Einloggen

Thematische Bibliographien / Homiliae / Zeitschriftenartikel

Zeitschriftenartikel zum Thema „Homiliae“

Um die anderen Arten von Veröffentlichungen zu diesem Thema anzuzeigen, folgen Sie diesem Link: Homiliae.

Autor: Grafiati

Veröffentlicht am 26. Juli 2024

Zuletzt aktualisiert am 27. Juli 2024

Geben Sie eine Quelle nach APA, MLA, Chicago, Harvard und anderen Zitierweisen an

Wählen Sie eine Art der Quelle aus:

Machen Sie sich mit Top-50 Zeitschriftenartikel für die Forschung zum Thema "Homiliae" bekannt.

Neben jedem Werk im Literaturverzeichnis ist die Option "Zur Bibliographie hinzufügen" verfügbar. Nutzen Sie sie, wird Ihre bibliographische Angabe des gewählten Werkes nach der nötigen Zitierweise (APA, MLA, Harvard, Chicago, Vancouver usw.) automatisch gestaltet.

Sie können auch den vollen Text der wissenschaftlichen Publikation im PDF-Format herunterladen und eine Online-Annotation der Arbeit lesen, wenn die relevanten Parameter in den Metadaten verfügbar sind.

Sehen Sie die Zeitschriftenartikel für verschiedene Spezialgebieten durch und erstellen Sie Ihre Bibliographie auf korrekte Weise.

1

John Chrysostom und Jan Dominik Bogataj. „Janez Krizostom“. Keria: Studia Latina et Graeca 23, Nr. 2 (29.12.2021): 197–207. http://dx.doi.org/10.4312/keria.23.2.197-207.

Der volle Inhalt der Quelle

Annotation:

Prevedena homilija spada v serijo 67-ih homilij o 1 Mojzesovi knjigi (Homiliae in Genesin, CPG 4409), ki jih je Janez Krizostom (347–407), morda največji govorec krščanske antike, pripravil najverjetneje za postni čas leta 388, ko je še kot duhovnik deloval v Antiohiji. V prvem delu homilije (1–3) antiohijski govorec svoje poslušalce okara, ker nekateri izmed njih niso upoštevali njegovega duhovnega učenja in so raje zahajali na konjske dirke. Kara njihovo nehvaležnost za njegov trud s tem, da spominja na priliko o talentih, obenem pa jih spodbuja, da si prizadevajo, da bi njih, ki hodijo rajši na dirke, zopet pripeljali nazaj v cerkev, k duhovni hrani, ki jo daje sam Gospod. S to temo se homilija tudi nadaljuje, ko v drugem, daljšem delu (3–7) Krizostom prične z razlago dogodka obiska Abrahama pri Mamrejevih hrastih (1 Mz 18,1-15), pri čemer poudarja predvsem vzvišeni zgled Abrahamove gostoljubnosti do tujcev.

APA, Harvard, Vancouver, ISO und andere Zitierweisen

2

Cross, J. E. „The use of patristic homilies in the Old English Martyrology“. Anglo-Saxon England 14 (Dezember 1985): 107–28. http://dx.doi.org/10.1017/s0263675100001307.

Der volle Inhalt der Quelle

Annotation:

The earlier editors of the Old English Martyrology (OEM), T. O. Cockayne and George Herzfeld, recognized that some notices, or phrases within notices, drew on homilies by named patristic writers. Cockayne identified two entries which closely echoed sentences from two of Gregory's Homiliae in Evangelia, for Emiliana (5 January) from Homilia xxxviii.15 and for Cassius (29 June) from Homilia xxxvii.9. Herzfeld added two more, for Processus and Martinianus (2 July) from Homilia xxxii.7 and for Felicitas (23 November) from Homilia iii.3. Also, guided by Ruinart, Herzfeld identified a passage from Augustine's Sermo cccix.4 within the entry for Cyprian of Carthage (14 September). Herzfeld, by oversight, had actually ascribed his Latin quotation (cited in the Addenda) to Fulgentius of Ruspe's Sermo vi, although Fulgentius's sermon probably did influence one other phrase in the notice.

APA, Harvard, Vancouver, ISO und andere Zitierweisen

3

Great, Basil. „Homiliae IX in Hexaemeron. Homilia I“. Philosophy. Journal of Higher School of Economics 3, Nr. 1 (31.03.2019): 195–244. http://dx.doi.org/10.17323/2587-8719-2019-3-1-195-244.

Der volle Inhalt der Quelle

APA, Harvard, Vancouver, ISO und andere Zitierweisen

4

van Winden, J. C. M., Origenes und Hermann-Josef Sieben. „In Lucam Homiliae/Homilien zum Lukasevangelium“. Vigiliae Christianae 47, Nr. 1 (März 1993): 92. http://dx.doi.org/10.2307/1584346.

Der volle Inhalt der Quelle

APA, Harvard, Vancouver, ISO und andere Zitierweisen

5

De Vos, Benjamin M. J. „Plato’s Phaedrus and Symposium in the Pseudo-Clementine Homilies “. Zeitschrift für Antikes Christentum / Journal of Ancient Christianity 27, Nr. 1 (01.06.2023): 102–46. http://dx.doi.org/10.1515/zac-2023-0007.

Der volle Inhalt der Quelle

Annotation:

Abstract The presence of Plato and Platonic philosophy in the late antique Christian novel, the Pseudo-Clementine Homilies, has been underexamined. The present article takes a twofold approach: first, it discusses Platonic references and allusions in the disputes between Appion the grammarian and Clement, a follower of the apostle Peter (Homiliae Clementinae 4–6), and links them to the rest of the Homilistic narrative. Plato’s dialogues of the Symposium and, in particular, the Phaedrus turn out to be insightful philosophical and literary frameworks by means of which the Homilist reflects on the value of eros, paideia, rhetoric and philosophy, the value of written discourse, and truth. Secondly, this article also compares the Pseudo-Clementine Homilies with (other) novels and narratives from the Second Sophistic that intertextually engage with similar Platonic motifs and passages. My analysis reveals how the Homilist, as a Christian novelist with strong philosophical (and one might say Sophistic) interests, is a remarkable member of the late antique, cultural dialogue, in which the reception of Plato’s dialogues took place.

APA, Harvard, Vancouver, ISO und andere Zitierweisen

6

DeMarco, David C. „TEXTUAL ISSUES IN BASIL OF CAESAREA'S HOMILIAE IN HEXAEMERON 4 AND 5“. Classical Quarterly 68, Nr. 1 (20.03.2018): 292–304. http://dx.doi.org/10.1017/s0009838818000095.

Der volle Inhalt der Quelle

Annotation:

This paper proposes a number of improvements to the text of Basil of Caesarea's Homiliae in hexaemeron 4 and 5. The biblical text poses particular problems for the fourth and the fifth homilies. Therefore, the text form of Genesis from these two homilies is discussed first, and then further individual instances from the fourth and the fifth homilies are examined. The passages are presented in the format of a commentary under the assumption that the reader has the GCS edition at hand.

APA, Harvard, Vancouver, ISO und andere Zitierweisen

7

Muller, Barbara, Gregorius Magnus und Raymond Etaix. „Homiliae in Evangelia“. Vigiliae Christianae 54, Nr. 4 (2000): 439. http://dx.doi.org/10.2307/1584613.

Der volle Inhalt der Quelle

APA, Harvard, Vancouver, ISO und andere Zitierweisen

8

Longosz, Stanisław. „Dramatyzowane homilie o Janie Chrzcicielu i chrzcie Chrystusa“. Vox Patrum 44 (30.03.2003): 65–75. http://dx.doi.org/10.31743/vp.8066.

Der volle Inhalt der Quelle

Annotation:

Hac in brevi dissertatiuncula explicantur duae dramaticae homiliae: faise attributa Gregorio Thaumaturgo patriarchae Gregorii Antiocheni et Pseudo-Eusebii Alexandrini, quae iuxta auctorem constituunt validum momentum in processu formandi dramatis christiani; uti appendix proponitur prima Polonorum translatio homiliae pseudo-Eusebianae de baptismo.

