Auswahl der wissenschaftlichen Literatur zum Thema „I romantyzm“
Geben Sie eine Quelle nach APA, MLA, Chicago, Harvard und anderen Zitierweisen an
Inhaltsverzeichnis
Machen Sie sich mit den Listen der aktuellen Artikel, Bücher, Dissertationen, Berichten und anderer wissenschaftlichen Quellen zum Thema "I romantyzm" bekannt.
Neben jedem Werk im Literaturverzeichnis ist die Option "Zur Bibliographie hinzufügen" verfügbar. Nutzen Sie sie, wird Ihre bibliographische Angabe des gewählten Werkes nach der nötigen Zitierweise (APA, MLA, Harvard, Chicago, Vancouver usw.) automatisch gestaltet.
Sie können auch den vollen Text der wissenschaftlichen Publikation im PDF-Format herunterladen und eine Online-Annotation der Arbeit lesen, wenn die relevanten Parameter in den Metadaten verfügbar sind.
Zeitschriftenartikel zum Thema "I romantyzm"
1
Makowska, Urszula. „Procent romantyzmu w romantyzmie“. Kwartalnik Filmowy, Nr. 110 (26.08.2020): 219–29. http://dx.doi.org/10.36744/kf.355.
Der volle Inhalt der QuelleAnnotation:
Książka Marcina Marona Romantyzm i kino. Idee i wyobrażenia romantyczne w filmach polskich reżyserów z lat 1947-1990 (2019) prezentuje interpretacje jedenastu filmów, których fabuła dotyczy wydarzeń rozgrywających się między rokiem 1789 a 1849; niektóre z nich są ekranizacjami literatury romantycznej . Wyznacznikami romantyzmu okazują się tu poglądy filozoficzne, głównie kręgu jenajskiego, oraz zjawiska historyczne kształtujące ich przyswojenie i aktywizację. Filmy zostały omówione na tle przedstawionej w ostatniej części pracy recepcji romantyzmu w czasach PRL. Książka Marona, nieco statyczna w ścisłym przestrzeganiu ograniczeń chronologicznych i kompozycyjnych, dynamizuje się jednak w lekturze, prowokując do pytań wykraczających zarówno poza ramy czasowe przyjęte przez autora, jak i wyznaczony tu krąg problemów.
2
Niewiarowska, Joanna. „Kłopotliwe dziedzictwo wieszczów – romantyzm i paradoksy propagandy niepodległościowej w publicystyce (około)literackiej z lat 1914–1918“. Perspektywy Kultury 29, Nr. 2 (30.06.2020): 95–112. http://dx.doi.org/10.35765/pk.2020.2902.08.
Der volle Inhalt der QuelleAnnotation:
W artykule przedstawiono problem „kłopotliwych” związków między polskim romantyzmem a polityką obozu niepodległościowego w latach I wojny światowej. Na przykładzie dwóch polemik literackich toczonych między publicystami i pracownikami aparatu propagandy niepodległościowej a przedstawicielami obozu pasywistów (Henryk Elzenberg i Ludwik Szczepański, Julia Kisielewska i Wiktor Gomulicki) omówiono paradoksy dyskursu propagandowego tego obozu oraz strategie, za pomocą których publicyści radzili sobie z atakami ideologicznych przeciwników. Romantyzm i powiązane z nim symbole oraz postawy okazują się w tych dyskusjach „kłopotliwym dziedzictwem”, które zostaje poddane rewizji w perspektywie przyszłości i nowego kształtu polskiego patriotyzmu oraz w odniesieniu do realiów współczesnej polityki. Polemiki te obrazują, że romantyzm jest wciąż w dyskursie narodowym słowem kluczem (ponieważ jest rodzajem metajęzyka tego dyskursu), jednak u progu niepodległości jego znaczenie staje się coraz bardziej rozmyte.
3
Strzyżewski, Mirosław. „Zakłócony obraz romantyzmu“. Sztuka Edycji 24, Nr. 2 (06.12.2023): 7–12. http://dx.doi.org/10.12775/se.2023.0019.
Der volle Inhalt der QuelleAnnotation:
Z edycjami zbiorowymi dzieł romantyków, edycjami naukowymi poszczególnych utworów i ich opracowaniami nie jest w Polsce źle. Można wymienić wiele cennych inicjatyw edytorskich (naukowych i popularnych) zakończonych pozytywnym rezultatem. Jednak mimo tego pozornego „rogu obfitości” wydawniczej odnoszę wrażenie, że czegoś tu nie starcza. O ile wydajemy z powodzeniem wybrane utwory poszczególnych autorów z kręgu literatury emigracyjnej i krajowej, to nie można uświadczyć wydań zbiorowych tychże ostatnich pisarzy. Nie mamy współcześnie książek wielu romantyków, którzy kształtowali zbiorową wyobraźnię Polaków w XIX stuleciu. Brakuje nowych zbiorowych edycji pism m.in. Józefa Bohdana Zaleskiego, Seweryna Goszczyńskiego, Józefa Korzeniowskiego, Teofila Lenartowicza, Józefa Dzierzkowskiego, Ludwika Sztyrmera, Józefa Bohdana Dziekońskiego, Lucjana Siemieńskiego i wielu, wielu innych twórców. Romantyzm krajowy to nie zbiór drugorzędnych tekstów epigońskich wzorowanych na wielkim romantyzmie emigracyjnym, ale równie istotna część dorobku romantyzmu literackiego, po wielokroć w pełni oryginalna i bogata, ale często po prostu nieznana. Gdy edytorstwo nadrobi zapóźnienia na tym polu, wówczas wymienieni autorzy odzyskają w syntezach historycznoliterackich miejsce im przynależne.
4
Kopij, Marta. „Romantyzm Nietzschego“. Acta Universitatis Lodziensis. Folia Philosophica. Ethica-Aesthetica-Practica, Nr. 19/20 (01.01.2007): 57–72. http://dx.doi.org/10.18778/0208-6107.19-20.04.
