, natural killer cells, immune soluble factors, like lysozyme, complement, antimicrobials peptides, among others). In all farming, the immune system of fish may be damaged by many factors, but the benefic effects may be observed using immunostimulants. It has been of common knowledge that glucans are the most known of them and are being used like nonspecific defence mechanisms stimulants. In some tropical fish species, such as pacu (Piaractus mesopotamicus) and matrinxã (Brycon amazonicus), studies evaluated vitamin C effect as immunostimulant, considerating the fish hematology as immune alterations indicator. The leucocytes and trombocytes number is considerated an important health indicator. However, there are no studies evaluating different immune parameters and the glucan effect in innate immune response of tropical fish. The pacu is an omnivore specie of great importance to Brazilian fish farming. For this reason, it was chosen as experimental model in this research. The aim of this work was to test some techniques for evaluation of some defence innate mechanisms (burst oxidative and lysozyme) in this tropical specie, whose results are showed in chapter 2 of this work. This research recorded these immune responses of pacu and established adequate methodologies for its determination. After, this study evaluated the effect of glucan, administered to intraperitoneal injection and incorporated in the diet, in stimulation of some immune systems components of pacu. Besides, it was also verified 39 the stress responses after the capture of pacu fed with diets supplemented with glucan ...(Complete abstract, click electronic access below)
Doutor
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
5

EROL, GIZEM. "Glycan-coated nanoparticles as inhibitors of specific lectins, a new neuroprotective therapeutic strategy for brain injury caused by ischemia." Doctoral thesis, Università degli Studi di Milano-Bicocca, 2023. https://hdl.handle.net/10281/403116.

Full text
Abstract:
I glicani sono strutture composte da diversi monosaccaridi che formano la porzione di carboidrati tipica delle glicoproteine, dei glicolipidi o dei proteoglicani e sono coinvolti in diverse funzioni fisiologiche. I glicani che sono esposti sulla superficie dei patogeni (pathogen-associated molecular patterns, PAMP) rappresentano un segnale riconosciuto dalle lectine del sistema del complemento, una componente importante del sistema immunitario, tra cui ci sono le ficoline e mannose-binding lectin (MBL). Studi condotti in modelli sperimentali di ictus ischemico e studi clinici nei pazienti hanno dimostrato che MBL contribuisce al danno cerebrale endoteliale attivando cascate di tipo trombo-infiammatorio. Il riconoscimento di segnali di danno (damage-associated molecular patterns, DAMP) esposti sulle cellule endoteliali ischemiche è l’evento che scatena queste cascate tossiche. L’ictus è una delle maggiori cause di mortalità e disabilità permanente nel mondo e dipende dalla rottura (ictus emorragico) o dall’occlusione (ictus ischemico) di un vaso cerebrale. L’ictus ischemico rappresenta il tipo più frequente e si verifica in circa 88% dei casi. Nonostante alcuni progressi nella cura, come l’introduzione della trombectomia meccanica, e nella prevenzione, la patologia rimane un problema medico irrisolto. Sarebbe quindi auspicabile l’identificazione di nuovi target terapeutici. In questo contesto MBL rappresenta un potenziale bersaglio farmacologico. L’obiettivo principale di questa tesi è stato di identificare potenziali inibitori di MBL sviluppando ed utilizzando una robusta sequenza di test in vitro e in vivo. Inizialmente abbiamo utilizzato un approccio in vitro mettendo a punto un saggio con Surface Plasmon Resonance (SPR) che ci ha permesso di identificare i ligandi zuccherini con miglior affinità di legame a MBL. Abbiamo dimostrato che l’aumento della multivalenza dei leganti disponibili, ottenuta avvalendoci di nanoparticelle d’oro funzionalizzate con residui di mannosio (Man-GNP), permette un’efficace targeting di MBL in vitro. Abbiamo quindi utilizzato cellule immortalizzate in coltura derivate da microvasi cerebrali umani (ihBMEC), dimostrando, con tecnica Quartz Crystal Microbalance (QCM), che le glicoproteine esposte sulla loro superficie cambiano se sottoposte ad uno stimolo ipossico, aumentando l’esposizione di residui di mannosio, il target principale di MBL. Abbiamo osservato che le ihBMEC ipossiche trattate con 20 μg/mL di Man-GNP hanno ridotto il loro profilo infiammatorio, con particolare riferimento all’espressione di ICAM-1 e MMP-2, due marcatori infiammatori vascolari. Questo effetto è stato accompagnato dalla riduzione della deposizione di MBL sulla superficie vascolare. Nell’ultima parte del progetto abbiamo testato l’efficacia del trattamento con Man-GNP in un modello murino di ictus ischemico, sfruttando un ceppo animale umanizzato, quindi deleto per le due isoforme murine di MBL e knock-in per quella umana. Il trattamento, quando confrontato con quello con GNP coniugate al glucosio, che non legano MBL, non ha però dimostrato un effetto neuroprotettivo sui deficit sensorimotori dopo ischemia. In ogni caso la somministrazione sistemica delle Man-GNP si è dimostrata sicura e futuri esperimenti permetteranno di definire una strategia di trattamento migliore, volta ad aumentare la biodisponibilità della molecola. In conclusione, questa tesi ha descritto una pipeline sperimentale per screenare diverse molecole con il potenziale di agire come inibitori di MBL, partendo da un approccio in vitro su chip (SPR), fino ad approcci in vitro su modelli cellulari ed in vivo su modelli animali di patologia. Gli studi in vitro indicano che le Man-GNP inibiscono MBL, ma la loro efficacia in vivo resta da dimostrare.
Glycans are chain-like structures of many monosaccharides which create the carbohydrate portion of glycoconjugates such as a glycoproteins, glycolipids, or proteoglycans, and are involved in many physiological functions. Glycans exposed on the surface of pathogens (pathogen-associated molecular patterns, PAMPs) are recognized by the lectin pathway of the complement system, one of the key components of innate immune system, through carbohydrate-binding lectins, such as mannose binding lectin (MBL) or ficolins. Experimental and clinical evidences indicate that MBL also drives secondary pathogenic thrombo-inflammation on the ischemic vasculature. MBL-mediated pathogenesis is initiated by its binding to the sugar moieties exposed on endothelial cell membranes after brain ischemia (damage-associated molecular patterns, DAMPs), e.g. induced by stroke. Stroke is a major cause of disabilities and death worldwide and occurs by blockage or rupture of a brain artery (ischemic or hemorrhagic stroke), with lack of oxygen supply to brain tissues and sudden death of brain cells. Ischemic stroke is the most common type, i.e. 88% of all the cases. Pathological events on the ischemic vessels include the activation of coagulation, contact/kinin, and complement cascades. However, despite recent substantial progress in prevention and management, stroke still remains a large unmet medical need. Therefore, novel therapeutic strategies are needed and MBL inhibitors have been proposed as potential neuroprotective agents. The main goal of this thesis was to identify potential MBL inhibitors, by developing and exploiting a robust pipeline of preclinical studies. At first, an in vitro Surface Plasmon Resonance (SPR)-based assay was developed to identify MBL ligands/inhibitors and determine their affinities for MBL. The novel assay was extensively characterized and proved to be reliable and convenient. The results obtained with different ligands (e.g. monomeric mannose, a new glycan carrying nine mannose residues and mannose-coated gold nanoparticles (Man-GNPs)) confirmed that multivalency markedly increases the affinity. Accordingly, Man-GNPs were selected as the best MBL-binding ligand for the following studies, which were carried out in a cell model mimicking the ischemic injury. i.e. immortalized human brain vascular endothelial cells (i-hBMECs) subjected to hypoxia and re-oxygenated in the presence of MBL. At first, a novel Quartz Crystal Microbalance (QCM)-based biosensor assay was developed which showed that mannose and N-acetylglucosamine —i.e. target sugars of MBL— are actually overexpressed by cells following hypoxic conditions. Consistently, it was observed that deposition of MBL on the cell surface is increased by hypoxia and this effect is counteracted by Man-GNPs, at non- toxic concentrations (20 ug/mL). Further studies showed that hypoxic cells overexpress inflammatory genes, in particular ICAM-1, in a MBL-dependent manner and this effect was prevented by Man-GNPs. These results prompted to test Man-GNPs in vivo, in mice expressing human MBL (hMBL KI) and subjected to transient cerebral arterial occlusion, to have a mice model of stroke. The administration of Man-GNPs to these mice did not result in toxic effects but also did not protect from the MBL-dependent stroke effects. In conclusion, the work described in this thesis provides a full and robust pipeline for the preclinical studies of MBL inhibitors, with potential anti-stroke activities. Among MBL inhibitors, Man-GNPs were identified in vitro as the most promising one, and cell studies confirmed their ability to prevent MBL targeting to hypoxia-induced DAMPs, and the following inflammatory profile. However, the initial studies did not confirm efficacy in vivo, possibly for pharmacokinetic reasons which need to be further clarified.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
6