APA, Harvard, Vancouver, ISO und andere Zitierweisen

9

van Winden, J. C. M., Cornelis Datema und Pauline Allen. „Leontii Presbyteri Constantinopolitani Homiliae“. Vigiliae Christianae 42, Nr. 4 (Dezember 1988): 409. http://dx.doi.org/10.2307/1584289.

Der volle Inhalt der Quelle

APA, Harvard, Vancouver, ISO und andere Zitierweisen

10

Jankosz, Magdalena. „Oficjalność i potoczność w języku homilii Jana Pawła II podczas I i II pielgrzymki do Polski“. Perspektywy Kultury 41, Nr. 2/1 (30.06.2023): 341–56. http://dx.doi.org/10.35765/pk.2023.410201.22.

Der volle Inhalt der Quelle

Annotation:

Homilia to gatunek wypowiedzi, który realizowany jest w odmianie mówionej języka. Dla tego rodzaju języka typowe są dwa style: styl oficjalny i styl potoczny. Celem artykułu będzie odnalezienie elementów tych stylów w homiliach wygłoszonych przez Jana Pawła II podczas I i II pielgrzymki do Polski. Pytania badawcze brzmią: Czy Jan Paweł II w tych homiliach wykorzystywał zarówno styl potoczny, jak i oficjalny? Jakie cechy stylu oficjalnego, a jakie – potocznego można odnaleźć w tych wystąpieniach? Na czym polegają podobieństwa? Z czego mogły wnikać ewentualne różnice? Materiał badawczy stanowi 12 homilii z I pielgrzymki oraz 9 homilii z II pielgrzymki. Metodą badawczą jest analiza lingwistyczna.

APA, Harvard, Vancouver, ISO und andere Zitierweisen

11

Wissner, Martin, und Johannes Brenz. „Rezension von: Brenz, Johannes, Homiliae vel Sermones nonnulli in Prophetam Danielem“. Württembergisch Franken 59 (24.04.2024): 93–94. http://dx.doi.org/10.53458/wfr.v59i.11423.

Der volle Inhalt der Quelle

APA, Harvard, Vancouver, ISO und andere Zitierweisen

12

Cohen, Rodrigo Laham. „Gregorio Magno, Rom. 11, 25-26 y la conversión de los judíos en el fin de los tiempos“. Romanitas - Revista de Estudos Grecolatinos, Nr. 10 (18.02.2018): 181. http://dx.doi.org/10.17648/rom.v0i10.18978.

Der volle Inhalt der Quelle

Annotation:

En este artículo se explora la posición de Gregorio Magno en relación a la noción paulina de conversión de los judíos en el fin de los tiempos enunciada en Epístola a los Romanos 11, 25-26. La investigación pone en evidencia que Gregorio sigue el pasaje paulino solo en sus textos con fuerte peso exegético – Moralia, Homiliae in Hiezechihelem y Homiliae in Evangelia – mientras que la temática de la conversión final aparece ausente en el resto de sus obras. Ello se explica si se toma en cuenta que Gregorio refirió – en sus obras exegéticas – a judíos hermenéuticos mientras que en las restantes – entre las que resalta el Registrum epistularum por sus explícitas menciones a comunidades judias – el énfasis estuvo en los judíos históricos.

APA, Harvard, Vancouver, ISO und andere Zitierweisen

13

Hoel, Nikolas O. „Hues of Martyrdom: Monastic and Lay Asceticism in Two Homilies of Gregory the Great on the Gospels“. Downside Review 138, Nr. 1 (Januar 2020): 3–18. http://dx.doi.org/10.1177/0012580620910973.

Der volle Inhalt der Quelle

Annotation:

Pope Gregory I was the first monk to hold the office of Bishop of Rome, and he was one of the most prolific papal writers of the Middle Ages. It should not be a surprise that his views on monasticism can be found in everything that he wrote, including the Homiliae in Evangelia. This text includes lessons that would be heard by both monks and lay people, because both would have been listening to the sermons. By looking at the first two of these homilies, it can be determined that Gregory urged his audience to strive for asceticism, which he equated to martyrdom. Yet, the asceticism of the monk could not be the same as that of the lay person. This article argues that Gregory conceived of two types on non-red martyrdom: the white martyrdom of the monks which served as the model for the blue martyrdom of the laity.

APA, Harvard, Vancouver, ISO und andere Zitierweisen

14

Gacia, Tadeusz, Jarosław Adamiak, Agnieszka Strycharczuk und Natalia Turkiewicz. „Raban Maur, Homilie o najważniejszych świętach oraz o cnotach (wybór) (Homiliae de festis praecipuis, item de virtutibus)“. Vox Patrum 65 (15.07.2016): 859–92. http://dx.doi.org/10.31743/vp.3541.

Der volle Inhalt der Quelle

APA, Harvard, Vancouver, ISO und andere Zitierweisen

15

Pierce, Alexander H. „Reconsidering Ambrose’s Reception of Basil’s Homiliae in Hexaemeron: The Lasting Legacy of Origen“. Zeitschrift für Antikes Christentum / Journal of Ancient Christianity 23, Nr. 3 (15.11.2019): 414–44. http://dx.doi.org/10.1515/zac-2019-0028.

Der volle Inhalt der Quelle

Annotation:

Abstract In the late 380 s, Ambrose of Milan preached nine Lenten homilies on the “six days” of Genesis 1. Basil of Caesarea’s Homiliae in Hexaemeron (ca. 378) has long been recognized as a source for Ambrose. To study Ambrose’s reception of Basil is, however, complicated by Ambrose’s familiarity with other early Christian thinkers, as is attested by Jerome’s assertion in Epistula 84,7 that “Ambrose also compiled from his [Origen’s] Hexaemeron, in such a way that he conforms more nearly to the thoughts of Hippolytus and Basil.” Jerome’s sweeping judgment, whether or not we should take it at face value, suggests that Ambrose in some way borrowed from Origen while claiming the authority of Hippolytus and Basil. In an attempt to consider the reliability of Jerome’s testimony, this article considers the extent to which Jerome’s depiction of Ambrose’s use of Origen and Basil can be validated by looking more closely at the way their respective views of the nature, origin, and relation of spiritual and material creation arise out of their exegesis of Genesis. Attending to the legacy of Origen in Basil and Ambrose enhances our understanding of Ambrose’s subtle and selective use of the theological and interpretive traditions of earlier Christianity.

APA, Harvard, Vancouver, ISO und andere Zitierweisen

16

Szczur, Piotr. „Myśl mariologiczna Jana Chryzostoma w świetle "In Matthaeum homiliae"“. Vox Patrum 80 (15.12.2021): 87–110. http://dx.doi.org/10.31743/vp.13126.

Der volle Inhalt der Quelle

Annotation:

W artykule zajęto się opracowaniem nauczania Jana Chryzostoma na temat Maryi, zawartego w jego Homiliach na Ewangelię według św. Mateusza, jednak w zasadzie skupiono się na analizie trzech (4, 5 i 44) spośród dziewięćdziesięciu homilii, gdyż w nich zawarte są najważniejsze treści na ten temat. Z wypowiedzi kaznodziei wynika, że postrzegał on Maryję jako tę, dzięki której mógł zostać zrealizowany Boży plan odkupienia człowieka. Maryja – będąc dziewicą – poczęła w cudowny sposób (bez udziału mężczyzny) i urodziła Jezusa. Niezwykłość tych faktów jest pewna i niepodważalna, i dlatego wszelkie dociekania i dyskusje na ten temat są zbyteczne i jałowe. Mówiąc o narodzinach Chrystusa Chryzostom – zgodnie z założeniami chrystologii antiocheńskiej – podkreślał rzeczywistość Jego ludzkiej natury. Maryja była dla niego przede wszystkim matką człowieka Jezusa (podkreślał to nauczyciel i mistrz Jana Chryzostoma – Diodor z Tarsu), co najprawdopodobniej było też przyczyną nieposługiwania się terminem Θεοτόκος w odniesieniu do Maryi. Kaznodzieja akcentował też wieczne dziewictwo Maryi: jest ona dziewicą zarówno przed, jak i po urodzeniu Jezusa. Chociaż Chryzostom przypisywał Maryi pewne „niedoskonałości” czysto ludzkie (nieznajomość Pisma Świętego, mała wiara, czy nawet próżność), to jednak wyraźnie wskazywał ją słuchaczom kazań jako wzór godny naśladowania, gdyż potrafiła pełnić w życiu wolę Bożą.