Der volle Inhalt der QuelleAnnotation:
Das Thema "Nietzsche und die Romantik" stellt eine unerschöpfliche Forschungsquelle und dabei ein mehrdimensionales, hermeneutisches Problem in der Literatur- und Philosophiegeschichte dar. Als erster nahm Karl Joël in seiner 1905 erschienenen Monographie "Nietzsche und die Romantik" die Frage der geistigen Verwandtschaft Nietzsches mit romantischen Autoren und der Verwurzelung seiner Philosophie in dem romantischen Komplex unter die Lupe. Aufschlussreiche Forschungsergebnisse lieferten darüber hinaus die Arbeiten von Ernst Behler, Linda Duncan, Ingrid Hennemann Barale, Steffen Dietzsch, Norbert Langer und Dirk von Petersdorff. Insgesamt gehen die Meinungen der Forscher über Nietzsches Verhältnis zur Romantik auseinander. Die einen lehnen entschieden die These, Nietzsche sei der Fortsetzer der romantischen Linie, ab. Die anderen dagegen betonen die weltanschaulichen Ähnlichkeiten in der Denkweise des deutschen Philosophen und der Jenaer Romantiker und halten Nietzsche für den wichtigsten Entdecker der romantischen Motive. Es unterliegt keinem Zweifel, dass Nietzsches Beziehung zur Romantik durch Ambivalenz gekennzeichnet ist. Man muss aber in seinem Falle zwischen den verschiedenen Gestalten und Phasen der Romantik unterscheiden. Mit Sicherheit tritt er gegen die Romantik als die schmerzen- und leidensmildernde Erscheinung auf, die mit "Hunger" und nicht "Überfluss" zu assoziieren ist. Die romantische Kunst als "stimulans des Lebens" wird dann der dionysischen gegenübergestellt, die das Leben bejaht und das Tragische am Leben erscheinen lässt. Die negative Einschätzung der Romantik verbindet sich hier vor allem mit der Kritik an Wagner und Schopenhauer, also den absoluten Meistern aus der Frühphase im Schaffen Nietzsches. Einen anderen Bezugspunkt bietet aber die unterschwellige, geistige Verwandtschaft Nietzsches mit den Schöpfern der Frühromantik, worauf bereits Ernst Behler hingewiesen hat. Die Periodisierung und Differenzierung der Romantik lag zu Lebzeiten Nietzsches nicht vor. Es bleibt auch eine offene Frage, inwieweit der Autor des "Zarathustra" mit den Werken der Jenaer Romantiker vertraut war. Seine Novalis-Lektüre ist zwar dokumentiert, die ästhetischen Vorlesungen von August Wilhelm Schlegel sollen ihm bekannt gewesen sein, aber die eventuelle Friedrich-Schlegel-Lektüre kann durchaus in Frage gestellt werden. Empirische Befunde können somit nicht als ein Ausgangspunkt für die Bearbeitung der Parallelen im Werk Nietzsches und der Jenaer Romantiker dienen. Den Schwerpunkt soll man auf die geistig verwandte ästhetische Weltwahrnehmung und die aktive Form des Denkens legen, das von der widersprüchlichen Struktur des Seins ausgeht. Die Hauptidee gründet sich auf die zerstörerisch-schöpferische, und dadurch ironische, Konzeption des Lebens, die an das Postulat der Poetisierung und Revolutionisierung der Welt, das in-Frage-stellen der Wahrheit und die dynamische, perspektivistische Weltauffassung gebunden ist. Zu den wichtigsten Begriffen der frühromantischen Ästhetik gehören: Poesie, Ironie, Witz, Humor, Fantasie; Nietzsche führt die Kategorie der Kunst, des Dionysischen, des Tragischen und des Übermenschen ein. In beiden Fällen handelt es sich um die Überzeugung, dass die Welt sich ständig in Bewegung, im Prozess des Schaffens befindet. Friedrich Nietzsche gehört zu der sogenannten ironischen Literatur, die Frühromantiker angefangen haben und die im 20. Jahrhundert von solchen Schriftstellern wie Thomas Mann, Walter Benjamin oder Ernst Jünger fortgesetzt wird.
5
Bąk, Magdalena. „Romantische Angst oder Angst vor Romantizismus? Über Paweł Goźlińskis "Dziady"“. Transfer. Reception Studies 8 (29.12.2023): 77–93. http://dx.doi.org/10.16926/trs.2023.08.01.
Der volle Inhalt der QuelleAnnotation:
Niezwykły kryminał Pawła Goźlińskiego „inspirowany” Mickiewiczowskimi Dziadami był zazwyczaj odczytywany jako swoisty rozrachunek z romantyzmem, ukazujący uwikłanie Polaków w różnego rodzaju mity i ich balansowanie na granicy narodowego szaleństwa. Analiza motywu strachu i lęku w powieści w kategoriach romantycznych pozwala na ujawnienie innej możliwej interpretacji – romantyzm oglądany z tej perspektywy to raczej próg nowoczesności determinujący nowoczesne myślenie o naturze ludzkiej w ogóle.
6
Kuczera-Chachulska, Bernadetta. „Mickiewicz−Słowacki. Estetyczna wartość opozycji“. Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo, Nr. 10 (13) (25.04.2020): 83–93. http://dx.doi.org/10.32798/pflit.563.
Der volle Inhalt der QuelleAnnotation:
W niniejszej pracy romantyczna opozycja Mickiewicz−Słowacki widziana jest w perspektywie estetyki w rozumieniu Romana Ingardena; recepcja biografii autorów przeniesiona zostaje na obszar ich twórczości. W dziejach recepcji polskiego romantyzmu utrwalił się stereotyp konfliktu między Mickiewiczem a Słowackim. Jeśli jednak spojrzymy na tę epokę jako współistnienie wielkich twórczych osobowości, wówczas „opozycyjność” poetów zmieni swój charakter. Zwłaszcza „ostatnia” poezja Mickiewicza i Słowackiego, podnosząca bardzo zbliżone kwestie, realizuje się w krańcowo odmiennych formach wyobraźniowych. „Opozycyjność” poetów odsłania się jako komplementarność znacząco definiująca polski romantyzm.
7
Siwiec, Magdalena. „„Sytuacja” Norwida – „sytuacja” Baudelaire’a“. Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo, Nr. 11 (14) (20.06.2021): 141–60. http://dx.doi.org/10.32798/pflit.605.
Der volle Inhalt der QuelleAnnotation:
Artykuł dotyczy szczególnego położenia wspólnego Norwidowi i Baudelaire’owi urodzonym w tym samym 1821 r., które Paul Valéry określił mianem „sytuacji”. Jej podstawą jest konieczność określenia się wobec wielkich poprzedników − romantycznych wieszczów, odróżnienia się, walki z wpływem. Pozycja obu poetów, która określa ich stosunek do romantyzmu oparty na kontynuacji i zerwaniu (co utrudnia ustanowienie cezury), ukazana jest w kontekście współcześnie rozumianych kategorii takich jak romantyzm, dziewiętnastowieczność, pokolenie, nowoczesność czy kryzys. Taka perspektywa pozwala dostrzec wspólnotę twórczości i recepcji pisarzy zasadniczo nieporównywalnych.