Nascimento, AntÃnia SÃmia Fernandes do. "Lectinas recombinantes das algas marinhas vermelhas Hypnea musciformis (Wulfen) J. V. Lamouroux e Bryothamnion triquetrum (S. G. Gmelin) M. Howe: produÃÃo heterÃloga e caracterizaÃÃo bioquÃmica." Universidade Federal do CearÃ, 2014. http://www.teses.ufc.br/tde_busca/arquivo.php?codArquivo=11322.

Full text
Abstract:
CoordenaÃÃo de AperfeiÃoamento de Pessoal de NÃvel Superior
Os genes sintÃticos das lectinas das algas marinhas vermelhas Hypnea musciformis (HML) e Bryothamnion triquetrum (BTL) foram clonados em diferentes vetores e transformados em diferentes cÃlulas bacterianas de expressÃo. As lectinas recombinantes foram obtidas a partir da fraÃÃo solÃvel das culturas bacterianas de Escherichia coli Rosetta-gami 2 (DE3) para rHML e BL21 (DE3) para rBTL. Os testes de hemaglutinaÃÃo mostraram que rHML e rBTL sÃo capazes de aglutinar eritrÃcitos de coelho tratados com diferentes enzimas proteolÃticas. As propriedades hemaglutinantes de rHML e de rBTL confirmam o enovelamento correto e o estado funcional das proteÃnas. A caracterizaÃÃo da especificidade de ligaÃÃo a carboidratos da HML, BTL e da rBTL por glycan array mostrou uma especificidade restrita por oligossacarÃdeos complexos contendo o nÃcleo de fucosilaÃÃo (α1-6), com uma preferÃncia particular por N-glicanos nÃo bisectados, bi e tri-antenados de cadeia curta. A presenÃa de Ãcido siÃlico na extreminada nÃo-redutora dos glicanos favorece o reconhecimento. Essa foi a primeira caracterizaÃÃo de lectinas de algas vermelhas por glycan array. Experimentos de STD-RMN com a BTL mostraram uma interaÃÃo com um octassacarÃdeo contendo o nÃcleo de fucosilaÃÃo (α1-6). A atividade tÃxica das lectinas selvagens e recombinantes foi avaliada contra Artemia sp. e contra cÃlulas de adenocarcinoma de pulmÃo (A549). Nos ensaios de citotoxicidade, HML, rHML, BTL e rBTL nÃo mostraram nenhuma toxicidade contra Artemia sp. e somente HML e rHML mostraram uma baixa toxicidade contra cÃlulas de adenocarcinoma de pulmÃo (A549). O primeiro cristal de rBTL foi obtido a um nÃvel de microescala com a ajuda de um robÃt de cristalizaÃÃo e difratou a 15 Ã de resoluÃÃo.
Synthetic genes from the red marine algae Hypnea musciformis (HML) and Bryothamnion triquetrum (rBTL) were cloned into differents vectors and transformed into several bacterial expression strains. The recombinant lectins were obtained from the soluble fraction of bacterial cultures using Escherichia coli Rosetta-gami 2 (DE3) strain for rHML and E. coli BL21 (DE3) strain for rBTL. Haemagglutination tests showed that rHML and rBTL are able to agglutinate rabbit erythrocytes with strong haemagglutination activity only after treatment with papain and trysine indicating that their ligands are not directly accessible at the cell surface. The haemagglutinating properties of rHML and rBTL confirm the correct folding and functional state of the proteins. A study of the specificity of these lectins by glycan array was conducted. HML, BTL and rBTL showed a restricted specificity for complex N-glycans with core (α1-6) fucose. A more detailed analysis of the specificity of these lectins showed a preference for non bisecting N-glycans, bi- and tri-antennary branching sugars with short chains. Addition of Sialic acid at the non-reducing end of N-glycans favors their recognition by the lectins. This is the first characterization of lectins from red algae by glycan array. An interaction between BTL and a core (α1-6) fucosylated octasaccharides was also observed by STD-NMR. The toxic activity of wild and recombinant lectins were evaluated against Artemia sp. and the human lung adenocarcinoma cell line (A549). In cytotoxicity assays, HML, rHML, BTL and rBTL showed no toxicity against Artemia sp. Only HML and rHML showed a low cytotoxic activity against cell line (A549). The first crystal of rBTL was obtained in micro-scale level using a robot and diffracted at 15 Ã.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
7

Pennacchi, Paula Comune. "Desenvolvimento de pele humana reconstruída contendo equivalente dérmico glicado na avaliação da eficácia e toxicidade de compostos anti-glicação." Universidade de São Paulo, 2016. http://www.teses.usp.br/teses/disponiveis/9/9136/tde-16032016-153203/.

