Dissertationen zum Thema „Samboin“

Um die anderen Arten von Veröffentlichungen zu diesem Thema anzuzeigen, folgen Sie diesem Link: Samboin.

Geben Sie eine Quelle nach APA, MLA, Chicago, Harvard und anderen Zitierweisen an

Wählen Sie eine Art der Quelle aus:

Machen Sie sich mit Top-50 Dissertationen für die Forschung zum Thema "Samboin" bekannt.

Neben jedem Werk im Literaturverzeichnis ist die Option "Zur Bibliographie hinzufügen" verfügbar. Nutzen Sie sie, wird Ihre bibliographische Angabe des gewählten Werkes nach der nötigen Zitierweise (APA, MLA, Harvard, Chicago, Vancouver usw.) automatisch gestaltet.

Sie können auch den vollen Text der wissenschaftlichen Publikation im PDF-Format herunterladen und eine Online-Annotation der Arbeit lesen, wenn die relevanten Parameter in den Metadaten verfügbar sind.

Sehen Sie die Dissertationen für verschiedene Spezialgebieten durch und erstellen Sie Ihre Bibliographie auf korrekte Weise.

1

Lundgren, Alicia. „Sambors rättshandlande : En studie om rättshandlingar mellan sambor och verksamma juristers del i dessa“. Thesis, Uppsala universitet, Juridiska institutionen, 2016. http://urn.kb.se/resolve?urn=urn:nbn:se:uu:diva-301990.

Der volle Inhalt der Quelle
Annotation:
Syftet med denna uppsats var att undersöka sambopars rättshandlande och verksamma juristers del i sambopars rättshandlande. Vidare var syftet att föra en de lege ferenda diskussion kring sambors rättsliga skydd. Följande frågor behandlades i uppsatsen: Vilken är den vanligaste rättshandlingen som sambor företar? Hur ställer sig verksamma jurister till att upprätta vissa rättshandlingar och vad ger de för råd kring olika rättshandlingar? I vilken utsträckning råder verksamma jurister sambopar att gifta sig? På vilket sätt kan och bör sambolagstiftningen förändras? Uppsatsen riktade in sig på svensk ekonomisk familjerätt med fokus på sambors ekonomiska ställning och rättshandlande. Det centrala inom uppsatsen var hur sambor rättshandlar under pågående förhållanden. För att kunna behandla frågorna har en empirisk enkätstudie genomförts. Efter visst bortfall fanns det möjlighet att få in 71 svar, 30 personer svarade på enkäten, dvs. ungefär 42 %. Samboavtal, föravtal och bodelningsavtal är av familjerättslig karaktär som avtals inom ramen för  sambolagen  och  gäller  endast  då  samboförhållandet  upphör  genom  separation.  Med  ett samboavtal kan blivande sambor eller sambor avtala om att bodelning inte ska göras eller att viss egendom inte ska ingå i en bodelning. I ett föravtal kan sambor avtala om en snart förestående bodelning. Bodelningsavtalet fastställer det parterna kommit överens om i en bodelning. I en bodelning ingår sambornas bostad och bohag som införskaffats för gemensamt bruk. Andra rättshandlingar som sambor kan företa är skuldebrev och testamenten. Ett skuldebrev skrivs ofta i kombination med samboavtal för att fastställa skulden mellan samborna om parterna  gått  in  med  olika  stor  kontantinsats.  Testamentet  upprättas  för  att  samborna  vill  ärva varandra,  dock  kan  bara  hälften  av  egendomen  man  äger  testamenteras  bort. Av  enkäten framkom att de tre absolut vanligaste rättshandlingarna är testamente, samboavtal och skuldebrev. Att det är de rättshandlingarna som är de vanligaste rättshandlingarna ligger troligtvis i linje med att sambopar genom rättshandlingar vill trygga varandra och förebygga ekonomiska katastrofer. Med förmögenhetsrättsliga avtal kan sambor fördela egendom utanför sambolagens tillämpningsområde. Osäkerheten kring dessa avtal är stor och i doktrin har olika inställningar framförts angående möjligheten att skriva förmögengetsrättsliga avtal och utöka den egendom som samborna bodelar. Sextio procent av respondenterna uppger att det finns en efterfrågan bland sambor att skriva förmögenhetsrättsliga avtal. Femtio procent av respondenterna uppgav att de medverkar till att upprätta förmögenhetsrättsliga avtal. Det är tydligt bland respondenterna att de har delade meningar om denna typa av avtal. Det kan konstateras att de respondenter som anger att det finns en efterfrågan att upprätta förmögenhetsrättsliga avtal i större utsträckning medverkar till upprättandet. De som anger att det inte efterfrågas att skriva förmögenhetsrättsliga avtal har troligtvis inte i någon större utsträckning behövt ta ställning till om de ska medverka till att upprätta förmögenhetsrättsliga avtal eller inte. I enkäten som skickades ut ställdes tre frågor kring respondenternas rådgivning om äktenskap. En stor andel av respondenterna har uppgett att de har rekommenderat sambopar att gifta sig, och även rekommenderat dem att upprätta andra rättshandlingar i samband med det. Respondenterna rekommenderade, eller i vart  fall la fram som förslag, att samborna skulle gifta sig om det fanns barn med i bilden, om de ville ärva varandra och i de fall parterna efterfrågat motsvarande verkan som ett äktenskap ger. Att utöka lagstiftningen för sambor anser jag inte är aktuellt för att fler ska få ett bättre skydd. Sambolagen fyller en viktig funktion och måste finnas som ett alternativ för dem som inte vill ingå i äktenskap. I och med att många sambor vill ha samma skydd som makar men att de inte har valt att gifta sig är ett förslag att införa ett ytterligare sätt att ingå äktenskap. En möjlighet som liknar det som gällde för ingående av partnerskap. Ett mindre ceremoniellt och känslomässigt alternativ, där det juridiska är i fokus.
APA, Harvard, Vancouver, ISO und andere Zitierweisen
2

Jonsson, Hanna. „Sambors rättsliga ställning : en analys av sambors rättsliga skydd vid samboförhållandets upphörande“. Thesis, Stockholms universitet, Juridiska institutionen, 2016. http://urn.kb.se/resolve?urn=urn:nbn:se:su:diva-127653.

Der volle Inhalt der Quelle
APA, Harvard, Vancouver, ISO und andere Zitierweisen
3

Gilli, Giorgia <1991&gt. „Michele Sambin: video, pittura, infanzia dal 1970 ad oggi“. Master's Degree Thesis, Università Ca' Foscari Venezia, 2016. http://hdl.handle.net/10579/8023.

Der volle Inhalt der Quelle
APA, Harvard, Vancouver, ISO und andere Zitierweisen
4

Nyström, Klas. „Efterlevande sambos ekonomiska skydd“. Thesis, Stockholms universitet, Juridiska institutionen, 2014. http://urn.kb.se/resolve?urn=urn:nbn:se:su:diva-109549.

Der volle Inhalt der Quelle
APA, Harvard, Vancouver, ISO und andere Zitierweisen
5

Couto, Flávia Fernanda Bubula. „Estudo da resistência do Schistosoma mansoni Sambon, 1907 ao praziquantel“. s.n, 2014. https://www.arca.fiocruz.br/handle/icict/10012.

Der volle Inhalt der Quelle
Annotation:
Submitted by Nuzia Santos (nuzia@cpqrr.fiocruz.br) on 2015-04-15T18:38:01Z No. of bitstreams: 1 Tese_DIP_FlaviaFernandaBubulaCouto.pdf: 1019436 bytes, checksum: 5193b8188e8f866ddd717bb135bc3fee (MD5)
Approved for entry into archive by Nuzia Santos (nuzia@cpqrr.fiocruz.br) on 2015-04-15T18:38:09Z (GMT) No. of bitstreams: 1 Tese_DIP_FlaviaFernandaBubulaCouto.pdf: 1019436 bytes, checksum: 5193b8188e8f866ddd717bb135bc3fee (MD5)
Approved for entry into archive by Nuzia Santos (nuzia@cpqrr.fiocruz.br) on 2015-04-15T18:38:18Z (GMT) No. of bitstreams: 1 Tese_DIP_FlaviaFernandaBubulaCouto.pdf: 1019436 bytes, checksum: 5193b8188e8f866ddd717bb135bc3fee (MD5)
Made available in DSpace on 2015-04-15T18:38:18Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Tese_DIP_FlaviaFernandaBubulaCouto.pdf: 1019436 bytes, checksum: 5193b8188e8f866ddd717bb135bc3fee (MD5) Previous issue date: 2014
Fundação Oswaldo Cruz. Centro de Pesquisa René Rachou. Belo Horizonte, MG, Brasil
Atualmente, a droga utilizada no tratamento da esquistossomose é o praziquantel (PZQ). Alguns casos de isolados de S. mansoni resistentes ao PZQ no campo e em laboratório já foram relatados. Estes relatos refletem uma parcela ínfima do problema real, devido às dificuldades para a comprovação dessa resistência em condições de laboratório. Recentemente, nosso grupo conseguiu induzir resistência, em laboratório, a uma cepa de S. mansoni, utilizando sucessivos tratamentos com PZQ em B. glabrata infectadas com o S. mansoni (cepa LE-PZQ). Diante disso, este trabalho teve como objetivo geral avaliar a resistência/ suscetibilidade da cepa LEPZQ ao longo de seu desenvolvimento no hospedeiro vertebrado bem como avaliar a ação do PZQ em cercárias sensíveis e resistentes ao PZQ a fim obter um teste rápido para detecção de resistência e, por fim, estudar o envolvimento das proteínas SMDR2, SmMRP1 e SmMVP na resistência do S. mansoni ao PZQ. Para isso, camundongos infectados com a cepa LE-PZQ ou com a cepa suscetível (LE) foram tratados com PZQ após 2, 6, 16, 23 e 45 dias de infecção. Os resultados mostraram maior recuperação de vermes da cepa resistente tratadas com PZQ após 16 e 23 dias de infecção em comparação com a cepa LE. Outro objetivo do nosso estudo foi avaliar a perda da cauda de cercárias LE e LE-PZQ após 1 e 2 horas de contato com o PZQ em diferentes concentrações. Cercárias LE-PZQ apresentaram uma perda da cauda estatisticamente menor após exposição nas diferentes concentrações de PZQ por 1 ou 2 horas. Artigos sobre resistência à multidrogas (MDR) têm sido importantes para estudo de resistência em diversos organismos. Por isso, investigamos os níveis de RNA de SMDR2 e SMRP1 por qRT-PCR. SMDR2 mostrou níveis maiores em fêmeas quando comparados com machos e vermes em pares na cepa LE. Na cepa LE-PZQ, vermes fêmeas apresentaram níveis maiores quando comparados apenas com vermes machos. Quando comparadas as duas cepas, a resistente apresentou níveis estatisticamente maiores em machos, fêmeas e vermes em pares. SmMRP1 demonstrou expressão significativamente maior em machos e machos e fêmeas nas duas cepas quando comparados com fêmeas. Na comparação entre a cepa sensível e a resistente, a LE-PZQ apresentou maiores níveis de expressão em machos e vermes em pares. Investigamos também os níveis de RNA e proteínas de SmMVP. Foi possível observar que SmMVP está diferencialmente expressa entre machos, fêmeas e vermes em pares quando comparados entre si em cada cepa e quando compara-se cepa sensível e resistente.
Currently, the drug of choice in schistosomiasis treatment is Praziquantel (PZQ). Some cases of S. mansoni resistant strains to PZQ in field and laboratory have been already reported. These cases reports reflect a small parcel of the real problem due to the difficulty to prove this resistance in laboratory conditions. Recently, our group induced resistance in a S. mansoni strain using successive PZQ treatments in B. glabrata infected, under laboratory conditions (LE-PZQ strain). Thus, this work aimed to evaluate the resistance/ susceptibility of the LE-PZQ strain during its development in the vertebrate host as well as to evaluate the PZQ action in susceptible and resistant cercarie in order to obtain a rapid test to detect resistance, and lastly to study the involvement of SMDR, SmMRP1 and SmMVP proteins in the S. mansoni resistance to PZQ. For that, mice were infected with LE-PZQ strain or susceptible strain (LE) and treated with PZQ after 2, 6, 16, 23 and 45 days of infection. The results showed a bigger worm recovery when it was treated after 16 and 23 days of the infection when compared with susceptible strain. We also aimed to evaluate tail loss of LE and LE-PZQ cercarie after exposure to PZQ for 1 or 2 hours in different concentrations. LE-PZQ cercarie showed a statistically smaller tail loss after PZQ exposure in all concentrations for 1 or 2 hours. Works about multidrug resistance (MDR) have been important to studies of resistance in several organisms. Therefore, we investigated levels of RNA for SMDR2, SmMRP1 and SmMVP using RT-PCR. Females showed high levels of expression when compared to males and paired worms in the LE strain. In the LE-PZQ strain, female worms showed high levels of expression only when compared to male worms. When compared both strains, the resistant showed high levels of expression in males, females and paired worms. SmMRP1 showed upregulated in males and paired worms in both strains when compared to females. In the susceptible and resistant strain comparison, LE-PZQ strain showed high levels of expression in male and paired worms. We investigated also RNA and proteins levels for SmMVP. It was possible to observe that SmMVP was found differentially expressed in adult males and females from the susceptible strain.
APA, Harvard, Vancouver, ISO und andere Zitierweisen
6

Lövgren, Karin. „Sambors egendom : Mitt, ditt och vårt“. Thesis, Örebro University, Department of Behavioural, Social and Legal Sciences, 2008. http://urn.kb.se/resolve?urn=urn:nbn:se:oru:diva-4895.

Der volle Inhalt der Quelle
APA, Harvard, Vancouver, ISO und andere Zitierweisen
7

Jeppsson, Linn. „Sambors efterlevandeskydd : Hur kan skyddet stärkas?“ Thesis, Högskolan i Jönköping, Internationella Handelshögskolan, 2012. http://urn.kb.se/resolve?urn=urn:nbn:se:hj:diva-19373.

Der volle Inhalt der Quelle
APA, Harvard, Vancouver, ISO und andere Zitierweisen
8

Gustafsson, Ann, und Tina Sehalic. „Beräkningsdefinition sambo“. Thesis, Örebro universitet, Handelshögskolan vid Örebro universitet, 2011. http://urn.kb.se/resolve?urn=urn:nbn:se:oru:diva-16017.

Der volle Inhalt der Quelle
Annotation:
Tidigare definierades sambor i RTB som en kvinna och en man vilka inte är gifta med varandra men som är folkbokförda på samma fastighet och har gemensamma barn. I och med den nyligen införda variabeln lägenhetsnummer i RTB skulle det nu kunna vara möjligt att förbättra klassificeringen av individer som sambo/icke-sambo i RTB. Genom att ta fram en tillfredsställande beräkningsdefinition för sambo är förhoppningen att kunna få civilstånd sambo i RTB även på sammanboende par som inte är gifta eller har gemensamma barn. För att kunna utvärdera alternativa klassificeringskriterier för beräkning av sambor har vi datamaterial från AKU 2010 samt ett utdrag ur RTB till hjälp. AKU är ett urval och vi betraktar variabeln civilstånd som korrekt för att ha möjlighet att utvärdera alternativa beräkningsdefinitioner, AKU betraktas alltså som sanningen. För att få fram en passande beräkningsdefinition för sambo har vi använt oss av olika körningar med varierande kriterier för åldersskillnad och kön. Det mest tillfredsställande resultatet i förhållande till AKU:s skattning fick vi då individerna är av motsatta kön och har en åldersskillnad på mindre än 15 år.
APA, Harvard, Vancouver, ISO und andere Zitierweisen
9

Vahl, Joachim. „Die neuen Medien und ihre regionalökonomische Bedeutung für Entwicklungsländer : eine Studie in Sambia /“. Bergisch Gladbach : Ferger, 2005. http://deposit.ddb.de/cgi-bin/dokserv?id=2619969&prov=M&dok_var=1&dok_ext=htm.