8
Zdun, Magdalena. „Ponowoczesny romantyzm jako nurt ideowy określający horyzonty współczesnego człowieczeństwa“. Horyzonty Wychowania 20, Nr. 53 (17.02.2021): 103–16. http://dx.doi.org/10.35765/hw.1816.
Der volle Inhalt der QuelleAnnotation:
CEL NAUKOWY: Celem analizy jest konceptualne zarysowanie modelów człowieczeństwa przyszłości. W zamierzeniach artykułu mieści się również przedstawienie refleksji nad kondycją współczesnego człowieka w kulturowym kontekście ponowoczesności. Kontekst ten dla celów niniejszej pracy zostanie określony mianem ponowoczesnego romantyzmu.
NARZĘDZIA I METODY BADAWCZE: Przedmiotem diagnozy jest model człowieczeństwa uformowany na podstawie „aksjologicznych antynomii współczesności”. Pozwalają one kulturę ponowoczesności zestawić ze wzorcami typowymi dla XIX-wiecznego romantyzmu. W rezultacie człowieczeństwo da się opisać poprzez wewnętrzne napięcia, które wyznaczają terminy: tymczasowość – nieśmiertelność, samorealizacja – poświęcenie; konsumpcja – praca; vita activa – vita contemplativa. Praca ma charakter socjologicznej analizy teoretycznej. Jej celom służy metodologia „postmodernistycznej nauki”. Przez to też narzędziem diagnozy stanie się metafora oraz kategoria archetypu, pozwalająca ostatecznie dookreślać horyzonty człowieczeństwa.
PROCES WYWODU: Wywód składa się z trzech części. W pierwszej z nich wprowadzona zostaje metafora labiryntu – podstawowe narzędzie poznania i diagnostyki. Pozwoli ona wyeksponować podstawę napięcia w konstrukcji człowieka i odnaleźć wiodącą narrację kształtującą współczesne człowieczeństwo. Jest nią ponowoczesny romantyzm. Identyfikacja odmian i cech narracji ponowoczesnego romantyzmu to drugi etap pracy. Legitymizuje on zastosowanie w kolejnej już – trzeciej części – kategorii archetypu. Pojęcie to umożliwi wskazanie ukrytych w narracji ponowoczesnego romantyzmu wzorów człowieczeństwa.
WYNIKI ANALIZY NAUKOWEJ: Podstawowym wynikiem analizy są modele ponowoczesnego człowieczeństwa zapisane w archetypach Prometeusza, Orfeusza, Ikara i Narcyza. Ich szczegółowa diagnostyka pozwala wskazać podstawowe nurty formacyjne człowieczeństwa, takie jak: transhumnaizm, indywidualizm i imaginaryzm. Jednocześnie umożliwia identyfikację ograniczeń każdego modelu i wskazanie związanych z nimi zagrożeń.
WNIOSKI, INNWACJE, REKOMENDACJE: Ostateczne wnioski i rekomendacje wiążą się z analizą ponowoczesnego romantyzmu. Nurt ten daje się opisać w dwóch formach: ideacyjnej i zwulgaryzowanej – przepracowanej przez kulturę popularną. Pierwsza z wymienionych określa szansę formującego się na jej podstawie modelu, a druga eksponuje zagrożenia.
9
Miodoński, Leon. „Imaging the Absolute: Can Philosophy Visualize Abstractions?“ Analiza i Egzystencja 62 (2023): 83–98. http://dx.doi.org/10.18276/aie.2023.62-04.
Der volle Inhalt der QuelleAnnotation:
Niniejszy artykuł składa się z trzech części: W pierwszej części syntetycznie przedstawiono zarys tendencji intelektualnych w myśli post renesansowej (hermetyzm, alchemia, kabalistyka), które wygenerowały zwrot ikoniczny (emblematyka, ikonologia). Jego istota sprowadza się do integralnego związku motta (lemma), ryciny (imago) i tekstu poetyckiego (subskrypcja). Część druga stanowi dokładniejszą analizę jednej z ilustracji zawartej w pierwszym tomie niemieckiego wydania dzieł Jacoba Böhme z roku 1682 (Amsterdam). Epoka, obowiązujące wówczas gusty estetyczne oraz teozoficzna zawartość dzieła pozwalają odczytywać tę ilustrację z punktu widzenia ikonologii. Natomiast część trzecia poświęcona jest dwóm kwestiom. Po pierwsze, jednym z centralnych wątków w idealizmie niemieckim była dyskusja wokół pojęcia absolutu: czy absolut da się ująć w pojęciach (Hegel), czy też w oglądzie wewnętrznym (Schelling). W romantyzmie dominowała tendencja do subiektywno-spekulatywnego ujmowania absolutu. Filozofia i sztuka romantyzmu wzorowała się m.in. na średniowiecznej mistyce niemieckiej i teozofii Böhme, poszukując w tych źródłach najlepszego przedstawienia tego, co nieprzedstawialne, czyli absolutu. Po drugie, romantyzm filozoficzny i artystyczny wypracował nowy typ obrazowania – obrazy językowe. Dylemat, jaki wynikał z dyskusji w idealizmie niemieckim – pojęcie czy ogląd wewnętrzny, ze współczesnego punktu widzenia, należałoby rozwiązać kompromisowo: słowo i obraz.
10
Rawski, Jakub. „Romantyzm — kino — Janion. Omówienie książki Krzysztofa Kopczyńskiego „Paradygmat polskiego romantyzmu w uniwersum filmowym”“. Studia Filmoznawcze 43 (02.02.2023): 75–84. http://dx.doi.org/10.19195/0860-116x.43.4.
Der volle Inhalt der QuelleAnnotation:
The aim of the review article is to discuss Krzysztof Kopczyński’s book The Polish Romantic Paradigm in the Universe of Film. It is the first monograph in film studies grounded in the methodological and interpretative findings of Maria Janion and her interpretation of the paradigm of Polish Romanticism. Kopczyński analyzes Polish cinema through exactly that lens. Part I of the book is an extensive presentation of theoretical and methodological tools related to romantic philosophy and the romantic paradigm used by the scholar, and provides an overview of the state of research. Part II focuses on the relationship between cinema and Romanticism. It also includes a presentation of the state of research in this area, the position of film in Janion’s research and a discussion of Marcin Maron’s monographs Romanticism and Cinema. Part III contains the analysis of works of film whichdeal with the issue of suicide. Kopczyński looks at them through the conceptual triad of melancholy, tragedy and romantic irony.
Dissertationen zum Thema "I romantyzm"
1
Rączka, Teresa. „Polsko - inflandzka literatura romantyczna“. Doctoral thesis, Katowice : Uniwersytet Śląski, 2013. http://hdl.handle.net/20.500.12128/5459.
