Journal articles on the topic 'Δημόσια Ιστορία'
To see the other types of publications on this topic, follow the link: Δημόσια Ιστορία.
Create a spot-on reference in APA, MLA, Chicago, Harvard, and other styles
Consult the top 18 journal articles for your research on the topic 'Δημόσια Ιστορία.'
Next to every source in the list of references, there is an 'Add to bibliography' button. Press on it, and we will generate automatically the bibliographic reference to the chosen work in the citation style you need: APA, MLA, Harvard, Chicago, Vancouver, etc.
You can also download the full text of the academic publication as pdf and read online its abstract whenever available in the metadata.
Browse journal articles on a wide variety of disciplines and organise your bibliography correctly.
1
Κουμασίδης, Ιορδάνης Πολυχρόνης, and Τριαντάφυλλος Ηλίας Κωτόπουλος. "Η δημιουργική γραφή στην ανοικτή και εξ αποστάσεως εκπαίδευση στην Ελλάδα." Διεθνές Συνέδριο για την Ανοικτή & εξ Αποστάσεως Εκπαίδευση 10, no. 1B (February 10, 2020): 117. http://dx.doi.org/10.12681/icodl.2350.
Full textAbstract:
Περιγράφουμε την είσοδο του πεδίου της Δημιουργικής Γραφής στον τομέα της Ανοιχτής και Εξ Αποστάσεως Εκπαίδευσης από τη χρονιά 2016-2017. Ξεκινάμε από την ιστορία του πεδίου στην Ελλάδα, συνεχίζουμε με την ανάπτυξή του στο Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας. Απαριθμούμε τις δράσεις του μεταπτυχιακού προγράμματος στη δημόσια σφαίρα σε σχέση με τη λογοτεχνία και καταλήγουμε σε μια αποτίμηση της τρίχρονης λειτουργίας του στο Ελληνικό Ανοιχτό Πανεπιστήμιο.
2
Σωτηρόπουλος, Δημήτρης Α. "Χάγκεν Φλάϊσερ, Οι πόλεμοι της μνήμης: ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος στη δημόσια ιστορία, σειρά: Ιστορία, Νεφέλη, Αθήνα 2009, 626 σελίδες." Ελληνική Επιθεώρηση Πολιτικής Επιστήμης 33 (October 24, 2017): 154. http://dx.doi.org/10.12681/hpsa.14482.
Full text
3
Σταύρου, Δημήτριος. "Οι επιδράσεις του νέου δημόσιου μάνατζμεντ στην εκπαίδευση." Διάλογοι! Θεωρία και πράξη στις επιστήμες αγωγής και εκπαίδευσης 5 (December 17, 2019): 142. http://dx.doi.org/10.12681/dial.16435.
Full textAbstract:
Το Νέο Δημόσιο Μάνατζμεντ χαρακτηρίζεται από τη φιλοσοφία της μεταρρύθμισης του δημόσιου τομέα προς την κατεύθυνση της αποκέντρωσης και της λειτουργίας με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια. Αν και οι εκπαιδευτικές πολιτικές που απορρέουν από το ΝΔΜ παρουσιάζουν κοινά χαρακτηριστικά σε όλο τον κόσμο, οι επιδράσεις τους μετριάζονται, μεταξύ άλλων παραγόντων, από την τοπική ιστορία, τις κοινωνικοπολιτικές και ιδεολογικές συνθήκες και την περίπλοκη αλληλεπίδραση των διεθνών και των τοπικών δυναμικών. Σημείο αιχμής για τις πολιτικές αυτές είναι η παιδαγωγική, διοικητική και οικονομική αυτονομία της σχολικής μονάδας, ενώ ο ρόλος των διευθυντών έχει επηρεαστεί σε πολύ σημαντικό βαθμό από τις παραπάνω εξελίξεις με αποτέλεσμα να έχει διευρυνθεί το περιεχόμενο των αρμοδιοτήτων τους καθώς και η απαίτηση για απόδοση λόγου (accountability). Η μεταφορά των γενικών αρχών του ΝΔΜ στον χώρο της εκπαίδευσης έχει αποτελέσει αντικείμενο αντιπαραθέσεων και έντονων συζητήσεων, με αποτέλεσμα η κριτική που του ασκείται να είναι τόσο επικριτική όσο και υποστηρικτική. Είναι βέβαιο ότι το ΝΔΜ έχει οδηγήσει στην ανάδυση νέων εκπαιδευτικών διαδικασιών προς κατευθύνσεις που δεν θα ήταν εύκολο να προβλεφθούν.
4
Παπανδρέου, Ζέτα. "“Η ζυγαριά έγειρε προς τη ζωή” - Διδασκαλία της άσκησης των αντιποίνων κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής στην Ελλάδα σε ψηφιακό περιβάλλον." 1ο Διεθνές Διαδικτυακό Εκπαιδευτικό Συνέδριο Από τον 20ο στον 21ο αιώνα μέσα σε 15 ημέρες, no. 1 (April 30, 2021): 672. http://dx.doi.org/10.12681/online-edu.3278.
