Inhaltsverzeichnis
Auswahl der wissenschaftlichen Literatur zum Thema „Liniová metoda“
Geben Sie eine Quelle nach APA, MLA, Chicago, Harvard und anderen Zitierweisen an
Machen Sie sich mit den Listen der aktuellen Artikel, Bücher, Dissertationen, Berichten und anderer wissenschaftlichen Quellen zum Thema "Liniová metoda" bekannt.
Neben jedem Werk im Literaturverzeichnis ist die Option "Zur Bibliographie hinzufügen" verfügbar. Nutzen Sie sie, wird Ihre bibliographische Angabe des gewählten Werkes nach der nötigen Zitierweise (APA, MLA, Harvard, Chicago, Vancouver usw.) automatisch gestaltet.
Sie können auch den vollen Text der wissenschaftlichen Publikation im PDF-Format herunterladen und eine Online-Annotation der Arbeit lesen, wenn die relevanten Parameter in den Metadaten verfügbar sind.
Zeitschriftenartikel zum Thema "Liniová metoda"
1
Pędzioł, Mateusz, und Maria Skublewska-Paszkowska. „Metody interpolacji liniowej oraz Lagrange’a do uzupełniania trajektorii ruchu 3D“. Journal of Computer Sciences Institute 2 (30.12.2016): 81–84. http://dx.doi.org/10.35784/jcsi.117.
Der volle Inhalt der QuelleAnnotation:
Podczas rejestracji ruchu z zastosowaniem pasywnego systemu akwizycji ruchu, w trajektorii danego markera może powstać luka, którą w procesie obróbki danych należy uzupełnić. Stosuje się w tym celu różne algorytmy interpolacji. Artykuł przedstawia trzy różne metody interpolacji: liniową, wielomianem Lagrange’a drugiego stopnia oraz piątego stopnia. W oryginalnych danych 3D zostały utworzone dziury, które następnie uzupełniono trzema metodami. Każda metoda została oceniona za pomocą miary odległości Euklidesa dla trzech wymiarów danych oryginalnych oraz po uzupełnieniu trajektorii. W artykule przedstawiono także program do uzupełniania trajektorii, zaimplementowany w języku C++. Przedstawiona analiza dotyczy uzupełnianie trajektorii wybranych markerów z modelu Plug-in Gait podczas chodu osoby.
2
Szelmanowski, Andrzej. „Metoda Korekcji Błędów skrośnych DLA Pomiarów Parametrów Ruchu w Zintegrowanych Systemach Awionicznych“. Research Works of Air Force Institute of Technology 25, Nr. 1 (01.01.2009): 209–23. http://dx.doi.org/10.2478/v10041-009-0018-6.
Der volle Inhalt der QuelleAnnotation:
Metoda Korekcji Błędów skrośnych DLA Pomiarów Parametrów Ruchu w Zintegrowanych Systemach Awionicznych W artykule przedstawiono wyniki przeprowadzonych w Instytucie Technicznym Wojsk Lotniczych (ITWL) analiz wpływu oddziaływań skrośnych na błędy pomiaru parametrów ruchu statku powietrznego przez klasyczne (elektromechaniczne) czujniki prędkości kątowej i przyspieszeniomierze liniowe. Podano zależności i przebiegi ruchu stożkowego, wytwarzanego na modelu stanowiska SRS-1 zbudowanego w ITWL. Dla posiadanych czujników prędkości kątowej I-1426 (firmy SFIM) i czujników przyspieszeń liniowych MP-95 (ZSRR) przedstawiono modele błędów skrośnych oraz podano metody ich korekcji na podstawie sygnałów z tych czujników. Dla ruchu stożkowego zobrazowano pomiary błędów skrośnych i efektywność ich korekcji przy zastosowaniu algorytmów opracowanych w ITWL.
3
Kowalska, Joanna. „Chinolina. Metoda oznaczania w powietrzu na stanowiskach pracy“. Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy 36, Nr. 3 (30.08.2020): 112–33. http://dx.doi.org/10.5604/01.3001.0014.3982.
