Auswahl der wissenschaftlichen Literatur zum Thema „Ερωτικό“

Το μπαρ με κονσομασιόν αφορά σε έναν τύπο και τόπο ερωτικής συσχέτισης ανδρών και γυναικών. Κομβικό σημείο αυτής της σχέσης αποτελεί το κέρασμα του «γυναικείου» ποτού απο τους πελάτες στις κονσοματρις. Υποστηρίζω οτι ο ρόλος που διαδραματίζει το κέρασμα είναι να διαχειριστεί την αμφιθυμία που σχετίζεται με αυτόν τον τύπο οικονομικο-σεξουαλικής επικοινωνίας και που απορρέει απο τις κυρίαρχες κανονιστικές αντιλήψεις για την ερωτική επιθυμία και την ικανοποίησή της - αντιλήψεις που μοιράζονται απο κοινού άνδρες και γυναίκες, πελάτες κι εργαζόμενες. Η μετατροπή της αγοράς της συντροφιάς σε προσφορά ποτού ισορροπεί τις αντιθέσεις διασκέδααη/εργασία, υποχρέωαη/επιθυμία, χρήμα/συναίσθημα.

Το άρθρο επιχειρεί μια θεωρητική προσέγγιση στην εφαρμογή γνωριμιών «Grindr» ενσωματώνοντας την προσωπική εμπειρία του συγγραφέα μέσα στο επιχείρημα. Σκοπός του άρθρου δεν είναι να ασκήσει αρνητική κριτική στην εφαρμογή και να την απορρίψει, αλλά ούτε και να την επιδοκιμάσει και να την εξυμνήσει. Αυτό που επιχειρείται είναι ένας αναστοχασμός πάνω στις προεκτάσεις της τεράστιας επίδρασης της εφαρμογής και μια αξιολόγηση της πολιτισμικής και πολιτικής της σημασίας. Η έρευνα του άρθρου γίνεται μέσα σε πλαίσια που λαμβάνουν υπόψιν ένα ιστορικό πλαίσιο αγώνων της κοινότητας ατόμων με διαφορετική σεξουαλικότητα (ΛΟΑΤΚΙ), και ένα πολιτισμικό πλαίσιο όπου η ψηφιακή επικοινωνία είναι δεδομένη. Ακριβώς επειδή είναι δεδομένη και αναπόφευκτη, όπως είναι και για πολλά άτομα η επιτακτική ανάγκη που επιφέρει η ερωτική επιθυμία, το άρθρο προτείνει μια αναθεώρηση των ερωτημάτων που τίθενται για το «Grindr». Τα πολιτικά ζητήματα που προξενεί η ψηφιακή επικοινωνία σε θέματα ταυτότητας και σχέσεων, αλλά και αναζήτησης ερωτικών συντρόφων, χρήζουν προσοχής και αφύπνισης. Η εφαρμογή προσφέρει δυνατότητες αλλά ενέχει και σοβαρούς περιορισμούς που συνδέονται με συστημικά πλαίσια όπως η πατριαρχία. Είναι λοιπόν απαραίτητη η κριτική αξιολόγηση της εφαρμογής «Grindr» ως ψηφιακού μέσου αλλά και ως σημαντικής εξέλιξης στη σεξουαλική ιστορία της εποχής μας.