APA, Harvard, Vancouver, ISO und andere Zitierweisen

17

DeMarco, David C. „The Influence of Plotinus on Basil of Caesarea’s Homiliae in hexaemeron“. Zeitschrift für Antikes Christentum / Journal of Ancient Christianity 26, Nr. 1 (01.07.2022): 107–25. http://dx.doi.org/10.1515/zac-2022-0016.

Der volle Inhalt der Quelle

Annotation:

Abstract This article argues for Plotinian influence on Basil’s Homiliae in hexaemeron. It is composed of two major sections. The first section discusses three major flaws in John Rist’s “Basil’s ‘Neoplatonism’: Its Background and Nature,” namely: 1) the problems with Rist’s focus on the peculiar features of Plotinus, 2) Rist’s overestimation of the effect of Nicaea on the reception of Platonic ideas by Christians, 3) the lack of evidence regarding both Basil’s time in Athens and the assumption that post-Plotinian Platonism is too pagan to be of interest to Basil. The second section examines three passages from Basil’s Homiliae in hexaemeron, namely, 1,7, 2,2, and 2,7. The first passage exhibits clear indirect, though not direct, or exclusively Plotinian influence. The second example reveals a shared idea that most likely derives from Plotinus due to other contextual aspects. The final passage shows a close relation between Basil and Plotinus, in which the differences are better explained by the different goals of the authors rather than by the lack of contact and dependence on common material.

APA, Harvard, Vancouver, ISO und andere Zitierweisen

18

Łukaszczyk, Michał. „Homilie Rabana Maura na niedzielę, dni nabożeństw błagalnych oraz o świętych (wybór)“. Vox Patrum 81 (15.03.2022): 193–232. http://dx.doi.org/10.31743/vp.12251.

Der volle Inhalt der Quelle

Annotation:

Praca składa się z dwóch części. We wstępie krótko zreferowałem życiorys Rabana Maura, następnie opisałem jego homilie mając na uwadze tradycję oraz kontekst epoki. W ostatniej części wstępu krótko opisałem treść tłumaczonych przeze mnie homilii. W samych homiliach autor porusza następujące tematy: wierność zasadom religii chrześcijańskiej, przestrzega przed uleganiem wpływom pogaństwa, wyjaśnia najważniejsze prawdy wiary, umacnia własne przepowiadanie poprzez obfite cytowanie Pisma Świętego, a także korzystanie z dorobku Ojców Kościoła. W swoich homiliach Raban Maur porusza także inne tematy, takie jak: udziela przestrogi przed polowaniami i grą w kości w dni świąteczne, zakazuje prowadzenia rozmów w kościele oraz prac w polu w dni świąteczne, prosi o troskę o biednych i niewolników. Sprawy te, wydające się być mniejszej wagi, miały jednak istotne znaczenie dla współczesnych mu ludzi. W przypisach umieściłem najważniejsze uwagi filologiczne, teologiczne, biograficzne oraz geograficzne, pozwalające czytelnikowi właściwie zrozumieć kontekst tłumaczonych homilii.

APA, Harvard, Vancouver, ISO und andere Zitierweisen

19

Amos, Thomas L. „Homiliae per circulum anni.Heiricus Autissiodorensis , Riccardo Quadri , Roland Demeulenaere“. Speculum 69, Nr. 3 (Juli 1994): 798–800. http://dx.doi.org/10.2307/3040893.

Der volle Inhalt der Quelle

APA, Harvard, Vancouver, ISO und andere Zitierweisen

20

Segneri, Angelo. „Basiliana I. Per una possibile doppia versione delle Omelie sui Salmi di Basilio di Cesarea. Analisi di alcuni casi di studio presi da Bas., Hom. in ps. 32, 33, 44 e 48“. Augustinianum 63, Nr. 2 (2023): 367–457. http://dx.doi.org/10.5840/agstm202363219.

Der volle Inhalt der Quelle

Annotation:

Among Basil’s homiliae morales, a prominent place is occupied by the 15 sermons on the Psalter that have been preserved. The present study, as part of the editorial project of these homilies on behalf of the Sources Chrétiennes, seeks to shed light on a phenomenon that may have affected the texts of the Cappadocian, similar to what happened with some of Augustine’s Enarrationes. In fact, the collation of some ancient witnesses of the Basilian homilies, ignored by Garnier and thus by the vulgata edition reprinted in PG 29, seems to suggest an early oral circulation of the discourse, identifiable through some textual traces, such as anacolutes, omissions of articles or explanatory parts, stylistically inelegant sentence structures, scriptural quotations not standardized according to the most widely used textual form, etc. The considerable contamination of the manuscript tradition makes it impossible to sketch a stemma that would allow the precise positioning of the individual codices reviewed. Nevertheless, the textual data collected by Bas., hom. in ps. 32, 33, 44 and 48, and presented here only in small part, have revealed the existence of two recensions: Ω1 and Ω2, where Ω2 represents the revised and corrected text after the death of Cappadoce, while the few surviving testimonies of Ω1, which represent a textus rudior, without stylistic revision and circulated without the author’s control, somehow hint at an echo, perhaps distant but in our opinion undeniable, of the oral language, i.e., of the original character of the works of this genre.

APA, Harvard, Vancouver, ISO und andere Zitierweisen

21

Radošević, Andrea. „Venerable Bede in the 15th century Second Beram Breviary“. Crkva u svijetu 58, Suppl. 1 (01.12.2023): 191–222. http://dx.doi.org/10.34075/cs.58.1s.8.

Der volle Inhalt der Quelle

Annotation:

U hrvatskoglagoljskim brevijarima zapisani su prijevodi odlomaka homilija, sermona, traktata i drugih tekstova crkvenih otaca i naučitelja, između ostaloga i oni svetoga Bede Časnoga. Njegove homilije osobitu su popularnost stekle ulaskom u Homilijar Pavla Đakona, a vrlo su brzo zauzele važno mjesto u liturgijskim tekstovima kao jedan od omiljenih izvora homiletičkih čitanja. Hrvatskoglagoljski brevijari razlikuju se u broju i duljini brevijarskih lekcija nastalih prema Bedinim homilijama. U ovom radu analiziraju se homiletičke lekcije zapisane u Drugom beramskom brevijaru iz 15. st., jednome od rijetkih brevijara (uz Vb1, Pt, Pad, dijelom i N1) koji sadržava prijevod Bedine homilije I. 10 (In die festo Innocentium). Usporedba brevijarskih tekstova koji se čitaju u temporalu pokazala je kako među homiletičkim lekcijama postoje jezične razlike dok se one tekstološke ne pojavljuju u znatnom broju. Na temelju toga zaključuje se kako su lekcije u Drugome beramskom i ostalim hrvatskoglagoljskim brevijarima nastale prema istom prijevodu. Hrvatskocrkvenoslavenski prijevod Bedine homilije I. 3 (In festo Annuntiationis Beatae Mariae) objavljuje se u kritičkom aparatu zajedno s inačicama iz drugih hrvatskoglagoljskih brevijara. Rad predstavlja uvod u istraživanje Bedina opusa u hrvatskoj srednjovjekovnoj književnosti.