Der volle Inhalt der QuelleAnnotation:
Chinolina jest cieczą o charakterystycznym, nieprzyjemnym zapachu. Substancja została zaklasyfikowana do grupy substancji rakotwórczych. Celem pracy było opracowanie i walidacja metody oznaczania chinoliny w powietrzu na stanowiskach pracy. Opracowana metoda oznaczania chinoliny polega na: przepuszczeniu powietrza zawierającego chinolinę przez rurkę pochłaniającą wypełnioną sorbentem XAD-4 (80mg/40mg), ekstrakcji octanem etylu i analizie otrzymanego roztworu z wykorzystaniem techniki chromatografii gazowej sprzężonej ze spektrometrią mas (GC-MS). Do badań stosowano kolumnę HP-5silMS o długości 30 m, średnicy wewnętrznej 0,25 mm i o grubości filmu 0,25 µm. Opracowana metoda jest liniowa w zakresie stężeń 2,1 ÷ 43,7 µg/ml, co odpowiada zakresowi 0,06 ÷ 1,2 mg/m3 dla próbki powietrza o objętości 36 l. Opracowana metoda analityczna umożliwia oznaczanie chinoliny w powietrzu na stanowiskach pracy w obecności substancji współwystępujących. Metoda charakteryzuje się dobrą precyzją i dokładnością, spełnia wymagania zawarte w normie europejskiej PN-EN 482 dla procedur dotyczących oznaczania czynników chemicznych. Metoda może być wykorzystana do oceny narażenia zawodowego na chinolinę w powietrzu na stanowiskach pracy. Opracowana metoda oznaczania chinoliny została zapisana w postaci procedury analitycznej, którą zamieszczono w załączniku. Zakres tematyczny artykułu obejmuje zagadnienia zdrowia oraz bezpieczeństwa i higieny środowiska pracy będące przedmiotem badań z zakresu nauk o zdrowiu oraz inżynierii środowiska.
4
Zieliński, Marek, Marzena Bonczarowska und Ewa Twardowska. „Fenylohydrazyna. Metoda oznaczania w powietrzu środowiska pracy z zastosowaniem wysokosprawnej chromatografii cieczowej“. Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy 36, Nr. 3 (30.08.2020): 135–45. http://dx.doi.org/10.5604/01.3001.0014.3983.
Der volle Inhalt der QuelleAnnotation:
Fenylohydrazyna w temperaturze pokojowej występuje w postaci bezbarwnej oleistej cieczy o słabym, aromatycznym zapachu. Jest stosowana w syntezie organicznej jako silny środek redukujący lub jako półprodukt przy produkcji innych związków chemicznych (m.in. barwników i leków). Wykorzystuje się ją również jako odczynnik chemiczny służący do identyfikacji aldehydów i ketonów oraz identyfikacji i określania konfiguracji cukrów. Do organizmu człowieka fenylohydrazyna może dostawać się drogą inhalacyjną, pokarmową lub na drodze bezpośredniego kontaktu ze skórą. Gdy zostanie wchłonięta, szybko wiąże się z hemoglobiną. Toksyczne działanie fenylohydrazyny polega głównie na uszkadzaniu czerwonych krwinek skutkującym anemią hemolityczną i w konsekwencji uszkodzeniem śledziony i wątroby. Fenylohydrazyna może również działać uczulająco oraz powodować kontaktowe zapalenia skóry. Celem prac badawczych było opracowanie i walidacja czułej metody oznaczania stężeń fenylohydrazyny w środowisku pracy w zakresie 1/10 ÷ 2 NDS zgodnie z wymogami normy PN-EN 482. Badania wykonano techniką wysokosprawnej chromatografii cieczowej (HPLC) przy zastosowaniu chromatografu cieczowego Waters Alliance 2695 wyposażonego w pompę poczwórną, kolumnę analityczną Supelcosil LC-18 (150 × 2,1 mm, 5 µm), detektor spektrofotometryczny (UV-VIS) i autosampler. Metoda polega na: adsorpcji fenylohydrazyny na żelu krzemionkowym pokrytym 0,1 mol/l kwasem solnym, ekstrakcji zatrzymanego związku mieszaniną acetonitrylu i wody, derywatyzacji fenylohydrazyny acetonem oraz oznaczaniu powstałej pochodnej metodą HPLC. Współczynnik desorpcji fenylohydrazyny z żelu krzemionkowego pokrytego HCl wynosi 0,96. Metoda jest liniowa (r = 0,9996) w zakresie stężeń 11,4 ÷ 228 µg/ml, co odpowiada zakresowi 0,19 ÷ 3,80 mg/m3 dla próbki powietrza o objętości 180 l. Granica oznaczalności (LOQ) wynosi 0,027 µg/ml. Opisana metoda analityczna umożliwia oznaczenie w powietrzu na stanowiskach pracy stężenia fenylohydrazyny równego 0,19 mg/m3 (1/10 wartości NDS). Metoda charakteryzuje się dobrą precyzją i dokładnością i spełnia wymagania normy PN-EN 482 dla procedur dotyczących oznaczania czynników chemicznych. Metoda oznaczania fenylohydrazyny została przedstawiona w postaci procedury analitycznej, którą zamieszczono w załączniku. Zakres tematyczny artykułu obejmuje zagadnienia zdrowia oraz bezpieczeństwa i higieny środowiska pracy będące przedmiotem badań z zakresu nauk o zdrowiu oraz inżynierii środowiska.