Der volle Inhalt der Quelle
APA, Harvard, Vancouver, ISO und andere Zitierweisen
10

Simões, Luciana Franceschi 1980. „Efeito da interferência por RNA sobre o Schistosoma mansoni, Sambon, 1907“. [s.n.], 2014. http://repositorio.unicamp.br/jspui/handle/REPOSIP/314603.

Der volle Inhalt der Quelle
Annotation:
Orientador: Eliana Maria Zanotti Magalhães
Tese (doutorado) - Universidade Estadual de Campinas, Instituto de Biologia
Made available in DSpace on 2018-08-25T23:25:44Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Simoes_LucianaFranceschi_D.pdf: 13158668 bytes, checksum: 8fb7b4a656ae812560a18a5466806eea (MD5) Previous issue date: 2014
Resumo: A busca de novos tratamentos para a esquistossomose é relevante devido a constatação de linhagens do Schistosoma mansoni com perda de sensibilidade aos fármacos atuais. A interferência por RNA (RNAi) é uma técnica que pode ser usada no silenciamento de um gene especifico, através de um RNA dupla fita (dsRNA). Essa ferramenta se mostra eficaz em aplicações terapêuticas em vírus, príons e patógenos intracelulares. Estudos mostram que a técnica do RNAi é bastante eficiente no verme Caenorhabditis elegans. Até o momento poucos trabalhos analisaram a técnica de RNAi no combate a esquistossomose. Este trabalho teve como objetivo aplicar a técnica da interferência por RNA em S. mansoni e avaliar sua eficiência em testes in vitro e in vivo, tendo como alvo o gene fucosiltransferase, enzima envolvida no processo de fucosilação de lipídios e proteínas essenciais ao parasita e o gene glicosilfosfatidilinositol, que atua como ancora de superfície, na qual se ligam antígenos protéicos e glicoprotéicos. A supressão gênica foi estudada em testes in vitro e in vivo, com observações da atuação na biologia, morfologia e mortalidade dos vermes. Como resultados nos testes in vitro, obtiveram-se alterações tegumentares nos adultos, extravasamento do conteúdo interno de fêmeas e alterações na oviposição, apresentando os grupos tratados maior quantidade de ovos mortos e malformados quando comparados com os grupos controles. Nos experimentos in vivo verificou-se diminuição no numero de vermes recuperados, mortalidade de vermes em alguns grupos tratados, e alteração na oviposição, quando examinados pelas técnicas de Kato e oograma. Análise histológica do fígado mostrou diferenças no número, na área e na conformação dos granulomas dos grupos tratados quando comparados com os grupos controles. A mortalidade de ovos eliminados nas fezes de camundongos após dois dias de tratamento também se mostrou significativamente maior nos grupos tratados com moléculas para silenciamento. Esses resultados sugerem o potencial uso da técnica de RNAi no estudo da esquistossomose
Abstract: The search for new schistosomiasis treatments is relevant due to the observation of resistant Schistosoma mansoni strains for current drugs. The interference by RNA (RNAi) is a technique which can be used for silencing a specific gene using a double strain RNA (dsRNA). This methodology presents efficacy in therapeutic use in virus, prions, and intracellular pathogens. Studies demonstrate that RNAi technique is very efficient in Caenorhabditis elegans worm. Up to the moment, a few studies have analyzed the RNAi technique against schistosomiasis. Thus, the aims of this study were apply the interference by RNA in S. mansoni and evaluate its efficiency in in vitro and in vivo tests, having the fucosyltransferase gene, an enzyme involved in parasite essential lipids and proteins fucosilation process, and the glicosylfosfatidilinositol gene, which acts as anchor-surface where proteic and glicoproteic antigens are bonded, as targets. The genic suppression was studied in in vitro and in vivo tests, with observation of its action in the biology, morphology, and mortality of the worms. The results for in vitro testswere integumentary alteration in adults, internal content extravasation in females, and oviposition alteration, with higher amount of dead eggs and not well formed eggs in the treated groups in comparison with the control groups. The in vivo tests presented a decrease in the number of recovered worms, worm mortality in some groups, and oviposition alteration when analyzed under the Kato and oogram techniques. Histological analysis of the liver presented differences in the number, area, and conformation of the granulomas of the treated groups in comparison with the control groups. The mortality of the eggs eliminated on the mice feces after two days of treatment were also significantly higher in the groups treated with the silencing molecules. These results suggest the potential use of the RNAi technique in the schistosomiasis treatment
Doutorado
Relações Antrópicas, Meio Ambiente e Parasitologia
Doutora em Biologia Animal
APA, Harvard, Vancouver, ISO und andere Zitierweisen
11

Botros, Manuela. „Nyttjanderättsersättning : för makar och sambor“. Thesis, Stockholms universitet, Juridiska institutionen, 2017. http://urn.kb.se/resolve?urn=urn:nbn:se:su:diva-140864.

Der volle Inhalt der Quelle
APA, Harvard, Vancouver, ISO und andere Zitierweisen
12

Nguyen, Cao Thanh. „Sambia in der 3. Republik“. Doctoral thesis, Humboldt-Universität zu Berlin, Philosophische Fakultät I, 2014. http://dx.doi.org/10.18452/17007.

Der volle Inhalt der Quelle
Annotation:
Im Jahre 1991 ging Sambia von einem autoritären Regierungssystem zu einer „Mehrparteiendemokratie“ über. Diese Arbeit untersucht die folgende demokratische Transition und wirtschaftliche Liberalisierung bis zum Jahre 2008. Folgende Fragestellungen werden die Analyse bestimmen: Wie waren die Beziehungen zwischen den Akteuren auf nationaler und internationaler Ebene während des betreffenden Zeitraumes? Welche Wirkung hatte ihre Interaktion auf die Entscheidungsfindung und auf die Ergebnisse dieser Entscheidungen im Prozess der Transition und Liberalisierung? Schließlich sind folgende Fragen zu beantworten: Wie standen die demokratische Transition und die Bemühungen zur Liberalisierung der Wirtschaft zueinander? Bedingten sie sich gegenseitig? Meine These ist, dass die Politik in Sambia seit der Unabhängigkeit im Jahre 1964 immer schon zwischen den nationalen und internationalen Akteuren ausgehandelt wurde. Die politischen Parteien und Gewerkschaften in Sambia und die Gebergemeinschaft, besonders die Weltbank und der internationale Währungsfond (International Monatery Fund IMF), waren die Hauptakteure in diesem Verhandlungsprozess. Verstärkt wurde diese Interaktion seit den ersten freien Wahlen im Jahre 1991. Darum konzentriert diese Arbeit auf den Zeitrahmen ab 1991. Die Analyse beginnt allerdings schon mit der Auflösung der Föderation im Jahre 1963, wenngleich die Darstellung dieser Periode nur umrissartig ausfällt.
In 1991 Zambia made an end with its autoriterian rule and attempted a multiparty democracy. This thesis is about the consequential democratic transition and economic liberalisation up to the year 2008. The following questions determine the analysis: How was the relationship between actors, national and international in the relevant time frame? How did their interaction influence the decision making process and the outcome of it in terms of transition and liberalisation? Finally, these questions need to be answered: How did democratic transition interrelate with economic liberalisation? Did they mutually influence each other? I state, that politics in Zambia since independence in 1964 has always been negotiated by national and international actors. Zambian political parties, trade unions and the donor community, the World Bank and the International Monatery Fond in particular, were the main actors in this process of negotiation. Their interaction was strengthened following the first free elections in 1991. That is the reason for this work to focus on this period of time. Nevertheless, the analysis starts with the dissolution of the federation in 1963 if only in an outline.
APA, Harvard, Vancouver, ISO und andere Zitierweisen
13

Candido, Renata Russo Frasca. „Avaliação da imunogenicidade da superfície do ovo de Schistosoma mansoni Sambon, 1907“. Pontifícia Universidade Católica do Rio Grande do Sul, 2010. http://hdl.handle.net/10923/5403.

Der volle Inhalt der Quelle
Annotation:
Made available in DSpace on 2013-08-07T19:13:03Z (GMT). No. of bitstreams: 1 000424923-Texto+Completo-0.pdf: 645382 bytes, checksum: 25070e3ec621e54c54f5013c978ddf8d (MD5) Previous issue date: 2010
Schistosomiasis mansoni is an endemic chronic parasitic infection that occurs in countries in Africa, South America, the Caribbean and the eastern Mediterranean. The main pathology is the granuloma, an immune response against the antigens secreted by the parasite eggs primarily in the liver and intestines. Those antigens are crucially involved in the modulation of the humoral and cellular immunological responses of the host and may be involved in the strategy of the egg passage through intestinal mucosal. This work had its origin in the results of an experiment realized by Candida Fagundes Teixeira of the PUCRS Biomedical Parasitology Group, which the attempts to obtain egg antibodies that could make interaction with paramagnetic particles revealed some difficulty in obtaining high levels of antibodies against the egg surface. The main goal of the present work was to verify the production of antibodies against the egg surface of Schistosoma mansoni. S. mansoni, Esteio isolated, was maintained in laboratory through passages in Biomphalaria glabrata and Swiss strain mice. The worms were recovered, washed in buffer and used for production of adults worm soluble membrane antigens. The eggs were collected from human infected feces and used for mice immunization and production of secreted egg antigens (SEA). The experimental groups were separated in 4 groups with 6 mice each, as follow: group 1 immunized with saline solution 0,9%; group 2 immunized with sonicated eggs and adjuvant; group 3 immunized with sonicated eggs without adjuvant and group 4 immunized with whole intact eggs. Through the ELISA and immunofluorescence techniques it was verified reactivity in immunization with sonicated eggs and it was not verified reactivity in immunization with whole intact eggs.The systemic and complex approach of the parasite-host interaction is an interesting study proposal and remains open for future investigations which may assist in the comprehension and treatment of the pathogenesis.
A esquistossomose mansônica é uma infecção parasitária crônica endêmica que ocorre em países na África, América do Sul, no Caribe e no Mediterrâneo Oriental. A principal patologia é o granuloma, uma resposta imune contra os antígenos secretados pelos ovos do parasito principalmente no fígado e intestinos. Estes antígenos estão crucialmente envolvidos na modulação das respostas imunológica celular e humoral do hospedeiro e podem estar envolvidos na estratégia de passagem do ovo através da mucosa intestinal. Este trabalho teve origem nos resultados de um experimento realizado por Candida Fagundes Teixeira do Grupo de Parasitologia Biomédica da PUCRS, cujas tentativas de se obter anticorpos do ovo que interagissem com partículas paramagnéticas, revelaram alguma dificuldade em obter níveis elevados de anticorpos contra a superfície do ovo. O objetivo principal do presente trabalho foi verificar a produção de anticorpos contra a superfície do ovo de Schistosoma mansoni. O S. mansoni, isolado Esteio, foi mantido em laboratório através de passagens em Biomphalaria glabrata e camundongos da cepa Swiss. Os vermes foram recuperados, lavados com tampão e utilizados para a produção de antígeno solúvel de membrana de vermes adultos. Os ovos foram coletados de fezes humanas infectadas e utilizados para a imunização de camundongos e produção de antígenos secretados pelo ovo (SEA). Os grupos experimentais foram divididos em 4 grupos com 6 camundongos cada, da seguinte forma: grupo 1 imunizado com solução salina 0,9%; grupo 2 imunizado com ovos sonicados e adjuvante; grupo 3 imunizado com ovos sonicados sem adjuvante e grupo 4 imunizado com ovos inteiros. Através da técnica de ELISA e imunofluorescência indireta foi verificada reatividade na imunização com ovos sonicados, e não foi verificada reatividade na imunização com ovos inteiros.A abordagem sistêmica e complexa da interação parasito-hospedeiro é uma proposta interessante de estudo e permanece aberta para futuras investigações que poderão auxiliar na compreensão e tratamento da patogenia.
APA, Harvard, Vancouver, ISO und andere Zitierweisen
14

Candido, Renata Russo Frasca. „Avalia??o da imunogenicidade da superf?cie do ovo de Schistosoma mansoni Sambon, 1907“. Pontif?cia Universidade Cat?lica do Rio Grande do Sul, 2010. http://tede2.pucrs.br/tede2/handle/tede/190.

Der volle Inhalt der Quelle
Annotation:
Made available in DSpace on 2015-04-14T13:09:18Z (GMT). No. of bitstreams: 1 424923.pdf: 645382 bytes, checksum: 25070e3ec621e54c54f5013c978ddf8d (MD5) Previous issue date: 2010-02-19
A esquistossomose mans?nica ? uma infec??o parasit?ria cr?nica end?mica que ocorre em pa?ses na ?frica, Am?rica do Sul, no Caribe e no Mediterr?neo Oriental. A principal patologia ? o granuloma, uma resposta imune contra os ant?genos secretados pelos ovos do parasito principalmente no f?gado e intestinos. Estes ant?genos est?o crucialmente envolvidos na modula??o das respostas imunol?gica celular e humoral do hospedeiro e podem estar envolvidos na estrat?gia de passagem do ovo atrav?s da mucosa intestinal. Este trabalho teve origem nos resultados de um experimento realizado por Candida Fagundes Teixeira do Grupo de Parasitologia Biom?dica da PUCRS, cujas tentativas de se obter anticorpos do ovo que interagissem com part?culas paramagn?ticas, revelaram alguma dificuldade em obter n?veis elevados de anticorpos contra a superf?cie do ovo. O objetivo principal do presente trabalho foi verificar a produ??o de anticorpos contra a superf?cie do ovo de Schistosoma mansoni. O S. mansoni, isolado Esteio, foi mantido em laborat?rio atrav?s de passagens em Biomphalaria glabrata e camundongos da cepa Swiss. Os vermes foram recuperados, lavados com tamp?o e utilizados para a produ??o de ant?geno sol?vel de membrana de vermes adultos. Os ovos foram coletados de fezes humanas infectadas e utilizados para a imuniza??o de camundongos e produ??o de ant?genos secretados pelo ovo (SEA). Os grupos experimentais foram divididos em 4 grupos com 6 camundongos cada, da seguinte forma: grupo 1 imunizado com solu??o salina 0,9%; grupo 2 imunizado com ovos sonicados e adjuvante; grupo 3 imunizado com ovos sonicados sem adjuvante e grupo 4 imunizado com ovos inteiros. Atrav?s da t?cnica de ELISA e imunofluoresc?ncia indireta foi verificada reatividade na imuniza??o com ovos sonicados, e n?o foi verificada reatividade na imuniza??o com ovos inteiros. A abordagem sist?mica e complexa da intera??o parasito-hospedeiro ? uma proposta interessante de estudo e permanece aberta para futuras investiga??es que poder?o auxiliar na compreens?o e tratamento da patogenia.
APA, Harvard, Vancouver, ISO und andere Zitierweisen
15

Åström, Kristina. „Nyttjanderättsersättning mellan makar respektive sambor vid en separation“. Thesis, Örebro universitet, Institutionen för juridik, psykologi och socialt arbete, 2017. http://urn.kb.se/resolve?urn=urn:nbn:se:oru:diva-65346.