APA, Harvard, Vancouver, ISO und andere Zitierweisen

22

Szádecky-Kardoss, Samuel, und Therese Dér Therese Olajos. „Breviarium homiliae Theodori Syncelli de obsidione avarica Constantinopolis (BHG 1078m)“. Analecta Bollandiana 108, Nr. 1-2 (Januar 1990): 147–82. http://dx.doi.org/10.1484/j.abol.4.03296.

Der volle Inhalt der Quelle

APA, Harvard, Vancouver, ISO und andere Zitierweisen

23

Gibson, Craig A. „Two rhetorical exercises on Ganymede in John Doxapatres’ Homiliae in Aphthonium“. Byzantine and Modern Greek Studies 43, Nr. 02 (10.09.2019): 181–93. http://dx.doi.org/10.1017/byz.2019.11.

Der volle Inhalt der Quelle

Annotation:

A pair of anonymous rhetorical exercises in Greek, dating perhaps to the eleventh century, contain a refutation and a confirmation of the myth of Ganymede, in which the young Trojan shepherd is abducted by Zeus in the form of an eagle to live with him in heaven. This article analyses the opposing arguments about divinity and sexuality in the two exercises, argues that they contain a unique aetiological account of the violet, and situates them in the reception history of Ganymede.

APA, Harvard, Vancouver, ISO und andere Zitierweisen

24

Marone, Paola. „L’esegesi di Cant 1,5-6 e il tema dell’epektasis in Gregorio di Nissa, con specifico riferimento al ruolo della grazia e del libero arbitrio“. Vox Patrum 85 (15.03.2023): 55–72. http://dx.doi.org/10.31743/vp.14468.

Der volle Inhalt der Quelle

Annotation:

Come giustamente ha rilevato Moreschini (Gregorio di Nissa, Omelie sul Cantico dei Cantici, a cura di C. Moreschini, Roma 1996, Intr. p. 9), tutto il complesso delle Homiliae in Canticum Canticorum di Gregorio «è costruito sullo schema dell’epektasis» e non è esagerato affermare che «esse vogliono rappresentare una serie di esperienze successive dell’anima la quale, dopo avere avuto un contatto, sia pure parziale, con lo sposo divino, approfondisce sempre di più il suo rapporto spirituale con lui». Ma soprattutto a proposito dell'esegesi di Cant. 1, 5-6 (Sono nera e bella, o figlie di Gerusalemme, come le tende di Kedar, come le pelli di Salomone. Non guardatemi perché sono stata fatta nera, se il sole mi guardò di traverso...) l’epéktasis è inserita in un contesto di ampio respiro e assume un significato compiuto in una prospettiva soteriologica. Dunque, con il nostro intervento, si vuole portare l’attenzione specificatamente sulle Homiliae 2 e 4 che sono dedicate all’interpretazione di Cant. 1, 5-6 e si vogliono mettere a fuoco le varie argomentazioni con le quali il Nisseno, ormai alla fine della vita, attribuì il progresso spirituale dell’anima all’azione salvifica di Dio, in linea con quanto aveva sostenuto molti anni prima nel De virginitate 12,2 («non è opera nostra… divenire simili alla Divinità, ma è il risultato della munificenza di Dio, che fin dalla sua prima origine ha fatto grazia della somiglianza con Lui alla nostra natura»).

APA, Harvard, Vancouver, ISO und andere Zitierweisen

25

Brearley, Denis. „Riccardo Quadri (with Roland Demeulenaere), ed. Heirici Autissiodorensis homiliae per circulum anni“. Journal of Medieval Latin 04 (Januar 1994): 205–10. http://dx.doi.org/10.1484/j.jml.2.304031.

Der volle Inhalt der Quelle

APA, Harvard, Vancouver, ISO und andere Zitierweisen

26

Kennerley, Sam. „Another Manuscript of Chrysostom’s Novae homiliae (CPG 4441) : Vat.lat.7242“. Revue Bénédictine 133, Nr. 1 (Januar 2023): 189–95. http://dx.doi.org/10.1484/j.rb.5.134525.

Der volle Inhalt der Quelle

APA, Harvard, Vancouver, ISO und andere Zitierweisen

27

Longosz, Stanisław. „Dramatyzowane homilie patrystyczne zalążkiem dramatu chrześcijańskiego“. Vox Patrum 65 (15.07.2016): 389–431. http://dx.doi.org/10.31743/vp.3508.

Der volle Inhalt der Quelle

Annotation:

The author of this paper tries to prove that the origins of Christian drama shouldn’t be sought in Latin liturgical drama crystalized in 9th and 10th century – as it is commonly accepted – but rather much earlier: in Eastern dramatized patristic homilies of 5th, 6th and 7th century. All fully dramatized homilies of those days are arranged in three groups: The homilies about John the Baptist and the Baptism of Jesus Christ; The homilies about descending of Jesus Christ into the abyss and liberation of those who are righteous from hell; Homilies about the Annunciation of Blessed Virgin Mary – most numerous texts. In this article only homilies from group 1 and group 2 are analyzed. The eight most dramatized speeches from these two groups were chosen. From these homilies some fragments or full parts of dialogs are chosen and quoted, as examples of dramatic action, shown in the clearest way (containing the fullness of psychological expression and motion, rhetorically built dialogs of Biblical characters). These parts are explained and commented in the context of the idea of drama proposed by Origen (Commentarius in Cantica Canticorum. Prologus 1, 1-3; I 1, 1-2). From Group 1, the author of this article presents two homilies: Homilia in Sanctam Theophaniam (which authorship is mistakenly assigned to St. Gregory the Wonderworker) and Homilia de baptismo Christi [CPG 5520] of Pseudo- Eusebius of Alexandria. From Group 2 six speeches are chosen. Five of them are written by Pseudo- Eusebius of Alexandria. They make specific cycle, known as Eusebian cycle of descending Christ into the abyss. This cycle – in its contents and structure – is a rhetorical amplification of apocryphal Evangelium Nicodemi (17-27) and Quaestiones S. Bartholomaei Apostoli (I 1-9). These homilies are summarized by the author of this paper. These five Eusebian homilies are completed with well-known Homilia de divini corporis sepultura et de Christi adventu in infernum [CPG 3768] of anonymous author. This last one is quoted on the Holy Saturday in the Liturgy of the Hours (II 386-388). According to some modern authors (i.e. G. La Piana), all these six homilies seem to set up the Christian Passion Drama in three acts (A-C). The structure of this drama is as follows. At the beginning we have well documented theological introduction about descensus in inferos. Then we have three acts with following homilies (first five of them are written by Pseudo-Eusebius of Alexandria): A. Descending of John the Baptist to the abyss to prepare those who are righteous for the coming of Christ: Homilia in illud: „Tu es qui venturus es, an alium exspectamus” [CPG 5521] and Homilia de adventu Joannis in infernum et de ibi inclusis [CPG 5522]; B. The Judas’ betrayal, imprisonment of Jesus and the dread of rulers of the underworld – Satan and Hades – after they have heard about coming of Christ: De proditione Judae [CPG 5523] and Homilia in Diabolum et Hadem [CPG 5524]; C. The Passion and Death of Christ and his descending into the abyss: Homilia de Christi passione [CPG 5526] and Homilia in divini corporis sepultura et de Christi adventu in infernum [CPG 3768]. The numerous and widely presented fragments of dramatized homilies – completed with highly quoted literature of subject – seem to convince clearly, that the origins of Christian drama (reconstructed in unspecified way during the liturgy in the Church) could be reasonably sought as far as in patristic dramatized homily of 6th and 7th century.

APA, Harvard, Vancouver, ISO und andere Zitierweisen

28

Alvarenga, Marcel Gustavo. „Homilia e realidade: elementos constitutivos da pregação homilética“. Pesquisas em Teologia 4, Nr. 7 (31.08.2021): 158–71. http://dx.doi.org/10.46859/pucrio.acad.pqteo.2595-9409.2021v4n7p158.