5
Nawrocka, Monika, Miłosz Drozd, Adam Maszczyk und Artur Gołaś. „Wprowadzenie do predykcji z wykorzystaniem sztucznych sieci neuronowych i metod statystycznych“. Ogrody Nauk i Sztuk 5, Nr. 5 (04.02.2020): 203–11. http://dx.doi.org/10.15503/onis2015.203.211.
Der volle Inhalt der QuelleAnnotation:
Podejście statystyczne umożliwia prowadzenie prognoz zdarzeń lub procesów. Wyróżnia się modele regresyjne liniowe i nieliniowe, modele szeregów czasowych oraz modele neuronowe. Predykcja określa przewidywanie przyszłych cech statystycznych zdarzeń losowych, które można zmierzyć. Wyznacza prognozy dla maksymalizacji.
Korzyści, jakie wynikają z prognozowania, to: porównywanie, grupowanie, analizowanie zmienności, określania trendów oraz wyznaczania prognoz uzyskanych wyników, z wykorzystaniem optymalnego wektora zmiennych niezależnych predyktorów do wyciągania sukcesywnych wniosków.
6
Bonczarowska, Marzena, Karolina Mikołajewska und Sławomir Brzeźnicki. „Fenoloftaleina – frakcja wdychalna. Metoda oznaczania w powietrzu na stanowiskach pracy“. Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy 35, Nr. 3(97) (30.09.2018): 5–15. http://dx.doi.org/10.5604/01.3001.0012.4754.
Der volle Inhalt der QuelleAnnotation:
Fenoloftaleina w temperaturze pokojowej występuje w postaci bezwonnych, bezbarwnych lub żółtawych kryształów. Substancja jest związkiem chemicznym powszechnie stosowanym w laboratoriach jako wskaźnik pH. Fenoloftaleina jest również stosowana do oceny stopnia nasycenia betonu ditlenkiem węgla lub podczas wytrawiania powierzchni metali przed malowaniem proszkowym. Narażenie na fenoloftaleinę może powodować podrażnienia skóry. Zgodnie z klasyfikacją Unii Europejskiej fenoloftaleina została zaklasyfikowana jako związek prawdopodobnie rakotwórczy (kategoria zagrożenia 1.B) i mutagenny (kategoria zagrożenia 2.) dla ludzi, może również wpływać negatywnie na płodność. Celem pracy było opracowanie i walidacja metody oznaczania stężeń fenoloftaleiny w powietrzu na stanowiskach pracy w zakresie od 1/10 do 2 zaproponowanej wartości najwyższego dopuszczalnego stężenia (NDS), zgodnie z wymaganiami zawartymi w normie europejskiej PN EN 482+A1:2016-01. Do badań wykorzystano zestaw do wysokosprawnej chromatografii cieczowej z detekcją spektrofotometryczną (UV-VIS). Rozdziałów chromatograficznych dokonywano przy zastosowaniu kolumny analitycznej Supelcosil LC-18 150 mm x 3 mm, o uziarnieniu 3 µm. Jako fazę ruchomą stosowano mieszaninę metanolu i wody z dodatkiem kwasu octowego. Metoda polega na: zatrzymaniu obecnej w powietrzu fenoloftaleiny na filtrze z włókna szklanego, ekstrakcji filtra za pomocą mieszaniny metanolu i wody z dodatkiem kwasu octowego i chromatograficznej analizie otrzymanego roztworu. Średnia wartość wydajności odzysku fenoloftaleiny z filtrów wynosi 99,9%. Zależność wskazań detektora w funkcji stężeń fenoloftaleiny ma charakter liniowy (r = 0,9997) w zakresie stężeń 0,008 ÷ 0,4 mg/ml (0,33 ÷ 16,7 mg/m3 dla próbki powietrza 240 l). Obliczone granice wykrywalności i oznaczalności wynoszą odpowiednio 0,33 i 0,99 µg/ml. Opisana w niniejszym artykule metoda analityczna pozwala na oznaczanie fenoloftaleiny w środowisku pracy. Metoda charakteryzuje się do brą precyzją i dokładnością, spełnia wymagania zawarte w normie europejskiej PN-EN482+A1:2016-01 dla procedur dotyczących oznaczania czynników chemicznych. Opracowaną metodę oznaczania fenoloftaleiny w powietrzu na stanowiskach pracy zapisano w postaci procedury analitycznej, którą zamieszczono w załączniku.
