Academic literature on the topic 'Fundamentalʹnai͡ai͡a biblioteka'

Askush nuk di ta thotë me saktësi, se kur i lindi ideja Mit’hat Frashërit, i quajtur “Lumo Skëndo”, për themelimin e Institutit Albanologjik. Gjithçka u mësua vetëm kur ai e tha me zë të lartë. Ishte 4 marsi i vitit 1929, kur e la me testament gjithë pasurinë e vet, të tundshme dhe të patundshme, për ngritjen e një Instituti Albanologjik, që do t’i bënte nder Shqipërisë. Dhe këtë gjë e bëri në heshtje, pa zhurmë e bujë. Ndoshta kjo dëshirë zuri fill që nga fëmijëria e tij. Ai lindi më 25 mars 1880, në qytetin e bukur të Janinës. Që kur ishte i vogël, e pa veten mes librash të shumtë e të mrekullueshëm. Ndërsa rritej, shtonte gjithnjë e më tepër numrin e tyre. Biblioteka e tij u bë e madhe, nga më të pasurat e familjeve shqiptare dhe quhej “Biblioteka e Frashërllinjve”. Kur mbërriti në Shqipëri, numri i librave ishte disa mijëra. Në vitin 1938, biblioteka e Lumo Skëndos numëronte rreth 20000 volume të shkruara në frëngjisht, anglisht, gjermanisht, italisht, greqisht, turqisht, shqip etj. Kishte dhe shumë libra që dikur kishin qenë pjesë e bibliotekave të arqidukës Ferdinand të Austrisë, të mbretit Kostandin të Greqisë, të Napoleon Bonapartit, të sulltanëve, të Mahmut pashë Shkodrës etj. Zotëronte edhe 200 dorëshkrime, disa prej tyre të albanologëve, pa llogaritur koleksionet e gazetave e revistave në gjuhë të huaja dhe shqip, dokumente të tjera të ruajtura me kujdes, zëdhënie, lajmërime, afishe etj., të shtypura ose të shkruara me dorë. Gjithçka që ekzistonte në bibliotekën e tij madhështore, kishte të bënte kryesisht me albanologjinë, ballkanologjinë dhe kombin shqiptar. Lumo Skëndos i pëlqente të fliste edhe për shkrimet më të vjetra të gjuhës shqipe që ishin zbuluar deri atehere, Katedrat e gjuhës shqipe nëpër botë, si edhe për libra dhe dorëshkrime të humbura.

Lef Nosi përmendet si intelektual, atdhetar, politikan, e studiues. Ai jetoi si njeriu që e donte vendin e tij, por mbi të gjitha donte ta ruante e ta përcillte te brezat historinë e këtij vendi, një histori e brishtë jo në ndodhi, por në dokumente. Dhe pse sot ai nuk ka një varr, ai ka lënë një fond të pasur prej 12000 faqesh me vlerë dokumentare. Dokumente me natyrë biografike, politike-shoqërore, letërkëmbime me personalitete të kohës dhe veprimtari studimore me interes shkencor të vetë autorit. Këtu përfshihen aktiviteti i tij si drejtues i gazetës, si studiues në fusha të ndryshme, si sistemues i mjaft dokumentave historike, si mbledhës i antikave, duke i sjellë një shërbim të çmuar kombit me punën e tij. Biblioteka e tij numëronte më se 10.000 vëllime me vlerë albanologjike dhe ballkanologjike. Mblodhi një material të pasur gjuhësor, duke e ruajtur në skeda të veçanta, por nuk mundi ta botonte vetë. Në vitet 1918-1919, ndihmon në botimin dhe është një nga drejtuesit e së përkohshmes së Elbasanit “Kopështi letrar”. Shkrimet e tij ishin me tepër të rrafshit etnologjik dhe etnografik. Ai grumbulloi një material të pasur burimor, duke lënë shkrime e studime, trashëgimi me interes etnologjik. Edhe në lidhje me muzetë e qytetit, përpjekjet e para lidhen me emrin e Lef Nosit, në fillim të shek XX, i njohur për aktivitete të tilla. Përmes revistës “Kopështi letar”, u drejtohet qytetarëve për ruajtjen, grumbullimin e objekteve me vlerë muzeale, në një qendër të caktuar. Gjatë gjithë këtyre viteve të punës së tij, ai krijoi kontakte me mjaft personalitete të shquara brenda dhe jashtë vendit, veçanërisht me Norbert Joklin dhe Margaret Hasllëk (Margaret Hasluck 1885-1948, etnografe dhe sociologe angleze). Kjo e fundit në rrethet intelektuale të qytetit, u mirëprit dhe zgjoi tek ata interesin për arkivimin e dokumentacionit historik të esnafëve,