Der volle Inhalt der Quelle

Annotation:

Este artigo tem como objeto formal a pregação cristã e objeto material a homilia litúrgica. A questão é a avaliação negativa das homilias litúrgicas, embora a homilia signifique um avanço da reforma litúrgica do Concílio Ecumênico Vaticano II, pois ela havia praticamente desaparecido do contexto litúrgico e se transformado em pregação de púlpito fora da missa. Porém, infelizmente, as homilias redundaram em uma prática insatisfatória ou, por vezes, negativa. Isto tem se constituído um problema grave para a Igreja e para o rito litúrgico. Retomaremos as orientações dos Papas Bento XVI e Francisco para atualizar nossas reflexões e apontar pistas para a solução do problema. Para isso, levaremos em consideração três elementos constitutivos apresentados na Instrução Geral do Missal Romano, a saber: Palavra, mistério e vida dos ouvintes. Nosso parecer é que, ao ponderar esses elementos, é possível fazer com que a homilia cumpra sua função mistagógica e atualize o anúncio da fé na vida de quem a escute.

APA, Harvard, Vancouver, ISO und andere Zitierweisen

29

Turowski, Wojciech. „Boża chwała i zbawienie człowieka celem przepowiadania homilijnego“. Studia Teologiczne Białystok Drohiczyn Łomża 39 (21.12.2021): 219–42. http://dx.doi.org/10.56898/st.9522.

Der volle Inhalt der Quelle

Annotation:

Uwielbianie Boga, oddawanie Mu chwały jest potrzebą wierzącego człowieka i zadaniem liturgii Kościoła. Z racji, iż homilia jest częścią liturgii, pomostem między stołem słowa Bożego a stołem Eucharystii, przed homilią stoi zadanie: pomóc oddać chwałę Bogu i nieść słowa zbawienia. W artykule podjęto refleksję nad treścią homilii jaką jest chwała Boża rozumiana jako emanacja samego Boga, Jego potęgi i niewymownej wspaniałości; chwały ukrytej w dziele stworzenia oraz chwały, którą najdoskonalej oddał Chrystus w dziele zbawienia, umierając i zmartwychwstając dla naszego zbawienia. Najdoskonalszym kultem składanym Bogu jest Eucharystia, w której głoszona jest homilia, jest ona potrzebna, ale nie niezbędna, jakby bez niej nie dokonał się kult. Zwrócono uwagę na rolę kaznodziei, na którym spoczywa świadomość misji do spełnienia – ma on pomóc w zbawieniu i oddaniu chwały należnej Bogu w liturgii. Głosząc słowo Boże, jest on liturgiem, tzn. głosicielem misterium zbawienia a zarazem składającym sakramentalną ofiarę w zastępstwie Chrystusa i w imieniu Kościoła. Winien wykazać się dobrą znajomością warsztatu kaznodziejskiego, jak również poprawną znajomością norm liturgicznych, by we właściwym porządku, w harmonii celebrowanej liturgii zgromadzony lud oddał chwałę Bogu. Zwrócono uwagę na potrzebę posiadania wiedzy na temat chwały Bożej, by móc o niej mówić. Zauważono, że homilia z prawidłowo skonstruowanym kerygmatem zawsze oddaje chwałę Bożą. Przypomniano, że istnieje niebezpieczeństwo przysłonięcia Chrystusa, a co za tym idzie Jego chwały, przez ekscentrycze zachowanie kaznodziei.

APA, Harvard, Vancouver, ISO und andere Zitierweisen

30

Bogaert, Pierre-Maurice, und Matthieu Pignot. „L’ordre ancien des Octoginta Homiliae du Pseudo-Fulgence d’après les catalogues de Lorsch (I)“. Revue Bénédictine 131, Nr. 1 (Januar 2021): 17–49. http://dx.doi.org/10.1484/j.rb.5.124.385.

Der volle Inhalt der Quelle

APA, Harvard, Vancouver, ISO und andere Zitierweisen

31

Paciorek, Antoni. „Święty Jan Chryzostom, Homilie do Drugiego Listu św. Pawła Apostoła do Koryntian (Hom. 1-3) (In epistulam II ad Corinthios argumentum et homiliae 1-3, CPG 4429)“. Vox Patrum 70 (12.12.2018): 601–38. http://dx.doi.org/10.31743/vp.3223.

Der volle Inhalt der Quelle

APA, Harvard, Vancouver, ISO und andere Zitierweisen

32

Dyk, Stanisław. „Aktualność homilii Orygenesa we współczesnym przepowiadaniu“. Vox Patrum 75 (15.09.2020): 139–62. http://dx.doi.org/10.31743/vp.6421.

Der volle Inhalt der Quelle

Annotation:

Celem artykułu było wykazanie na ile homilie Orygenesa mogą być inspiracją dla współczesnego przepowiadania homilijnego? Skupiono się przy tym na formalnych aspektach przepowiadania Orygenesa. Wskazano na Orygenesa jako na mistrza duchowej interpretacji Pisma Świętego oraz „ojca” homilii egzegetycznej. Jego metodę pracy nad tekstem świętym oraz sposób komunikacji zbawczego orędzia porównano ze wskazaniami dotyczącymi homilii zawartymi we współczesnych dokumentach Kościoła i refleksji teologicznej. Przeprowadzone analizy doprowadziły do następujących wniosków: homilie Orygenesa są aktualne pod względem chrystologicznej koncentracji swej treści, duchowej interpretacji Pisma św. połączonej z otwartością na światło Ducha Świętego oraz bezpośredniego, prostego i dialogicznego stylu przepowiadania; zastrzeżenie budzi natomiast zbyt małe odniesienie do problemów życia codziennego swych słuchaczy; nie do utrzymania jest także kompozycja Orygenesowej homilii polegająca na wyjaśnieniu tekstu świętego wiersz po wierszu.

APA, Harvard, Vancouver, ISO und andere Zitierweisen

33

Eyzaguirre, Samuel Fernandez. „'Passio Caritatis' according to Origen In Ezechielem Homiliae VI in the light of DT 1,31“. Vigiliae Christianae 60, Nr. 2 (2006): 135–47. http://dx.doi.org/10.1163/157007206777346873.

Der volle Inhalt der Quelle

Annotation:

AbstractThe idea of divine impassibility, which was firmly established in philosophical traditions, was also sustained by early Christian thinkers. Biblical references to God's passions were regarded as anthropomorphic expressions, which had to be interpreted in a metaphorical sense.Origen adheres to this type of interpretation, but in his sermons on Ezekiel he deals explicitly with God's caritatis passio, so that he appears to bring about un undeniable contradiction between divine impassibility and divine passibility. Origen solves this problem by arguing that the 'passion of charity' or 'philanthropy' must belong to the pre-existent Logos. In fact, it is the very reason for incarnation.

APA, Harvard, Vancouver, ISO und andere Zitierweisen

34

Sławiński, Henryk. „Wychowawcze znaczenie homilii ślubnej“. Teologia i Moralność 7, Nr. 2(12) (02.06.2012): 103–19. http://dx.doi.org/10.14746/tim.2012.12.2.7.