7
Brzeźnicki, Sławomir, und Marzena Bonczarowska. „Izocyjanian 3-izocyjanianometylo-3,5,5-trimetylocykloheksylu Metoda oznaczania w powietrzu na stanowiskach pracy z zastosowaniem wysokosprawnej chromatografii cieczowej“. Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy XXXVI, Nr. 2(104) (30.06.2020): 77–91. http://dx.doi.org/10.5604/01.3001.0014.2005.
Der volle Inhalt der QuelleAnnotation:
Izocyjanian 3-izocyjanianometylo-3,5,5-trimetylocykloheksylu (diizocyjanian izoforonu, DIF) występuje w postaci bezbarwnej lub lekko żółtawej cieczy. Związek jest stosowany głównie do produkcji poliuretanu o dużej odporności chemicznej i mechanicznej, a także do produkcji: farb, lakierów, powłok tkanin oraz usztywnień ortopedycznych (tzw. lekki gips). Narażenie zawodowe na DIF może powodować silne podrażnienia: błon śluzowych górnych i dolnych dróg oddechowych, oczu, a także ataki astmy oskrzelowej lub objawy alergicznego podrażnienia skóry. Celem pracy było opracowanie odpowiednio czułej metody oznaczania DIF w powietrzu na stanowiskach pracy w zakresie 1/10 ÷ 2 wartości najwyższego dopuszczalnego stężenia (NDS) zgodnie z wymaganiami normy europejskiej PN-EN 482. Do badań wykorzystano chromatograf cieczowy Waters Alliance wyposażony w detektor spektrofluorymetryczny i kolumnę Ascentis Express RP-Amide o wymiarach 250 x 3 mm. Metoda polega na: zatrzymaniu obecnego w powietrzu DIF na filtrze z włókna szklanego impregnowanego roztworem 1-(2-pyridylo)piperazyny (1,2-PP), ekstrakcji powstałej pochodnej za pomocą mieszaniny acetonitrylu (ACN) i dimetylu sulfotlenku (DMSO) oraz chromatograficznej analizie tak uzyskanego roztworu. Średnia (dla trzech stężeń) wartość współczynnika odzysku pochodnej DIF z filtrów wynosi 0,94. Zależność wskazań detektora spektrofluorymetrycznego od analizowanych stężeń DIF ma charakter liniowy (r = 0,9992) w zakresie stężeń 0,27 ÷ 5,33 µg/ml (0,004 ÷ 0,08 mg/m3 dla próbki powietrza o objętości 200 l). Granica wykrywalności i oznaczalności tej metody wynosi odpowiednio 0,000322 i 0,001072 µg/ml. Metoda spełnia wymagania zawarte w normie europejskiej PN EN 482 pod kątem czułości oznaczeń, precyzji i dokładności. Metoda pozwala na selektywne oznaczanie izomerów DIF w obecności innych izocyjanianów. Opracowana metoda oznaczania DIF w powietrzu na stanowiskach pracy została zapisana w postaci procedury analitycznej, którą zamieszczono w załączniku. Zakres tematyczny artykułu obejmuje zagadnienia zdrowia oraz bezpieczeństwa i higieny środowiska pracy będące przedmiotem badań z zakresu nauk o zdrowiu oraz inżynierii środowiska.
8
Borowski, Krzysztof. „Efektywność i stabilność systemów transakcyjnych opartych na zwykłych, wykładniczo i liniowo ważonych średnich ruchomych“. Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio H – Oeconomia 53, Nr. 4 (31.12.2019): 21. http://dx.doi.org/10.17951/h.2019.53.4.21-41.