Der volle Inhalt der QuelleAnnotation:
Najważniejsze, a zarazem inaugurujące niniejsze studium, słowo wypowiem, sięgając
wpierw do krótkiego fragmentu obyczajowej powieści, której zachowany autograf,
przechowywany jest obecnie w Bibliotece Litewskiej Akademii Nauk im. Wróblewskich w
Wilnie. Badacze kultury polsko-inflanckiej doskonale kojarzą cytowany urywek. Gdy
przyjdzie konieczność, opatrzą go właściwym przypisem lub krytycznym komentarzem. Z
pewnością wielu z nich, to właśnie Kazimierz Bujnicki, przywiódł na „prowincji zakąty”, do
dawnych Polskich Inflant. Nie jestem pewna, czy opiszę romantyczną literaturę tego „małego kraju” w sposób „trafny”, wszakże wybrałam dość „egzotyczny” obszar, który pod tym względem, nie został jeszcze szczegółowo zbadany. Nie posiadam nadto kompetencji „podróżo-pisarza”. Jednakże, nie „wypada” mi lekceważyć zaproszenia wystosowanego w 1841 roku przez słynnego nestora z Dagdy. Chętnie podejmę się więc tego nowego wyzwania. Zamierzam wyprawić się nad Dźwinę, na „małe drogi”. Za chwilę zaś spróbuję po krótce wyjawić powody, dla których skierowałam swe kroki ku zapomnianym albo nieznanym „traktom”.
2
Pilarczyk-Palaitis, Anna Ewa, und Anna Pilarczyk-Palaitis. „Regionalistyczne aspekty poezji Juliana Korsaka“. Master's thesis, Lithuanian Academic Libraries Network (LABT), 2008. http://vddb.library.lt/obj/LT-eLABa-0001:E.02~2008~D_20080924_180611-34338.
Der volle Inhalt der QuelleAnnotation:
Praca składa się z trzech zasadniczych części. Rozdział I poświęcony jest teorii regionalizmu. Rozdział II rozprawy przybliża sylwetkę Juliana Korsaka. Ze względu na wyjątkowo skąpe informacje dotyczące biografii poety, zdecydowałam się wprowadzić tło historyczne oraz geograficzne, pozwalające lepiej poznać czas i przestrzeń, które ukształtowały twórcę. Do tej części pracy należą dwa załączniki umieszczone na końcu rozprawy – mapka z miejscem urodzenia Korsaka oraz zarys genealogii poety z herbem rodowym. Rozdział III to zasadnicza część pracy, zawierająca analizę utworów pod kątem zawartych w nim treści regionalnych. Ze względu na wielopoziomowość badań nie udało się przyjąć bardziej systematyzującej formy tej części rozprawy. Rozdział ten składa się z pierwszego podrozdziału omawiającego emocjonalny stosunek do kraju ojczystego, drugiego podrozdziału analizującego konkretne przejawy regionalizmu w postaci pojawiających się w utworach nazw topograficznych, nazwisk osób związanych z regionem, symboli i motywów oraz trzeciego podrozdziału, w którym autorka wymienia przykłady regionalizmów językowych występujących w analizowanym materiale.Darbas susideda iš trijų pagrindinių dalių. I skyriuje nagrinėjama regionalizmo teorija. Darbo II skyrius skirtas Julijano Korsako asmenybei. Kadangi yra labai mažai medžiagos susijusios su poeto biografija, nutariau parodyti istorinį bei geografinį foną. Tai padėjo geriau pažinti laikotarpį bei aplinką, kuriuose susiformavo kūrėjas. Prie šios darbo dalies yra du priedai – nedidelis žemėlapis su pažymėta Korsako gimimo vieta bei poeto genealoginė apybraiža su šeimos herbu. III skyrius tai pagrindinė darbo dalis, kurią sudaro kūrinių analizė pagal juose atsispindinčius regioninius motyvus. Šį skyrių sudaro pirmas poskyris, kuriame aptariamas emocinis ryšys su tėvyne, antras poskyris, kuriame analizuojami regionalizmo reiškiniai, atsispindintys veikaluose paminėtuose topografiniuose pavadinimuose, su regionu susijusių žmonių pavardėse, simboliuose ir motyvuose bei trečias poskyris, kuriame minimi nagrinėjamoje medžiagoje pasireiškiantys kalbos regionalizmo pavyzdžiai. Darbo pagrindinis tikslas buvo parodyti Juliano Korsako poezijoje įvairius regionalizmo aspektus. Tikiuosi, kad tai man nors iš dalies pavyko. Norėčiau pažymėti, kad dėl to, kad mažai yra mokslinių darbų mano pasirinkta tema, rašyti magistro darbą buvo sudėtinga, tačiau ilgainiui tyrinėjant temą ji suteikė man didelį pasitenkinimą.
The monograph includes a complex of problems connected with the regionalism character of Julian Korsak poetry. A lot of attention is paid to the problems of literature regionalism theory. The term regionalism is already known from many years, bet its treats intuicionally. There is no unequivocal definicion . The monograph presents types of definitions this problem. The analysis of the regionalism character of Julian Korsak poetry shown, that its exists in many levels of this literature – from the motives, names, symbols or geographic points till the language of poetry. The main part of the monograph deals with the examples of regionalism in poetry of Julian Korsak. It presents their basic types, construction, models and principle of use. The monograph also discusses abaut life of Julian Korsak. Becouse of insufficient sources about his biography, I decided to write about epoch and region of his childhood and adoult life. The main target of this monograph was to show the many perspectives and aspects of regionalism in Julian Korsak‘s poetry, what I hope is success. The absence of documents and other monographs about regionalism and poet‘s biography was a difficulty, bet at the same time it was an source of reserch satisfaction.
3
Grybauskaitė, Agnė. „Apšvietos ir Romantizmo susidūrimas J. S. Millio filosofijoje“. Master's thesis, Lithuanian Academic Libraries Network (LABT), 2011. http://vddb.laba.lt/obj/LT-eLABa-0001:E.02~2006~D_20110709_151618-96774.