Der volle Inhalt der Quelle
APA, Harvard, Vancouver, ISO und andere Zitierweisen
16

Petersson, Ellen, und Lisa Karlsson. „Dold samäganderätt - Hur sambor, makar och borgenärsskyddet påverkas“. Thesis, Högskolan i Jönköping, Internationella Handelshögskolan, 2015. http://urn.kb.se/resolve?urn=urn:nbn:se:hj:diva-26634.

Der volle Inhalt der Quelle
APA, Harvard, Vancouver, ISO und andere Zitierweisen
17

Butts, Gabriella. „Sambors rätt att ärva varandra : – den svenska lagstiftningens brister i ett nordiskt perspektiv“. Thesis, Uppsala universitet, Juridiska institutionen, 2014. http://urn.kb.se/resolve?urn=urn:nbn:se:uu:diva-229873.

Der volle Inhalt der Quelle
APA, Harvard, Vancouver, ISO und andere Zitierweisen
18

Soest, Christian von. „The African state and its revenues how politics influences tax collection in Zambia and Botswana“. Baden-Baden Nomos, 2006. http://d-nb.info/995766177/04.

Der volle Inhalt der Quelle
APA, Harvard, Vancouver, ISO und andere Zitierweisen
19

Öjteg, Katarina. „Socio-economic determinants og HIV in Zambia : a district-level analysis /“. Lund, 2008. http://www.gbv.de/dms/zbw/594026369.pdf.

Der volle Inhalt der Quelle
APA, Harvard, Vancouver, ISO und andere Zitierweisen
20

ROCHA, Thiago José Matos. „Avaliação da atividade esquistossomicida de novos derivados tioxo-imidazolidínicos em vermes adultos de Schistosoma mansoni (Sambon, 1907)“. Universidade Federal de Pernambuco, 2016. https://repositorio.ufpe.br/handle/123456789/17259.

Der volle Inhalt der Quelle
Annotation:
Submitted by Isaac Francisco de Souza Dias (isaac.souzadias@ufpe.br) on 2016-07-05T17:45:51Z No. of bitstreams: 2 license_rdf: 1232 bytes, checksum: 66e71c371cc565284e70f40736c94386 (MD5) Tese Thiago José Matos Rocha 2016.pdf: 10877486 bytes, checksum: 16ee48ad5aafb9dedb021cff67654530 (MD5)
Made available in DSpace on 2016-07-05T17:45:51Z (GMT). No. of bitstreams: 2 license_rdf: 1232 bytes, checksum: 66e71c371cc565284e70f40736c94386 (MD5) Tese Thiago José Matos Rocha 2016.pdf: 10877486 bytes, checksum: 16ee48ad5aafb9dedb021cff67654530 (MD5) Previous issue date: 2016-02-05
FACEPE
A esquistossomose mansoni é uma parasitose grave causada pelo trematódeo Schistosoma mansoni. A justificativa para novas alternativas terapêuticas está pautada no fato de que no Brasil, atualmente, praziquantel é o único medicamento empregado para tratamento da esquistossomose, mas seu extensivo uso inevitavelmente culminou em baixas taxas de cura, aparecimento de isolados de Schistosoma mansoni refratários, além de terem sido observados efeitos adversos causados por esse medicamento. Assim, torna-se relevante a busca por novas moléculas esquistossomicidas e, nesse contexto, pesquisas com compostos sintéticos consistem numa alternativa viável. As imidazolidinas são representadas por um grupo de substâncias heterocíclicas pentagonais possuidoras de diversas atividades biológicas, inclusive atividade esquistossomicida. Neste sentido, esse trabalho teve como objetivo investigar a atividade esquistossomicida de novos derivados tioxo-imidazolidínicos. As moléculas sintetizadas foram caracterizadas através de métodos espectroscópicos no infravermelho e ressonância magnética nuclear de hidrogênio e de carbono. Casais de vermes adultos de Schistosoma mansoni foram obtidos por perfusão do sistema porta-hepático e mantidos em cultura no meio RPMI 1640 suplementado com 10% de soro bovino fetal, penicilina (100U/mL) e estreptomicina (100μg/mL). As culturas foram mantidas a 37°C com atmosfera de 5% CO2, e, após 2 horas de adaptação ao meio de cultura, foram adicionados os derivados tioxo-imidazolidínicos. Os parasitos foram mantidos durante cinco dias sendo monitorados a cada 24 horas para avaliação da motilidade, oviposição, acasalamento e mortalidade. Por fim, foi avaliada a ação de LPSF/PTS23 sobre o tegumento dos vermes recuperados nos testes in vitro por microscopia eletrônica de varredura. Os compostos LPSF/PTS5, LPSF/PTS6, LPSF/PTS18, LPSF/PTS19 demonstraram citotoxicidade quando avaliadas (até uma concentração de 10μM) sobre Células Mononucleares de Sangue Periférico, já os derivados LPSF/PTS2, LPSF/PTS4, LPSF/PTS10, LPSF/PTS23 e LPSF/PTS24 se apresentaram atóxicos até 100 μM. Na atividade esquistossomicida os compostos LPSF/PTS2, LPSF/PTS4, LPSF/PTS10 e LPSF/PTS23 foram os mais ativos, sendo que LPSF/PTS23 demonstrou atividade em todas as concentrações avaliadas e mortalidade em menor tempo. Os outros compostos, embora não tenham causado mortalidade, foram capazes de causar alteração de motilidade, inibição de oviposição e separação de vermes. Com relação as alterações tegumentares induzidas após incubação com LPSF/PTS23, foi possível observar alterações como destruição de tubérculos com perda de espinhos e formação de vesículas nos vermes machos e erosão do tegumento nos vermes fêmeas. A partir dos resultados obtidos através da avaliação in vitro frente aos vermes adultos do S. mansoni foi possível concluir que dentre todos derivados tioxo-imidazolidínicos avaliados, LPSF/PTS23 pode ser apontado como uma molécula promissora nos estudos de atividade esquistossomicida.
Schistosomiasis mansoni is a serious parasitic disease caused by Schistosoma mansoni. The rationale for new therapeutic alternatives is based on the fact that in Brazil, currently, praziquantel is the only drug used for treatment of schistosomiasis, but its extensive use inevitably resulted in low rates of cure, appearance of isolates of Schistosoma mansoni refractories, besides having been observed adverse effects caused by this drug. So, it becomes relevant to search for new schistosomicidal molecules and, in this context, research on synthetic compounds consists of a viable alternative. The imidazolidines are represented by a group of heterocyclic substances having different pentagonal biological activities, including schistomicidal activity. In this sense, this work aimed to investigate the schistosomicidal activity of new tioxo-imidazolidinic derivatives. The synthesized molecules have been proven through spectroscopic methods in infrared and nuclear magnetic resonance of hydrogen and carbon. Pairs of adult worms of Schistosoma mansoni were obtained by perfusion of hepatic system and maintained in RPMI 1640 medium culture supplemented with 10% of fetal bovine serum, penicillin (100UmL) and streptomycin (100 μ gmL). The cultures were maintained at 37° C with 5% CO2 atmosphere, and, after 2 hours of adaptation to the culture médium, tioxoimidazolidinic derivatives were added. The parasites were held during five days being monitored every 24 hours to assess the motility, oviposition, mating and mortality. Finally, it was evaluated the action of LPSF/PTS23 on the integument of the worms recovered in tests in vitro by scanning electron microscopy. The compounds LPSF/PTS5, LPSF/PTS6, LPSF/PTS18, LPSF/PTS19 demonstrated cytotoxicity when evaluated (up to a concentration of 10 μM) on peripheral blood mononuclear cells; LPSF/PTS2, LPSF/PTS4, LPSF/PTS10, LPSF/PTS23 and LPSF/PTS24 presented low toxicity until the dosis of 100 μM. Considering the schistosomiasis activity, LPSF/PTS2, LPSF/PTS4, LPSF/PTS10 and LPSF/PTS23 compounds had major activity (LPSF/PTS23 demonstrated activity in all concentrations evaluated and mortality in less time). Although the other compounds had not caused mortality, they were able to cause change of motility, inhibition of oviposition and separating of worms. Regarding the tegumentary induced changes after incubation with LPSF/PTS23, it was possible to observe changes as destruction of tubers with loss of thorns and formation of vesicles in male worms and erosion of the integument in female worms. From the results obtained by evaluating in vitro activitie against adult S. mansoni worms, it was concluded that of all tioxo-imidazolidinic derivatives evaluated, LPSF/PTS23 can be pointed as a promising molecule in the studies of schistosomicidal activity.
APA, Harvard, Vancouver, ISO und andere Zitierweisen
21

Veas, Francisco. „Approche dynamique du compartiment sporocyste dans le développement de Schistosoma Sambon, 1907, dans Biomphalaria Glabrata (Say, 1818)“. Grenoble 2 : ANRT, 1986. http://catalogue.bnf.fr/ark:/12148/cb376017503.

Der volle Inhalt der Quelle
APA, Harvard, Vancouver, ISO und andere Zitierweisen
22

Mattos, Ana Carolina Alves de. „Estudo do sistema inato de defesa de Biomphalaria tenagophila (d’Orbigny, 1835) frente ao Schistosoma mansoni Sambon, 1907“. reponame:Repositório Institucional da FIOCRUZ, 2011. https://www.arca.fiocruz.br/handle/icict/6256.

Der volle Inhalt der Quelle
Annotation:
Submitted by Nuzia Santos (nuzia@cpqrr.fiocruz.br) on 2013-01-25T10:42:23Z No. of bitstreams: 1 MATTOS, Ana Carolina.pdf: 1283545 bytes, checksum: a4b542c6c88309cd3a7cec32cb5e787f (MD5)
Made available in DSpace on 2013-01-25T10:42:23Z (GMT). No. of bitstreams: 1 MATTOS, Ana Carolina.pdf: 1283545 bytes, checksum: a4b542c6c88309cd3a7cec32cb5e787f (MD5) Previous issue date: 2011
A fenoloxidase (PO) é uma enzima envolvida no processo de melanização. A melanização é um mecanismo de defesa contra patógenos, muito importante para diversos invertebrados, inclusive, alguns artigos já descreveram a existência dessa enzima em Biomphalaria glabrata. Utilizando B. tenagophila (linhagem resistente Taim e linhagem susceptível Cabo Frio), tentou-se esclarecer, por meio de experimentos “in vivo” e “in vitro”, a real importância desse sistema enzimático no processo de resistência da Biomphalaria ao S. mansoni. Verificou-se que, apesar do sistema fenoloxidase apresentar, em alguns experimentos, uma atividade significativamente maior, principalmente na linhagem Taim, na presença do S. mansoni, não foi possível afirmar que esse sistema tem importância no mecanismo de resistência da B. tenagophila Taim contra S. mansoni, pois a ativação enzimática ocorreu em todas as linhagens testadas. Quando os testes da atividade enzimática foram realizados, utilizando Echistosoma paraensei (trematódeo, digenea), que infecta a linhagem Taim, os resultados foram semelhantes. Outro aspecto estudado neste trabalho foi a resposta do sistema interno de defesa (SID - hemócitos, fração solúvel e hemolinfa total) da B. glabrata e B. tenagophila (Taim e Cabo Frio), frente aos esporocistos secundários, obtidos de caramujos B. glabrata infectadas. Já foi descrito na literatura o processo de mascaramento/mimetismo molecular como mecanismo de evasão do parasito. Assim, utilizando os esporocistos secundários, foi possível demonstrar que os esporocistos primários são mais afetados pelo SID da Biomphalaria (principalmente Taim) do que os esporocistos secundários. Os esporocistos primários apresentaram maior mortalidade e danos no tegumento do que os esporocistos secundários. No entanto, a inoculação dos esporocistos secundários, provenientes de B. glabrata, obteve sucesso apenas na espécie análoga, resultando na eliminação de cercárias, trinta dias após a inoculação. O mesmo não ocorreu nas linhagen de B. tenagophila Taim e Cabo Frio. Dessa forma, o mimetismo/mascaramento molecular é um mecanismo possível, porém experimentos utilizando esporocistos secundários provenientes da B. tenagophila são necessários para verificar a real importância desse processo como mecanismo de escape do parasito em relação a B. tenagophila Taim.
Phenoloxidase (PO) is an enzyme involved in the process of melanization, which is a defense mechanism against pathogens, being very important for different invertebrates. Several articles have described the presence of this enzyme in Biomphalaria glabrata. Using B. tenagophila (resistant Taim and susceptible Cabo Frio) lineages to Schistosoma mansoni), we carried out “in vivo” and “in vitro” experiments aimed at clarifying the real importance of this enzymatic system in the process of Biomphalaria resistance to S. mansoni. It was observed in some experiments that the phenoloxydase system presented a significantly higher activity, mainly in Taim lineage in the presence of S. mansoni, but it was not possible to confirm whether this system exerts some importance in the resistance mechanism of B. tenagophila Taim against S. mansoni, since the enzymatic activity has occurred in all the lineages tested. When the enzymatic activity was tested using Echistosoma paraensi (Trematode, Digenea), which infects the Taim lineage, the results obtained were very similar. Another aspect investigated in the present work was the response of the internal defense system (IDS – hemocytes, soluble fraction, and total hemolymph) of B. glabrata and B. tenagophila (Taim and Cabo Frio) in the presence of secondary sporocysts derived from infected B. glabrata snails. The process of molecular masking/mimetism as evasion mechanism of the parasite has been described in the literature. Thus, using secondary sporocysts, it was possible to demonstrate that primary sporocysts are more affected by IDS of Biomphalaria (mainly of Taim), presenting higher mortality rate and tegumental damages than the secondary ones. Nevertheless, inoculation of secondary sporocysts derived from B. glabrata was successful only in the analogue species, showing as a result elimination of cercariae thirty days post-inoculation. The same result did not occur with B. tenagophila Taim and Cabo Frio. In this way, the molecular masking/mimetism may be considered a possible mechanism, however, further experiments using secondary sporocysts derived from B. tenagophila are needed in order to verify the real importance of this process as the parasite´s scape mechanism in relation to B. tenagophila Taim.
APA, Harvard, Vancouver, ISO und andere Zitierweisen
23

Silva, Thatiane Cristina Barros da. „Caracterização hemocitária de uma linhagem resistente de Biomphalaria straminea (Dunker, 1848) exposta a Schistosoma mansoni Sambon, 1907“. reponame:Repositório Institucional da FIOCRUZ, 2016. http://www.arca.fiocruz.br/handle/icict/16256.