Full text
Abstract:
A glicação não enzimática das proteínas é um fator comum para a fisiopatologia de uma série de transtornos relacionados ao envelhecimento e a doenças como o diabetes mellitus (DM). O geração dos produtos de glicação, os AGEs (do inglês: Advanced Glycation End Products) se dá através de reações de glicação da mariz extracelular (MEC) na derme e têm sido apontado como um dos fatores responsáveis pela perda de elasticidade e deficiência de cicatrização da pele. A permeação cutânea de compostos anti-AGE é uma limitação importante para eficiência terapêutica de compostos que devem atingir camadas mais profundas da pele. Modelos de pele reconstruída contendo equivalente dérmico glicado são estruturas tridimensionais geradas in vitro que mimetizam a pele humana e representam um eficiente modelo para o estudo de células e modificações provocadas na MEC no processo de envelhecimento e DM. O modelo 3D de pele reconstruída tem características metabólicas, de permeabilidade e atividade semelhantes à da pele original, potencializando seu papel nas investigações sobre permeabilidade de drogas, toxicidade, irritação, eficácia e segurança de compostos e diferenciação de queratinócitos. Uma série de compostos naturais ou sintéticos inibidores de AGEs têm sido descobertos e apresentados recentemente e podem representar inovação terapêutica no tratamento de modificações causadas pela a formação e acúmulo destes AGEs também na pele. Este estudo avaliou o desenvolvimento da pele reconstruída glicada e posteriormente, a avaliação da eficácia e toxicidade de compostos anti-glicação como aminoguanidina e carnosina em modelo de pele reconstruída glicada. Em perspectiva, este estudo contribuiu para o desenvolvimento de uma nova tecnologia in vitro, a pele reconstruída glicada, que auxiliará a compreensão da biologia da interação célula-MEC mimetizando processos fisiopatológicos importantes como o envelhecimento e o DM.
The Advanced Glycation End Products (AGEs) of proteins is a common factor to the pathophysiology of a number of disorders related to aging and diseases such as diabetes mellitus (DM). The generation of the AGEs products on skin occurs mainly through non-enzymatic glycation reactions of the dermal extracellular matrix and has been touted as one of the factors responsible for loss of elasticity and disability of skin healing. The skin permeation of compounds is an important limitation for therapeutic/cosmetic efficacy of anti-AGE compounds, which must reach the deepest layers of the skin. Reconstructed skin model containing dermal equivalent modified by in vitro glycation is able to mimic the elderly human skin and represent an efficient model for the study of cells interactions and changes in extracellular matrix induced by aging and diabetes. The 3D reconstructed skin model has metabolic characteristics, permeability and activity similar to the original skin, reinforcing its role in drug permeability of investigations toxicity, irritation, safety and efficacy evaluation of compounds and differentiation of keratinocytes. A number of natural or synthetic AGEs inhibitor compounds have been recently discovered and displayed and can represent therapeutic innovation for the treatment of changes caused by the aging of the skin. In this study we performed the development of reconstructed glycated skin model and evaluated the efficacy and toxicity of anti-glycation compounds such as aminoguanidine and carnosine. In perspective, this study has contributed to the development of a new technology in vitro, and for the understanding cell-extracellular matrix interaction during the aging of skin.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
8

Chaud, Saula Goulart. "Fracionamento e caracterização quimica da parede celular de levedura : propriedades funcionais e fisiologicas das frações." [s.n.], 2004. http://repositorio.unicamp.br/jspui/handle/REPOSIP/255707.

Full text
Abstract:
Orientador : Valdemiro Carlos Sgarbieri
Tese (doutorado) - Universidade Estadual de Campinas, Faculdade de Engenharia de Alimentos
Made available in DSpace on 2018-09-27T19:15:11Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Chaud_SaulaGoulart_D.pdf: 1321140 bytes, checksum: ab67e4743a9713d2e1ac51a83eb769d1 (MD5) Previous issue date: 2004
Resumo: O presente trabalho teve por objetivo o fracionamento e a caracterização química da parede celular (PC) de levedura obtida como subproduto do processo industrial da produção de etanol, visando avaliar as propriedades funcionais e fisiológicas do material fracionado. A PC foi fracionada em glicoproteína (GP), glicana mais manana (G+M), glicana insolúvel (GI), glicana solúvel (GS) e manana (M) que foram caracterizadas quanto à composição centesimal, perfil de aminoácidos, minerais, ácidos graxos e quantificação de monossacarídeos. A proporção entre os componentes da PC foi, fibra (77,8%), com predominância (74%) de fibra solúvel, permanecendo no material 18 a 20% de proteína. O teor de açúcares totais da PC foi 80,8 g/100g e o teor de lipídios foi de 2,00%. Dentre os ácidos graxos saturados predominaram palmítico e esteárico, monoinsaturados palmitoléico e oléico, poliinsaturados linoléico e a¿ linolénico. Os principais elementos minerais foram cálcio, fósforo, potássio e ferro, sendo que a PC representa uma excelente fonte de ferro e cobre. As frações obtidas da PC foram M, 25,13% e GI, 42,92% p/p. As frações com maior conteúdo de fibra foram M, 70,34% de fibra solúvel, GI, 75,20% de fibra insolúvel, G+M, 60,23% fibra solúvel e GS, 70,73% fibra solúvel. Teores de açúcares redutores, M, 70%, com 48,4% de manose, GI, 28,95% e GS, 25,07% glicose. A fração G+M continha 28,08 g/100g de carboidratos totais e 20,0% de redutores totais. A GS apresentou a maior solubilidade, a G+M a menor solubilidade do N e de sólidos totais e a GI apresentou o menor índice de solubilidade. A GS apresentou a maior capacidade de retenção de água (14,36 g/g de amostra) e o menor índice (0,06%) de solubilidade em água. A fração GP reteve (5,33 g/g de amostra) e 83,83% de solubilidade. A viscosidade (95oC) e a viscosidade final (50oC) obedeceram à seguinte ordem: GS > GI > G+M > M > GP e PC. A GI (12% e 14% p/v) apresentou o maior índice de dureza de gel. As frações GP e M apresentaram as melhores propriedades emuslificantes que melhoraram significativamente com a adição de 0,2 , 0,4 e 0,6% (p/v) de ovoalbumina nas suspensões a 1% do material em estudo. Avaliou-se os efeitos da substituição da fibra de uma dieta padrão (AIN-P) por 10% de fibra de cada uma das frações da PC, formulando-se as dietas G+M, M, GI, GS. Ao final de 28 dias, os animais em dieta G+M ganharam menos peso que nas demais. As dietas AIN-M (padrão modificada com 10% celulose) e M foram as que proporcionaram um maior ganho de peso, seguidas das dietas padrão (AIN-P) e GI. O QEA da dieta G+M foi o menor ao longo dos 28 dias. Os maiores índices de digestibilidade da proteína foram observados nas dietas AIN-M, AIN-P e M. Com exceção da dieta G+M observou-se efeitos hipocolesterolêmico e hipolipidêmico em todas as dietas, porém, efeito hiperglicêmico em relação ao valor inicial (T0). Não houve modificações significativas na microflora intestinal dos animais em nenhuma das dietas. As quantidades de lipídios totais e colesterol excretados (fezes) variaram bastante, sendo que a dieta M apresentou maior especificidade para excreção do colesterol. Dentre os AGV, o ácido acético foi o predominante, seguido do propiônico e do butírico, em todas as dietas estudadas. As concentrações de ácido butírico nas dietas contendo M, G+M e G foram significativamente superiores aos padrões (AIN-P e AIN-M)
Abstract: The objectives of this work were the fractionation and chemical characterization of yeast cellular wall (YCW) from yeast biomass obtained as byproduct in the industrial production of ethanol, as well as the evaluation of functional and physiological properties of the various fractions. YCW was fractionated to obtain glycoprotein (GP), a faction containing glycan plus mannan (G+M), insoluble glycan (IG), soluble glycan (SG), and mannan (M), which were characterized for percent composition, amino acid profile, minerals, fatty acids, and monosaccharides. Proportions between YCW components included fiber (77.8%), with predominance (74%) of soluble fiber, remaining in the material 18 to 20% protein. Total sugar content of YCW was 80.8%/100 g and lipid content was 2.00%. Among the saturated fatty acids, the palmitic and stearic were predominant, among the monounsaturated acids, the palmitoleic and the oleic, and among the polyunsaturated acids, the linoleic acid and a¿linolenic acid. The most abundant mineral elements were calcium, phosphorous, potassium, and iron and the YCW showed to be an excellent source of iron and copper. Fractions obtained from YCW were: M 25.13% and IG 42.92% w/v. Fiber content in the isolated fractions were: M 70.34% soluble fiber, IG 75.2% insoluble fiber, G+M 60.23% soluble fiber, and SG 70.73% soluble fiber. Percentages of reducing sugars were M 70% with 48.4% mannose, IG 28.95% and SG 25.07% glucose. The fraction G+M contained 28.0 g/100g total carbohydrate and 20% reducing sugars. The SG presented the highest solubility and G+M the lowest N solubility and the IG presented the lowest total solids solubility. GS showed the highest water retention capacity (14.36 g/g sample) and the lowest (0.06%) solubility in water. The fraction GP showed retention of 5.33 g/g sample and solubility in water of 83.83%. The SG showed the highest viscosity at 50oC (heating phase). The viscosity at 95oC and the final viscosity (50oC) obeyed the following order: SG > IG > G+M > M > GP and YCW. The IG (12% and 14% w/v) presented the highest gel hardness. The fractions GP and M exhibited the best emulsifying properties, which improved significantly by adding 0.2, 0.4, and 0.6 ovoalbumin to the emulsifying media at 1%. Effects of fiber substitution were evaluated through alteration of control diet (AINP), substituting each YCW fraction with 10% of fiber, which resulted in the diets G+M, M, IG, SG. After 28 days, animals on a G+M diet had gained less body weight than the others. AIN-M (standard modified with 10% cellulose) and M diets promoted the highest growth, followed by AIN-P and IG. The DER of the G+M diet was the lowest along 28 days of experiment. Higher protein digestibility indexes were found for AIN-P, AIN-M, and M. With exception of the G+M diet, hypocolesterolemic and hypolipidemic effects were found for all the diets, compared to the starting point (T0). No significant modification of the intestinal microbiota was verified in any dietary treatment. Great variation was verified among the diets for fecal lipids and cholesterol excretion. The M diet showed greater capacity to excrete cholesterol in the rat feces. Among the SCFA, acetic acid predominated in all treatments, followed by propionic acid and butiric acid. Butiric concentrations were significantly higher in the M, G+M, and G diets compared with AIN-P and AIN-M
Doutorado
Doutor em Alimentos e Nutrição
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
9