Η παρουσίαση μιας ανέκδοτης ξυλόγλυπτης κασέλας από τις συλλογές του Μουσείου Μπενάκη (εικ. 1) και η συνδρομή δύο συγγενικών έργων (εικ. 5, 7), καθοδηγούν την ψηλάφηση ορισμένων ζητημάτων γύρω από έναν ανέγγιχτο ουσιαστικά τομέα της κοσμικής τέχνης των μεταβυζαντινών χρόνων. Με τη μελέτη αυτή επιχειρείται για άλλη μια φορά μια διείσδυση στον αινιγματικό κόσμο της λεγόμενης "λαϊκής" δημιουργίας. Οι κασέλες, τα απαραίτητα αν όχι μοναδικά έπιπλα κάθε παραδοσιακού σπιτιού, απαντούν έως και τον πρώιμο 20ό αι. σε όλη την έκταση του ελλαδικού χώρου, χωρίς εντούτοις να έχουν ακόμα μελετηθεί συστηματικά. Από τον έλεγχο της περιορισμένης άλλωστε βιβλιογραφίας συνάγεται εύκολα ότι το σωζόμενο υλικό, ούτε επαρκώς δημοσιοποιημένο, ούτε και εξαντλητικά αποσταγμένο είναι. Ενδεικτική για το επίπεδο της έρευνας θα πρέπει μάλιστα να θεωρηθεί η απουσία μιας έστω και δοκιμαστικής κατανομής των καταγεγραμμένων παραδειγμάτων σε συγκεκριμένες ενότητες με κοινά τεχνοτροπικά γνωρίσματα. Κάτι που θα διευκόλυνε κάθε μετέπειτα απόπειρα γεωγραφικής κατάταξης, αλλά και κάθε σοβαρή προσπάθεια να ιχνηλατηθεί ο αβέβαιος εξελικτικός χρόνος της επεξεργασίας, κυρίως όμως να εντοπιστεί το διαφεύγον στίγμα όσων διαδικασιών σχετίζονται με τη διακίνηση της παραγωγής. Η υπό εξέταση ομάδα των παραδειγμάτων του Μουσείου Μπενάκη, εμπλουτισμένη από μία ενότητα ομόλογων έργων σε άλλες συλλογές (εικ. 6, 8-13), μπορεί να αποδοθεί με σχετική ασφάλεια σε εργαστήρια της νοτιοδυτικής Πελοποννήσου και ειδικότερα της μεσσηνιακής Μάνης. Ως προς την τεχνοτροπική ιδιαιτερότητα και το γενικότερο προσανατολισμό της αισθητικής, επισημαίνεται ο εντελώς διαφορετικός χαρακτήρας που παρουσιάζει τόσο η ιδιοτυπία της λάξευσης, όσο και η θεματική του διακόσμου σε σχέση με κάποια υστερότερα προφανώς παραδείγματα από την Αρκαδία (εικ. 6). Το γεγονός αυτό επιβεβαιώνει τη βασική για τη λεγόμενη "λαϊκή" τέχνη αρχή της εκφραστικής αυτονομίας που διέπει το καλλιτεχνικό ιδίωμα πολλών ελληνικών περιοχών, τη μεγάλη δηλαδή κατά τόπους ποικιλία των καλλιτεχνικών εκδηλώσεων, η οποία είναι αισθητή λ.χ. στην κεντητική, προπάντων όμως στο εξαιρετικό ανάπτυγμα του διακοσμητικού πνεύματος που παρουσιάζουν οι γυναικείες ενδυμασίες. Οι άλλοι επιμέρους τομείς της "λαϊκής" δημιουργίας, παραμένοντας ερευνητικά μετέωροι, δεν προσφέρουν δυνατότητες συγκριτικών παραβολών. Τοΰτο ισχύει ειδικότερα στην περίπτωση της Πελοποννήσου, η οποία για λόγους ιστορικούς εμφανίζεται πραγματικά απογυμνωμένη από τα συστατικά του πιο πρόσφατου πολιτιστικού της παρελθόντος. Με αφετηρία τα δεδομένα επισημαίνονται και σχολιάζονται κάποιες από τις ιδιομορφίες της μανιάτικης ξυλογλυπτικής, κυρίως ως προς τις θεματικές επιλογές των διακοσμητικών πεδίων. Σε σχέση λ.χ. με ορισμένες τουλάχιστον από τις αρχές που σημαδεύουν τις συνθέσεις της "λαϊκής" τέχνης, ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι συχνές αποκλίσεις από το βασικό κανόνα της συμμετρίας (εικ. 1, 7, 8). Σημαντικότερο νοηματικό βάρος πρέπει ωστόσο να υποκρύπτεται στην επανειλημμένη διατάραξη του κανόνα της ιεραρχίας με την αντιστροφή της καθιερωμένης φοράς, που κατευθύνει και γενικότερα τη διηγηματική ροή των παραστάσεων από τα αριστερά προς τα δεξιά (εικ. 2-4, 5). Σε ορισμένες περιπτώσεις τα εικονιζόμενα Βέματα αφήνουν να προβάλει ευδιάκριτα ένα ερωτικό στοιχείο, όπως και σε αντίστοιχα παραδείγματα άλλων περιοχών (εικ. 1, 2-4, 9). Η ηρωική, τέλος, διάσταση, η οποία διαφαίνεται στις διηγηματικές απόπειρες των παραστάσεων του κυνηγίου (εικ. 5, 7-8, 11-12), δεν είναι καθόλου ξένη προς το φρόνημα των κατοίκων της Μάνης και το πνεύμα της μανιάτικης αρετής.