Der volle Inhalt der Quelle
Annotation:
Submitted by Gilvan Almeida (gilvan.almeida@icict.fiocruz.br) on 2016-10-11T17:37:06Z No. of bitstreams: 2 license.txt: 1748 bytes, checksum: 8a4605be74aa9ea9d79846c1fba20a33 (MD5) 72047.pdf: 2371893 bytes, checksum: 77f3735b9ff714c38d542ea95b2fc9b8 (MD5)
Approved for entry into archive by Anderson Silva (avargas@icict.fiocruz.br) on 2016-10-17T13:57:42Z (GMT) No. of bitstreams: 2 72047.pdf: 2371893 bytes, checksum: 77f3735b9ff714c38d542ea95b2fc9b8 (MD5) license.txt: 1748 bytes, checksum: 8a4605be74aa9ea9d79846c1fba20a33 (MD5)
Made available in DSpace on 2016-10-17T13:57:42Z (GMT). No. of bitstreams: 2 72047.pdf: 2371893 bytes, checksum: 77f3735b9ff714c38d542ea95b2fc9b8 (MD5) license.txt: 1748 bytes, checksum: 8a4605be74aa9ea9d79846c1fba20a33 (MD5) Previous issue date: 2016
Fundação Oswaldo Cruz. Instituto Oswaldo Cruz. Rio de Janeiro, RJ, Brasil
A esquistossomose mansônica ainda constitui um grave problema de saúde pública no Brasil e, portanto, o conhecimento dos diversos aspectos da interação Schistosoma mansoni-Biomphalaria, são pertinentes e relevantes como subsídios à medidas de controle e prevenção desta parasitose. Estudos in vitro têm mostrado que a suscetibilidade dos hospedeiros intermediários de S. mansoni, Biomphalaria straminea e Biomphalaria glabrata está relacionado à presença de lectinas. Importante transmissor da Esquistossomose no Brasil, B. straminea apresenta baixos índices de infecção em condições experimentais. Apesar disto, existem poucos estudos a respeito das características morfológicas e do comportamento in vitro dos hemócitos deste molusco frente à infecção por S. mansoni. Com o objetivo de caracterizar a resposta hemocitária de B. straminea (cepa Souza-PB) expostas a miracídios de S. mansoni, os moluscos foram expostos em massa e expostos individualmente a cinco miracídios. Exemplares de B. glabrata foram utilizadas como controle positivo. A hemolinfa foi coletada, corada em Azul de Tripan e os hemócitos foram contados em câmara de Neubauer. Alguns hemócitos foram colocados em placa de cultura para observação da interação das células com os parasitos e outros foram submetidos à marcação por lectinas fluoresceinadas de Griffonia simplicifolia e Lens culinaris conjugadas a FITC. As imagens foram obtidas e gravadas através de microscópio AxioObserver e câmera McR5 Zeiss. Os moluscos expostos em massa foram sacrificados logo após a penetração inicial do parasito (0 minuto), 24, 48, 72 horas e 30 dias após exposição (dpe) Moluscos expostos a cinco miracídios foram mortos após 0, 15, 30 e 45 minutos de exposição. Os órgãos foram fixados em formalina Millonig de Carson, incluídos em parafina e corados em HE. Após a exposição em massa verificou-se um aumento de 496,37% de células na hemolinfa de B. straminea e de 230,29% na hemolinfa de B. glabrata logo após a penetração dos miracídios. Na exposição por cinco miracídios houve um aumento de 78,14% de células na hemolinfa de B. straminea e de 36,36% na hemolinfa de B. glabrata logo após a penetração dos miracídios. A maioria das células encontradas na hemolinfa eram células blásticas e seu diâmetro foi em torno de 6\03BCm para B. straminea e 7\03BCm para B. glabrata. Hemócitos de B. straminea exibiram marcação mais intensa para lectina de G. simplicifolia nos tempos iniciais após a exposição, enquanto que aos 30 dias dpe as células estavam mais positivas para L. culinaris. Na análise histológica dos tempos iniciais, não foram observadas reações celulares nem parasitos mortos nos tecidos de ambos os hospedeiros. Entretanto, B. glabrata apresentou esporocistos secundários na região da massa cefalopediosa aos 30 dias após a infecção. Concluímos que a resistência de B. straminea está associada a modulação de lectinas expressas nos hemócitos. Além do mais, verificamos que as células blásticas, as células precursoras de outros hemócitos, são as mais abundantes nos dois hospedeiros estudados
Schistosomiasis still remain as an important parasitic disease under the public health point of view. Thus, studies that involve the interaction between Schistosoma mansoni-Biomphalaria are pertinent and useful to the disease prevention and control. In vitro studies have shown that the susceptibility of Biomphalaria straminea and Biomphalaria glabrata, intermediate hosts of Schistosoma mansoni, is related to the presence of lectins. As an important carrier of schistosomiasis in Brazil, B. straminea presents low infection rates under laboratory conditions. Despite of that, there are few studies regarding the morphological features and in vitro behavior of this mollusc's haemocytes challenged by S. mansoni miracidia. For this purpose, we analyzed the haemocyte response of B. straminea (Sousa \2013 PB strain) challenged by the parasite, so the molluscs were put under mass exposure and individual exposure to five miracidia. B. glabrata molluscs were used as positive controls. The molluscs had their haemolymph drawn, the haemocytes were stained in Trypan Blue and counted in Neubauer chamber. Some haemocytes were put into cell culture plates in order to observe the interaction between the cells and the parasites and other cells were stained by FITC conjugated lectins from Griffonia simplicifolia and Lens culinaris. The images and films were made at the microscope AxioObserver with McR5 camera from Zeiss. The mass exposed molluscs were killed at 0 minutes (first penetration of the miracidia), 24, 48, 72 hours and 30 days after exposure (dae) and the five miracidia exposed molluscs were killed after 0, 15, 30 and 45 minutes The organs were fixed in Carsons's Millonig Formalin, embedded in paraffin and stained with Hematoxylin and Eosin. After mass exposure, an increase of 496,37% in the haemolymph cells from B. straminea and an increase of 230,29% in the haemolymph cells from B. glabrata right after the miracidia penetration was observed. Most cells observed were blast cells and their diameter was 6\03BCm for B. straminea and 7\03BCm for B. glabrata. In the histological analysis of the earlier times, there were no cell reactions nor dead parasites found as the result of the exposure in both hosts tissues. Whereas at 30 dae B. glabrata shown parasites in its cephalopedal region. B. straminea haemocytes showed an intense staining for G. simplicifolia at the initial times of the exposure whereas 30 dae the cells were positive for L. culinaris lectin. Our conclusion is that B. straminea resistance to S. mansoni is associated with lectin modulation expressed by haemocytes and the fast response to miracidial penetration. Furthermore, we have seen that blast cells, precursor cells that origin other types of haemocytes, are more plentiful among both hosts studied
APA, Harvard, Vancouver, ISO und andere Zitierweisen
24

Duman, Nahrin. „sambolagens efterlevnadsskydd otillräckligt? : en studie i efterlevande sambos rättsliga ställning“. Thesis, Internationella Handelshögskolan, Högskolan i Jönköping, IHH, Rättsvetenskap, 2011. http://urn.kb.se/resolve?urn=urn:nbn:se:hj:diva-15136.

Der volle Inhalt der Quelle
Annotation:
Over the last 50 years the number of cohabiting couples in Sweden has increased gradually. Many of these couples are not aware of the legal scope of the Cohabitants Act and, unfortunately, many believe that the protection for the surviving partner is the same as for surviving spouse. That fact is that the enforcement protection for cohabiting couples and spouses differ significantly. This misconception consequently leads to that many couples do not prepare any financial protection for each other in case of one of them dies. The status of cohabitants has been under discussion for several decades, and it has been considered that the protection for the surviving partner is not enough. The purpose of this study is to examine the enforcement protection for cohabitants and also how it can be modified to meet the need for increased protection. During the process of this paper it has become apparent that the enforcement protection is inadequate and hence need to be reviewed. The best solution would be to introduce the civil rights of inheritance to cohabitants. It would lead to enforcement protection occurring without cohabitants need to take actions themselves. This benefits in particular, the proposition of cohabiting couples who are not aware of the content of the Cohabitation Act. An alternative to succession is to abolish the statutory share of inheritance of the direct heirs. Thus cohabitants may protect each other by bequeathing the entire estate to their partner. Finally, an increase of the base amount or extension of the concept of joint property in the Cohabitants Act, may improve the protection for surviving cohabitants. As the numbers of cohabiting couples has increase, in my opinion, it is a matter of course that the law fallows development of society through the extension of protection for the surviving spouse.
APA, Harvard, Vancouver, ISO und andere Zitierweisen
25

João, Roberto Carlos Ferreira. „Schistosoma mansoni (Trematoda: Digenea) Sambom, 1907: diagnóstico ultraestrutural e laboratorial“. reponame:Repositório Institucional da FIOCRUZ, 2011. https://www.arca.fiocruz.br/handle/icict/6315.

Der volle Inhalt der Quelle
Annotation:
Submitted by Anderson Silva (avargas@icict.fiocruz.br) on 2013-02-19T17:12:31Z No. of bitstreams: 1 DISSERTAÇÃO COMPLETA Final-2011.pdf: 13824393 bytes, checksum: c510c0328a108faa0f62ed4228a0215f (MD5)
Made available in DSpace on 2013-02-19T17:12:31Z (GMT). No. of bitstreams: 1 DISSERTAÇÃO COMPLETA Final-2011.pdf: 13824393 bytes, checksum: c510c0328a108faa0f62ed4228a0215f (MD5) Previous issue date: 2011
A esquistossomose é uma das parasitoses mais prevalentes no mundo e o Schistosoma mansoni Sambon, 1907 é o trematódeo agente da esquistossomose intestinal, endêmica em países da América do Sul, África, Oriente Médio e Caribe. Em Angola, os primeiros dados da esquistossomose foram registrados em 1897 na província do Bengo, mas a prevalência do S. mansoni é, no entanto pouco notificada. No âmbito da cooperação internacional Fiocruz (Brasil)-Fesa (Angola) que visa capacitar no Brasil profissionais da área de Saúde de Angola, este trabalho está voltado para estudos sobre a caracterização ultraestrutural e diagnóstico laboratorial do S. mansoni. Os objetivos incluíram: estudar a topografia de adultos de S. mansoni; caracterizar os tubérculos do tegumento do macho por microscopia eletrônica de varredura, de transmissão e por microscopia a laser confocal; descrever um método alternativo para exame de fezes, baseado no princípio de Kato-Katz, utilizando o fixador SAF e comparar o método Kato-Katz utilizado para o diagnóstico da esquistossomose com o método alternativo. A topografia dos machos evidenciou a presença de tubérculos na superfície dorsal do corpo que em cortes ultrafinos aparecem como evaginações tegumentares que abrem espaço entre as fibras musculares elevando as membranas basal e apical. Entre estas membranas que revestem os tubérculos, há vesículas eletrondensas, eletronlúcidas e corpos alongados. As vesículas formadas na região interna do tegumento, próximo ao núcleo das células são encontradas nos canais citoplasmáticos que chegam à superfície externa do sincício. Os espinhos dos tubérculos aparecem sobre a membrana basal, próximos às vesículas eletrondensas. No tegumento há organelas sensoriais contendo bulbo basal e projeção apical com cílio e corpos basais. O canal ginecóforo apresenta espinhos pequenos, uniformes e organelas sensoriais uniciliadas. A camada entre a membrana basal e a apical é mais homogênea e os espinhos aparecem de forma uniforme no tegumento sem a formação de tubérculos. Utilizando o diagnóstico laboratorial pelo Kato-Katz não foi possível visualizar os ovos no momento da montagem da lâmina (0h), mas a incidência de visualização aumentou em 24h. Na técnica modificada do SAF, os ovos foram identificados imediatamente e a visualização diminuiu ao longo do tempo. Comparando em função do tempo, as médias da análise de ovos por grama de fezes (OPG) das três infecções nas duas técnicas, observou-se que o número de ovos encontrados com a técnica de SAF (0h) foi maior em 7,7% do que com Kato-Katz (24 h). Não houve diferença significativa entre os resultados obtidos com SAF (0h) e Kato-Katz (24 h). O mesmo resultado foi verificado com 12 horas para as duas técnicas. No segundo experimento o OPG pelo SAF (1h) foi 13,1% maior do que Kato-Katz (24h) de leitura. Comparando os resultados obtidos nas duas técnicas com 24 h de leitura, o OPG foi 32,5% maior na técnica de Kato-Katz do que SAF. O método experimental baseado no fixador SAF é eficiente para diagnóstico laboratorial alternativo, simples, rápido, de baixo custo e eficiente para o diagnóstico de esquistossomose mansônica. Este estudo trará novos avanços no diagnóstico desta doença em Angola.
Schistosomiasis is one of the most prevalent parasitic diseases in the world and the trematode Schistosoma mansoni Sambon, 1907 is the agent of intestinal schistosomiasis, endemic in countries of South America, Africa, Middle East and the Caribbean. In Angola, the infection was first recorded in 1897 in the Bengo province, however the prevalence of S. mansoni remains underestimated. In the framework of an international cooperation between Fiocruz (Brazil)-Fesa (Angola), which aims to train health professionals from Angola in Brazil, this work is focused on ultrastructural studies and laboratory diagnosis of S. mansoni. The objectives included: to study the topography of adult S. mansoni; to characterize the tubercles of the tegument of the male by scanning and transmission electron microscopy and laser confocal microscopy; to describe an alternative method for stool examination, based on the principle of Kato-Katz method, using the SAF fixative, and compare the Kato- Katz method used for the diagnosis of schistosomiasis with the alternative method. The topography of the males showed the presence of tubercles on the dorsal surface of the body that in ultrathin cuts appear like tegumentary evaginations that interweave between the muscle fibers raising the basal and apical membranes. Between these membranes that cover the tubercles, there are electrondense and electronlucid vesicles, and elongated bodies. The vesicles formed in the inner region of the integument near the cell nucleus are found inside the cytoplasmic channels reaching the outer surface of the syncytium. The spines of the tubercles emerge over the basal membrane, near the electrondense vesicles. The integument has sensory organelles containing a basal bulb and apical projection with cilium and basal bodies. The ginecoforous channel presents uniform small spines, and uniciliate sensory organelles. The layer between the basal and apical membrane is more homogeneous with spines appearing evenly, without forming tubercles. The laboratory diagnosis using the Kato-Katz method was not successful to show the eggs at time (0h), but the display increased at 24h after the sampling. The modified technique of the SAF, showed the eggs immediately and display decreased over time. Comparing both methods by time, the mean number of eggs per gram of feces (EPG) by two techniques of the three infections, we found that the number of eggs found with the technique of SAF (0h) was higher by 7.7% than with Kato-Katz (24 h). There was no significant difference between the results obtained with SAF (0h) and Kato-Katz (24 h). The same result was observed for 12 hours with both techniques. In the second experiment, the EPG by SAF (1h) was 13.1% higher than Kato-Katz (24h). Comparing the results of the two techniques with 24 hours of sampling, the EPG was 32.5% higher in the Kato-Katz technique than SAF. The experimental method based on the SAF fixative is an efficient alternative for laboratory diagnosis, being simple, fast, inexpensive and efficient for the diagnosis of schistosomiasis. This study will bring new advances in the diagnosis of this disease in Angola.
APA, Harvard, Vancouver, ISO und andere Zitierweisen
26

PADILHA, Rafael José Ribeiro. „Caracterização ultraestrutural dos componentes bioquímicos da região tegumentar e subtegumentar de verme adulto macho de Schistosoma mansoni (SAMBON,1907)“. Universidade Federal de Pernambuco, 2013. https://repositorio.ufpe.br/handle/123456789/12052.