Bružytė, Simona. "Arthrobacter globiformis glicino betaino katabolizmo genų tyrimas." Master's thesis, Lithuanian Academic Libraries Network (LABT), 2009. http://vddb.library.lt/obj/LT-eLABa-0001:E.02~2006~D_20090908_193915-70870.

Full text
Abstract:
Arthrobacter sp. yra dirvoje paplitusios bakterijos, kurios gali prisitaikyti prie nepalankių aplinkos sąlygų, tokių kaip osmosinis šokas ar maisto medžiagų trūkumas. Osmoreguliacijoje daugelis organizmų naudoja glicino betainą. Yra žinoma, kad Arthrobacter globiformis bakterijos gali panaudoti glicino betainą kaip anglies ir azoto šaltinį, tačiau nebuvo aišku, ar Arthrobacter globiformis gali šią medžiagą naudoti kaip osmoprotektorių. Iš Arthrobacter globiformis buvo klonuotas DNR fragmentas, kuriame buvo identifikuoti genai, kurie tiesiogiai ir netiesiogiai dalyvauja glicino betaino katabolizme. Struktūrinė genų organizacija leidžia manyti, kad šios bakterijos gali panaudoti glicino betainą kaip osmoprotektorių, Taip pat buvo įdomu patikrinti, ar tokią funkciją glicino betainas gali vykdyti ir kitose A. globiformis giminingose bakterijose. Tyrimui buvo pasirinkti tipiniai Arthrobacter genties bakterijų kamienai (A. atrocyaneus, A. citreus, A. crystalopoietes, A. globiformis, A. ramosus, A. sulfureus bei Arthrobacter spp. (KA3, P3, KA2V2, PY22, KA2, GAZ21, P2G, KA4, KA2V3, GAZ3, PRH1, PY21, VM22, VP23, RD1, VM22, VP22, VP3, VPW7, VPS4, 96, 94, 85, 68M, 83 68B, BL-3 ir 1-IN). Darbo metu paaiškėjo, kad šį junginį apsaugai nuo osmosinio streso naudoja tik dalis Arthrobacter genties bakterijų. Glicino betainas artrobakterėse dažniau naudojamas kaip anglies šaltinis.
Arthrobacter spp. are wide-spread soil bacteria, which are adapted to grow under osmotic stress and shortage in available carbon (energy) sources. Many organisms utilise glycine betaine as an osmoprotectant. It is known, that Arthrobacter globiformis can use glycine betaine as a sole carbon and nitrogen source, however, it is unclear whether this bacterium use this substrate as osmoprotectant. A DNA fragment harbouring genes, which directly and indirectly are involved in glycine betaine degradation, was cloned from A. globiformis. The structural organization of these genes suggested, that this bacterium could use glycine betaine as an osmoprotectant. So, it was tested if other Arthrobacter spp. strains use glycine betaine to protect from osmotic stress. Typical Arthrobacter sp. strains (A. atrocyaneus, A. citreus, A. crystalopoietes, A. globiformis, A. ramosus, A. sulfureus and Arthrobacter spp. (KA3, P3, KA2V2, PY22, KA2, GAZ21, P2G, KA4, KA2V3, GAZ3, PRH1, PY21, VM22, VP23, RD1, VM22, VP22, VP3, VPW7, VPS4, 96, 94, 85, 68M, 83 68B, BL-3 and 1-IN) were chosen in this study. It turned out, that less than a half of studied strains use glycine betaine as osmoprotectant. The arthrobacters used glycine betaine more as a sole carbon source than as an osmoprotectant.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
10

Falleiros, Marcel Barbosa [UNESP]. "Avaliação comparativa do sêmen ovino refrigerado nos meios Glicina-Gema-Leite, Glicina-Gema purificada-Leite e Glicina-extrato de lipoproteínas de baxa densidade-Leite." Universidade Estadual Paulista (UNESP), 2011. http://hdl.handle.net/11449/98149.