Der volle Inhalt der QuelleAnnotation:
<p><strong>Uzasadnienie teoretyczne:</strong> Większość artykułów dotyczy optymalizacji systemów transakcyjnych jedynie w odniesieniu do pojedynczego aktywu lub indeksu. W literaturze przedmiotu zauważalny jest brak opracowań kompleksowych dotyczących całej grupy aktywów.</p><p><strong>Cel artykułu:</strong> Optymalizacja systemów transakcyjnych bazujących na przecięciu średniej ruchomej i ceny zamknięcia (sygnał kupna i sprzedaży) dla 404 akcji notowanych na Giełdzie Papierów Wartościowych w Warszawie. Dla każdego waloru badaniem objętych zostało 5000 sesji lub mniej, jeśli akcje były notowane w krótszym horyzoncie czasowym. Użytymi w badaniu rodzajami średnich były: zwykła średnia ruchoma (SMA), ważona liniowo (WMA) i ważona wykładniczo (EMA).W kolejnych częściach artykułu został przeprowadzony ranking średnich ruchomych oraz dokonano oceny stabilności systemów transakcyjnych.</p><p><strong>Metody badawcze:</strong> W opracowaniu zastosowano następujące metody: 1) średnie ruchome optymalizujące system transakcyjny – analiza korelacji stóp zwrotu i długości średnich ruchomych, regresja liniowa, 2) ranking skuteczności systemów transakcyjnych – rankingowanie proste i ważone stopą zwrotu, 3) analiza stabilności systemów transakcyjnych – korelacja długości pierwszej i drugiej średniej ruchomej, przynoszących najwyższe stopy zwrotu, współczynnik determinacji dla par średnich ruchomych i stóp zwrotu, a także współczynnik WF (średni spadek efektywności 16 najlepszych systemów transakcyjnych przypadający na jednostkową stopę zwrotu najlepszego systemu transakcyjnego).</p><p><strong>Główne wnioski:</strong> Otrzymane rezultaty jednoznacznie wskazują, że w przypadku wszystkich rodzajów średnich systemy transakcyjne były optymalizowane w przeważającej większości przez średnie krótkoterminowe, co potwierdza behawioralną skłonność inwestorów do zawierania transakcji raczej o zabarwieniu spekulacyjnym niż inwestycyjnym. Przeprowadzony ranking skuteczności trzech rodzajów średnich ruchomych (WMA, SMA, EMA) jednoznacznie wskazał, że w przeważającej części najwyższe stopy zwrotu były uzyskiwane przy zastosowaniu WMA, przed SMA i EMA. Różnice skuteczności systemów opartych o WMA i SMA były niewielkie, za to systemy bazujące na tych dwóch średnich ruchomych okazały się zdecydowanie bardziej efektywne od systemów wykorzystujących EMA.</p>
9
Brzeźnicki, Sławomir. „Izocyjanian cykloheksylu. Metoda oznaczania w powietrzu na stanowiskach pracy z zastosowaniem wysokosprawnej chromatografii cieczowej“. Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy XXXVI, Nr. 2(104) (30.06.2020): 61–76. http://dx.doi.org/10.5604/01.3001.0014.1928.
Der volle Inhalt der QuelleAnnotation:
Izocyjanian cykloheksylu (ICH) powstaje w wyniku reakcji dehydratacji N-cykloheksyloformamidu. Związek ten występuje w postaci bezbarwnej lub lekko żółtawej cieczy o nieprzyjemnym ostrym zapachu. ICH stosowany jest głównie (jako produkt pośredni) w produkcji leków, pestycydów i innych związków karbaminowych. Stosowany jest również jako inicjator procesu polimeryzacji przy produkcji poliuretanów, gumy oraz mas plastycznych. Szkodliwe działanie tego związku wynika z jego silnych właściwości drażniących i uczulających. Jak inne izocyjaniany jest czynnikiem drażniącym skórę, błony śluzowe oczu i górnych dróg oddechowych. Zawodowe narażenie na pary ICH może powodować astmę. Celem pracy było opracowanie odpowiednio czułej metody oznaczania ICH w powietrzu na stanowiskach pracy umożliwiającej, zgodnie z wymaganiami PN-EN 482 oznaczanie stężeń tych związków w zakresie 1/10 ÷ 2 wartości NDS. Wszystkie badania wykonano przy zastosowaniu chromatografu cieczowego Waters Alliance wyposażonego w detektor spektrofluorymetryczny i kolumnę Ascentis Express RP-Amide 250 x 3 mm o uziarnieniu 5 µm. Metoda polega na: zatrzymaniu obecnego w powietrzu ICH na filtrze z włókna szklanego impregnowanego roztworem 1-(2-pyridylo)piperazyny (1,2-PP), ekstrakcji powstałej pochodnej za pomocą mieszaniny acetonitrylu i dimetylo sulfotlenku a następnie chromatograficznym oznaczeniu stężenia badanego związku. Średnia (dla trzech stężeń) wartość współczynnika odzysku pochodnej ICH z filtrów wynosi 0,97. Zależność wskazań detektora spektrofluorymetrycznego od analizowanych stężeń ICH ma charakter liniowy (r = 0,9991) w zakresie 0,27 ÷ 5,33 µg/ml (0,004 ÷ 0,08 mg/m3 dla próbki powietrza o objętości 200 l). Granica wykrywalności i oznaczalności wynosi odpowiednio 0,0056 i 0,019 µg/ml. Opisana metoda pozwala na selektywne oznaczanie ICH w obecności innych izocyjanianów. Metoda spełnia kryteria opisane w normie PN EN 482 pod kątem czułości oznaczeń, precyzji i dokładności. Metoda oznaczania ICH została przedstawiona w postaci procedury analitycznej, którą zamieszczono w załączniku.