Der volle Inhalt der Quelle
Annotation:
Submitted by Milena Dias (milena.dias@ufpe.br) on 2015-03-11T18:54:51Z No. of bitstreams: 2 license_rdf: 1232 bytes, checksum: 66e71c371cc565284e70f40736c94386 (MD5) Dissertação Rafael J. R. Padilha 2013 - Biblioteca-UFPE.pdf: 1472601 bytes, checksum: 92378dee73d227bb531c33d4c68f5d1a (MD5)
Made available in DSpace on 2015-03-11T18:54:51Z (GMT). No. of bitstreams: 2 license_rdf: 1232 bytes, checksum: 66e71c371cc565284e70f40736c94386 (MD5) Dissertação Rafael J. R. Padilha 2013 - Biblioteca-UFPE.pdf: 1472601 bytes, checksum: 92378dee73d227bb531c33d4c68f5d1a (MD5) Previous issue date: 2013
Uma alternativa para identificar componentes bioquímicos necessários ao estabelecimento e manutenção do parasito no hospedeiro pode ser obtida através da citoquímica. Foi realizado um estudo citoquímico ultraestrutural do verme adulto macho de S. mansoni com 25, 45 e 130 dias. Para localizar sítios de cálcio utilizamos a técnica de Hepler e para evidenciar grupamentos aniônicos empregamos a ferritina cationizada, além do tratamento enzimático com condroitinase, tripsina e neuraminidase. Para a identificação de lipídios insaturados foi utilizada, a técnica do Tampão Imidazol e para localizar proteínas básicas empregamos às técnicas do Ácido Fosfotúngstico (PTA) e da Prata Amoniacal. A localização de sítios de cálcio mostrou-se bastante uniforme, demarcando os espaços internos, principalmente, o tecido muscular do verme, independente da sua idade. As amostras tratadas com ferritina cationizada apresentaram uma forte marcação na membrana do tegumento e glicocálice a intensidade da marcação aumentou de acordo com a idade do verme. O tratamento das amostras com a neuraminidase não alterou o padrão de marcação, enquanto com a tripsina marcou moderadamente a superfície do trematóide. Já, o tratamento com a condroitinase resultou em marcação pontual na superfície do verme. Foi observada a presença de lipídios insaturados de formato globular em toda a região tegumentar e subtegumentar do verme, sendo maior a concentração de lipídios à medida que verme ficava mais velho. Através da técnica da prata amoniacal, identificamos forte marcação dos carboidratos ácidos nas regiões tegumentares e subtegumentares do verme, com marcação do glicocálice presente apenas nos vermes com 45 dias. Já com o PTA foi identificada a presença de proteínas básicas no núcleo e nucléolo de células subtegumentares para todos os vermes, além de corpos de inclusão e espículas do tegumento nos vermes com 45 e 130 dias. O esclarecimento da composição bioquímica da região tegumentar e subtegumentar do verme adulto S. mansoni fornece dados para um melhor entendimento das relações parasitohospedeiro.
APA, Harvard, Vancouver, ISO und andere Zitierweisen
27

Abdulahad, Bassam, und Georgios Lounis. „A user interface for the ontology merging tool SAMBO“. Thesis, Linköping University, Department of Computer and Information Science, 2004. http://urn.kb.se/resolve?urn=urn:nbn:se:liu:diva-2659.

Der volle Inhalt der Quelle
Annotation:

Ontologies have become an important tool for representing data in a structured manner. Merging ontologies allows for the creation of ontologies that later can be composed into larger ontologies as well as for recognizing patterns and similarities between ontologies. Ontologies are being used nowadays in many areas, including bioinformatics. In this thesis, we present a desktop version of SAMBO, a system for merging ontologies that are represented in the languages OWL and DAML+OIL. The system has been developed in the programming language JAVA with JDK (Java Development Kit) 1.4.2. The user can open a file locally or from the network and can merge ontologies using suggestions generated by the SAMBO algorithm. SAMBO provides a user-friendly graphical interface, which guides the user through the merging process.

APA, Harvard, Vancouver, ISO und andere Zitierweisen
28

Köhler, Petrovic Hannah, und Julia Åström. „Har distansarbetet en inverkan på sambolivet? : En kvalitativ studie om hur kvinnor uppfattarsitt samboliv i relation till att arbeta hemifrån“. Thesis, Stockholms universitet, Sociologiska institutionen, 2021. http://urn.kb.se/resolve?urn=urn:nbn:se:su:diva-193454.

Der volle Inhalt der Quelle
Annotation:
Coronapandemins utbrott har inte bara förändrat människors tillvaro utan också påskyndatutvecklingen av distansarbete som arbetsform. Den snabba förändringstakten har utmanatflera aspekter av både arbetslivet och privatlivet i samband med att hemmet förvandlats till enarbetsplats. Omställningen kan tänkas påverka relationer i och utanför hemmet, inte minstrelationen till personer i samma hushåll. Allt fler människor väljer att leva som sambos ochsamborelationer blir en allt vanligare boendeform. Med bakgrund av detta, tillsammans medden anpassning som påtvingat förvärvsarbete hemmavid innebär, undersöker studien huruvidadistansarbetet har en inverkan på sambolivet. Undersökningen baseras på sju kvalitativaintervjuer med kvinnor som arbetat på distans sedan tidig vår år 2020. Efter insamlandet avmaterial bearbetades data genom att tillämpa en innehållsanalys, där förbestämda kategorierutmynnade i teman som representerade materialets centrala delar. De olika teman somframkom analyserades sedan med hjälp av studiens tre huvudteorier; krav-kontroll-stödmodellen, work-family conflict och genussystemet.  I resultatet framkom att majoriteten av respondenterna upplevde högre krav följt av mindrekontroll i arbetet som en konsekvens av bristande kommunikation till kollegor och chefer,vilket också resulterade i ett försämrat socialt stöd. Däremot upplevde respondenterna ett ökatstöd från sina sambos, vilket kan förklara varför respondenterna inte upplevde ett försämratvälmående i relation till att arbeta på distans i hemmet. Sammanfattat har respondenternadelade uppfattningar om sin arbetssituation och hur det inverkat på sambolivet, och bådepositiva samt negativa aspekter lyfts fram. En negativ konsekvens som respondenternaupplever är att arbetet och privatlivet flyter mer samman, då de arbetar i hemmet. Åt andrahållet upplever respondenterna att distansarbetet genererat en ökad ömsesidig förståelse förvarandras arbeten, vilket har uppfattats som positivt. Slutligen visade resultatet på ytterst fåkönsskillnader hos respondenterna i deras samboförhållanden och majoriteten skattarfördelningen av hushållsarbetet som jämlikt. Avslutningsvis diskuteras de likheter ocholikheter som observerats i studiens resultat och förslag för framtida forskning presenteras.
APA, Harvard, Vancouver, ISO und andere Zitierweisen
29

SILVA, Silvana de Fátima Ferreira da. „Estudos das células da hemolinfa de Biomphalaria straminea (Drunker, 1848) durante o curso da infecção pelo Schistosoma mansoni (Sambon, 1907)“. Universidade Federal de Pernambuco, 1995. https://repositorio.ufpe.br/handle/123456789/26229.

Der volle Inhalt der Quelle
Annotation:
Silva, Silvana de Fátima Ferreira da, também é conhecida em citações bibliográficas por: FERREIRA, Silvana. SANTANA, Elisabeth Malagueño, também é conhecido(a) em citações bibliográficas por: MALAGUEÑO, Elisabeth
Submitted by Pedro Barros (pedro.silvabarros@ufpe.br) on 2018-08-27T21:25:44Z No. of bitstreams: 2 license_rdf: 811 bytes, checksum: e39d27027a6cc9cb039ad269a5db8e34 (MD5) DISSERTAÇÃO Silvana de Fátima Ferreira da Silva.pdf: 2029625 bytes, checksum: d3cec5ea23400e5de6bfe23f551e7a4c (MD5)
Approved for entry into archive by Alice Araujo (alice.caraujo@ufpe.br) on 2018-09-05T18:57:26Z (GMT) No. of bitstreams: 2 license_rdf: 811 bytes, checksum: e39d27027a6cc9cb039ad269a5db8e34 (MD5) DISSERTAÇÃO Silvana de Fátima Ferreira da Silva.pdf: 2029625 bytes, checksum: d3cec5ea23400e5de6bfe23f551e7a4c (MD5)
Made available in DSpace on 2018-09-05T18:57:26Z (GMT). No. of bitstreams: 2 license_rdf: 811 bytes, checksum: e39d27027a6cc9cb039ad269a5db8e34 (MD5) DISSERTAÇÃO Silvana de Fátima Ferreira da Silva.pdf: 2029625 bytes, checksum: d3cec5ea23400e5de6bfe23f551e7a4c (MD5) Previous issue date: 1995-05-02
CAPES
Células da hemolinfa de molusco da espécie Biomphalaria straminea (B. straminea), não infectados (controle) e infectados (amostra) com miracídio de Schistosoma mansoni da linhagem SLM (São Lourenço da Mata – Pernambuco, Brasil), foram analisadas pela sua morfologia e composição química. Moluscos B. straminea foram submetidos à punção céfalo-podal para coleta da hemolinfa, e o número de células circulantes foi avaliado. Em Biomphalaria straminea não infectado foram encontrandas 141±56,19 células/mm³, enquanto em moluscos submetidos à infecção foi verificado um aumento para 357±170,05 células/mm³ duas horas após exposição aos miracídios, número este significativamente superior ao controle, conforme testes estatísticos realizados. A morfologia celular foi analisada pela microscopia ótica e eletrônica de transmissão, e foram encontrados dois tipos celulares: tipo I – hialinócitos e tipo II – granulócitos. A composição química da célula para detectar a presença de glicogênio foi revelada pela técnica do PAS (Periodic acid-Schiff ) e microscopia eletrônica de transmissão, apresentando resultado positivo. As substâncias secretadas foram analisadas pela técnica do Alcian Blue, apresentando resultado negativo.
Hemolymph cells of the mollusk of the Biomphalaria straminea (B. straminea) species, uninfected (control) and infected (sample) with Schistosoma mansoni miracidium of the SLM lineage (São Lourenço da Mata – Pernambuco, Brazil), were analyzed for their morphology and chemical composition. B. straminea mollusks were submitted to a cephalopodal puncture to collect hemolymph, and the number of circulating cells was evaluated. In uninfected Biomphalaria straminea 141±56,19 cells/ mm³ were found, while in mollusks submitted to infection an increase to 357±170,05 cells/mm³ was observed two hours after exposure to miracidia, a number significantly higher than the control number, according to statistical tests. Cell morphology was analyzed by optical and transmission electron microscopy, and two cell types were found: type I – hyalinocytes, and type II – granulocytes. The chemical composition of the cell to detect the presence of glycogen was revealed by the Periodic acid-Schiff (PAS) method and transmission electron microscopy, presenting a positive result. The secreted substances were analyzed using the Alcian Blue method, presenting a negative result.
APA, Harvard, Vancouver, ISO und andere Zitierweisen
30

Zanotti-Magalhães, Eliana Maria 1953. „Observações sobre a capacidade de infecção do molusco vetor e a patogenicidade do Schistosoma Mansoni sambon, 1907 no hospedeiro vertebrado“. [s.n.], 1987. http://repositorio.unicamp.br/jspui/handle/REPOSIP/317010.

Der volle Inhalt der Quelle
Annotation:
Orientador: Luiz Augusto Magalhães
Tese (doutorado) - Universidade Estadual de Campinas, Instituto de Biologia
Made available in DSpace on 2018-07-18T01:07:40Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Zanotti-Magalhaes_ElianaMaria_D.pdf: 6279599 bytes, checksum: 9f66fc2424f5dffcad1bdd5afb8cd0ac (MD5) Previous issue date: 1987
Resumo: O experimento teve por objetivo verificar a relação entre a susceptibilidade do molusco à infecção por S. mansoni e a patogenicidade desenvolvida pelo parasita no hospedeiro definitivo. Foram selecionadas para o carácter susceptibilidade progenies de B. glabrata e B. tenagophila obtidas por auto fecundação dos moluscos que, após a exposição aos miracídios, respectivamente, das linhagens BH e SJ do trematódeo, apresentaram eliminação de cercárias. Desse modo foram obtidas cinco gerações de B. glabrata (parental, Fl' F2' F3 e F4) e seis gerações de B. tenagophila (parental, Fl' F2' F3' F4 e F5). Camundongos Swiss, albinos, foram expostos a 100 cercárias originadas das respectivas gerações de moluscos, constituindo-se dois grupos de animais: camundongos infectados com a linhagem BH e camundongos infectados com a linhagem SJ. Um terceiro grupo de camundongos não infectados serviu para controle. Os roedores sobreviventes, foram sacrificados após a 8ª semana de infecção. No decorrer do experimento foram anotados os seguintes dados: 1) Taxa de infecção dos moluscos. 2) Taxa de mortalidade dos camundongos. 3) Peso corporal dos roedores ao fim da 8ª semana infecção. 4) Pesos do fígado e do baço 5) Número de cercárias penetrantes. 6) Número de esquistossomos recolhidos do sistema dos camundongos. 7) Número de ovos eliminados pelas fezes na 8ª semana de infecção. 8) Número de reações granulomatosas no fígado, baço, pâncreas, intestino e pulmões. 9) Tamanho das reações granulomatosas no fígado, pâncreas, intestino e pulmões. ...Observação: O resumo, na íntegra, poderá ser visualizado no texto completo da tese digital
Abstract: Not informed.
Doutorado
Doutor em Ciências Biológicas
APA, Harvard, Vancouver, ISO und andere Zitierweisen
31

Melo, Cláudia Moura de. „Analise da variação intra-especifica em linhagens brasileiras de Schistosoma mansoni (Sambon, 1907) atraves de RAPD-PCR e RAP-PCR“. [s.n.], 2001. http://repositorio.unicamp.br/jspui/handle/REPOSIP/316090.