Full text
Abstract:
Made available in DSpace on 2014-06-11T19:29:14Z (GMT). No. of bitstreams: 0 Previous issue date: 2011-01-29Bitstream added on 2014-06-13T19:17:39Z : No. of bitstreams: 1 falleiros_mb_me_botfmvz.pdf: 753532 bytes, checksum: 09df2201bbfb5625659993b6522a5251 (MD5)
Universidade Estadual Paulista (UNESP)
Objetivou-se estudar os efeitos do extrato de lipoproteínas de baixa densidade sobre o sêmen ovino durante a refrigeração. Vinte amostras de 5 carneiros foram refrigeradas por 24 e 48 horas na geladeira para refrigeração Minitube, nos meios diluentes Glicina Gema Leite, Glicina Gema purificada Leite e Glicina Extrato Leite e submetidas a teste de exaustão (37ºC/240 minutos) sendo avaliados in vitro por meio das análises da cinética espermática computadorizada, da morfologia e da integridade da membrana plasmáticas. Após 24 e 48 horas de refrigeração, os meios Glicina Gema purificada Leite e Glicina Extrato Leite apresentaram resultados superiores ao meio Glicina Gema Leite, após o teste de exaustão, para o parâmetro de integridade de membrana plasmática. Para a integridade de acrossomo o meio Glicina Gema purificada Leite foi superior (P<0,05) em relação ao meio Glicina Gema Leite durante o teste de exaustão. Nos demais parâmetros estudados de cinética espermática e morfologia (cauda dobrada), não houveram diferenças significativas (P>0,05) entre os meios. Entre os momentos, houve diferença significativa (P<0,05) em todos os meios durante o teste de exaustão
The objective was to study the effects of extract of low density lipoproteins on ovine semen during cooling. Twenty samples of five sheep were chilled for 24 and 48 hours in the refrigerator for cooling Minitube, in extenders Glycine Yolk Milk, Glycine purified Yolk Milk and Glycine Extract Milk and tested to exhaustion (37 ° C/240 min) were evaluated in vitro by means of computerized analysis of sperm kinetics, morphology and plasma membrane integrity. After 24 and 48 hours of refrigeration, the extenders Glycine purified Yolk Milk and Glycine Extract Milk showed better results than extender Glycine Yolk Milk, after the exhaustion test, for the parameter of membrane integrity. For the integrity of the acrosome through Glycine purified Yolk Milk was higher (P <0.05) than Glycine Yolk Milk during the exhaustion test. In other parameters of sperm kinetics and morphology, there were no significant differences (P> 0.05) among extenders. Between times, significant difference (P <0.05) in all extenders during the exhaustion test
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

Books on the topic "Glicano"

1

Paciscopi, Francesco. I glicini dell'erebo. Firenze: L'autore libri, 1991.

Find full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
2

Machado, Hilário Bastos. Glicína: O funeral do embrião : teatro. Lisboa: Minerva, 2011.

Find full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
3

Paoletta, Erminio. Svelato il mistero della pompeiana Villa dei misteri: Il dramma di Ottavia e il trionfo di Poppea nella trama di Aniceto e nelle pitture di Glicone attraverso un filo di Arianna epigrafico e una scabrosa sequenza di epigrafi e figurazioni minori. Napoli: [s.n.], 1989.

Find full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
4

Paoletta, Erminio. Svelato il mistero della pompeiana Villa dei Misteri: Un altro grande successo della microarcheologia e della panarcheologia, il dramma di Ottavia e il trionfo di Poppea nella trama di Aniceto e nelle pitture di Glicone attraverso un filo di Arianna epigrafico e una scabrosa sequenza di epigrafi e figurazioni minori. [Italy]: Editio Minor, 1989.

Find full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
5

Paoletta, Erminio. Svelato il mistero della pompeiana Villa dei misteri: Un altro grande successo della microarcheologia e della panarcheologia : il dramma di Ottavia e il trionfo di Poppea nella trama di Aniceto e nelle pitture di Glicone attraverso un filo di Arianna epigrafico e una scabrosa sequenza di epigrafi e figurazioni minori. Napoli: [s.n., 1989.

Find full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
6

Vrancovich, Simona, and Luca Accardi. Profumo Del Glicine. Lulu Press, Inc., 2014.

Find full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
7

Varden, Fiorenza. Morte Aleggia a Castel Glicine. Independently Published, 2016.

Find full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
8

Santiangeli, Amalia. Mentre la Brezza Cullava I Glicini. Independently Published, 2020.

Find full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
9

Ltd, ICON Group. EZAKI GLICO CO., LTD.: International Competitive Benchmarks and Financial Gap Analysis (Financial Performance Series). 2nd ed. Icon Group International, 2000.

Find full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
10

Ltd, ICON Group. EZAKI GLICO CO., LTD.: Labor Productivity Benchmarks and International Gap Analysis (Labor Productivity Series). 2nd ed. Icon Group International, 2000.

Find full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

Book chapters on the topic "Glicano"

1

Notaroberto, Paulo. "Anti-glicants." In Clinical Approaches and Procedures in Cosmetic Dermatology, 1–8. Cham: Springer International Publishing, 2017. http://dx.doi.org/10.1007/978-3-319-20250-1_18-1.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
2

Mesquita, Camila Gomes, Érica Toledo de Mendonça, Nádia Aparecida Soares Diogo, Jéssika Ferreira Campos, Lanna de Castro Cabral Gonçalves, and Tiago Ricardo Moreira. "CONHECIMENTO DE INDIVÍDUOS COM DIABETES NUM CENTRO DE ATENÇÃO SECUNDÁRIA ACERCA DA HEMOGLOBINA GLICADA." In Pesquisas e procedimentos de enfermagem: assistência, gestão e políticas públicas, 136–49. Editora Amplla, 2022. http://dx.doi.org/10.51859/amplla.ppe2159-11.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
3

Costa, Raylan Golinski, Melina Lopes Lima, Kamila Agda Becher Lins, Erildo Vicente Muller, Pollyanna Kássia de Oliveira Borges, and Cristina Berger Fadel. "ESTRATÉGIAS INTERDISCIPLINARES DE ATENÇÃO AO PACIENTE COM DIABETES PARA REDUÇÃO DOS VALORES DE HEMOGLOBINA GLICADA." In Envelhecimento Humano: Desafios Contemporâneos - Volume 1, 334–49. Editora Científica Digital, 2020. http://dx.doi.org/10.37885/200801161.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
4

Paulino, Emanuel Tenório, Edeíldo Ferreira Silva-Júnior, João Xavier Araújo Júnior, and Êurica Adélia Nogueira Ribeiro. "NOVOS ALVOS FARMACOLÓGICOS E SEUS CANDIDATOS À FÁRMACOS COM ENFOQUE NOS PRODUTOS FINAIS DA GLICAÇÃO AVANÇADA (ANTI-AGES): PERSPECTIVAS PARA O TRATAMENTO DA SÍNDROME METABÓLICA, PARTE I." In Avanços Científicos em Ciências Farmacêuticas, 63–77. Bookerfield Editora, 2022. http://dx.doi.org/10.53268/bkf21120405.