Full textAbstract:
Στο κείμενο παρουσιάζεται η επεξεργασία μέσω ψηφιακής πλατφόρμας ενός διδακτικού σεναρίου με θέμα τα γερμανικά μέτρα αντιποίνων κατά τη διάρκεια της Κατοχής. Η διδακτική πρόταση εστιάζει στην αξιοποίηση πρωτογενών / δευτερογενών ιστορικών πηγών, ιδιαίτερα προφορικών μαρτυριών, όπως επίσης και στην ψηφιακή προσέγγιση της Ιστορίας και της Δημόσιας Ιστορίας καθώς και στην εκπαίδευση εξ΄ αποστάσεως και εφαρμόζεται μέσω της καινοτόμας εκπαιδευτικής πλατφόρμας «Μνήμες από την Κατοχή στην Ελλάδα» ( Memories of the Occupation in Greece – MOG). Η ψηφιακή αυτή πλατφόρμα αποσκοπεί στη δημιουργία «ανοιχτού», νηφάλιου και ερευνητικού κλίματος, την ανάλυση «ιστορικής» γλώσσας, την εμβάθυνση στη συγκινησιακή χρήση της γλώσσας (ενδεχόμενες αποσιωπήσεις ή προκαταλήψεις), τη χρήση πηγών, ενίοτε και αντικρουόμενων, με στόχο τη συστηματική κριτική προσέγγισή τους και την καλλιέργεια δεξιοτήτων ψηφιακού εγγραμματισμού.
5
Καραμπατζάκη, Ζωή, and Σπυρίδων Ρίζος. "«Εκπαίδευση χαρισματικών μαθητών/τριών - Η περίπτωση της Ιαπωνίας»." Πανελλήνιο Συνέδριο Επιστημών Εκπαίδευσης 8 (March 3, 2020): 428. http://dx.doi.org/10.12681/edusc.2689.
Full textAbstract:
Στην Ιαπωνία οι προσπάθειες του ιδιωτικού τομέα είναι αυτές που κατά κύριο λόγο συμβάλλουν στην ανάπτυξη και στη προώθηση εκπαιδευτικών προγραμμάτων για τα χαρισματικά παιδιά. Υπάρχουν πολλά ιδιωτικά σχολεία και οργανισμοί, που ασχολούνται με την υποστήριξη των χαρισματικών νέων. Τα ιδιωτικά σχολεία ως κέντρα αριστείας έχουν μακρά ιστορία στην Ιαπωνία.Η έννοια της χαρισματικότητας δεν χρήζει ανοιχτής αποδοχής στο ιαπωνικό δημόσιο εκπαιδευτικό σύστημα. Εντούτοις, τα τελευταία χρόνια η συνειδητοποίηση ότι πολλά χαρισματικά παιδιά κατά τη διάρκεια των ετών της υποχρεωτικής εκπαίδευσης βιώνουν αισθήματα ανίας και έλλειψης ενδιαφέροντος έχει οδηγήσει τους «σχεδιαστές» του ιαπωνικού εκπαιδευτικού συστήματος στην καθιέρωση εξατομικευμένων προγραμμάτων εμπλουτισμού και επιτάχυνσης, κυρίως στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, προς εξυπηρέτηση των ιδιαίτερων αναγκών των χαρισματικών παιδιών.
6
Ματσούκη, Αγγελική. "Ο νέος Νόμος για τα Α.Ε.Ι.: Διεθνοποίηση και Αξιολόγηση, οι κύριες αλλαγές στο Πανεπιστήμιο." Πανελλήνιο Συνέδριο Επιστημών Εκπαίδευσης 2015, no. 2 (May 6, 2016): 820. http://dx.doi.org/10.12681/edusc.165.