Der volle Inhalt der Quelle
Annotation:
Orientadores : Vanderlei Rodrigues, Luiz Candido de Souza Dias
Tese (doutorado) - Universidade Estadual de Campinas, Instituto de Biologia
Made available in DSpace on 2018-07-28T23:40:40Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Melo_ClaudiaMourade_D.pdf: 21271243 bytes, checksum: e521441608321ceb6dde5db11e7107b2 (MD5) Previous issue date: 2001
Resumo
Resumo: Variações fenotípicas intra e inter-populacionais de Schistosoma mansoni ocorrem em várias áreas geográficas. A heterogeneidade genética do parasita contribui para a observada variação fenotípica na interação parasita-hospedeiro, desempenhando um importante papel na epidemiologia da doença. A diferença fenotípica mais estudada, no entanto, é a resposta a quimioterapia, visto que ela é bastante relevante para o controle da esquistossomose. Com o objetivo de observar e avaliar a variabilidade genética entre linhagens brasileiras com características distintas e inferir relações filogenéticas entre elas, o DNA foi isolado de um " pool " de vermes das linhagens BH, SJ1, SJ2, 000, LE e MAP. O RAPD foi processado com 5 iniciadores com seqüências de nucleotídeos aleatórias. O RAP-PCR , por sua vez, foi realizado com o intuito de observar a variabilidade em regiões codificadoras do genoma. Os dois métodos se mostraram capazes de distinguir linhagens gerando marcadores moleculares intra-específicos. Um desses marcadores foi seqüenciado e mostrou alta homologia de nucleotídeo (99%) com uma sequência humana e 89% com gliceraldeído-3-fosfato desidrogenase humana, proteína já correlacionada com a indução de resistência a reinfecção com S. mansoni e S. haematobium. O marcador G400-9 mostrou alta homologia de nuc1eotídeo, confirmada pela alta homologia de aminoácido com transposase de TNIO. Outro marcador sequenciado foi o CBH300-IO que apresentou alta homologia de nucleotídeo com o gene do ribossomo 28S. Outros marcadores interessantes foram observados na linhagem tolerante 000: 0uh250-IO e 0uh200-II, com os iniciadores RdIO (GGGTAACGCC) e RdII (GTGACTGCAG). Não detectamos marcadores específicos para a linhagem MAP, resistente ao oxamniquine, e sim um perfil eletroforético distinto com o iniciador Rd7 (TGCCGAGCTG). Na construção de árvores filogenéticas Neighbor-joining, quando foram inferidas as áreas geográficas das linhagens, obteve-se um dendograma formado por dois grupos distintos, um de linhagens paulistas e outro de mineiras. O dendograma obtido quando inferiu-se o tipo de hospedeiro intermediário revelou a formação de 3 grupos. A linhagem LE, mantida em laboratório sem retro-alimentação, pertence a um grupo externo bastante diferente dos demais. As linhagens BH, SJ1 e SJ2 foram agrupadas entre si, possivelmente em função do fluxo gênico existente entre elas, e a linhagem 000 foi estabelecida em um terceiro grupo. Estes dois últimos grupos (um formado pelas linhagens BH, SJ1 e SJ2, e outro pela linhagem 000), com linhagens de manutenção recente em laboratório ou com retroalimentação, são mais relacionadas entre si que com a LE. Acreditamos que a maior distância genética desta linhagem em relação as outras se deva a sua longa manutenção em laboratório com fixação de determinados alelos. As relações filogenéticas observadas nas árvores Neighborjoining corroboram as características fenotípicas distintas das linhagens e estas podem ser distinguidas e diagnosticadas por marcadores moleculares obtidos por RAPD e RAP-PCR
Abstract: Phenotypical variation intra and inter-populational of Schistosoma mansoni ocurred in several geographic areas. The genetic heterogenicity of the parasite contributes for phenotypic variation in the parasite-host interaction, representing an important role in the disease epidemiology. The more studied phenotypic difference, however, is the response to chemotherapy, so that is very relevant in the schistosomiasis contro!. The DNA was isolated fiom a pool of worms of the strains: BH, SJ1, SJ2, 000, LE and MAP, with the finality to observe and evaluate the genetic variability among brazilian strains, with different characteristics, and infer phylogenetic relations among them. The RAPD was processed with 5 random primers. The RAPD-PCR was realized with the fmality to observe the variability in codificators regions of genome. The two methods showed to be able to distinguish, generating molecular markers of strains. One of this markers was sequenced and showed high homology of nucleotides (99%) comparing to a human sequence and 89% with human glyceraldehyde-3-phosphate dehydrogenase, protein already relationed to the induction of resistance to the reinfection with S. mansoni and S. haematobium. The marker G400-9 showed high homology of nucleotides confirmaded for high homology of amino acid with transposase of TNI0. Other marker (CBH300-l0) was sequenced and apresented high homology with ribosomal 28 S gene Other interesting markers were observed in tolerant strain 000: 000250-10 and 000200-11, with the primers RdlO (GGGTAACGCC) and Rdll (GTGACTGCAG). Specific markers were not detected by us for MAP strain, resistant to oxamniquine, and a distinct PCR product profile with the primer Rd7 (TGCCGAGCTG). In the construction of phylogenetic trees Neighbor-joining, afier the geographic areas of strains were infered, a dendogram was obtained formed by two differents groups, one of paulistas strains and another of mineiras. When the type of intermediate host was infered the obtained dendogram revealed the formation of three groups. The LE strain kept in laboratory without retro-feed, belong to a external group very different fiom the others. The BH, SJ1 and SJ2 strains were grouped among them, possibly, in fimction of the genic flux existent among them, and the strain 000 was established in other group. This last two groups, with recent laboratory maintenance strains or with retro-feed, are more related among them, than to LE strain. We believed that the major genetic distance from this strain in relation to the others should be because the long maintenance in laboratory with the establishment of the allels. The phylogenetic relations observed in trees Neighbor-joining corroborate the different phenotypic characteristics of strains and this should be distinguished and diagnosed by molecular markers obtained by RAPD and RAP-PCR
Doutorado
Doutor em Parasitologia
APA, Harvard, Vancouver, ISO und andere Zitierweisen
32

Bastos, Fernanda Aparecida Nieri. „Avaliação da infecção por Rickettsia spp. em Amblyomma triste Koch (Acari: Ixodidae) e em algumas espécies de Ornithonyssus Sambon (Acari: Macronyssidae)“. Universidade de São Paulo, 2012. http://www.teses.usp.br/teses/disponiveis/10/10134/tde-12082013-175937/.

Der volle Inhalt der Quelle
Annotation:
O gênero Rickettsia compreende bactérias intracelulares obrigatórias e há por enquanto 22 espécies que, comprovadamente, são patogênicas ao homem. A transmissão da maioria das espécies de riquétsias está associada a carrapatos, mas também podem ser veiculadas por pulgas, piolhos e ácaros. O presente estudo teve por objetivos avaliar a infecção de Rickettsia parkeri em carrapatos da espécie Amblyomma triste (Acari: Ixodidae) e também avaliar a infecção de Rickettsia spp. em algumas espécies de Ornithonyssus Sambon (Acari: Macronyssidae). Foram obtidas fêmeas de A. triste de um cervo-do-pantanal (Blastocerus dichotomus) atropelado e as posturas testadas por PCR para o estabelecimento de uma colônia naturalmente infectada com R. parkeri (grupo infectado) e outra livre de infecção (grupo controle). Para avaliar a infecção de Rickettsia spp. em ácaros foram realizadas 15 campanhas de capturas de pequenos mamíferos terrestres nos estados de São Paulo e Paraná. Após anestesisa e escovação, os ácaros foram removidos dos hospedeiros e mantidos em nitrogênio líquido para a tentativa de isolamento através da técnica de shell vial. Foram estudadas quatro gerações de A. triste infectada e não infectada com R. parkeri. Os resultados revelaram que R. parkeri é moderadamente patogênica para A. triste e a fase do ciclo biológico do carrapato mais sucetível ao efeito deletério da bactéria é o estágio ninfal. Foram capturados 165 mamíferos silvestres das seguintes espécies: Akodon cursor, Akodon montensis, Didephis aurita, Euryzoryzomys russatus, Metachirus nudicaudatus, Monodelphis sp., Nectomys squamipes, Oecomys sp., Oligoryzomys sp, Oxymycterus sp., Sciurus aestuans and Thaptomys nigrita. Destes, somente 13 estavam infestados com três espécies de Ornithonyssus spp. Foi obtido um isolado de O. vitzthumi que parasitavam Oxymycterus sp., contudo não foi possível sua caracterização, pela não amplificação pelos marcadores clássicos para o gênero Rickettsia.
The genus Rickettsia comprises obligate intracellular bacteria and there are so far 22 species that are proven to be pathogenic to humans. The transmission of most species of rickettsiae is associated with ticks, but also can be transmitted by fleas, lice and mites. The present study aimed to evaluate the infection of Rickettsia parkeri in Amblyomma triste. (Acari: Ixodidae) and also to evaluate the infection of Rickettsia spp. in some species of Ornithonyssus spp. Sambon (Acari: Macronyssidae). A. triste females were obtained from a marsh deer (Blastocerus dichotomus). Through PCR on their offspring, it was established of a colony naturally infected with R. parkeri (infected group) and another colony uninfected (control group). To assess the infection of the Rickettsia spp. in mites, 15 capture campaigns of small terrestrial mammals were performed in the states of São Paulo and Paraná. After anesthesia and brushing, the mites were removed from hosts and kept in liquid nitrogen for isolation of rickettsiae using the shell vial technique. Four consecutive generations of A. triste were studied in the laboratory. The results showed that R. parkeri is moderately pathogenic to A. triste, especially to the nymphal stage. A total of 165 wild small mammals of the following species were captured: Akodon cursor, Akodon montensis, Didephis aurita, Euryzoryzomys russatus, Metachirus nudicaudatus, Monodelphis sp., Nectomys squamipes, Oecomys sp., Oligoryzomys sp, Oxymycterus sp., Sciurus aestuans and Thaptomys nigrita. Of these, only 13 were infested with three species of Ornithonyssus spp. A bacterial isolate was obtained from mites removed from a Oxymycterus sp. However, it was not possible the molecular characterization by classical markers for the genus Rickettsia.
APA, Harvard, Vancouver, ISO und andere Zitierweisen
33

Veas, Francisco. „Approche dynamique du compartiment sporocyste au cours du développement de Schistosoma Mansoni Sambon, 1907 dans son vecteur Biomphalaria glabrata (Say, 1818)“. Montpellier 2, 1986. http://www.theses.fr/1986MON20163.

Der volle Inhalt der Quelle
Annotation:
Etude du modele parasite/hote : s. Mansoni/b. Glabrata. Une nouvelle technique a ete mise au point qui permet de separer les sporocytes-fils des tissus du mollusque. Les processus dynamiques qui se deroulent pendant l'invasion de l'hote par le parasite ont ete analyses. L'etude met en evidence des mecanismes de regulation des infrapopulations de sporocytes-fils. Un nouveau schema de developpement intramolluscal est propose pour s. Mansoni. L'action antiparasitaire du praziquantel est etudiee
APA, Harvard, Vancouver, ISO und andere Zitierweisen
34

Pollem, Ole. „Regulierungsbehörden für den Wassersektor in low-income countries eine vergleichende Untersuchung der Regulierungsbehörden in Ghana, Sambia, Mosambik und Mali“. Hamburg Kovač, 2008. http://d-nb.info/993926886/04.

Der volle Inhalt der Quelle
APA, Harvard, Vancouver, ISO und andere Zitierweisen
35

Larsson, Lidén Lisbeth. „Democracy grassroots movements and rural development : case studies from Zimbabwe, Zambia and Kerala /“. Uppsala : Swedish Univ. of Agricultural Sciences (Sveriges lantbruksuniv.), 2000. http://epsilon.slu.se/avh/2000/91-576-5770-X.pdf.

Der volle Inhalt der Quelle
APA, Harvard, Vancouver, ISO und andere Zitierweisen
36

MARTINS, Lisa Silva. „Variação genética de duas estirpes de Biomphalaria glabrata (Say, 1818) nos períodos pré e pós exposição a miracídios de Schistosoma mansoni (Sambon, 1907)“. Master's thesis, Instituto de Higiene e Medicina Tropical, 2010. http://hdl.handle.net/10362/19212.

Der volle Inhalt der Quelle
Annotation:
A procura de marcadores associados à resistência e à susceptibilidade tem sido um dos grandes desafios propostos aos parasitologistas. Considerando que as estirpes albinas e selvagens de B. glabrata são susceptíveis à infecção por S. mansoni, o presente estudo tem como objectivo contribuir para o conhecimento da diferenciação genética das duas estirpes. O estudo integrou a observação da eliminação de cercárias num período de 12 semanas e a verificação das taxas de mortalidade e de infecção em diferentes moluscos não infectados e infectados. Para a comparação genética recorreu-se a técnica de RAPD-PCR, com a aplicação de diferentes primers de modo a associar possíveis polimorfismos, a uma maior ou menor susceptibilidade do molusco à exposição a miracídios. Os resultados obtidos demonstraram que a estirpe albina possuía maior susceptibilidade através da libertação de maior número de cercárias, apresentando também uma maior taxa de mortalidade. A nível genético, com recuso ao coeficiente de Dice, verificou-se uma maior diferença genética entre as estirpes sugerindo uma adaptação genética distinta, em relação à diferença entre os períodos de pré e pós exposição a miracídios de S. mansoni, dentro da mesma estirpe.
The searching for new genetic markers associated to the resistance and susceptibility of B. glabrata from the parasite has been a great challenge for the parasitologists, during the last years. Considering that albino and wild strains are susceptible to the S. mansoni infection, the objective of this study is to contribute for the knowledge of the genetic differentiation of those two strains. This study integrated the observation of elimination of cercariae for 12 weeks and the calculation of mortality and infection rates, in non-infected and infected snails. For genetic differentiation was employed RAPD-PCR technique, with different primers, in order to associate probable polymorphisms to the susceptibility rate of the snail to the S. mansoni infection. The results showed greater susceptibility to infection in the albino strain, through higher cercariae shedding and higher mortality rate. In genetics terms and through Dice’s coefficient, was observed a greater difference between the strains, than between de periods before and after exposure to S. mansoni miracidia, suggesting a distinctive genetic adaptation.
APA, Harvard, Vancouver, ISO und andere Zitierweisen
37

Drescher, Axel W. [Verfasser]. „Hausgärten in Afrikanischen Räumen : Bewirtschaftung nachhaltiger Produktionssysteme und Strategien der Ernährungssicherung in Sambia und Simbabwe“. Freiburg : Universität, 2006. http://d-nb.info/1119326796/34.

Der volle Inhalt der Quelle
APA, Harvard, Vancouver, ISO und andere Zitierweisen
38

Andrade, Natalia Morais de. „Sistema pigmentar extrategumentar de Biomphalaria glabrata (Say, 1818) infectada e nÃo infectada pelo Schistosoma mansoni (Sambon, 1907) e as alteraÃÃes histolÃgicas ocorridas pÃs-infecÃÃo“. Universidade Federal do CearÃ, 2009. http://www.teses.ufc.br/tde_busca/arquivo.php?codArquivo=18905.