Full text
Abstract:
As síndromes metabólicas são doenças relacionadas aos distúrbios cardiovasculares e endócrinos de maneira simultânea manifestando sintomas de característicos associada ao aparecimento de ao menos três doenças concomitante, dentre elas: Hipertensão arterial sistêmica, Diabetes mellitus, dislipidemias, obesidade e/ou infarto agudo do miocárdio, aumentando o risco de mortalidade. O aumento dos níveis circulantes dos produtos finais da glicação avançada (AGES) engatilham o dano cardiovascular e endocrinológico. Assim, o objetivo deste trabalho foi realizar uma revisão de AGES como um novo alvo terapêutico relevante para compor o desenvolvimento de novos fármacos em farmacologia cardiometabólica. Para isto, a busca ativa foi realizada nas bases de dados científicos sem data limite entre as publicações. Os descritores utilizados foram: “Advanced Glycation End-products” and/or “new drugs-design” and/or metabolic syndrome. Os resultados revelaram que os protótipos de fármacos em desenvolvimento envolvem os inibidores da formação de AGES nas fases enzimáticas e não-enzimática, moduladores de receptores para AGES, inibidores da translocação de AGES e compostos antioxidantes. Em conclusão identificamos que AGES é um novo alvo farmacológico explorado para o desenho e desenvolvimento de novos fármacos na síndrome metabólica baseada no uso racional de medicamentos.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
5

Souza, Guilhermo Rodrigues, Lucas Thomazi Ferron, and Luciano de Oliveira Siqueira. "ESPÉCIES REATIVAS DO METABOLISMO DO OXIGÊNIO E PRODUTOS FINAIS DA GLICAÇÃO AVANÇADA NO PROCESSO DE ENVELHECIMENTO." In Medicina: Impactos Científicos e Sociais e Orientação a Problemas nas Diversas Áreas de Saúde, 69–80. Atena Editora, 2020. http://dx.doi.org/10.22533/at.ed.27520240610.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
6

Toledo Junior, Alceu de Oliveira, Gabriela Grube, and Danielle Cristyane Kalva. "COMPARAÇÃO ENTRE HPLC E IMUNOTURBIDIMETRIA PARA DOSAGEM DE HEMOGLOBINA GLICADA (A1C) COMO CRITÉRIO DIAGNÓSTICO DE DIABETES MELLITUS." In Investigações voltadas para a área da saúde, 74–86. Brazilian Journals Editora, 2023. http://dx.doi.org/10.35587/brj.ed.0002004.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
7

Paulino, Emanuel Tenório, Edeíldo Ferreira Silva-Júnior, João Xavier Araújo Júnior, and Êurica Adélia Nogueira Ribeiro. "NOVOS ALVOS FARMACOLÓGICOS E SEUS CANDIDATOS À FÁRMACOS COM ENFOQUE NOS PRODUTOS FINAIS DA GLICAÇÃO AVANÇADA (ANTI-AGES): PERSPECTIVAS PARA O TRATAMENTO DA SÍNDROME METABÓLICA, PARTE II." In Avanços Científicos em Ciências Farmacêuticas, 78–90. Bookerfield Editora, 2022. http://dx.doi.org/10.53268/bkf21120406.

Full text
Abstract:
O tratamento farmacoterapêutico das síndromes metabólicas representam um desafio na farmacologia moderna, candidatos a fármacos para a síndrome metabólica recrutam atividades biológicas que induzam melhoras no eixo cardioendócrino, produzindo melhorias sobre a Hipertensão arterial sistêmica, Diabetes mellitus, dislipidemias, obesidade e/ou infarto agudo do miocárdio, atuando nos gaps´s de interconexão das patologias acima descritas. Não obstante os produtos finais da glicação avançada (AGES) engatilham o dano cardiovascular e endocrinológico e surgem como um alvo comum as doenças que compõe a síndrome metabólica. Os compostos anti-AGE´s aparecem como uma nova perspectiva na geração de candidatos a novos fármacos cardiometabólicos. Os promissores efeitos da aminoguanidina, estimularam a condução de estudos anti-AGE para o tratamento de doenças do eixo cardiometabólico. Assim, o objetivo deste trabalho foi realizar uma revisão dos novos protótipos de fármacos com o enfoque molecular em AGES como um alvo terapêutico relevante para compor o desenvolvimento de novos fármacos em farmacologia cardiometabólica. Os resultados revelaram que o desenvolvimento de protótipos de fármacos é desenvolvido para uma breve aplicação farmacológica. Em conclusão identificamos a existência das primeiras gerações de fármacos anti-AGE´s, baseadas nas técnicas de desenvolvimento da química medicinal e ainda a aplicação de compostos já disponíveis no mercado farmacêutico com ações anti-AGE, revelando seus avanços farmacoterapêuticos alicerçado no uso racional de fármacos.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
8

Panetto, Ottassano S., Helga F. Gomes, Danielle S. Fraga Gomes, Eldo Campos, Nelilma C. Romeiro, Evenilton P. Costa, Paulo R. L. Do Carmo, Natalia M. Feitosa, and Jorge Moraes. "OS EFEITOS DO ROUNDUP® (GLIFOSATO [N-(FOSFONOMETIL) GLICINA]) NO DESENVOLVIMENTO EMBRIONÁRIO E METABOLISMO ENERGÉTICO DO PEIXE ZEBRA (DANIO RERIO)." In Agronomia: Jornadas Científicas - Volume 2, 123–35. Editora Científica Digital, 2020. http://dx.doi.org/10.37885/200400107.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

Conference papers on the topic "Glicano"

1

Barbosa, Eldevan da Silva, Ana Gabrielly De Melo Matos, Amanda Silva Marques, Eleilde Almeida Araújo, and Jaqueline Diniz Pinho. "ANÁLISE IN SILICO DE MICRORNAS PRESENTES EM SNORNAS EM AMOSTRAS DE PACIENTES COM CÂNCER DE PÊNIS." In II Congresso Brasileiro de Biologia Molecular On-line. Revista Multidisciplinar em Saúde, 2021. http://dx.doi.org/10.51161/rems/2339.

Full text
Abstract:
Introdução: O câncer de pênis (CP) é uma neoplasia rara que apresenta elevada incidência no Brasil, em especial no Maranhão, e os mecanismos genéticos que desencadeiam este tumor ainda são escassos, a identificação das funções dos snoRNAs, poderá contribuir no entendimento deste câncer de forma mais abrangente, estudos recentes revelam que os snoRNAs teria funções não–canônicas, como: regular a estrutura da cromatina, ser precursor de miRNAs e piRNAs, splicing alternativo, mediadores de estresse oxidativo, além de outras funções desconhecidas. Objetivos: Portanto, o objetivo deste trabalho foi identificar, através de ferramentas in silico, as funções canônicas e não canônicas dos snoRNAs expressos em amostras de pacientes com câncer de pênis. Materiais e Métodos: Os dados para este tipo de tumor são referentes a análise de array realizado por meio da plataforma Affymetrix. Para a identificação dos microRNAs em snoRNAs foi utilizado a plataforma miRBase, e a análise ontológica de genes alvos e vias envolvidas com os microRNAs foram preditos usando bases de dados do miRBase, e da plataforma DIANA Tools. Resultados: Com isso identificamos 5 microRNAs (hsa-miR- 664b-3p, hsa-miR-664b-5p, hsa-miR-6516-3p, hsa-miR-6516-5p, hsa-miR-3651), onde a análise in silico revelou que esses microRNAs regulam 141 genes, entre eles estão: FUT9, OXSM, GALNT7, EXT1, PDE10A, NOS1AP, PAX6, ERBB4, PLN. Estes genes regulam vias como: biossíntese de glicoesfingolipídios, biossíntese de mucina tipo O-glicano, vias de sinalização que regulam a pluripotência de células-tronco e glioma. Conclusão: Podemos concluir que os microRNAs apresentam papel fundamental para a tumorigênese em CP, os dados demonstram a diversidade de funções dos microRNAs em snoRNAs, e a relação destas biomoléculas em vias que normalmente estão desreguladas em câncer, o estudo destas biomoléculas pode ajudar a elucidar o processo carcinogênico do câncer de pênis.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
2

Freire, Isabela Franco, Beatriz Valadares Russo, Marcela Pinheiro de Alencar Vilar, Alexandre Saboia Augusto Borges Filho, and Silvia Fernandes Ribeiro da Silva. "O XENOTRANSPLANTE COMO POSSIBILIDADE DE MITIGAR A FILA DE ESPERA PARA TRANSPLANTE DE ÓRGÃOS SÓLIDOS: UMA REVISÃO LITERÁRIA." In I Congresso Brasileiro de Saúde Pública On-line: Uma abordagem Multiprofissional. Revista Multidisciplinar em Saúde, 2021. http://dx.doi.org/10.51161/rems/2970.