Der volle Inhalt der Quelle

Annotation:

We współczesnym społeczeństwie istnieje tak wiele małżeństw, które się rozpadło, że można mówić o prawdziwym problemie społecznym. Teoretyczne i praktyczne kontestowanie nierozerwalności małżeństwa we współczesnym społeczeństwie jest problem i wyzwaniem dla Kościoła, albowiem nawet wielu katolików żyje w partnerstwie bez sakramentalnych więzi i zobowiązań. Ponadto wielu młodych katolików nie znajduje wystarczająco dużo motywacji do podjęcia decyzji o sakramentalnym małżeństwie. Jedną z przyczyn tego stanu jest „mentalność recyklingowa” współczesnego społeczeństwa. Zgodnie z nią, łatwiej jest zmienić partnera w życiu aniżeli dbać o naprawę zaburzonych relacji we własnym małżeństwie. Rozwody są nie tylko społecznie akceptowane, ale też bardzo łatwe do uzyskania, mimo iż pociągają one za sobą niemałe konsekwencje materialne. Pozytywną cechą współczesnego społeczeństwa jest uczenie się przez całe życie, obejmujące również edukację i wychowanie religijne. Jednym zaś ze środków wspierających proces edukacji i wychowania religijnego jest homilia ślubna. Jest ona adresowana do wszystkich uczestników uczty. Sondaże organizowane przez Stolicę Apostolską wykazują, że wierni bardzo cenią sobie homilie, które słyszą podczas liturgii. Kaznodzieje nie powinni ignorować tego zapotrzebowania, które jest szansą oddziaływań wychowawczych. Obowiązkiem kapłanów działających w duszpasterstwie jest odpowiadanie na prawo wiernych do duchowego pokarmu. Wspaniałą okazję w tym zakresie stwarza także homilia ślubna. Jest ona doskonałą okazją do promowania katolickiej wizji małżeństwa i rodziny. Wyraża rzeczywistą troskę Kościoła o małżeństwo i rodzinę, a także szacunek wobec tych wszystkich, którzy doświadczają problemów. Zarówno treść, jak i forma homilii odgrywa rolę edukacyjną i wychowawczą wobec małżonków oraz ich gości, wśród których wielu boryka się z problemami życia małżeńskiego i rodzinnego.

APA, Harvard, Vancouver, ISO und andere Zitierweisen

35

Vanoni, Francesco. „Una nuova pagina inedita dell’omelia crisostomica Quod frequenter conveniendum sit: testo critico, traduzione italiana e note di commento“. ACME 75, Nr. 1 (16.03.2023): 45–56. http://dx.doi.org/10.54103/2282-0035/19882.

Der volle Inhalt der Quelle

Annotation:

Il presente contributo vuole prendere in esame l’omelia Quod frequenter conveniendum sit (CPG 4441.03) del vescovo di Costantinopoli Giovanni Crisostomo (ca. 350-407). In particolare, scopo del lavoro è quello di pubblicare per la prima volta il testo, criticamente edito, di una porzione dell’omelia mancante nel codice Ott. gr. 431 – utilizzato da Bernard de Montfaucon per la prima edizione delle Undecim novae homiliae che esso trasmette – a causa della caduta del f. 171. Grazie alla scoperta del codice Stavronikita 6, avvenuta a metà degli anni ’50 del XX secolo, è ora possibile colmare la mutilazione del codice ottoboniano, dal momento che il manoscritto atonita trasmette la medesima serie di omelie, offrendo però il testo integrale laddove quello del ms. vaticano è lacunoso. Tale lavoro si compone dunque, oltre che del testo critico del passo finora ignoto, anche della relativa traduzione italiana e di alcune brevi note di commento.

APA, Harvard, Vancouver, ISO und andere Zitierweisen

36

Bogaert, Pierre-Maurice, und Matthieu Pignot. „L’ordre ancien des Octoginta Homiliae du Pseudo-Fulgence d’après les catalogues de Lorsch (II)“. Revue Bénédictine 131, Nr. 2 (Juni 2021): 344–86. http://dx.doi.org/10.1484/j.rb.5.128039.

Der volle Inhalt der Quelle

APA, Harvard, Vancouver, ISO und andere Zitierweisen

37

Martins, Sandra Eleutério Campos. „A HOMILIA“. Olhares & Trilhas 19, Nr. 2 (28.12.2017): 259–85. http://dx.doi.org/10.14393/ot2017v19.n.2.259-285.

Der volle Inhalt der Quelle

Annotation:

Neste trabalho, dedicamo-nos a investigar um gênero oral, a homilia, que circula em uma das esferas da atividade humana - a religiosa Católica Apostólica Romana, como parte integrante da Liturgia, na Igreja, com vistas a conceituá-lo e caracterizá-lo, a partir dos aspectos constitutivos do gênero, propostos por Bakhtin (2003), e constitutivos da fala, como modalidade de funcionamento da língua, especialmente de acordo com Marcuschi e Dionísio (2007) e, ainda, da proposta de Travaglia ([2003]/2007) de parâmetros e critérios para caracterização das categorias de texto. Para constituir o corpus dessa investigação, escolhemos aleatoriamente 10 (dez) homilias gravadas em vídeo, disponíveis em diferentes sites religiosos, e procedemos à transcrição dessas homilias. As categorias de análise permitiram-nos proceder à descrição e caracterização das homilias, caracterizando-as enquanto gênero. A partir dessa análise, pudemos inventariar as suas configurações, no que se refere à estrutura composicional, ao conteúdo temático, à função sociocomunicativa, às características da superfície linguística e às condições de produção.

APA, Harvard, Vancouver, ISO und andere Zitierweisen

38

Sławiński, Henryk. „„Homilie to często klęska”. Konieczność poprawy jakości homilii“. Polonia Sacra 27, Nr. 3 (30.09.2023): 79–14. http://dx.doi.org/10.15633/ps.27306.

Der volle Inhalt der Quelle

Annotation:

Artykuł podejmuje najnowszą historię zabiegów Kościoła o poprawę jakości homilii. Materiałem źródłowym są teksty zawarte w dokumentach z różnych synodów w XXI wieku podejmujących kwestię homilii oraz dokumenty z różnych etapów synodu o synodalności, a także opublikowane owoce badań przeprowadzonych przez teologów w Polsce nad realnie wygłoszonymi homiliami. Przeprowadzone analizy pozwoliły stwierdzić, że uczestnicy Mszy Świętej bardzo sobie cenią słuchanie homilii i oczekują ich, nawet w dni powszednie. Krytyczna ocena jakości homilii dotyczy ubóstwa treści doktrynalnych, słabego osadzenia w celebrowanym misterium, braku spójności wskazań moralnych z proklamowanym orędziem. W krótkim podsumowaniu zaproponowana jest propozycja poprawy jakości homilii.

APA, Harvard, Vancouver, ISO und andere Zitierweisen

39

Kuźnik, Bartłomiej. „Etymologia polszczyzny jako narzędzie w procesie asocjacji homilijnej“. Roczniki Teologiczne 67, Nr. 12 (30.12.2020): 85–99. http://dx.doi.org/10.18290/rt206712-5.

Der volle Inhalt der Quelle

Annotation:

Homilia funkcjonuje w języku religijnym jako forma mowy i tekstu. W konsekwencji wchodzi w interakcję z językiem ogólnym (oficjalnym i potocznym). Zachowując równowagę między obroną kanonów piękna wysłowienia a komunikatywnością, chce głosić kerygmat oraz łączyć przeszłość, teraźniejszość i przyszłość wielu pokoleń adresatów. Etymologia polszczyzny w swoim potencjale ewolucji słownictwa na osi temporalnej może służyć tej komunikacji. Użyta w homilii jako tworzywo kaznodziejskie wspomaga proces asocjacji homilijnej. Podpowiada adresatom homilii związki kerygmatu z konkretnymi leksemami zawierającymi w sobie językowe powiązania z chrześcijaństwem osadzonym w historii i kulturze narodu. Takie etymologie mogą też łączyć samych słuchaczy homilii, gdy uświadamiają im podobne doświadczenie na styku polszczyzny i wiary.

APA, Harvard, Vancouver, ISO und andere Zitierweisen

40

Grula, Leszek. „HOMILIA JAKO FORMA KATECHEZY DOROSŁYCH“. Warszawskie Studia Pastoralne, Nr. 4(29) (20.09.2016): 111. http://dx.doi.org/10.21697/wsp.2015.10.4.29.06.