10
Habera, Łukasz, und Kamil Hebda. „Testing the effectiveness of multi-layer target penetration by linear shaped charges“. Nafta-Gaz 76, Nr. 12 (Dezember 2020): 919–28. http://dx.doi.org/10.18668/ng.2020.12.05.
Der volle Inhalt der QuelleAnnotation:
Choć zjawisko kumulacji detonacyjnej jest dobrze znane i wykorzystywane w technice strzelniczej na całym świecie, to branża naftowa wciąż poszukuje jak najefektywniejszego sposobu perforacji odwiertów naftowych i gazowych. Wykorzystanie materiałów wybuchowych w ładunkach kumulacyjnych przeznaczonych do prac perforacyjnych zapewnia skuteczne połączenie hydrauliczne odwiertu ze złożem, ale wciąż pozostają lokalne negatywne skutki detonacji w postaci stref zmiażdżonych i zniszczonych wokół kanałów perforacyjnych. W niniejszym referacie zaproponowano nowe spojrzenie na sposób perforacji odwiertów. Pozostając w domenie materiałów wybuchowych, przedstawiono metodę perforacji opartej na wykorzystaniu liniowych ładunków kumulacyjnych, których działanie potęguje energia spalania propelantów. W referacie przedstawiono przebieg i rezultaty czterech testów strzałowych koncepcyjnego urządzenia perforująco-szczelinującego o roboczej nazwie Szczelinogenerator, którego głównym zadaniem jest przebicie wielowarstwowego zróżnicowanego materiałowo celu, jakim jest wgłębna konstrukcja odwiertu. Przedstawione badania poświęcone są skuteczności perforowania układu stal–woda–beton. W ich toku rozwiano obawy dotyczące braku jednoczesności zainicjowania wszystkich uzbrojonych ładunków i wystąpienia działań niszczących urządzenie jeszcze przed jego pełnym zadziałaniem. Potwierdziła się jednak hipoteza o konieczności gruntownej modernizacji ładunków liniowych, które w obecnej formie uwalniają zbyt dużą ilość energii poza oś działania strumienia kumulacyjnego. Przedmiotowe straty energii, po pierwsze, osłabiają działanie ładunku, po drugie, powodują zniszczenia rury korpusowej jako urządzenia nośnego poprzez wydatne rozdęcie i rozerwanie. Analiza przekrojów powstałych szczelin kumulacyjnych pozwala stwierdzić, że są one jednorodne i nie obserwuje się w nich znaczących zmian szerokości. Głębokości czy zasięgu szczelin na tym etapie pracy nie określono z powodu zniszczenia części betonowej modeli imitujących odcinki otworu wiertniczego. Przeprowadzone badania, zrealizowane w postaci czterech testów strzałowych, potwierdzają zdolność ładunków kumulacyjnych liniowych do skutecznego penetrowania celów o budowie wielowarstwowej.
Dissertationen zum Thema "Liniová metoda"
1
Kozáková, Kamila. „Vliv vrubů při cyklickém vysokofrekvenčním únavovém zatěžování“. Master's thesis, Vysoké učení technické v Brně. Fakulta strojního inženýrství, 2021. http://www.nusl.cz/ntk/nusl-443717.