Full text
Abstract:
Introdução: Transplante é um tratamento eficaz para a falência de órgãos em estágio terminal. No entanto, o desequilíbrio entre o fornecimento e a demanda de órgãos humanos é um empecilho para o transplante clínico. A baixa disponibilidade de órgãos aumenta a mortalidade de pacientes em lista de espera para realização de transplantes de coração e fígado. A realização do transplante interespécie ou xenotransplante configura uma solução promissora para a discrepância atual entre número de doadores e transplantes realizados no Brasil e no Mundo. Entretanto, sabe-se que as barreiras éticas e, principalmente, imunológicas têm limitado a realização do xenotransplante. Objetivos: Compreender os mecanismos utilizados para minimizar riscos de rejeição no xenotransplante e viabilizar a sua realização. Material e Métodos: A revisão foi embasada em pesquisa nas bases de dados PubMed e BVS, utilizando Xenotransplante, Transplante e Rejeição como descritores. Incluiu-se um artigo de 2002 e seis de 2019 a 2021. Resultados: No Brasil, no primeiro semestre de 2021, foram realizados 3.195 alotransplantes. Porém, 45.664 mil pessoas ainda se encontram em lista de espera. Nos alotransplantes, a compatibilidade do Sistema HLA (human leukocyte antigen) entre receptor/doador associado à imunossupressão tem viabilizado os transplantes. Porém, no xenotransplante, a análise da compatibilidade HLA torna-se inviável por não compartilharem, homem e porco, o mesmo sistema de histocompatibilidade, evidenciado pelo fato de anticorpos anti-HLA do homem não reagirem com antígenos de histocompatibilidade do porco. Porém, o homem apresenta anticorpos IgG contra o glicano alfaGal do porco, inviabilizando a realização do xenotransplante devido à rejeição hiperaguda. Porcos transgênicos, em que houve a deleção de alfaGal, possuem órgãos sem esses antígenos alvos de rejeição, não sendo reconhecidos por anticorpos anti-alfaGal do homem. O estudo de hCRPs (proteínas reguladoras de complemento) tem inibido respostas inflamatórias e lesivas mediadas por complemento, aumentando o tempo de vida do enxerto. Além disso, a inserção de genes que regulam negativamente a expressão de antígenos de classe II tem sido um forte aliado no xenotransplante. Conclusão: Xenotransplantes ainda apresentam obstáculos imunológicos que vêm sendo superados, tornando-os alternativas viáveis e a possibilidade de se reduzir filas de espera para transplante.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
3

Nascimento, Graciele Nóbrega, Ana Beatriz Marinho Moura Lima, Maria Clara Lino Justino, Fernando José de Lima Ramos-Júnio, and Deysiane Oliveira Brandão. "CORRELAÇÃO ENTRE VALORES DE GLICOSE EM JEJUM COM A HEMOGLOBINA GLICADA." In I Congresso Brasileiro de Bioquímica Humana On-line. Revista Multidisciplinar em Saúde, 2021. http://dx.doi.org/10.51161/rems/665.

Full text
Abstract:
Introdução: O Diabetes mellitus é caracterizada pela hiperglicemia e considerada uma das doenças crônicas de maior repercussão. Atualmente, a hemoglobina glicada é um dos métodos mais utilizado no diagnóstico e controle, visto que ele reflete o histórico glicêmico dos últimos três meses à coleta de sangue. Por isso, o teste de hemoglobina glicada apresenta estabilidade maior do que a glicemia de jejum. Objetivo: Correlacionar os valores de glicose em jejum com a hemoglobina glicada para verificação da eficiência do teste em um laboratório da Paraíba na cidade de Campina Grande. Material e métodos: Trata-se de uma pesquisa de caráter descritivo, retrospectivo, documental, exploratório, realizado em um laboratório de análises clínicas referência no atendimento a diabéticos na cidade de Campina Grande, Paraíba. Para a pesquisa, foi utilizado o sistema de dados do próprio laboratório, sem possibilidade de identificação individual, onde foram extraídas informações relacionadas a hiperglicemia e dosagens elevadas hemoglobina glicada durante o período de Janeiro a Dezembro de 2020. Para o tratamento estatístico, foi utilizado o programa Microsoft Office Excel 2016. Resultados: Foram analisados 580 laudos. A glicemia de jejum média foi 112 mg/dL e a média da hemoglobina glicada foi 6,5%. A maioria dos laudos (75,2%) apresentou glicemia de jejum e hemoglobina glicada acima dos valores de referência. Os laudos em estudo que apresentaram glicemia de jejum normal (abaixo de 99g/dL) e hemoglobina glicada alta (acima de 5,5%) foi de 10,50 %. Ou seja, realizaram o jejum no dia do exame, entretanto não seguem a dieta recomendada. O número de laudos com glicemia de jejum alta e hemoglobina glicada normal foi de 14,30%. Demonstrando que o jejum não foi adequado, apesar de, aparentemente, a dieta estar sendo seguida. Conclusão: Após análise dos dados, foi possível observar que há grande relação entre a glicemia de jejum e hemoglobina glicada aparentemente se a glicemia de jejum está elevada a hemoglobina glicada também estará.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
4

Pedroza, Lucas Aleixo Leal, Francisco Agenor de Oliveira Neto, Antonio Marinho da Silva Neto,, Carlos Henrique Madeiros Castelletti, and Priscila Gubert. "ANÁLISE IN SILICO DO POTENCIAL DE AGREGAÇÃO DE RESÍDUOS DA TDP 43 HUMANA." In XXVII Semana de Biomedicina Inovação e Ciência. Editora IME, 2021. http://dx.doi.org/10.51161/9786588884119/17.