Der volle Inhalt der Quelle
Annotation:
Conselho Nacional de Desenvolvimento CientÃfico e TecnolÃgico
A esquistossomose à uma endemia parasitÃria tÃpica das AmÃricas, Ãsia e Ãfrica consistindo em um grave problema de saÃde pÃblica. A manutenÃÃo do ciclo vital do Schistosoma mansoni em seus hospedeiros intermediÃrios depende, entre outros fatores, dos seus mecanismos de defesa que à realizada pelos hemÃcitos juntamente com as cÃlulas pigmentares reticulares e os metais, presentes na hemolinfa do molusco. Nesse estudo, buscou-se descrever o sistema pigmentar extrategumentar de Biomphalaria glabrata infectada e nÃo infectada pelo S. mansoni e as alteraÃÃes histolÃgicas ocorridas pÃs-infecÃÃo. Foram infectados 44 moluscos sendo estes retirados para anÃlise histolÃgica a cada dez dias pÃsinfecÃÃo resultando em uma anÃlise no 10Â, 20 e 30 dias. ApÃs os procedimentos de fixaÃÃo, os exemplares foram cortados e corados por nove coloraÃÃes para observaÃÃo histolÃgica em microscÃpio Ãptico e confocal. Para o controle foram utilizados 50 exemplares de moluscos nÃo-infectados. Duas categorias celulares foram encontradas tanto no grupo controle quanto nos trÃs grupos de moluscos infectados. Uma categoria foi formada pelas cÃlulas dendrÃticas pigmentares pequenas e apareceu, predominantemente, no mÃsculo nÃo havendo diferenÃa em relaÃÃo a quantidade e ao tamanho quando comparado os grupos controle e infectado. A segunda categoria foi formada pelas cÃlulas reticulares pigmentares que mostraram uma distribuiÃÃo ampla por todo o corpo do molusco. Essa categoria apresentou diferenÃa tanto em quantidade quanto em tamanho quando comparado ao grupo controle e aos grupos infectados. As formas evolutivas foram observadas nos grupos com 20 e 30 dias de infecÃÃo enquanto que as reaÃÃes granulomatosas foram encontradas tanto nos trÃs perÃodos de anÃlise pÃsinfecÃÃo quanto no grupo controle. A relaÃÃo entre molusco e parasito à essencial para o entendimento da biologia do parasito nos seus hospedeiros intermediÃrios e para o desenvolvimento de mÃtodos para o controle de moluscos em Ãreas endÃmicas. Apesar de muitos trabalhos relatando a relaÃÃo parasito-hospedeiro em S. mansoni, o aparecimento de cÃlulas pigmentares ainda nÃo tinha sido relatado em invertebrados, assim, a confirmaÃÃo da presenÃa dessas cÃlulas se torna importante na elucidaÃÃo do papel destas na relaÃÃo parasitohospedeiro.
Schistosomiasis is an endemic parasitic disease typical of the Americas, Asia and Africa consisting of a major public health problem. The maintenance of the life cycle of Schistosoma mansoni in their intermediate hosts depends, among other factors, the mechanisms of defense which is performed by hemocytes with reticular pigmentary cells and metals present in the hemolymph of the snail. In this study, we sought to describe the extracutaneous pigment system of B. glabrata infected and not infected with S. mansoni and histological changes occurring post-infection. 44 were infected snails were put out for histological analysis every ten days post-infection resulting in an analysis in 10, 20 and 30 days. After fixation procedures, the specimens were cut and stained by nine stains for histological observation under a light microscope and confocal. For control we used 50 specimens of non-infected snails. Two categories phones were found in both the control and the three groups of infected snails. One group was formed by small pigmented dendritic cells and appeared predominantly in muscle with no difference regarding the amount and size when compared to the control group and infected. The second category was formed by reticular pigment cells that showed a wide distribution throughout the body of the snail. This category was different both in quantity and size when compared to the control and infected groups. The developmental stages were observed in groups of 20 and 30 days of infection while the granulomatous reactions were found either in the three study periods after infection and control groups. The relationship between snail and parasite is essential for understanding the biology of the parasite in its intermediate hosts and the development of methods to control snails in endemic areas. Although many studies about the host-parasite relationship in S. mansoni, the appearance of pigment cells had not yet been reported in invertebrates, thus confirming the presence of these cells becomes important in the elucidation of their role in host-parasite relationship.
APA, Harvard, Vancouver, ISO und andere Zitierweisen
39

Maurer, Rafael Lucyk. „Caracterização morfológica e análise por microssatélites de DNA de isolados de campo do Schistosoma mansoni Sambon, 1907, obtidos em Esteio, Rio Grande do Sul“. Pontifícia Universidade Católica do Rio Grande do Sul, 2005. http://hdl.handle.net/10923/5437.

Der volle Inhalt der Quelle
Annotation:
Made available in DSpace on 2013-08-07T19:13:24Z (GMT). No. of bitstreams: 1 000341115-Texto+Completo-0.pdf: 850841 bytes, checksum: fc50feef6db1a22bda86f5ef243d4f44 (MD5) Previous issue date: 2005
Intestinal schistosomiasis was detected in Rio Grande do Sul for the first time in 1997, becoming the southernmost focus in the Americas. Starting from that date, several investigations were undertaken for the epidemiological characterization of this transmission focus of very low endemicity and recent introduction. The objective is to describe the parasite morphology and to analyze the population structure using microsatellite markers, comparing field isolates with laboratory strains, LE and MAP. Two isolates called “Esteio” and “JV” were obtained respectively, from feces and mollusks naturally infected and from a single patient. The adult worms, obtained from the experimental infection of mice were fastened, clarified and stained for the measurements taken with an optical microscope. Molecular analysis was performed with 4 microsatellite markers. The morphological data of adult worms did not differ from those reported in the literature. The small variance in measurements can be attributed to phenotypic plasticity of the populations of that trematode. The use of 4 microsatellite markers allowed the detection of a smaller number of alleles in the field strains when compared to the findings with the laboratory strains. There is a great genetic divergence found (RST<0,253) when compared isolates and laboratory strains.
A esquistossomose mansônica foi detectada no Rio Grande do Sul pela primeira vez em 1997, constituindo o foco mais meridional das Américas. A partir daquela data, vários trabalhos foram desenvolvidos para caracterizar epidemiologicamente este foco de transmissão de ultra baixa endemicidade e de recente introdução. O objetivo desse trabalho é caracterizar morfologicamente o parasito e analisar a estrutura populacional através de marcadores microssatélites, comparando com as cepas de laboratório LE e MAP. Dois isolados de campo chamados de “Esteio” e “JV” foram obtidos, respectivamente, a partir de fezes e moluscos naturalmente infectados e de um paciente. Os vermes adultos, obtidos de camundongos experimentalmente infectados, foram fixados, clarificados e corados para as mensurações com auxílio de um microscópio óptico. A análise molecular foi realizada com 4 marcadores microssatélites. Morfologicamente, o parasito, quando comparado com dados obtidos da bibliografia, não apresentou diferenças notáveis. As pequenas variações observadas podem ser atribuídas à plasticidade fenotípica das populações desse trematódeo. O uso de 4 marcadores microssatélites nos permitiu encontrar um número menor de alelos nos isolados de campo quando comparado com as cepas de laboratório. Há uma grande divergência genética encontrada (RST<0,253) quando comparados os isolados de campo e as cepas de laboratório.
APA, Harvard, Vancouver, ISO und andere Zitierweisen
40

Ernould, Jean-Christophe. „Épidémiologie des schistosomoses humaines dans le delta du fleuve Sénégal : phénomène récent de compétition entre Schistosoma haematobium Sambon, 1907 et S. mansoni (Bilharz, 1852)“. Paris 12, 1996. http://www.theses.fr/1996PA120071.

Der volle Inhalt der Quelle
Annotation:
Debut 1994, une enquete parasitologique concernant le bas-delta du senegal a revele une extension aval du foyer de schistosomose intestinale de richard-toll et une extension amont du foyer de schistosomose urinaire du bas-delta, realisant une aire de transmission mixte au niveau du bief median de l'axe hydraulique gorom-lampsar. Trois villages ont fait l'objet d'une etude parasitologique et echographique et d'un suivi malacologique: savoigne (s. Haematobium), diagambal (s. Haematobium et s. Mansoni) et boundoum (s. Mansoni). A diagambal, les sites de transmission de chaque parasite sont distincts et les distributions des charges parasitaires sont independantes. Il existe cependant une competition sexuelle entre s. Mansoni et s. Haematobium a l'origine de l'existence de couples heterologues dans les voies urinaires. Les lesions atribuables a s. Haematobium se developpent precocement alors que celles attribuables a s. Mansoni sont absentes a ce stade recent de la maladie. Biomphalaria pfeifferi est abondant dans le bief amont et dans le reseau d'irrigation du bief median. Bulinus globosus est localise aux biefs aval et median et son role dans la transmission de s. Haematobium est confirme. Bulinus truncatus est largement repandu et est desormais retrouve naturellement infecte par s. Haematobium. Apres traitement des populations d'etude par praziquantel, trois cohortes font l'objet d'un suivi parasitologique et echographique. Un mois apres traitement, la reduction du parasitisme est tres forte pour s. Haematobium et moderee pour s. Mansoni. Dix mois apres traitement, les indicateurs parasitologiques de s. Haematobium restent moderes a savoigne alors que ceux de s. Mansoni sont eleves a boundoum. A diagambal, les charges en s. Haematobium continuent a s'abaisser dix mois apres traitement alors que la charge moyenne en s. Mansoni est quadruplee six mois apres traitement par rapport a son niveau initial, refletant la transmission intense de s. Mansoni au niveau du canal d'irrigation du village
APA, Harvard, Vancouver, ISO und andere Zitierweisen
41

Andrade, Natalia Morais de. „Sistema pigmentar extrategumentar de Biomphalaria glabrata (Say, 1818) infectada e não infectada pelo Schistosoma mansoni (Sambon, 1907) e as alterações histológicas ocorridas pós-infecção“. reponame:Repositório Institucional da UFC, 2009. http://www.repositorio.ufc.br/handle/riufc/22162.

Der volle Inhalt der Quelle
Annotation:
ANDRADE, N. M. Sistema pigmentar extrategumentar de Biomphalaria glabrata (Say, 1818) infectada e não infectada pelo Schistosoma mansoni (Sambon, 1907) e as alterações histológicas ocorridas pós-infecção. 2009. 87 f. Dissertação (Mestrado em Patologia) - Faculdade de Medicina, Universidade Federal do Ceará, Fortaleza, 2009.
Submitted by Erika Fernandes (erikaleitefernandes@gmail.com) on 2017-03-13T13:22:35Z No. of bitstreams: 1 2009_nmandrade.pdf: 5410358 bytes, checksum: 6a24ceb213e8fa0a192225441d2f748a (MD5)
Approved for entry into archive by Erika Fernandes (erikaleitefernandes@gmail.com) on 2017-03-13T13:22:44Z (GMT) No. of bitstreams: 1 2009_nmandrade.pdf: 5410358 bytes, checksum: 6a24ceb213e8fa0a192225441d2f748a (MD5)
Made available in DSpace on 2017-03-13T13:22:44Z (GMT). No. of bitstreams: 1 2009_nmandrade.pdf: 5410358 bytes, checksum: 6a24ceb213e8fa0a192225441d2f748a (MD5) Previous issue date: 2009-12-29
Schistosomiasis is an endemic parasitic disease typical of the Americas, Asia and Africa consisting of a major public health problem. The maintenance of the life cycle of Schistosoma mansoni in their intermediate hosts depends, among other factors, the mechanisms of defense which is performed by hemocytes with reticular pigmentary cells and metals present in the hemolymph of the snail. In this study, we sought to describe the extracutaneous pigment system of B. glabrata infected and not infected with S. mansoni and histological changes occurring post-infection. 44 were infected snails were put out for histological analysis every ten days post-infection resulting in an analysis in 10, 20 and 30 days. After fixation procedures, the specimens were cut and stained by nine stains for histological observation under a light microscope and confocal. For control we used 50 specimens of non-infected snails. Two categories phones were found in both the control and the three groups of infected snails. One group was formed by small pigmented dendritic cells and appeared predominantly in muscle with no difference regarding the amount and size when compared to the control group and infected. The second category was formed by reticular pigment cells that showed a wide distribution throughout the body of the snail. This category was different both in quantity and size when compared to the control and infected groups. The developmental stages were observed in groups of 20 and 30 days of infection while the granulomatous reactions were found either in the three study periods after infection and control groups. The relationship between snail and parasite is essential for understanding the biology of the parasite in its intermediate hosts and the development of methods to control snails in endemic areas. Although many studies about the host-parasite relationship in S. mansoni, the appearance of pigment cells had not yet been reported in invertebrates, thus confirming the presence of these cells becomes important in the elucidation of their role in host-parasite relationship.
A esquistossomose é uma endemia parasitária típica das Américas, Ásia e África consistindo em um grave problema de saúde pública. A manutenção do ciclo vital do Schistosoma mansoni em seus hospedeiros intermediários depende, entre outros fatores, dos seus mecanismos de defesa que é realizada pelos hemócitos juntamente com as células pigmentares reticulares e os metais, presentes na hemolinfa do molusco. Nesse estudo, buscou-se descrever o sistema pigmentar extrategumentar de Biomphalaria glabrata infectada e não infectada pelo S. mansoni e as alterações histológicas ocorridas pós-infecção. Foram infectados 44 moluscos sendo estes retirados para análise histológica a cada dez dias pósinfecção resultando em uma análise no 10º, 20º e 30º dias. Após os procedimentos de fixação, os exemplares foram cortados e corados por nove colorações para observação histológica em microscópio óptico e confocal. Para o controle foram utilizados 50 exemplares de moluscos não-infectados. Duas categorias celulares foram encontradas tanto no grupo controle quanto nos três grupos de moluscos infectados. Uma categoria foi formada pelas células dendríticas pigmentares pequenas e apareceu, predominantemente, no músculo não havendo diferença em relação a quantidade e ao tamanho quando comparado os grupos controle e infectado. A segunda categoria foi formada pelas células reticulares pigmentares que mostraram uma distribuição ampla por todo o corpo do molusco. Essa categoria apresentou diferença tanto em quantidade quanto em tamanho quando comparado ao grupo controle e aos grupos infectados. As formas evolutivas foram observadas nos grupos com 20 e 30 dias de infecção enquanto que as reações granulomatosas foram encontradas tanto nos três períodos de análise pósinfecção quanto no grupo controle. A relação entre molusco e parasito é essencial para o entendimento da biologia do parasito nos seus hospedeiros intermediários e para o desenvolvimento de métodos para o controle de moluscos em áreas endêmicas. Apesar de muitos trabalhos relatando a relação parasito-hospedeiro em S. mansoni, o aparecimento de células pigmentares ainda não tinha sido relatado em invertebrados, assim, a confirmação da presença dessas células se torna importante na elucidação do papel destas na relação parasitohospedeiro.
APA, Harvard, Vancouver, ISO und andere Zitierweisen
42

Bagabirije, Deogratias. „Lärares syn på ett ämnesövergripande arbetssätt i projektet SamBo på en gymnasieskola“. Thesis, Malmö högskola, Lärarutbildningen (LUT), 2008. http://urn.kb.se/resolve?urn=urn:nbn:se:mau:diva-28274.

Der volle Inhalt der Quelle
Annotation:
SammanfattningSyftet med uppsatsen är att undersöka om det finns lärandefrämjande faktorer som projektet SamBo har medfört för både elever och lärare i det ämnesövergripande samarbetet i ett arbetslag på Byggprogrammet. Lärares uppfattning om samarbetet där delar av undervisningen sker ämnesövergripande i projektform på en skola har undersökts. Med studien vill jag undersöka hur lärarna kan utveckla och förbättra sin verksamhet genom att samarbeta ämnesövergripande i arbetslaget. Med projektet som utgångspunkt i arbetet, görs en beskrivande analys av ämnesövergripande samarbete i projektet och vilka möjligheter och hinder som kan förekomma med arbetssättet. Syftet är också att visa att lärarna kan utvecklas genom utbyte av erfarenheter när de samarbetar i SamBo. Uppsatsen bygger på en kombination av kvalitativa och kvantitativa undersökningar där intervjuer och enkäter har använts. Frågorna har baserats på teorier om ämnesövergripande undervisning och arbetslagsarbete samt på läroplaners kunskapsmål. Slutresultatet visar att lärarna är positiva till arbetssättet och medvetna om att ämnesövergripande undervisning i projektform medför att eleverna utvecklas kunskapsmässigt samt att de tar mer ansvar för sina studier. Faktorer som gör att lärarna är positiva till arbetssätt är bl.a. att de anser att undervisningsformen stimulerar eleven till eget kunskapande och lärarna känner trygghet via det stöd som de får av sina kollegor i det pedagogiska vardagsarbetet. Resultatet visar emellertid att förändringsarbete kan vara resursmässigt krävande och lärarna anser att man måste ha tålamod och uthållighet för att lyckas i denna process.
APA, Harvard, Vancouver, ISO und andere Zitierweisen
43

Brandt, Amelie, und Johanna Jackson. „Sökord: Slagen och Sambo : en studie av medierapporteringen av våld i parrelationer“. Thesis, Södertörns högskola, Institutionen för samhällsvetenskaper, 2013. http://urn.kb.se/resolve?urn=urn:nbn:se:sh:diva-22141.