Der volle Inhalt der QuelleAnnotation:
Šiame darbe nagrinėjamas Apšvietos ir Romantizmo susidūrimas Johno Stuarto Millio filosofijoje. Dauguma autorių ir Millio filosofijos komentatorių (ypatingai Johnas Gray‘us) linkę į ją žiūrėti kaip į Apšvietos doktrinos principus perėmusią teoriją. Mažesnė dalis komentatorių (Nicholas Capaldi, Isaiah Berlinas) Millio koncepcijoje įžvelgia ir Romantizmo principus taip modifikuodami tradicinę anglų filosofo interpretaciją. Tačiau nedominuojantis požiūris faktiškai beveik neanalizuojamas – apsiribojama tik glaustais pastebėjimais. Todėl šis magistro darbas ir yra skiriamas parodyti, kad Millio filosofija kyla tiek iš Apšvietos, tiek iš Romantizmo pamatinių principų, o to pasekoje ji įgauna nenuoseklų ir net konfliktišką pobūdį. Millio mąstymo nenuoseklumą galima susieti su Apšvietos ir Romantizmo konfliktu, kurį remiantis Alvydu Jokubaičiu, galima įvardyti kaip natūralizmo ir ekspresivizmo susidūrimą. Remiantis tokia perskyra aiškiai matyti, kad Millis pasižymi ir natūralistine orientacija (daugiausia mokslo srityje) ir ekspresivistine orientacija (nagrinėjant žmogų ir iš dalies – visuomenę). Darbe išskiriami esminiai Apšvietos principai, pastebimi Millio filosofijoje: 1) meliorizmas (įsitikinimas, kad asmenys, asmenų grupės, institucijos, mokslas, etc. tobulėja ir progresuoja) reiškiąs, kad utilitarinė ir politinė anglų filosofo teorija vaizduojama kaip skatinanti socialinį progresą glaudžiai susijusį su intelektualiniu progresu; 2) egalitarizmas (įsitikinimas, kad nesama... [toliau žr. visą tekstą]This paper discusses the encounter of Enlightenment and Romanticism in John Stuart Mill’s philosophy. The majority of authors and Mill’s commentators (especially John Gray) tend to look at it as the theory with principles of Enlightenment. The smaller part of commentators (Nicholas Capaldi, Isaiah Berlin) sees in Mill’s conception also the principles of Romanticism modifying the traditional interpretation of English philosopher. But in fact this not-dominant approach practically is not analysed – it is limited only with brief notices. Therefore this master work is dedicated to attitude that Mill’s philosophy develops both from basic principles of Enlightenment and those of Romanticism. The inconsistency of Mill’s thought could be related with conflict of Enlightenment and Romanticism which, according to Alvydas Jokubaitis, could be named as the encounter of naturalism and expressivism. In conformity with this separation we could clearly see that Mill is characterized by naturalistic orientation (mostly in area of science) and expressivist orientation (in examination of person and partly – of society). There are indicated the essential principles of Enlightenment in Mill’s philosophy: 1) meliorism (the belief that persons, groups of persons, institutions, science, etc. improve and progresses) which denotes that utilitarian and political theory of this philosopher is pictured as stimulating social, as well as closely related intellectual progress; 2) egalitarianism (the belief... [to full text]
4
Leite, Ana Filipa Rodrigues Moreira. „Estratégias de gestão e de conservação para a paisagem cultural de Sintra, Património Mundial“. Master's thesis, ISA, 2013. http://hdl.handle.net/10400.5/6170.
Der volle Inhalt der QuelleAnnotation:
Mestrado em Arquitectura Paisagista - Instituto Superior de AgronomiaThe Cultural Landscape of Sintra, classified in 1995 by UNESCO as World Heritage Site, is the testimony of a unique symbiosis between Nature and Man. The specific microclimate and lush vegetation gives to Serra de Sintra the bucolic spirit that promoted, since long times, its occupation by different cultures: From Neolithic vestiges to the medieval Suntria; convents and hermitages scattered throughout the solitude of the Sierra, the establishment of the royal court and nobles in their recreational farms, harmoniously arranged amidst the massive granite blocks and the lush vegetation brought from various parts of the world. The Landscape of Sintra was built under artistic and literary influences, being even today considered as a reference of the expression of the Romanticism, which influenced the Europe of the eighteenth and nineteenth centuries. This unit, also integrating the Natural Park of Sintra-Cascais, is characterized as well as a rich area, but highly sensitive. The current urban pressure and constant threats to the preservation of this site, including the forest area, motivated the development of the present research, in order to the pursuit of conservation of this landscape of incomparable value, as well as its maintenance as a classified heritage of UNESCO. As the main objective, we intend to develop a proposal for a new Management Plan for this Cultural Landscape, seeking a coherent development from the standpoint of tourism and economic development. With the design of strategies aiming the protection of the site, by leveraging their capital gains, dissemination and transfer of knowledge to the communities, the maintenance and the perpetuation of cultural identity, the ecological values and the biodiversity of the Sierra will be assured, thus allowing the full experience in this heritage
5
Stanko, Vlaški. „Hegelova kritika romantiĉarskog poimanja religije“. Phd thesis, Univerzitet u Novom Sadu, Filozofski fakultet u Novom Sadu, 2018. https://www.cris.uns.ac.rs/record.jsf?recordId=107083&source=NDLTD&language=en.
Der volle Inhalt der QuelleAnnotation:
Istraživanje tematizuje Hegelovo kritiĉko vrednovanje ranoromantiĉarskog poimanja religije kao centralni aspekat Hegelove kritike romantiĉarskog duhovnog strujanja uopšte. Autor polazi od naĉina na koji Hegel određuje pojam filozofije religije. Saglasno tom pojmu, poimanje religije kod romantiĉara propituje se s obzirom na naĉin na koji su vodeći predstavnici tzv. jenske romantike (Šlajermaher, Šlegel, Novalis) pristupali pitanju o pojmu boga, problemu forme religijske svesti, pitanju o odnosu religije prema onome praktiĉkom i pitanju o odnosu religije prema umetnosti i filozofiji. Romantiĉarski pojam religije manifestovaće se pre svega kao programsko depotenciranje pitanja o pojmu boga i božjem postojanju, favorizacija formi neposrednosti svesti kao formi koje jesu autentiĉno religijske, razgraniĉenje religije od sfere ljudskog praksisa i nagovor na kreiranje nove religiije. Hegel ovakvom pojmu religije kritiĉki pristupa kao obliku duhovnosti koji je u ontološkom pogledu zasnovan Fihteovim filozofskim stanovištem. Kritika romantiĉarskog pojma religije kod Hegela biva konkretizovana kao kritika apsolutizacije formi neposrednosti religijske svesti, kao kritika promišljanja odnosa religije i drţave koje nije reflektovalo razliku onoga što jeste drţava i onoga što jeste građansko društvo i kao opozivanje mogućnosti da se moderna religioznost revitalizuje u liku romantiĉarske nove religije umetnosti.