Der volle Inhalt der Quelle

Annotation:

Homilia jest jedną z podstawowych form katechetycznych. W perspektywie znaczących niedociągnięć w przekazie kerygmatu, czy to na szkolnych lekcjach religii, czy też całkowitego zaniku katechezy parafialnej, homilia jawi się jako jedyne źródło dojścia z wyjaśnieniem orędzia chrześcijańskiego wobec ludzi dorosłych. Jest to trudne zadanie, które staje przed kaznodziejami, a którzy często zaniedbują posługę Słowa, zazwyczaj nie przygotowując się do niej, nie tłumacząc zagadnienia w perspektywie Biblii czy obchodzonych Misteriów zbawczych, głosząc własne poglądy społeczne i polityczne. Artykuł przedstawia tę problematykę, sugerując pewne drogi mające na celu właściwe uświadomienie wielkich możliwości i efektów kerygmatycznych, jakie niesie za sobą homilia. Jest to również cenne pod tym względem, że artykuł jest pisany z perspektywy słuchacza, z uwzględnieniem innych uwag odbiorców, co niewątpliwie obok wytycznych teoretyków homilii, stanowić powinno cenne źródło na drodze do zmiany nastawienia głoszenia Słowa Bożego.

APA, Harvard, Vancouver, ISO und andere Zitierweisen

41

Kozlica, Amra. „RELIGIJSKI STIL (ANALIZA FUNKCIONALNOG STILA)“. Zbornik radova Islamskog pedagoškog fakulteta u Bihaću 3, Nr. 3 (15.06.2010): 319–55. http://dx.doi.org/10.52535/27441695.2010.3.319-355.

Der volle Inhalt der Quelle

Annotation:

Ciljevi i zadaci ovog rada manifestiraju se u težnji da se na osnovu analiziranih tekstova, hutbi/vazova i homilija doprinese tvrdnji da je religijski stil, zaseban funkcionalni stil, sa svojim specifičnim osobinama i funkcijama. Od svih religijskih žanrova i vrsta, odabrane su baš religijske retoričke vrste, hutbe/vazovi i homilije, zato što oni najviše ''iskaču'' iz unaprijed zadanih šablona religijskog stila i dozvoljavaju hatibu/homiletu najviše slobode pri izražavanju individualnog stila. Upravo, uzimajući ''najslobodniju'' vrstu unutar religijskog funkcionalnog stila, nastojalo se ukazati, da bez obzira na utjecaj individualnog stila i gubljenja nekih karakterističnih osobina religijskog stila, hutbe/vazovi i homilije ipak zadržavaju i pokazuju najkarakterističnije osobine religijskog stila, što dokazuje opravdanost izdvajanja ovog stila, kao samostalnog funkcionalnog stila.

APA, Harvard, Vancouver, ISO und andere Zitierweisen

42

Ross, Taylor. „Cultivation as Immanent Critique: Horticultural Metaphors in Gregory of Nyssa’s Reception of Origen and Basil“. Open Theology 7, Nr. 1 (01.01.2021): 388–400. http://dx.doi.org/10.1515/opth-2020-0173.

Der volle Inhalt der Quelle

Annotation:

Abstract The present article asks after Gregory of Nyssa’s debts to Basil the Great, and this by re-examining two texts the former wrote shortly after the latter’s death: De hominis opificio and Apologia in Hexaemeron. It does so on the premise, mostly promissory for now, that Gregory’s efforts to sort through Basil’s legacy in his late brother’s wake was part and parcel of the Nyssen’s career-long project to reprise Origen of Alexandria under a “pro-Nicene” banner. Defending his elder sibling’s apparently incomplete Homiliae in Hexameron while also disputing their basic premise, that is, gave Gregory an opportunity to negotiate the dialectic of dependence and distinction that ultimately determined his reception of earlier authorities, including the great Alexandrian they both revered. With that much longer story in sight, this article focuses on Gregory’s deployment of horticultural metaphors, especially in the Apologia in Hexaemeron, to describe his stance toward both Basil and Origen. Closer scrutiny of these images alongside his more technical means of differentiating between himself and Basil suggests that Gregory considered his own work to be both a natural development of his predecessors and, precisely thereby, the immanent perfection of their thought.

APA, Harvard, Vancouver, ISO und andere Zitierweisen

43

Boodts, Shari. „The Manuscript Transmission of the Quinquaginta homiliae. A Stemmatical Analysis with a New Critical Edition of Augustine’s sermo 168“. Revue Bénédictine 123, Nr. 2 (Dezember 2013): 214–47. http://dx.doi.org/10.1484/j.rb.1.103599.

Der volle Inhalt der Quelle

APA, Harvard, Vancouver, ISO und andere Zitierweisen

44

Paczkowski, Mieczysław. „Pharisaicus hydrops. Łk 14,2-4 w przepowiadaniu Piotra Chryzologa“. Vox Patrum 85 (15.03.2023): 167–92. http://dx.doi.org/10.31743/vp.13907.

Der volle Inhalt der Quelle

Annotation:

Tekst biblijny niewątpliwie ukształtował treść kazań Piotra Chryzologa. Wygłaszał on homilie także o Ewangelii św. Łukasza. Refleksja na temat uzdrowienia człowieka chorego na wodną puchlinę (Łk 14,2-4) pojawia się w Sermo 99 bis. Kazanie ma wydźwięk polemiczny, lecz dotyczy sytuacji opisanej w tekście ewangelicznym. Jest dopracowane pod względem oratorskim i teologicznym. Chryzolog podkreślał moralne i symboliczne znaczenie choroby. Mówca zastosował odpowiednie środki, by wywołać właściwą reakcję słuchaczy i przekazać naukę moralno-duchową. Jego homilia, podobnie jak inne mowy, obfitowały w figury stylistyczne i realistyczne porównania.

APA, Harvard, Vancouver, ISO und andere Zitierweisen

45

Ferreiro, Alberto. „Book Review: Tractatus, Sermones Atque Homiliae: El cultivo del genero literario del discurso homiletico en la Hispania tardoantigua y visigoda“. Journal of Early Christian Studies 5, Nr. 1 (1997): 105–6. http://dx.doi.org/10.1353/earl.1997.0031.

Der volle Inhalt der Quelle

APA, Harvard, Vancouver, ISO und andere Zitierweisen

46

Nieścior, Leon. „Integral Communication with Listeners in Origen’s Four Homilies on Psalm 76(77)“. Collectanea Theologica 92, Nr. 2 (28.05.2022): 87–106. http://dx.doi.org/10.21697/ct.2022.92.2.04.

Der volle Inhalt der Quelle

Annotation:

A recently discovered collection of 29 Origen’s homilies on the Psalms was published in 2015. Origen delivered them in the last years of his life. We find there speculations on the borderline between philosophy and theology, which Origen never abandoned. Do they not violate the canon of homilies? Are they not dominated by a theoretical, intellectual factor? To answer these questions, the author poses a broader question in his article, namely, about the nature of communication with listeners. Did Origen, as a homilist, appeal in an integral and balanced way to all human faculties: reason, imagination, will, feelings and senses? The article has a character of a survey of the issue, since four homilies to Ps 76(77) are the subject of its analysis.

APA, Harvard, Vancouver, ISO und andere Zitierweisen

47

Pazera, Wojciech. „Koncepcja homilii we współczesnych warunkach duszpasterstwa w Polsce“. Seminare. Poszukiwania naukowe 15 (30.06.1999): 37–44. http://dx.doi.org/10.21852/sem.1999.03.