Full textAbstract:
<p>Ένας νέος Νόμος για τη λειτουργία των Ιδρυμάτων Ανώτατης Εκπαίδευσης ψηφίσθηκε το 2011 στην Ελλάδα και ένας νέος διάλογος ξεκίνησε. Το πρόγραμμα μεταρρύθμισης του ελληνικού Πανεπιστημίου παρατίθεται στο Νόμο 4009/2011. Ορισμένοι θεωρούν αυτήν τη νομοθεσία ως ένα πολλά υποσχόμενο πλαίσιο, πάνω στο οποίο αλλαγές που επιδιώκονταν από καιρό για τα ελληνικά Πανεπιστήμια τελικά θα πραγματοποιηθούν. Άλλοι, φαίνεται να θέτουν υπό αμφισβήτηση τις νέες νομοθετικές προσεγγίσεις, βασιζόμενοι στο ότι ο Νόμος παρουσιάζει σοβαρά μειονεκτήματα, που αποσυνθέτουν το Πανεπιστημιακό σύστημα που έχει υπηρετήσει καλά την Ελλάδα για πολλά χρόνια από το 1982 και που φέρνει επιδείνωση σε πρότυπα, διοικητικό χάος, προβλήματα στη διδασκαλία και έντονες αντιπαραθέσεις μέσα στους κόλπους των Πανεπιστημίων. Ανατρέχοντας σε γραπτές πηγές επικεντρώθηκα στο πως μετασχηματίζεται η έννοια της δημοκρατίας με άξονα το νέο Νόμο, δίνοντας το προβάδισμα στο Πανεπιστήμιο της διοικητικής αποτελεσματικότητας, όπου δείκτες αξιολόγησης και αποδοτικότητας αναδεικνύονται στην κορυφή του προφίλ ενός επιτυχημένου Πανεπιστημίου και στο πως η διεθνοποίηση και η παγκοσμιοποίηση επιφέρουν την αξιολόγηση σε προγράμματα σπουδών και ανθρώπινο δυναμικό. Δεν μπορούμε να αρνηθούμε ότι η υψηλή ποιότητα των δημόσιων Πανεπιστημίων παραμένει ο ακρογωνιαίος λίθος των κοινωνιών με υψηλό εισόδημα. Πρέπει να έχουμε κατά νου ότι η προηγούμενη αναδιάρθρωση του ελληνικού δημόσιου Πανεπιστημίου κατάφερε πέρα από κάθε ελπίδα την επέκταση της μαζικής Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης, ακόμη και στα χαμηλότερα εισοδήματα και την εργατική τάξη. Το διακύβευμα είναι πολύ υψηλό. Τα ελληνικά Πανεπιστήμια εισέρχονται σε μια νέα εποχή της εκπαιδευτικής ιστορίας, που στοχεύει να δώσει στους φοιτητές μια θέση στην αγορά εργασίας, γεγονός που θα τους επιτρέψει να εξασκήσουν τις γνώσεις και τα μαθησιακά αποτελέσματα, έτσι ώστε οι απόφοιτοι να γνωρίζουν και να είναι ικανοί να το καταφέρουν.</p>
7
Αγγελόπουλος, Π., Σ. Μεϊντάνης, and Α. Βαγγελάτος. "Αξιολόγηση εισαγωγής φορητών υπολογιστών στη δημόσια εκπαίδευση: Ερωτηματολόγιο και Διαδικασία Έρευνας." Διεθνές Συνέδριο για την Ανοικτή & εξ Αποστάσεως Εκπαίδευση 7, no. 6B (June 9, 2016). http://dx.doi.org/10.12681/icodl.595.
Full textAbstract:
Η αξιοποίηση υποδομών ΤΠΕ στην εκπαίδευση έχει μακρά ιστορία τόσο στη χώρα μας όσο και αλλού. Συνεπώς η εμπειρία που έχει αποκτηθεί αλλά και το σχετικό βιβλιογραφικό υλικό είναι κάτι παραπάνω από εκτενές. Με βάση το τελευταίο, ελάχιστοι είναι πλέον οι ερευνητές ή οι ενεργοί εκπαιδευτικοί που θα αρνιόντουσαν ότι η ένταξη νέων τεχνολογιών στην τάξη έχει οφέλη για την εκπαιδευτική διαδικασία. Αντίθετα, ο βασικός πλέον σκεπτικισμός εστιάζεται στο «ποιά είναι η καλύτερη επένδυση», δεδομένης της οικονομικής κρίσης και της επιτακτικής ανάγκης βέλτιστης αξιοποίησης των μειωμένων προϋπολογισμών. Για να απαντηθούν ερωτήματα σαν κι αυτό, είναι ανάγκη να αξιολογούνται οι δράσεις που υλοποιούνται ώστε στη συνέχεια να μπορούν να σχεδιαστούν σε αντικειμενική βάση τα επόμενα βήματα. Στο πλαίσιο αυτό στην παρούσα εργασία, περιγράφονται τα πρώτα στάδια αξιολόγησης της δράσης «Μαθητικός Υπολογιστής» (σχολικό έτος 2009-10): η κατασκευή του ερωτηματολογίου και η διαδικασία υλοποίησης της έρευνας.ee
8
Schmalz, Geoffrey C. R. "Inscribing a Ritualized Past: The Attic Restoration Decree IG II2 1035 and Cultural Memory in Augustan Athens." EULIMENE, December 31, 2008, 11–46. http://dx.doi.org/10.12681/eul.32783.
Full textAbstract:
Το ψήφισμα IG IP 1035 και η πολιτιστική μνήμη στην Αθήνα της εποχής του Αυγούστου. Το ψήφισμα IG II2 1035 καταγράφει ένα από τα πιο εκτεταμένα δημόσια προγράμματα στην ιστορία της πόλεως την αποκατάσταση των μικρών αλλά σημαντικών ιερών και των ιερών εκτάσεων της Αθήνας και της Αττικής, «στους θεούς και τους ήρωες, στους οποίους ανήκουν». Επιβεβαιώνοντας τη χρονολόγηση του ψηφίσματος περίπου στο 10 π.Χ. η επιγραφή IG II 1035 μελετάται για πρώτη φορά εντός του ιστορικού-πολιτιστικού πλαισίου της Αθήνας κατά τη διάρκεια της «Αυγούστειας ανανεώσεως» της πόλεως. Μέσω του ψηφίσματος της θρησκευτικής αποκατάστασης, η αρχαία κληρονομιά της ελληνικής πόλεως ενισχύεται και αναδεικνύεται σε πηγή πολιτιστικής ταυτότητας και κύρους κατά την έλευση της νέας εποχής.