6
Taujanskaitė, Aurelija. „Pride and Prejudice by Jane Austen and Bridget Jones’s Diary by Helen Fielding: The Situation of Writing a Novel“. Bachelor's thesis, Lithuanian Academic Libraries Network (LABT), 2012. http://vddb.laba.lt/obj/LT-eLABa-0001:E.02~2012~D_20120831_092258-48880.
Der volle Inhalt der QuelleAnnotation:
The object of the research is Austen’s and Fielding’s situation of writing a novel through their works Pride and Prejudice by Austen and Bridget Jones’s Diary by Fielding. Though, these women authors are representatives of the two different epochs of English literature their novels are frequently taken in parallel. In order to carry out the research, the comparative and feminist criticism methods were applied. The comparative methodology was useful in order to analyze the meanings of similarity or distinction in the novels Pride and Prejudice by Austen and Bridget Jones’s Diary by Fielding, also, to compare two different contexts for writing two novels.Tyrimo objektas – Džeinės Austen ir Helenos Fielding romano rašymo situacija remiantis jų kūriniais: Austen Puikybė ir prietarai bei Fielding Bridžitos Džouns dienoraštis. Nors autorės yra skirtingų laikotarpių anglų rašytojos, jų kūriniai yra dažnai lyginami.Bakalauro darbe buvo naudojami lyginamosios bei feministinės kritikos metodai. Lyginamasis metodas buvo taikomas ištirti romanų Puikybė ir prietarai ir Bridžitos Džouns dienoraštis panašumo ar savitumo reikšmes, palyginti kūrinių rašymo kontekstus. Kadangi Austen ir Fielding yra moterys rašytojos, feministinės kritikos metodas buvo naudojamas atskleisti moterų literatūros savitumą.
7
Silva, Maria Consuelo da Costa Oliveira e. „O legado de Georg Groddeck: genuinidade e originalidade“. Pontifícia Universidade Católica de São Paulo, 2009. https://tede2.pucsp.br/handle/handle/15892.
Der volle Inhalt der QuelleAnnotation:
Made available in DSpace on 2016-04-28T20:40:13Z (GMT). No. of bitstreams: 1
Maria Consuelo da Costa Oliveira e Silva.pdf: 1177215 bytes, checksum: 8b4ce100f42575dca5ac22c88b7340b6 (MD5)
Previous issue date: 2009-08-28Researches over psychosomatic theme point to various authors. Each one with their own definition of the theme. By consequence there is no consistent definition of it. It is from this point that the author will use Georg Groddeck as a central theme of this dissertation. Groddeck calls the attention on the subject to be easily announced as the father of psychosomatic besides the originality and uniqueness of his theories. The main objective of this paper is to make a deeper reading of Groddecks work, categorizing it, emphasizing his intellectual production, giving it biographic context and enhancing his procedures to understand the historical context of his time. This work aim to subtract the concepts of psychosomatics found on Groddecks work before his contacts with Freud and psycanalisis passing by his biography and writings that approach the first world war. Sources are mainly primary ones
Pesquisas realizadas sobre o conceito Psicossomática apontam para muitos autores. Cada um deles com referencias teóricas próprias. Conseqüência disso é a falta de consistência na busca dessa definição. Com base nesse fato, a autora preferenciará a teoria de Georg Groddeck como tema central desta dissertação. Ele que, em um primeiro contato, já chama a atenção por ser considerado por alguns pesquisadores como o Pai da Psicossomática , também se destaca pela originalidade e genuinidade de sua teoria. O objetivo desta dissertação é realizar uma leitura mais detalhada da obra de Georg Groddeck, categorizá-la, enfatizar sua produção intelectual, situá-la dentro do referencial biográfico e ainda, tentar localizar sua obra dentro de um contexto histórico/teórico: O Romantismo e A Filosofia da Natureza. Com isso, a autora espera subtrair da obra de Georg Groddeck sua conceituação de psicossomática no período anterior aos seus contatos com Freud e com a Psicanálise, percorrendo sua biografia e escritos até data próxima à Primeira Guerra Mundial. A bibliografia estará principalmente centrada em fontes primárias
8
Billon-Grand, Pascal. „La poésie et la « révolution de l’existence quotidienne »“. Thesis, Lyon 2, 2010. http://www.theses.fr/2010LYO20053/document.
Der volle Inhalt der QuelleAnnotation:
Du premier cercle romantique allemand, à la fin du XVIIIème siècle, jusqu’à l’Internationale Situationniste, dans les années 1960, en passant notamment par les groupes futuristes, dadaïstes et surréalistes, la poésie s’est identifiée au projet d’une révolution globale et permanente de l’existence quotidienne. Pendant près de deux siècles, tous ces poètes ont tenté de concilier les mots d’ordre marxiste et rimbaldien « transformer le monde » et « changer la vie ». Ce faisant, ils redéfinirent les formes et les pratiques de la poésie de même que les termes et les enjeux du programme socialiste révolutionnaire du XIXème siècle, définissant ainsi ce que nous appelons un « socialisme du XXème siècle ». Au-delà du domaine classique de l’écriture littéraire, la poésie doit désormais se réaliser en états superbes, en gestes et en comportements inédits, transposant dans le réel et dans les actes tout le potentiel de créativité jusque-là contenu dans le domaine des lettres et de la fiction. Ses principales caractéristiques (autonomie, culture des désirs, créativité et capacité à redynamiser et à repassionner le réel en excédant sans cesse les données sensibles et intellectuelles présentes) définissent un nouvel exercice de la vie, à la fois individuel et social, tandis que sa perception de l’univers, en tant que système dynamique, permet d’envisager un nouveau modèle politique fondé sur les mêmes principes d’autonomie, de créativité et de dynamisme social.Ce présent travail tente de cerner et d’analyser les enjeux et les pratiques liés à un tel projet, jusque dans ses prolongements les plus récents. Nous avons exploité l’histoire des idées en vue d’un seul véritable objectif : appréhender au plus près les enjeux de pratiques à la fois diverses et convergentes, mettre en évidence les apports, la pertinence et les éventuelles limites de leur démarche pour les réinscrire dans ce que nous appelons une « théorie des pratiques » et produire ainsi, au-delà de ces réalisations du passé, les fondements d’une nouvelle théorie pratiqueFrom the first german romantism, at the end of the XVIIIth century, to the International Situationnist, in the 1960’s, through the futurist, the dadaïst and the surrealist avant-gardes, poetry became one with the project of a global and permanent revolution of the everyday life. During almost two centuries, all these poets have tried to reconcile the marxist and the rimbaldian key-words « transform the world » and « change the life ». In doing so, they redetermined the forms and the practices of the poetry, as well as the terms and the stakes of the revolutionnary socialist program, determining what we call a « Twentieth century socialism ». Beyond the classical range of the litterary writing, poetry has now to be realized into new acts and behaviours, transposing all the potential of creativity contained in the letters and the fictions until now. Its main characteristics (autonomy, developement of the desires, creativity and ability to redynamize and to impassion reality) define a new way of life and its perception of the universe as a dynamic system defines a new political model based on the same principles of self-government, creativity and social dynamism.All along this work, we have tried to define and to analyze the stakes and the practices linked to such a project, up to now. We have processed the history of ideas with one purpose : to define the stakes of varied and convergent practices, their contributions and their limitations, in order to incorporate them into what we called a « theory of practices » and to create the basis of a new practical theory for the present times
9
Junior, Jonas Alves da Silva. „Doces modinhas pra Iaiá, buliçosos lundus pra Ioiô: poesia romântica e música popular no Brasil do século XIX“. Universidade de São Paulo, 2006. http://www.teses.usp.br/teses/disponiveis/8/8149/tde-23082007-135330/.