Der volle Inhalt der QuelleAnnotation:
The diploma thesis deals with the evaluation of the lifetimes of smooth and notched specimens. The comparison of their lifetimes is focused on the case of high-frequency cyclic loading in the area of high-cycle and gigacycle fatigue of materials. The theory of critical distances is used to evaluate and recalculate the life curves of the notched specimens. The effect of the notch is quantified using the Line method. The critical length parameter is determined so that the life curve of the notched specimens corresponds to the curve measured on smooth specimens. The result is the dependence of the critical length parameter on the number of cycles to fracture. Knowledge of critical length parameters can be used to determine the lifetime of notched specimens as well as real notched components using the results of fatigue tests of smooth specimens.
2
Ukyo, Yoshio, Kayo Horibuchi, Hiroki Kondo, Hideaki Oka, Yuji Kojima, Kazuyoshi Tatsumi und Shunsuke Muto. „Effect of Mg-doping on the degradation of LiNiO2-based cathode materials by combined spectroscopic methods“. Elsevier, 2012. http://hdl.handle.net/2237/20830.
Der volle Inhalt der Quelle
3
Brhlík, Rostislav. „MKP simulace elastohydrodynamického kontaktu“. Master's thesis, Vysoké učení technické v Brně. Fakulta strojního inženýrství, 2015. http://www.nusl.cz/ntk/nusl-231788.
Der volle Inhalt der QuelleAnnotation:
This diploma thesis deals with an application of the finite element method on elastohydrodynamic (EHD) lubrication simulations. Commercially available software COMSOL is used for the computation, while two different modules for modeling EHD lubrication are described in a detail. Firstly, a new approach using the module Thin-Film Flow is developed, considering and describing some limitations of this approach. This is the very first published work dealing complex with EHD simulation in Thin-Film Flow module. In the second part of the thesis, there was created a model of line contact using the module for the introduction of partial differential equations (PDE). The model is partially verified with available works for different values of the input parameters. Subsequently, the velocity effect of the contact surfaces on the pressure and the lubricant thickness in contact is analyzed. Finally, the last part is examines the influence of the values of some parameters on the final value of the contact pressure and the lubricant thickness, as well as on numerical stability of the entire model.
Konferenzberichte zum Thema "Liniová metoda"
1
Ismail, L., A. Sanusi, W. J. Basirun, A. K. Arof, Mohamad Rusop, Rihanum Yahaya Subban, Norlida Kamarulzaman und Wong Tin Wui. „Characterization of Inverse Spinel LiNiVO[sub 4] Cathode Materials Prepared by the Sol-gel Method“. In INTERNATIONAL CONFERENCE ON ADVANCEMENT OF MATERIALS AND NANOTECHNOLOGY: (ICAMN—2007). AIP, 2010. http://dx.doi.org/10.1063/1.3377826.
Der volle Inhalt der Quelle
2
Huang, Jianbing, Zongqiang Mao, Bin Zhu, Lizhai Yang, Ranran Peng und Ruifeng Gao. „Direct Preparation of Ce0.8Sm0.2O1.9 Powders Oxidized With H2O2 for Low Temperature SOFCs Application“. In ASME 2005 3rd International Conference on Fuel Cell Science, Engineering and Technology. ASMEDC, 2005. http://dx.doi.org/10.1115/fuelcell2005-74027.
Der volle Inhalt der QuelleAnnotation:
A novel method was developed to prepare fine doped ceria (DCO) powders directly. Ceria doped with 20 mol. % of samarium (Ce0.8Sm0.2O1.9, SDC) was prepared by in-situ oxidization of hydroxide precipitates with H2O2 in the solutions. The resultant powder desiccated at 85°C overnight was characterized by X-ray diffraction (XRD), thermogravimetry /differential thermal analysis (TG/DTA), and transmission electron microscopy (TEM). The XRD pattern showed that the as-dried SDC powder is single phase with a cubic fluorite structure like that of pure CeO2. An anode-supported SOFC was also fabricated based on SDC and 20wt. % (62mol. %Li2CO3–38 mol. %K2CO3) composite electrolyte, LiNiO2 as cathode and NiO as anode, by cold pressing. Using hydrogen as the fuel and air as the oxidant, the I-V and I-P characteristics exhibit excellent performances and the maximum power densities are about 696, 469, 377 and 240 mWcm−2 at 650, 600, 550 and 500°C, respectively.