9
Hall, Wayne. "Κατανοώντας το πρόβλημα της κάνναβης: οι παρεμβάσεις μέσα στο χρόνο και η επίδραση του Griffith Edwards." Εξαρτήσεις / Exartiseis, no. 26 (June 1, 2016). http://dx.doi.org/10.57160/kgeh5894.
Full textAbstract:
Ο Griffith Edwards κατείχε σημαντικό ρόλο στις συζητήσεις για την πολιτική γύρω από την κάνναβη, ως μέλος κυβερνητικών συμβουλευτικών επιτροπών στο Ηνωμένο Βασίλειο από τις αρχές του 1970 έως τις αρχές του 1980. Αυτό δεν ήταν γνωστό στο ευρύ κοινό λόγω του απόρρητου που προστατεύει τις συζητήσεις αυτών των επιτροπών. Στόχος του παρόντος άρθρου είναι να αξιοποιήσει τα γραπτά του Griffith καθώς και τα αποτελέσματα μιας πρόσφατης ιστορικής μελέτης που προέκυψε μέσω υποτροφίας και η οποία ασχολήθηκε με τις απόψεις του, την τεκμηρίωση που πρότεινε και την αξιολόγηση της συμβολής του στην ανάπτυξη την κοινωνικής πολιτικής για την κάνναβη στη Μεγάλη Βρετανία. Λέξεις κλειδιά: Γνωμοδοτικό Συμβούλιο για την κατάχρηση ουσιών (Ηνωμένο Βασίλειο), πολιτική για την κάνναβη, επιδράσεις στην υγεία, πολιτική ιστορία, Δημόσια Υγεία
10
Σπανακά, Αδαμαντία, and Αχιλλέας Καμέας. "Πόσο ανοικτοί μπορεί να είναι οι Ανοικτοί Εκπαιδευτικοί Πόροι (ΑΕΠ); Παραδείγματα εφαρμογής και αξιοποίησης." Διεθνές Συνέδριο για την Ανοικτή & εξ Αποστάσεως Εκπαίδευση 7, no. 1A (June 9, 2016). http://dx.doi.org/10.12681/icodl.532.
Full textAbstract:
Οι Ανοικτοί Εκπαιδευτικοί Πόροι (ΑΕΠ) προσφέρουν τη δυνατότητα μίας νέας και δυναμικής προσέγγισης στην ανάπτυξη, διάδοση και χρήση της γνώσης. Για να υλοποιηθεί όμως μία τέτοια προσέγγιση χρειάζεται να προηγηθεί κατάλληλος σχεδιασμός, προσεκτική δόμηση και παιδαγωγική υποστήριξη. Η ρήση του Albert Einstein:"Αν σου δώσω μία δεκάρα, θα είσαι κατά μία δεκάρα πλουσιότερος και εγώ κατά μία δεκάρα φτωχότερος. Αν όμως σου δώσω μία ιδέα, εσύ θα έχεις μία νέα ιδέα, κι εγώ επίσης θα συνεχίσω να την έχω" στον τομέα των ΑΕΠ βρίσκει την καλύτερη εφαρμογή της, καθώς η ανοικτότητα και η ελευθερία αποτελούν θεμελιακές αρχές που εστιάζουν στην παραγωγή, την αδειοδότηση, τη χρήση και την επαναχρησιμοποίηση μαθησιακών πηγών, οι οποίες συνιστούν πλέον δημόσια αγαθά. Ωστόσο, κατά καιρούς, έχουν αμφισβητηθεί τα αλτρουιστικά κίνητρα των ΑΕΠ, από τη στιγμή που η δημιουργία και διάδοση της γνώσης προς τις αναπτυσσόμενες χώρες, γίνεται σύμφωνα με τις οικονομικές, πολιτικές και πολιτισμικές προτιμήσεις των αναπτυγμένων χωρών, επισκιάζοντας τις οποιεσδήποτε διαφορές. Σε αυτό το πλαίσιο, η παρούσα εισήγηση παρουσιάζει την ιστορία των ΑΕΠ, τις καλές πρακτικές σε διεθνές επίπεδο, αλλά και τις προοπτικές που ανοίγονται για το Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο, προκειμένου να ωφεληθεί από όλες τις θετικές συνιστώσες αυτής της καινοτομίας.
11
Ζησιμοπούλου, Σοφία. "Αναπαραστάσεις του Πολυτεχνείου στον κινηματογραφικό φακό: ταινίες τεκμηρίωσης στην εκπνοή της Χούντας και στα πρώτα έτη της Μεταπολίτευσης." Θεάτρου Πόλις. Διεπιστημονικό περιοδικό για το θέατρο και τις τέχνες, July 11, 2022. http://dx.doi.org/10.12681/.30780.