Der volle Inhalt der QuelleAnnotation:
A dissertação versa sobre as relações entre poesia e música no século XIX, bem como sobre a produção poético-musical resultante dessa união. O argumento central é o de que os poetas românticos foram colher inspiração no medievalismo europeu na só para a construção de uma mitologia nacional (indianismo), mas também para a concepção de uma arte única, pautada por essa aliança entre poesia e música nos moldes trovadorescos. Essa conexão foi além da musicalidade implícita na poética do período. Alguns românticos, tal como os trovadores, buscaram integrar as duas artes a partir de poemas escritos especialmente para serem musicados e apresentados em circunstâncias performáticas. Assim, nasceu, no Brasil, a parceria: um poeta produzindo a letra e um compositor musicando-a. A prática de fundir essas duas manifestações artísticas num todo único iniciada pelos trovadores teve continuidade em alguns poetas românticos, principalmente os que freqüentaram a tipografia do editor Paula Brito, fundador da conhecida Sociedade Petalógica do Rossio Grande. Das reuniões dessa sociedade resultaram diversos poemas musicados em forma de modinha ou lundu, examinados aqui de modo a evidenciar os temas recorrentes, bem como as imagens e metáforas musicais neles presentes. Essa aliança trouxe popularidade e novo alento, tanto para a música popular, quanto para a poesia brasileira que encontrou nessa aliança um meio de difusão que suprisse a carência de um público letrado.This dissertation examines the relations between poetry and music in the nineteenth century, as well as the poetic-musical production which results from this union. The central argument is that romantic poets took inspiration from european medievalism not only for building a national mythology (indianism) but also for the conception of an unique art form, ruled by this alliance between poetry and music in the troubadourish models. This connection went beyond the implicit musicality of that era\'s poetry. Some romantic poets, as troubadours, wanted to integrate both arts from poems specially written to be set to music and presented in performance venues. Thus, the partnership was born in Brazil: poets started to create lyrics and composers set them to music. The practice of blending these two artistic manifestations in only one, initiated by the troubadours, had continuity with some romantic poets, mainly those who attended the editor Paula Brito\'s typography, founder of the well known Sociedade Petalógica do Rossio Grande. From these meetings came several poems set to music in form of modinha or lundu examinated here in order to portray the recurrent themes, as well as images and musical metaphors existing in them. This alliance brought popularity and enthusiasm for the popular music as for the Brazilian poetry, which found in this alliance a way of diffusion that would supply the need of the scholarly public.
10
Pereira, Cilene Margarete. „Jogos e Cenas do Casamento : construção e elaboração das personagens e do narrador machadianos em Contos Fluminenses e Historias da Meia Noite“. [s.n.], 2008. http://repositorio.unicamp.br/jspui/handle/REPOSIP/269940.
Der volle Inhalt der QuelleAnnotation:
Orientador: Carlos Eduardo Ornelas BerrielTese (doutorado) - Universidade Estadual de Campinas, Instituto de Estudos da Linguagem
Made available in DSpace on 2018-08-11T01:14:41Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Pereira_CileneMargarete_D.pdf: 1753260 bytes, checksum: 0a874ff24fc394827cbc5366ad418df6 (MD5) Previous issue date: 2008
Resumo: Em ¿Jogos e Cenas do Casamento¿, nosso objetivo principal é apresentar um estudo detalhado da construção e do modo como Machado de Assis elabora suas personagens e seus narradores em Contos Fluminenses (1870) e Histórias da Meia Noite (1873). Se considerarmos a imagem principal que une as treze narrativas desses livros, veremos que todas ¿ a exceção aparente é ¿Aurora sem dia¿ ¿ são histórias de amor que têm como imagem/tema central o casamento, seja nos preparos que antecedem o contrato ou em seus aspectos cerimoniais, seja na intimidade conjugal dos lares já concebidos. Mais do que isso, há um elo maior entre as histórias, e uma imagem que se afirma como preponderante: o fracasso do casamento. As mocinhas e os heróis machadianos são construídos mediante as dificuldades e os problemas matrimoniais, decorrentes muitas vezes de imposições paternas ou das expectativas (mediadas, sobretudo, pela literatura) e experiências amorosas dos envolvidos. São essas personagens, em última hipótese, que veiculam essas imagens de fracasso e as apresentam ao leitor. Mas nesse processo de captação do amor e do casamento aparece quase sempre um narrador a sussurrar no ouvido do leitor algo acerca da personagem e da imagem amorosa construída por ela. Dessa forma, as imagens e cenas matrimoniais são filtradas (e desestabilizadas) pelas exposições de personagens e narradores, uns a intervirem na concepção amorosa de outros. Por isso, este estudo prioriza não só a caracterização dessas primeiras personagens machadianas, mas também dos narradores desses contos como forma de examinar melhor o modo como ambos constroem essas imagens amorosas e a partir de que outras associações elas nascem e se definem, já que se tratam, na maior parte das vezes, de homens e mulheres inexperientes em relação ao amor e à própria realidade do casamento.