Der volle Inhalt der Quelle

Annotation:

Według drugiego Synodu Plenarnego w Polsce sytuacja duszpasterska ma kilka aspektów, które z jednej strony ułatwiają przepowiadanie, az drugiej je utrudniają. Analizy opierają się na badaniach naukowych, a wyniki publikowane są w „Les programów duszpasterskich dla Polski”. Współczesne uwarunkowania socjologiczne i kulturowe są w rzeczywistości rzuconymi wyzwaniami dziś w naszym Kościele. W kontekście społecznym są doskonałą okazją do głoszenia. Ale co się wydaje ważniejszy jest teraz sposób przepowiadania, stąd projekt homilii, które będą w stanie stawić czoła wszystkim wyzwaniom i wyjaśnić problematyczne pojęcie religijne i moralne dotyczy ludzi w dzisiejszym świecie. Homilia musi być egzystencjalnym wyjaśnieniem Pisma Świętego w ramach liturgia eucharystyczna. Powinien aktualizować nauczanie Chrystusa i stosować zasady ewangelii do naszych życie codzienne. Teraz następuje struktura homilii. Powinien zawierać następujące części: 1”. samo wprowadzenie podzielone na:- wprowadzenie antropologiczne i właściwe znaczenie słowa homilia.- cel2°. rozwój, który obejmuje:- kerygmat- wymiar wieloletni- mistagogia3°. konkluzja.Wstęp do homilii to:- wstęp antropologiczny, gdyż musi koncentrować się na problematyce tzwcodzienność, codzienność, dzięki której człowiek dzisiaj żyje.- cel, który kaznodzieja musi natychmiast przyciągnąć uwagę słuchaczy w danym momenciedokładnie tam, gdzie zaczyna się jego homilia.Homilia we właściwym tego słowa znaczeniu oznacza przede wszystkim to, co nazywamy kerygmatem który jest zbiorem słów, zwrotów, słów Chrystusa, nauki Apostołów, nauki Kościoła, papieży, Magisterium Kościoła, soborów i pozostałych biskupów unii ze Stolicą Apostolską Rzymu. Bardziej szczegółowego wyjaśnienia wymaga Kerygmat: drugi element prawidłowej homilii musi być elementem dydaktycznym. Można tu zastosować wyjaśnienie typologiczne; na przykład Adam- Chrystus – Baranek Paschalny Żydów – Chrystus jako nowy Baranek Paschalny itd. Trzecia część homilii to jej wymiar wieczysty. Mamy obowiązek zachęcać słuchaczy, aby odważyli się podążać właściwą drogą, podążając za nauką Chrystusa niezależnie od tego przybywa, pomimo wszystkich trudności, które mogą pojawić się po drodze. Czwarta część homilii odnosi się do nauczania mistagogicznego. mistagogia oznacza wtajemniczenie w tajemnice religii, a dokładniej wprowadzenie w tajemnice Chrystus rozkładający się na ołtarzu. To podsumowuje przede wszystkim jedność osobową z naszym Zbawicielem pod Świętymi Postaciami Eucharystycznymi. To zjednoczenie jest źródłem i szczytem naszego życia jako chrześcijan. Wreszcie zakończenie homilii musi dać słuchaczowi kilka bardzo konkretnych rzeczy: - Muszą spróbować przekonać go do wybrania konkretnej decyzji, którą będzie musiał podjąć, i że będzie to oczywiście osiągalne w jego codziennym życiu i że odpowiada temu drugiemu, - Trzeba też pokazać mu drogę, drogę egzystencjalną i sprawić, żeby zrozumiał jak można żyć, nie gubiąc się. Musi to być osobista i konkretna decyzja, może to być życzenie lub prośba szczególną, a jeszcze lepiej modlitwę.

APA, Harvard, Vancouver, ISO und andere Zitierweisen

48

Bruni, Alessandro Maria. „Textüberlieferung und Textkritik der altkirchenslavischen Übersetzung der Homilie «zum Neuen Sonntag» des Gregor von Nazianz“. Slovo, Nr. 73 (19.05.2023): 19–43. http://dx.doi.org/10.31745/s.73.2.

Der volle Inhalt der Quelle

Annotation:

Der vorliegende Aufsatz bietet eine textkritische Untersuchung der ältesten slavischen (altkirchenslavischen) Übersetzung der Homilie «zum Neuen Sonntag» (Oratio 44 Εἰς τὴν καινὴν Κυριακήν) des Gregor von Nazianz. Ziel des Autors ist es, die Abhängigkeitsverhältnisse zwischen den Textzeugen aus dem 13./14. bis zum 18. Jahrhundert zu bestimmen und das erste stemma codicum dieser Überlieferung zu erstellen. Die Untersuchung ist auf die Methode der Leitfehler gegründet, die allgemein als die zuverlässigste in der Textkritik anerkannt ist. Sie kommt zum Schluss, dass die slavische Überlieferung der «Homilie zum Neuen Sonntag» auf einen einzigen Archetypus (α) zurückgeht, von dem sich drei Zweige abspalten. Wir haben zunächst den Variantenträger β, von dem zwei serbische Abschriften abstammen. Dann haben wir den Variantenträger γ, von dem eine ostslavische Abschrift des Toržestvennik triodnyj sowie alle ostlavischen Handschriften der liturgischen Sammlung der 16 Homilien von Gregor von Nazianz mit den Kommentaren von Niketas von Herakleia abhängen. Hinzu kommt noch die ostslavische Handschrift Q, in der die Kommentare von Niketas getrennt vom Text der Homilien abgeschrieben worden sind und die den dritten Variantenträger darstellt. Was Datierung und Herkunft der Übersetzung betrifft, so wurde sie aller Wahrscheinlichkeit nach spätestens im 10. Jahrhundert in Bulgarien durchgeführt, wofür vor allem die sprachlichen Merkmale (insbesondere lexikalische Archaismen) sprechen. Darüber hinaus beweist die durchgeführte Textanalyse die vollkommene Beherrschung des Griechischen und des Altkirchenslavischen vonseiten des Übersetzers, da Übersetzungsfehler tatsächlich minimal sind.

APA, Harvard, Vancouver, ISO und andere Zitierweisen

49

Grusková, Jana. „Palimpsestfragmente der Homiliae I et III in nativitatem B. M. V. des Andreas von Kreta im Cod. Vind. theol. gr. 160“. Anzeiger der philosophisch-historischen Klasse 143 (2009): 5–70. http://dx.doi.org/10.1553/anzeiger143s5.

Der volle Inhalt der Quelle

APA, Harvard, Vancouver, ISO und andere Zitierweisen

50

Sowa, Joanna. „Bazyli Wielki jako spadkobierca i kontynuator greckiej tradycji filozoficznej w homili "O zawiści"“. Vox Patrum 83 (15.09.2022): 179–204. http://dx.doi.org/10.31743/vp.13659.

Der volle Inhalt der Quelle

Annotation:

Celem artykułu jest przedstawienie roli, jaką w homilii Bazylego z Cezarei O zawiści odgrywa grecka tradycja filozofii moralnej. Homilia ta, zaliczana do rozpraw moralnych, analizuje naturę i przedstawia metody leczenia zawiści, uważanej zarówno przez pisarzy grecko-rzymskich, jak i wczesnych autorów chrześcijańskich za emocję szczególnie niebezpieczną i szkodliwą zarówno dla duszy pojedynczego człowieka, jak i dla całego społeczeństwa. Pisarze kościelni przejęli wiele elementów z tradycyjnych koncepcji odnoszących się do zawiści i pokrewnych jej emocji, dostosowali je do swoich celów i dodali do długiej tradycji interpretacyjnej własne spostrzeżenia. Chociaż sam Bazyli nie wymienia w homilii źródeł innych niż Biblia, dokładna analiza tekstu ukazuje silny wpływ dawnych greckich pisarzy zajmujących się filozofią moralną – przede wszystkim Platona, Arystotelesa, stoików, a także Plutarcha z Cheronei.

APA, Harvard, Vancouver, ISO und andere Zitierweisen

Wir bieten Rabatte auf alle Premium-Pläne für Autoren, deren Werke in thematische Literatursammlungen aufgenommen wurden. Kontaktieren Sie uns, um einen einzigartigen Promo-Code zu erhalten!