Full textAbstract:
Στο παρόν κείμενο, επιχειρείται η εξέταση των αναπαραστάσεων του Πολυτεχνείου από τον κινηματογραφικό φακό, όπως αυτή πραγματοποιήθηκε σε ταινίες τεκμηρίωσης κατά την εκπνοή της Χούντας και στα πρώτα έτη της Μεταπολίτευσης. Λαμβάνοντας υπόψη την πληθώρα σχετικών τεκμηριωτικών αφηγημάτων στον Τύπο, τη λογοτεχνία και την τηλεόραση, αυτό το άρθρο διερευνά τη συμβολή των φιλμικών αφηγήσεων στην εδραίωση του Πολυτεχνείου, ως κυρίαρχο μνημονικό τόπο στη συλλογική μνήμη και στη δημόσια ιστορία. Στο πλαίσιο αυτό, αξιοποιούνται ταινίες, όπου το Πολυτεχνείο αποτελεί κύρια (Η Δοκιμή & Εδώ Πολυτεχνείο) ή δευτερεύουσα θεματική (Μέγαρα, Αγώνας, Μαρτυρίες, Νέος Παρθενώνας, Παράσταση για έναν ρόλο, Η ηλικία της θάλασσας, Τα τραγούδια της φωτιάς, Η δίκη της Χούντας). Στις ταινίες αυτές εξετάζονται τόσο θεματικά και αφηγηματικά γνωρίσματα, όσο και τα περικειμενικά στοιχεία, που δίνουν πληροφορίες για την πολιτική αυτοσυνειδησία των εκάστοτε κινηματογραφιστών. Παράλληλα, και μέσω των ίδιων παρακειμενικών πληροφοριών, επιχειρείται η ανασύνθεση του πλαισίου παραγωγής και κυκλοφορίας της κάθε ταινίας σε ευρύτερα ακροατήρια. Όπως θα προσπαθήσω να αποδείξω, οι ταινίες αυτές συνιστούν προνομιακούς φορείς ιστορικής γνώσης, στον βαθμό που επιχειρούν μια σύνθετη ανάγνωση των ιστορικών γεγονότων, εστιάζοντας στα κίνητρα και τη στοχοθεσία του φοιτητικού κινήματος, αλλά και στη σχέση του με ευρύτερες κοινωνικο-πολιτικές ομάδες (εργατικό κίνημα, χουντικές αρχές κ.τ.λ.). Ταυτόχρονα, πολλές από τις ταινίες διερευνούν τα γεγονότα τόσο σε επίπεδο συγχρονίας όσο και σε επίπεδο διαχρονίας, με το Πολυτεχνείο να τοποθετείται πλάι σε μείζονα ιστορικά γεγονότα της προδικτατορικής, δικτατορικής και μεταδικτατορικής περιόδου, σε μια ευρύτερη γενεαλογία συλλογικών αγώνων και διεκδικήσεων.
12
ΖΑΧΟΣ, Γεώργιος. "Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΣΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ «Φυσαλίδες στο νερό που κοχλάζει»." Διεθνές Συνέδριο για την Ανοικτή & εξ Αποστάσεως Εκπαίδευση 5, no. 2A (June 9, 2016). http://dx.doi.org/10.12681/icodl.434.
Full textAbstract:
<p>Η πρώτη δεκαετία του 21ου αιώνα χαρακτηρίζεται από την εισβολή του Διαδικτύου στις Ιστορικές Σπουδές. Στην Ελλάδα η εισβολή αυτή συνέβη σε μία περίοδο που παρατηρείται μία έκρηξη ιστορίας στα ΜΜΕ (ιστορικές εκδόσεις από εφημερίδες, Ιστορίες των Ολυμπιακών Αγώνων ενόψει της διοργάνωσης του 2004, τηλεκριτική ιστορικών εγχειριδίων, δημοσκοπήσεις-bingo για την δημοφιλέστερη ιστορική προσωπικότητα) (Λιάκος 2007: 14κ.ε.) που συνυπάρχει παράλληλα με μία υποβάθμιση των ιστορικών σπουδών στη δημόσια εκπαίδευση (Λιάτσου 2009). Ο εν πολλοίς ιδιωτικός χαρακτήρας που έλαβε αυτή η εισβολή, η απουσία διαλόγου για τον ρόλο του μέσου στις ιστορικές σπουδές και στην διαρκώς επικαλούμενη προβολή της Πολιτιστικής Κληρονομιάς, οδήγησαν σ’ αυτήν την αδρή χαρτογράφηση των σχετικών σελίδων του Ελληνικού Διαδικτύου. Η ταχύτητα με την οποία ξεπηδούν οι τελευταίες σαν «φυσαλίδες στο νερό που κοχλάζει», η τεχνοφοβία που υποκρύπτεται πίσω από προ-δικτυακές (pre-web), προ-ηλεκτρονικές μορφές των αντίστοιχων σελίδων των δημόσιων φορέων και η ταυτόχρονη αδυναμία των εθισμένων στην σπανιότητα ακαδημαϊκών ιστορικών να διαχειριστούν την υπερπληθώρα των πληροφοριών που παρέχει το μέσο συγκροτούν ένα ενδιαφέρον θέμα έρευνας, που, ωστόσο, ξεπερνά τους στόχους αυτού του κειμένου.</p>
13
Μυλωνάκη, Αγγελική. "Μνήμη, λήθη και προφορικές μαρτυρίες στο σύγχρονο ελληνικό «ντοκιμαντέρ μνήμης», Ματαρόα: Το ταξίδι συνεχίζεται (2019) του Ανδρέα Σιαδήμα." Θεάτρου Πόλις. Διεπιστημονικό περιοδικό για το θέατρο και τις τέχνες, July 11, 2022. http://dx.doi.org/10.12681/.30781.