Full text
Abstract:
Introdução: A TDP-43 (Target DNA protein) é uma proteína de 414 aminoácidos contendo 2 domínios de ligação ao RNA (RRM1 e RRM2), que vão do aminoácido 101 ao 265, uma região N-terminal (resíduo 1 ao 100) e uma região rica em Glicina (266 - 414), que em condições fisiológicas possui papel fundamental no metabolismo de RNAs e formação e manutenção dos grânulos de estresse. Entretanto, em condições patológicas, ainda pouco compreendidas, esta proteína pode formar agregados citotóxicos em células neuronais, causando danos mitocondriais, no proteossoma, e levando à neurodegeneração. Estes fatores tornam este quadro de proteinopatia a marca histopatológica de doenças como esclerose lateral amiotrífica (ELA) e demência fronto-temporal (DFT) [1]. Objetivos: Analisar o potencial de agregação dos resíduos da TDP-43 a partir de ferramentas computacionais. Metodologia: A estrutura tridimensional da TDP-43 foi obtida no banco de dados do AlphaFold protein structure database [2] com código AF-Q13148-F1-model_v1. A análise do potencial de agregação foi avaliado pelo Aggrescan3D 2.0, que permite analisar o potencial de agregação de aminoácidos a partir de uma estrutura conformacional proteíca [3] Resultados: O domínio rico em glicina (266 – 414) apresentou mais resíduos com alto potencial de formar agregados (50 aminoácidos) com índice acima de 0.000 (valores positivos), enquanto os demais domínios somados apresentaram apenas 12 aminoácidos com este potencial, sendo 7 destes referentes ao NTD (score máximo de 1.1713 em V94) e 5 nos RRMs (score máximo de 1.0120 em I249) de acordo com o score de pontuação do Aggrescan3D. Dentre aqueles que mais pontuaram tem-se a fenilalanina 316 (2.1992) e a isoleucina 383 (2.0641). De acordo com dados da literatura, a região rica em glicina está diretamente relacionada com a interação da TDP-43 com demais estruturas citoplasmáticas, inclusive com a formação de agregados, especialmente nas regiões de grânulos de estresse, fator esse que provavelmente ocorre em função da alta flexibilidade que a glicina confere ao domínio. Apesar da ausência de dados, é esperado que os RRM demonstrem scores menores, visto o seu papel no metabolismo de RNAs. Conclusão: Nota-se então que a região rica em glicina da TDP-43 apresenta mais resíduos com potencial de formar agregados citotóxicos, quando comparados aos demais domínios, tornando esta região, um possível alvo farmacológico para a inibição do avanço da proteinopatia. Ademais, novos estudos estão sendo realizados pelo grupo, a fim de compreender melhor as implicações da flexibilidade do domínio rico em glicina no potencial de agregação dos resíduos adjacentes.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
5

Ogusko, Juan Enrique Alvarez, Rosario Belen Juyo Salazar, Paula Aliprandini, Jorge Alberto Soares Tenório, and Denise Crocce Romano Espinosa. "LIXIVIAÇÃO SELETIVA DE COBRE UTILIZANDO GLICINA EM SOLUÇÕES ALCALINAS." In 18º Simpósio de Mineração. São Paulo: Editora Blucher, 2017. http://dx.doi.org/10.5151/2594-357x-30410.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
6

Mayara Carneiro Lima, Andreza, Luana Kealy Pimentel de Oliveira, Érika Karoline de Oliveira Aureliano, Beatriz Cavalcanti de Freitas, Jossimara de Melo Silva, William Matheus Souza, Mabel Freitas Cordeiro, and Edilson Soares Lopes Júnior. "Efeito da glicina na produção in vitro de zigotos ovinos." In XIV Semana de Ensino, Pesquisa e Extensão da Universidade Federal do Vale do São Francisco do ano de 2021. ,: Even3, 2022. http://dx.doi.org/10.29327/scientexunivasf.458953.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
7

Menezes, Thaís Meira, Jefferson Luiz Princival, and Jorge Luiz Neves. "ESTUDOS DE INTERAÇÃO ENTRE PRODUTOS FINAIS DE GLICAÇÃO AVANÇADA E PROTEÍNAS PLASMÁTICAS." In Encontro Anual da biofisica 2019. São Paulo: Editora Blucher, 2019. http://dx.doi.org/10.5151/biofisica2019-55.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
8

Carvalho, Carolina Vieira Alves Lutterbach De, Kelly Costa De Almeida, Carine P. m. Dantas Tostes, Gustavo Manso Fernandes, and Aislan Cristina Rheder Fagundes Pascoal. "INTERFERÊNCIA DA ANEMIA NO ACOMPANHAMENTO DE PACIENTE DIABÉTICO: UM ESTUDO DE CASO." In II Congresso Brasileiro de Hematologia Clínico-laboratorial On-line. Revista Multidisciplinar em Saúde, 2022. http://dx.doi.org/10.51161/hematoclil/21.

Full text
Abstract:
INTRODUÇÃO: De acordo com a Sociedade Brasileira de Diabetes 2019-2020, o acompanhamento da glicose por meio da hemoglobina glicada é um importante preditor sobre o risco de complicações crônicas. Porém, a dosagem de HbA1c não apresenta resultados fidedignos sobre o acompanhamento do DM prejudicando o controle da doença, caso o paciente apresente deficiência de hemácias. OBJETIVOS: Avaliar a possível interferência da anemia nos resultados de HBA1c. MATERIAL E MÉTODOS: Foram correlacionados os dados hematológicos e bioquímicos de paciente anêmica crônica e portador de diabetes. RESULTADOS: Paciente do sexo feminino, 61 anos, relatou questionamento médico sobre a glicemia em jejum que não condizia com os resultados de HBA1c. Após análise dos dados, constatou-se que a paciente possuía anemia, com hemoglobina de 11,3 g/dL e hematócrito de 33%. Embora a paciente já fosse diagnosticada com diabetes, devido aos últimos resultados de glicose com média de 148 mg/dl, a anemia prejudicou a dosagem de HbA1c circulante, levando a interpretações equivocadas e ao falso resultado de glicemia média estimada. Embora a Sociedade Brasileira de Diabetes preconize a realização de glicemia em jejum, teste de tolerância à glicose e hemoglobina glicada, muitos médicos se baseiam em apenas um desses resultados para diagnóstico. A hemácia é permeável à molécula de glicose, sendo que a Hb fica praticamente exposta às mesmas concentrações da glicose plasmática. Sendo assim, os níveis de HbA1c refletem o controle glicêmico dos 3 a 4 meses que precederam à dosagem. Porém, uma vez que o paciente apresenta déficit de hemácias circulantes, não será possível realizar a dosagem real da HbA1c, uma vez que não houve hemácias circulantes suficientes para ocasionar o acúmulo. A incidência de eritrócitos jovens na circulação depois da terapia com ferro poderia levar à diluição e diminuição da HbA1c pela HbA1c previamente formada. Eritrócitos jovens contêm níveis mais baixos de hemoglobina glicada do que eritrócitos maduros. CONCLUSÃO: A falha na correlação clínica da paciente, pode ocasionar uma falsa interpretação, afinal embora apresente um quadro aparentemente favorável, na realidade é reflexo da alteração hematológica, consequentemente levantando suspeitas sobre a qualidade do exame realizado e das fases que compreendem a análise laboratorial.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
9

Abdi, Solmaz, Hassan Khosravi, and Shazia Sadiq. "Modelling Learners in Adaptive Educational Systems: A Multivariate Glicko-based Approach." In LAK21: 11th International Learning Analytics and Knowledge Conference. New York, NY, USA: ACM, 2021. http://dx.doi.org/10.1145/3448139.3448189.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
10

Araujo, Anna de, Rodrigo de Oliveira, Laís Fonseca, Cinthia Carbonara, Kelcia Quadros, Noemi Roza, Rafael Sano, and Sérgio Dertkigil. "Sarcopenia e sua relação com os produtos da glicação avançada em pacientes em diálise peritoneal." In Congresso de Iniciação Científica UNICAMP. Universidade Estadual de Campinas, 2019. http://dx.doi.org/10.20396/revpibic2720192407.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
We offer discounts on all premium plans for authors whose works are included in thematic literature selections. Contact us to get a unique promo code!

To the bibliography