Der volle Inhalt der Quelle
Annotation:
I denna uppsats undersöks ett urval av mediers rapportering om våld i parrelationer. En kvantitativ undersökning gjordes på 100 artiklar publicerade under oktober månad 2013 i landsortspress hämtade från mediearkivet. 10 av dessa artiklar undersöktes ytterligare i en kvalitativ textanalys. Syftet med uppsatsen var att undersöka hur artiklar om våld i parrelationer formuleras och vilken plats de ges i pressen, vad är det som berättas och på vilket sätt berättas det om våldet? Intresset för våld har ökat i etermedier och press men inte för alla sorters brott. “Vardagliga” brott ges litet utrymme i pressen i relation till brottstatistiken. Forskare menar att när det väl rapporteras om våld i parrelationer så skildras det på ett stereotypiskt och rutinartat manér. Vi angrep artiklarna med teorier om nyhetsurval och genus och resultatet visar en överensstämmelse med tidigare forskning om brottsjournalistik. Den kvantitativa undersökningen visade att den typiska artikeln var i notisformat formulerad på 150 ord eller mindre. 85 procent av förövarna var män, 9 procent var kvinnor och i 6 procent handlade artikeln om fall där båda parterna slagit varandra. Våldsdetaljer förekom i nästan alla artiklar men citat förekom i mindre än 10 procent av artiklarna. I ca två av fem artiklar anges en orsak till misshandeln som ligger utanför gärningsmannens direkta handling, exempelvis svartsjuka eller alkohol. Den kvalitativa undersökningen visade en stereotypisk bild av kvinnan och kvinnans upplevelser av händelsen fokuserades i artiklarna oberoende om kvinnan hade blivit slagen eller om hon slog.
APA, Harvard, Vancouver, ISO und andere Zitierweisen
44

Touwen-van, der Kooij Anna. „Gender and development in Zambia : empowerment of women through local non-governmental organisations /“. [S.l. : s.n.], 1996. http://bvbr.bib-bvb.de:8991/F?func=service&doc_library=BVB01&doc_number=007905349&line_number=0001&func_code=DB_RECORDS&service_type=MEDIA.

Der volle Inhalt der Quelle
APA, Harvard, Vancouver, ISO und andere Zitierweisen
45

Karduck, Stefan. „Zusammenhang zwischen Humankapitalbildung und Demokratisierungseffekten Herleitung von Analysemethoden und empirische Untersuchung in Malawi, Namibia und Sambia /“. [S.l. : s.n.], 2000. http://deposit.ddb.de/cgi-bin/dokserv?idn=962671703.

Der volle Inhalt der Quelle
APA, Harvard, Vancouver, ISO und andere Zitierweisen
46

Viklund, Hanna. „Bodelning mellan sambor vid separation enligt svensk, slovensk och grekisk rätt : Med beaktande av svenska lagvalsregler“. Thesis, Uppsala universitet, Juridiska institutionen, 2018. http://urn.kb.se/resolve?urn=urn:nbn:se:uu:diva-343827.

Der volle Inhalt der Quelle
APA, Harvard, Vancouver, ISO und andere Zitierweisen
47

Costa, Marta Julia Faro dos Santos. „Estudo da interação Biomphalaria glabrata Say, 1818 (Pulmonata: Planorbidae)-Schistosoma mansoni Sambon, 1907 (Trematoda: Schistosomatidae): aspectos biológicos, bioquímicos e histológicos da reprodução do hospedeiro intermediário“. reponame:Repositório Institucional da FIOCRUZ, 2011. https://www.arca.fiocruz.br/handle/icict/6930.

Der volle Inhalt der Quelle
Annotation:
Submitted by Alessandra Portugal (alessandradf@ioc.fiocruz.br) on 2013-09-17T15:55:52Z No. of bitstreams: 1 faro_final.pdf: 19982397 bytes, checksum: 9dce53f5afd040c6e74278cf677ce010 (MD5)
Made available in DSpace on 2013-09-17T15:55:52Z (GMT). No. of bitstreams: 1 faro_final.pdf: 19982397 bytes, checksum: 9dce53f5afd040c6e74278cf677ce010 (MD5) Previous issue date: 2011
Fundação Oswaldo Cruz. Instituto Oswaldo Cruz. Rio de Janeiro, RJ, Brasil
A castração parasitária pode ser entendida como qualquer alteração na função reprodutiva do molusco que seja decorrente da interferência das larvas dos trematódeos em desenvolvimento em seu interior, podendo levar a interrupção completa da atividade ovipositória ou apenas causar a sua redução. Neste trabalho, foi feito um estudo para observar a castração parasitária de Biomphalaria glabrata infectada com Schistosoma mansoni nos períodos pré-patente e patente. Foi estudado o efeito da infecção nos parâmetros relativos à fecundidade e fertilidade, taxa de crescimento e sobrevivência em um período de observação de 62 dias. Além disso, foram realizados estudos bioquímicos e histológicos neste mesmo período. A população de B. glabrata infectada com a linhagem BH do S. mansoni apresentou 50% de positividade e 100% de sobrevivência nos dois grupos analisados. O período pré-patente foi de 39 dias após a exposição aos miracídios. Foi observada pouca diferença no crescimento dos três grupos estudados (exposto que não eliminaram cercárias, controle e positivos que eliminaram cercárias). Moluscos expostos que não eliminaram cercárias e controle não apresentaram diferenças nos parâmetros estudados, porém os moluscos positivos (eliminando cercárias) apresentaram um decréscimo de fecundidade e fertilidade resultando em cessação da oviposição a partir de 55 dias. Quanto as alterações fisiológicas, foi observada uma oscilação dos níveis de glicose na hemolinfa com uma diminuição nos períodos onde ocorre maior mobilização energética por parte das larvas, assim como uma depleção de glicogênio na massa cefalopodal e glândula digestiva. A histopatologia mostrou que, aos 55 dias, o ovoteste apresenta uma atrofia considerável com o desaparecimento quase que total das células germinativas e o estroma de sustentação formando uma rede quase vazia. Quanto à glândula digestiva infectada aos 45 dias, evidenciou-se um foco de multiplicação parasitária com espocistos e cercárias, com o tecido da glândula bem preservada. O conteúdo dos grânulos de secreção da glândula de albúmen apresentou coloração pelo Alcian Blue (AB) pH 1,0 e 2,5 nos animais infectados, indicando a presença de carboidratos sulfatados e carboxilados. Desta forma, pode-se concluir a existência de castração parasitária em Biomphalaria glabrata infectada por S.mansoni no período patente da infecção, de forma direta e indireta. Quando a infecção foi realizada na fase adulta (maturidade sexual) observou-se a diminuição da fecundidade e fertilidade.
The parasitic castration can be understood as any change in the reproductive function of the snail which is due to interference of the larvae developing inside, leading to complete disruption of the egg laying activity or just its reduction. In this work, there was made a study to observe the parasite castration of Biomphalaria glabrata infected with Schistosoma mansoni in the pre-patent and patent phases. The effect of infection on parameters related to fecundity and fertility, growth rate and survival was studied in an observation period of 62 days. In addition, biochemical and histological features were studied in the same period. The population of B. glabrata infected with the BH strain of S. mansoni showed 50% positive and 100% survival in both groups. The prepatent period was 39 days after exposure to miracidia. We observed little difference in the growth of the three groups. Exposed snails without cercarial shedding and control group showed no differences in the parameters studied, the positive snails shedding showed a decrease in fecundity and fertility resulting in cessation of egg-laying from 55 days. The physiological changes, there was a fluctuation of glucose levels in the hemolymph with a decrease in periods where there is greater mobilization of energy by the larvae, as well as a depletion of glycogen in the cephalopodal mass and digestive gland. The histopathology showed that, at 55 days the ovotestis presented a considerable atrophy with almost complete disappearance of germ cells and supporting stroma forming a nearly empty net. The infected digestive gland at 45 days showed a focus of parasite multiplication and sporocysts with cercariae, with the gland tissue well preserved. The contents of the secretory granules of the albumen gland were stained with Alcian Blue (AB) pH 1.0 and 2.5 in infected animals, indicating the presence of sulfated and carboxylated carbohydrates. Thus, we can conclude the existence of parasitic castration in Biomphalaria glabrata infected S.mansoni the patent period of infection, directly and indirectly. When the infection was performed in adult phase (sexual maturity) a decrease in fecundity and fertility was observed.
APA, Harvard, Vancouver, ISO und andere Zitierweisen
48

Johansson, Zandra. „Dold samäganderätt : Är det nuvarande systemet konsekvent?“ Thesis, Internationella Handelshögskolan, Högskolan i Jönköping, IHH, Redovisning och Rättsvetenskap, 2011. http://urn.kb.se/resolve?urn=urn:nbn:se:hj:diva-15103.

Der volle Inhalt der Quelle
Annotation:
The meaning of the covert co-ownership is that the parties must have intended that the property should be their common. A party must, to be able to claim ownership, have con-tributed to the acquisition financing through the financial contribution. Further shall the fact that the property should be their common be agreed or have been assumed by the par-ties. There are the circumstances for the purchase that should be considered in determining if covert co-ownership is presumed. Covert co-ownership has been established although one party only contributed a small part to the acquisition. The party with a possible loan is also considered to have acquired the property, although the party who claims to be the hidden owner is the one who pays the loan. If one of the parties has received a soft loan or a preferential price, the difference seems to be viewed as a financial contribution, which al-so applies to work on the property. The requirements for covert co-ownership of property is the same at cohabitation compared with marriage and case law in the area ends in the same result, so there is no difference for the two forms of relationship. Although the par-ties have established cohabitation agreement or marriage contract for a property have co-vert co-ownership still been considered to exist. The perception is not in that clear condi-tion which had to be expected in the current situation. The fact that case law does not al-ways reach the same result also shows that there are no clear conditions to follow for when the covert co-ownership shall be deemed to be achieved, despite the requirements estab-lished.
APA, Harvard, Vancouver, ISO und andere Zitierweisen
49

Oliveira, Ivana Helena Rocha. „Identificação das proteínas diferencialmente expressas nos hemócitos de populações de Biomphalaria tenagophila (Orbigny, 1835) (Gastropoda: Planorbidae) suscetível e resistentes a Schistosoma mansoni Sambon 1907 (Trematoda: Schistosomatidae)“. Universidade Federal de Minas Gerais, 2015. http://hdl.handle.net/1843/BUBD-9WEVSV.

Der volle Inhalt der Quelle
Annotation:
Schistosomiasis mansoni remains one of the main parasitic diseases in the world and is caused by a trematode of the species Schistosoma mansoni, whose invertebrate hosts are molluscs of the genus Biomphalaria. Biomphalaria tenagophila is an important host in Brazil, with some strains being highly susceptible to the parasite, whereas others are absolutely resistant to infection. The nature of the resistance and susceptibility of B. tenagophila is not completely understood, but it is assumed that the hemocytes, effector cells of molluscs internal defense system, play a crucial role in controlling trematode infections. Thus, the study of proteins produced by hemocytes in response to infection by S. mansoni can generate relevant contributions to a better understanding of host-parasite interaction. This study compared the proteomic profiles of hemocytes from the hemolymph of resistant B. tenagophila populations (Taim / RS and Anchieta / ES) and a susceptible one (Cabo Frio / RJ), challenged or not with S. mansoni. Through the two-dimensional electrophoresis and DIGE the protein profiles of the three populations before and after challenge were evaluated and then differentially expressed proteins were identified by mass spectrometry. The findings showed proteins with altered expression between resistance and susceptibility phenotypes, especially after exposure to S. mansoni. In the Taim challenged population, it was observed an elevation of two relevant proteins: a member of the thioester-containing proteins (TEP) family, which is related to phagocytosis or encapsulation of pathogens; and a hypothetical protein LOTGIDRAFT_234865 involved in binding and transport of a product of reactive oxygen species formation. Increased HSP70 and fructose-bisphosphate aldolase expression in Cabo Frio challenged may be related to this strain susceptible phenotype. The absence of the complete B. glabrata genome affected proteins identification and database analysis. Nevertheless, results were significant and confirmed the already known complexity of the molecular interaction between Biomphalaria and S. mansoni.
A esquistossomose mansoni é uma das principais doenças parasitárias no mundo, sendo provocada por trematódeo da espécie Schistosoma mansoni, o qual possui caramujos do gênero Biomphalaria como hospedeiros invertebrados. No Brasil, Biomphalaria tenagophila é o segundo mais importante hospedeiro, apresentando linhagens altamente suscetíveis ao parasito e outras absolutamente resistentes. A natureza da resistência e suscetibilidade de B. tenagophila não é completamente esclarecida, mas admite-se que os hemócitos, células efetoras do sistema interno de defesa dos moluscos, desempenham papel crucial na contenção da infecção. Assim, o estudo expressão proteica pelos hemócitos em resposta à infecção por S. mansoni pode gerar informações relevantes que contribuam para a melhor compreensão de aspectos da interação parasito-hospedeiro. Este estudo comparou os perfis proteômicos de hemócitos da hemolinfa de populações de B. tenagophila resistentes (Taim/RS e Anchieta/ES) e suscetível (Cabo Frio/RJ), desafiadas ou não por S. mansoni. Através do DIGE e eletroforese bidimensional os perfis proteicos das três populações antes e após o desafio foram avaliados e, posteriormente, as proteínas diferencialmente expressas foram identificadas por espectrometria de massa. Foi possível observar proteínas com expressão alterada entre populações resistentes e suscetíveis, principalmente após a exposição a S. mansoni. Na população de Taim desafiada foi observada expressão aumentada de um componente da família das proteínas que contem tioéster (TEP) que é relacionada à fagocitose ou encapsulação de patógenos, bem como da proteína hipotética LOTGIDRAFT_234865 envolvida com a ligação e transporte de um produto resultante da formação de espécies reativas de oxigênio. O aumento da expressão de HSP70 e de frutose-bisfosfato aldolase em Cabo Frio desafiada pode estar relacionada com o fenótipo suscetível desta linhagem. A identificação das proteínas e a análise nos bancos de dados foram afetadas pela ausência do genoma completo de B. glabrata. Ainda assim, os resultados encontrados foram significativos e confirmaram a já conhecida complexidade da interação molecular entre Biomphalaria e S. mansoni.
APA, Harvard, Vancouver, ISO und andere Zitierweisen
50

Kimsroy, Sokvisal. „Assessing Impacts of Hydropower Plant on Livelihood of Local residents in Cambodia: The Case of Sambor Project“. Kent State University / OhioLINK, 2017. http://rave.ohiolink.edu/etdc/view?acc_num=kent1492958383715333.

Der volle Inhalt der Quelle
APA, Harvard, Vancouver, ISO und andere Zitierweisen
Wir bieten Rabatte auf alle Premium-Pläne für Autoren, deren Werke in thematische Literatursammlungen aufgenommen wurden. Kontaktieren Sie uns, um einen einzigartigen Promo-Code zu erhalten!

Zur Bibliographie