Full textAbstract:
Το άρθρο, ως μελέτη περίπτωσης, αναλύει από τη σκοπιά της δημόσιας ιστορίας, το ντοκιμαντέρ Ματαρόα - Το ταξίδι συνεχίζεται (2019), σε σκηνοθεσία Ανδρέα Σιαδήμα, που επαναφέρει στη συλλογική μνήμη ένα υποφωτισμέ- νο ιστορικό γεγονός: τo περιπετειώδες ταξίδι 150 Ελλήνων φοιτητών και φοιτητριών από τον Πειραιά για την Ιταλία και από εκεί για το Παρίσι, όπου «φυγαδεύτηκαν» το Δεκέμβριο του 1945 με το οπλιταγωγό Ματαρόα, ως υπότροφοι του γαλλικού κράτους, με πρωτοβουλία του διευθυντή του Γαλλικού Ινστιτούτου Αθηνών Οκτάβιου Μερλιέ, προκειμένου να διαφύγουν από τη μετά-κατοχική Ελλάδα και να κερδίσουν μια δεύτερη ευκαιρία για επιστημονική και επαγγελματική ανέλιξη, μακριά από εθνικές, ιδεολογικό-πολιτικές και πολιτισμικές διενέξεις. Η εργασία εξετάζει την κινηματογραφική διαχείριση της μνήμης για τη σύγχρονη ιστορία αξιοποιώντας το παράδειγμα ενός «ντοκιμαντέρ μνήμης», όπως αυτό του Σιαδήμα, που παρουσιάζει πώς το παρελθόν μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως πυξίδα για το παρόν και το μέλλον και να προτείνει στους θεατές νέες προοπτικές για ενδομεσικές και διαμεσικές αναγνώσεις ενός ιστορικού γεγονότος.
14
Apostolidou, Eleni. "Είδη Δημόσιας Ιστορίας, Ψηφιακά Μέσα και το Διαδίκτυο." Public History Weekly 2020, no. 4 (April 30, 2020). http://dx.doi.org/10.1515/phw-2020-15691.
Full text
15
Bellas, Ioannis N. "Arrowheads from ancient Pella A weapon as a tool or a tool as a weapon." EULIMENE, December 31, 2020, 65–100. http://dx.doi.org/10.12681/eul.32856.
Full textAbstract:
Aιχμές βελών από την αρχαία Πέλλα: ένα όπλο ως εργαλείο ή ένα εργαλείο ως όπλο; Οι αιχμές βελών τόξου αποτελούν ένα θέμα από το οποίο μπορεί κανείς να αντλήσει ενδιαφέροντα στοιχεία που αφορούν τη χρήση του τόξου γενικότερα. Από την πρωτεύουσα των αρχαίων Μακεδόνων, την Πέλλα, προέρχεται ένα σύνολο 50 αιχμών, το οποίο είναι ικανό για την εξαγωγή συμπερασμάτων που αφορούν σε όψεις της δημόσιας και ιδιωτικής ζωής των κατοίκων της. Στη συγκεκριμένη εργασία, αφού πρώτα παρουσιάζεται η τυπολογία και η κατανομή των αιχμών σε κατηγορίες, οι οποίες ερευνώνται ως προς την προέλευση και το χρονικό εύρος της χρήσης τους, στη συνέχεια γίνονται προσπάθειες ερμηνείας της παρουσίας τους. Σε μια περιοχή όπως η αρχαία Πέλλα, η οποία δεν πολιορκήθηκε και δεν λεηλατήθηκε κατά τη διάρκεια της ιστορίας της, οι ερμηνευτικές προσεγγίσεις της χρήσης των αιχμών οδηγούν στην αναζήτηση πτυχών της ιδιωτικής ζωής των κατοίκων της: από το κυνήγι, την ασφάλεια και την προστασία τους και από την παρουσία μισθοφόρων, μέχρι την άσκηση των νέων στην τοξευτική στα γυμνάσια.
16
Κάλφα, Κωνσταντίνα. "Προς μια εναλλακτική ιστοριογραφία της νεοελληνικής αρχιτεκτονικής (1945-1967)." PIXELS@humanities 1 (November 28, 2020). http://dx.doi.org/10.12681/pixels-h.25322.