Lef Nosi përmendet si intelektual, atdhetar, politikan, e studiues. Ai jetoi si njeriu që e donte vendin e tij, por mbi të gjitha donte ta ruante e ta përcillte te brezat historinë e këtij vendi, një histori e brishtë jo në ndodhi, por në dokumente. Dhe pse sot ai nuk ka një varr, ai ka lënë një fond të pasur prej 12000 faqesh me vlerë dokumentare. Dokumente me natyrë biografike, politike-shoqërore, letërkëmbime me personalitete të kohës dhe veprimtari studimore me interes shkencor të vetë autorit. Këtu përfshihen aktiviteti i tij si drejtues i gazetës, si studiues në fusha të ndryshme, si sistemues i mjaft dokumentave historike, si mbledhës i antikave, duke i sjellë një shërbim të çmuar kombit me punën e tij. Biblioteka e tij numëronte më se 10.000 vëllime me vlerë albanologjike dhe ballkanologjike. Mblodhi një material të pasur gjuhësor, duke e ruajtur në skeda të veçanta, por nuk mundi ta botonte vetë. Në vitet 1918-1919, ndihmon në botimin dhe është një nga drejtuesit e së përkohshmes së Elbasanit “Kopështi letrar”. Shkrimet e tij ishin me tepër të rrafshit etnologjik dhe etnografik. Ai grumbulloi një material të pasur burimor, duke lënë shkrime e studime, trashëgimi me interes etnologjik. Edhe në lidhje me muzetë e qytetit, përpjekjet e para lidhen me emrin e Lef Nosit, në fillim të shek XX, i njohur për aktivitete të tilla. Përmes revistës “Kopështi letar”, u drejtohet qytetarëve për ruajtjen, grumbullimin e objekteve me vlerë muzeale, në një qendër të caktuar. Gjatë gjithë këtyre viteve të punës së tij, ai krijoi kontakte me mjaft personalitete të shquara brenda dhe jashtë vendit, veçanërisht me Norbert Joklin dhe Margaret Hasllëk (Margaret Hasluck 1885-1948, etnografe dhe sociologe angleze). Kjo e fundit në rrethet intelektuale të qytetit, u mirëprit dhe zgjoi tek ata interesin për arkivimin e dokumentacionit historik të esnafëve,

Il nome della rosa (1980) di Umberto Eco rappresenta uno degli esempi più perfetti di romanzo postmoderno italiano e unisce la tradizione storica con il molteplice della modernità. Proprio il labirinto-biblioteca nasce dalla combinazione tra storia, mito e immaginario letterario. Con questo oggetto romanzesco i costruttori del labirinto e i monaci dell’abbazia hanno creato un groviglio di spazi, libri e parole paragonabile ai labirinti di Joyce, Borges e Calvino. Il labirinto è un elemento fondamentale per l’avventura di Adso e Jorge anche perché diventa lo specchio di un secolo, il Novecento, e di una società ‘liquida’ e multiforme.Nowoczesny labirynt w średniowieczu w "Imieniu róży"Imię róży (1980) Umberta Eco, łącząc w sobie elementy tradycji historycznej i złożoność nowoczesności, stanowi jeden z najbardziej reprezentatywnych przykładów postmodernistycznej powieści włoskiej.. Labirynt-biblioteka jest kombinacją historii, mitu i wyobraźni literackiej. Poprzez tę fikcjonalną konstrukcję budowniczowie labiryntu oraz mnisi z opactwa stworzyli plątaninę przestrzeni, tekstów i słów porównywalną do labiryntów Joyce’a, Borgesa i Calvina. Labirynt stanowi również kluczowy element wątku Adsa i Jorgego, ponieważ niczym w lustrze odbija się w nim historia XX wieku i społeczeństwo płynnej nowoczesności.

The article discusses the role of pedagogical libraries in the era of digital transformation, focusing on challenges and possibilities connected with the development of new technologies. The author has emphasised the evolution of the role of librarians which become not only protectors of traditional collections, but also guides in a digital world, offering support within the scope of digital education and data management. The article analyses the influence of the Artificial Intelligence on education, with particular emphasis on concerns of teachers and perception of AI by students. Furthermore, trends in digital libraries are discussed, such as personalisation of services, development of hybrid education and adaptation of the library space to social needs.