Abstract: In ¿Jogos e Cenas do Casamento¿, our main objective is to introduce a detailed study of the construction and the way Machado de Assis elaborates his characters and narrators in Contos Fluminenses (1870) and Histórias da Meia Noite (1873). If we consider the mainstream image that joins the thirteen narratives of this collectanea, we will see thal all of them ¿ the apparent exception is ¿Aurora sem dia¿ ¿ are love stories that bears as a mainstream image/theme the marriage, either in the preparations that happen before the contract or its ceremonials aspects, either in conjugal intimacy of conceived homes. Moreover, there is a bigger link between the stories and an image that is itself preponderant: the failure of marriage. The ¿machadianos¿ ladies and heroes are constructed the difficulties and matrimonial problems, generated most of the time by father impositions or expectancy (mediated for literature) and love experiences of the involved ones. These characters are in last hypothesis, the ones that take the images of failure and introduce them to reader. But in this process of catching love and marriage, almost always there is a narrator whispering something on the ear¿s reader about the characters and the loving image constructed by the character. In this way, the matrimonial images and scenes are filtered for expositions of the characters and narrators, intervening in the loving conception of each other. Thus, this study prioritizes not only the characterization of the first ¿machadianos¿ characters, but also the tale¿s narrators as a way of examining better how they both construct these loving images and from where other possible associations are born and defined, once they deal, most of the times, with inexperienced men and women in relation to love and the reality of marriage.
Doutorado
Literatura Brasileira
Doutor em Teoria e História Literária
Bücher zum Thema "I romantyzm"
1
Ursel, Marian. Romantyzm. Wrocław: Wydawn. Dolnośląskie, 2000.
Den vollen Inhalt der Quelle finden
2
Witkowska, Alina. Romantyzm. Warszawa: Wydawn. Nauk. PWN, 1997.
Den vollen Inhalt der Quelle finden
3
Sapko, Myroslava. Digital romantyzm. Kyïv: Hamazin, 2006.
Den vollen Inhalt der Quelle finden
4
Siwicka, Dorota. Romantyzm 1822-1863. Warszawa: PWN, 1997.
Den vollen Inhalt der Quelle finden
5
Siwicka, Dorota. Romantyzm: 1822-1863. Warszawa: Wydawn. Nauk. PWN, 1995.
Den vollen Inhalt der Quelle finden
6
Kruszelnicki, Michał, und Wojciech Kruszelnicki. Nietzsche i romantyzm. Wrocław: Wydawnictwo Naukowe Dolnośląskiej Szkoły Wyższej, 2013.
Den vollen Inhalt der Quelle finden
7
Michał, Kuziak, Hrsg. Romantyzm i nowoczesność. Kraków: Towarzystwo Autorów i Wydawców Prac Naukowych "Universitas", 2009.
Den vollen Inhalt der Quelle finden
8
Dopart, Bogusław. Mickiewiczowski: Romantyzm przedlistopadowy. Kraków: Universitas, 1992.
Den vollen Inhalt der Quelle finden
9
Ostrowski, Jan K. Barok - romantyzm - kresy. Warszawa: Wydawnictwo DiG, 2017.
Den vollen Inhalt der Quelle finden
10
Zielińska, Marta. Polacy, rosjanie, romantyzm. Warszawa: IBN Wydawn., 1998.
Den vollen Inhalt der Quelle findenBuchteile zum Thema "I romantyzm"
1
Król, Zofia. „I. Brytyjski romantyzm i haiku“. In Powrót do świata, 119–49. Instytut Badań Literackich Polskiej Akademii Nauk, 2013. http://dx.doi.org/10.4000/books.iblpan.1606.
Der volle Inhalt der Quelle
2
Król, Marcin. „Romantyzm polityczny od Mochnackiego do Piłsudskiego“. In Genealogia współczesności. Historia idei w Polsce 1815-1939. Warsaw University Press, 2015. http://dx.doi.org/10.31338/uw.9788323523260.pp.83-98.
Der volle Inhalt der Quelle
3
Maurach, Martin. „Nacjonalizm i romantyzm w literaturze wschodniopruskiej“. In Tożsamość jako proces. Od Johannesa Bobrowskiego do dyskursu o „poniemieckim”. Literatura – historia – krajobraz. University of Warsaw Press, 2023. http://dx.doi.org/10.31338/uw.9788323561217.pp.87-104.
Der volle Inhalt der Quelle
4
Chłap-Nowakowa, Justyna. „Romantyzm w polskim Londynie po 1945 roku“. In Wizje romantyzmu w literaturze i publicystyce polskiej XX wieku. Ksiegarnia Akademicka Publishing, 2020. http://dx.doi.org/10.12797/9788381382618.06.
Der volle Inhalt der Quelle
5
Coghen, Monika, und Małgorzata Łuczyńska-Hołdys. „Wstęp. Poza definicją. Romantyzm brytyjski wtedy i dziś“. In Nowe oblicza romantyzmu brytyjskiego. Eseje na dwusetlecie. University of Warsaw Press, 2022. http://dx.doi.org/10.31338/uw.9788323555346.pp.7-20.
Der volle Inhalt der Quelle
6
Zatorska, Izabella. „Iluzja i prawda w teatrze od baroku po romantyzm“. In Prawda i fałsz w nauce i sztuce. University of Warsaw Press, 2020. http://dx.doi.org/10.31338/uw.9788323542223.pp.70-89.
Der volle Inhalt der Quelle
7
Araszkiewicz, Agata. „Romantyzm, melancholia, wykluczenie. Zuzanna Ginczanka i *** [Non omnis moriar…]“. In Poeci-studenci podziemnego Uniwersytetu Warszawskiego wobec romantyzmu. Warsaw University Press, 2018. http://dx.doi.org/10.31338/uw.9788323534129.pp.238-253.
Der volle Inhalt der Quelle
8
Paluchowska-Messing, Anna. „Frances Burney – krótka historia powieściopisarki, która spóźniła się na romantyzm“. In Nowe oblicza romantyzmu brytyjskiego. Eseje na dwusetlecie. University of Warsaw Press, 2022. http://dx.doi.org/10.31338/uw.9788323555346.pp.205-226.
Der volle Inhalt der Quelle
9
Adolphi, Rainer. „Pokusy rozumu. Romantyzm w tradycjach europejskiej Nowoczesności – na przykładzie Niemiec i Polski“. In Recepcja i oddziaływanie Marka Siemka w Europie. University of Warsaw Press, 2019. http://dx.doi.org/10.31338/uw.9788323536765.pp.365-392.
Der volle Inhalt der Quelle
10
„romantism, n.“ In Oxford English Dictionary. 3. Aufl. Oxford University Press, 2023. http://dx.doi.org/10.1093/oed/9170723580.
Der volle Inhalt der QuelleKonferenzberichte zum Thema "I romantyzm"
1
Kos, Koraljka. „Hrvatska glazba i književnost u razdoblju romantizma“. In Međunarodni i interdisciplinarni simpozij Glazba, umjetnosti i politika: revolucije i restau- racije u Europi i Hrvatskoj 1815.-1860. (14 ; 2019 ; Zagreb). Hrvatska akademija znanosti i umjetnosti, 2021. http://dx.doi.org/10.21857/yl4okfl319.
Der volle Inhalt der Quelle