Full textAbstract:
Η παρούσα ιστορική έρευνα επιχειρεί μια εναλλακτική ιστοριογραφία της νεοελληνικής αρχιτεκτονικής. Εστιάζει στην περίοδο 1945-1967 κατά την οποία γενικά θεωρείται ότι η αρχιτεκτονική στην Ελλάδα έχασε τη δυνατότητα να απευθύνεται στις μάζες και να προβάλλει ως αντικείμενο την κατοικία των πολλών, ενώ η πολεοδομία στάθηκε ανίσχυρη να επιβάλει τους σχεδιασμούς της. Η πολεοδόμηση και η αστική κατοίκηση προσχώρησαν σε ένα καθεστώς «αυτόματης πολεοδομίας», το οποίο φάνηκε να επιφυλάσσει ελάσσονα ρόλο στους ειδικούς στα ζητήματα σχεδιασμού του χώρου.Η βασική υπόθεση της έρευνας επανεξετάζει κριτικά αυτό τον ρόλο που αποδόθηκε στους «ειδικούς» του χώρου στην Ελλάδα, επικεντρώνοντας σε δύο σημαίνοντες αρχιτέκτονες και πολεοδόμους, οι οποίοι υπήρξαν επίσης δημόσιοι λειτουργοί κατά την κρίσιμη εξεταζόμενη περίοδο: τον Κωνσταντίνο Δοξιάδη, που συγκαταλέγεται στις βασικές προσωπικότητες της ανασυγκρότησης, και τον Προκόπη Βασιλειάδη, ο οποίος κατά μια έννοια τον διαδέχτηκε στα θέματα οικισμού με τη διάσπαση του Υπουργείου Οικισμού και Ανοικοδομήσεως σε Συγκοινωνιών και Δημοσίων Έργων (1954). Αφενός, στον Δοξιάδη αποδίδεται το ΚΗ΄ Ψήφισμα (που είχε εξάλλου τη δημόσια και σθεναρή υποστήριξή του), με το οποίο θεωρείται ότι ευνοήθηκε η οικοδόμηση με ιδιωτικά κεφάλαια· αφετέρου, σύμφωνα με την υπόθεση εργασίας της έρευνας, που βασίζεται σε συγκεκριμένα ευρήματα, φαίνεται ότι ο Προκόπης Βασιλειάδης έπαιξε ρόλο στην εισαγωγή των συντελεστών δόμησης, ενός παράγοντα δημιουργίας υπεραξίας για το ελληνικό μοντέλο αυτόματης πολεοδόμησης. Ειδική σημασία για την έρευνα έχει η πολιτική της αυτοβοήθειας στη στέγαση, την οποία ακολούθησε ο Δοξιάδης στην επίλυση των έκτακτων και εκτεταμένων προβλημάτων στέγασης, κυρίως του αγροτικού πληθυσμού, και η οποία φαίνεται να συμβαδίζει με το πνεύμα ευρύτερων γεωπολιτικών στρατηγικών στέγασης. Όπως αποκαλύπτει χαρακτηριστικά η έρευνα, ο Jacob Crane, ο οποίος διαμόρφωσε και εφάρμοσε την αμερικανική πολιτική βοήθειας στη στέγαση περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον, διατηρώντας επίσης στενή επαφή με τον Δοξιάδη, όταν κλήθηκε από την Εθνική Κτηματική Τράπεζα της Ελλάδος να διατυπώσει τις απόψεις του για το στεγαστικό πρόβλημα της χώρας το 1955, θεώρησε το ελληνικό μοντέλο ανοικοδόμησης ιδιωτικών κατοικιών πραγματικό φαινόμενο και πρότεινε τη συνέχισή του.Η παρούσα έρευνα, συμβάλλοντας σε μια γενικότερη ιστοριογραφική στροφή προς τη μελέτη της ιστορίας της αρχιτεκτονικής, που έχει αρχίσει να ενδιαφέρεται για αντικείμενα τα οποία κατά παράδοση ταξινομούνται ως μη αρχιτεκτονικά, αλλά και για τον ρόλο του αρχιτέκτονα ως συμβούλου και ειδικού σε ένα παγκόσμιο δίκτυο διαπολιτισμικών συνεργασιών (και όχι μόνο ως δημιουργού και σχεδιαστή), φιλοδοξεί να αναδείξει τον ιστορικό ρόλο της αρχιτεκτονικής στην ανάδυση συστημάτων που λειτουργούν αυτόνομα, ξέχωρα από αυτήν, αλλά μπορούν συνάμα να την καθορίζουν. Μελετώντας πρωτότυπα αρχεία, εν πολλοίς ανεξερεύνητα στην υφιστάμενη βιβλιογραφία, επιχειρεί να εννοήσει τη νεότερη αρχιτεκτονική στην Ελλάδα ως αλληλένδετη με άλλες, ευρύτερες εκδηλώσεις της κουλτούρας και με αποφάσεις που συνάπτονται με ζητήματα μεγαλύτερης εμβέλειας από τον φυσικό σχεδιασμό του χώρου.
17
ΠΑΖΙΩΝΗ-ΚΑΛΛΗ, Κατερίνα. "Η σημασία της μεθόδου ‘Ιστορίες Ζωής’ στην Έρευνα για τη Δια Βίου Εκπαίδευση: Διεθνείς Προοπτικές." Διεθνές Συνέδριο για την Ανοικτή & εξ Αποστάσεως Εκπαίδευση 5, no. 1A (June 9, 2016). http://dx.doi.org/10.12681/icodl.491.
Full textAbstract:
<p>Η παρούσα εργασία διαπραγματεύεται τη σημασία της ερευνητικής μεθόδου ‘Ιστορίες Ζωής’ στην έρευνα, συμμετοχή και μάθηση στη δια βίου εκπαίδευση. Η μελέτη συνδυάζει τρέχουσες ευρωπαϊκές απόψεις στο θέμα της ‘βιογραφικής έρευνας’ και της μάθησης των ενηλίκων με μια ευρείας κλίμακας ερευνητική εμπειρία. Μια σύντομη αλλά περιεκτική βιβλιογραφική ανασκόπηση θα αναδείξει πρόσφατες θεωρητικές επεξεργασίες ιστοριών ζωής, από ένα αριθμό εργασιών, στον τομέα της εκπαίδευσης ενηλίκων. Αυτό που θα αναδειχθεί ως εύρημα είναι μια περισσότερο συστηματική και ακριβής σύνθεση ερευνητικής εμπειρίας, η οποία ως ένα βαθμό έχει περιοριστεί από οικονομικά πλαίσια και στόχους στο πεδίο της τρέχουσας δημόσιας συζήτησης για τη δια βίου εκπαίδευση. Η ελπίδα της παρούσας μελέτης είναι ότι παρουσιάζοντας τις προσωπικές απόψεις των μανθανόντων – στα πλαίσια εκπαιδευτικής έρευνας – αυτό θα αποβεί και προς όφελος των ενδιαφερομένων. Ο σκοπός της συγκεκριμένης εργασίας είναι να προβάλλει μια θεωρητική βάση συζήτησης για την εκπαίδευση και τη ζωή των ενηλίκων και να συνεισφέρει στην ανάπτυξη μεθόδων στη έρευνα της δια βίου εκπαίδευσης. Για το λόγο αυτό υποστηρίζεται από ευρωπαϊκές αλλά και διεθνείς θεωρητικές επεξεργασίες των εν λόγω θεμάτων.</p>
18
Γκοτσίνας, Κωστής. "Ένα τελευταίο ποτήρι; Αλκοόλ και αντιαλκοολισμός στην Ελλάδα (1870-1940)." PIXELS@humanities 1 (November 28, 2020). http://dx.doi.org/10.12681/pixels-h.25319.
Full textAbstract:
Η παρούσα μεταδιδακτορική έρευνα έχει ως αντικείμενο τη διάδοση του αλκοόλ και την ανάδυση της έννοιας του αντιαλκοολισμού στην ελληνική κοινωνία. Ως αφετηρία της παίρνει τη δεκαετία του 1870, κατά την οποία η αμπελοκαλλιέργεια πολλαπλασιάζεται θεαματικά στην Ελλάδα, διευρύνεται η συστηματική εγχώρια ποτοποιία και καταγράφεται αύξηση της κατανάλωσης του αλκοόλ. Ως καταληκτικό σημείο η μελέτη έχει τη δεκαετία του 1930, όταν τα κείμενα κατά του αλκοόλ πληθαίνουν και τα επιχειρήματα του σχετικού διαλόγου αποκρυσταλλώνονται.Σκοπός της έρευνας είναι να καταγράψει την ιστορία των αλκοολούχων ποτών σε μια περίοδο που διεισδύουν στον δημόσιο χώρο και τις καταναλωτικές συνήθειες, να αναζητήσει τις ποικίλες και συχνά αποκλίνουσες αναπαραστάσεις τους, και να εξερευνήσει το περιεχόμενο, την εμβέλεια, αλλά και τα όρια του αντιαλκοολικού λόγου. Προκειμένου να απαντηθούν τα προαναφερθέντα ερωτήματα, επιστρατεύονται μια σειρά από πρωτογενείς πηγές και αρχεία, σε συνεχή διάλογο με την ελληνική και ξενόγλωσση βιβλιογραφία επί του θέματος, ο οποίος επιτρέπει στην έρευνα να συνυπολογίσει τις πιο πρόσφατες μελέτες στο πεδίο του αλκοόλ και γενικότερα των ψυχοδραστικών ουσιών. Μέσα από τη μελέτη των πηγών και της βιβλιογραφίας, λοιπόν, η έρευνα αναλύει την αλληλεπίδραση του κρατικού μηχανισμού με τα δρώντα υποκείμενα και τις φυσικές ή τις περιβαλλοντικές συνθήκες κατά την ανάπτυξη της οινοπαραγωγής και της ποτοποιίας, αναζητά καθημερινές πρακτικές με πρωταγωνιστή το αλκοόλ στην ελληνική κοινωνία του τέλους του 19ου και των αρχών του 20ού αιώνα, περιγράφει μορφές κοινωνικότητας στις οποίες έπαιζαν καταλυτικό ρόλο τα προϊόντα ζύμωσης και απόσταξης, και ανιχνεύει ακαδημαϊκά, εμπορικά και πολιτισμικά δίκτυα τόσο εντός, όσο και εκτός των ελληνικών συνόρων.