Love consists of three components, intimacy, passion and decision/commitment (Triangular Theory of Love, Sternberg, 1986); the relative contribution of each to a love relationship is related to its outcomes. Such outcomes are the length or duration of the relationship and the frequency of sexual intercourse or sex in it. We first examined the construct validity and reliability of the components measure, that is of the Greek version of Sternberg’s Triangular Love Scale (STLS); subsequently, we tested if the components were associated in a predictable manner with relationship length and frequency of sexual intercourse in the relationship, thus checking the external validity of the STLS. Participants were 177 male and female University students in dating relationships. They responded to the STLS, and indicated the length of their relationship and the frequency of sexual intercourse in it. Factor Analysis revealed that the STLS had a strong and compatible with theory structure, comprising three factors of high reliability. Consistent with expectation, regression analyses indicated that stronger decision/commitment predicted longer relationships and less frequent sexual intercourse, whereas stronger passion predicted shorter relationship length and more frequent intercourse. Contrary to expectation, intimacy predicted neither relationship length nor frequency of sex. Conclusively, STLS has construct validity and reliability with the Greek population of young people, but its external validity is limited to the components of decision/commitment and passion. Passion consumes fast the duration of dating relationships, as it is manifested through the frequency of sexual intercourse; on the other hand, decision/commitment contributes to the longevity of relationships, while paying the price of reduced frequency in sexual intercourse.

Πιο συγκεκριμένα στην εργασία αυτή επιχειρείται να τεκμηριωθεί ότι ο έρωτας είναι κυρίαρχο στοιχείο στη σκέψη του ποιητή και ότι η γυναικεία παρουσία παίζει καθοριστικό ρόλο στη ζωή του. Για αυτόν ακριβώς το λόγο οι έννοιες αυτές, (έρωτας και γυναίκα), μετουσιώνονται σε ποιητικό περιεχόμενο των ποιητικών συλλογών του Ορατίου. Στο πλαίσιο αυτής της μελέτης θα εξετάσουμε ωδές μέσα από τις οποίες προκύπτει ότι ο έρωτας και η γυναίκα αποτελούν κεντρικά θέματα στην ποίηση του Λατίνου δημιουργού. Πράγματι οι ωδές με ερωτικά θέματα φαίνεται να κατέχουν ιδιαίτερη θέση στα βιβλία του. Ο ποιητής αναλαμβάνει να συνθέσει ερωτική ποίηση και δηλώνει πως δεν του ταιριάζει να υμνεί ηρωικές πράξεις αλλά μπορεί να θέτει συμποτικές και ερωτικές ωδές (In me tota ruens Venus / Cyprum deseruit nec patitur Scythas / et versis animosum equis / Parthum dicere nec quae nihil attinent (1.19.9-12) . Αποδέχεται ότι είναι ποιητής της ερωτικής ποίησης. Οι ρυθμοί της δική του λύρας είναι ελαφριοί και δεν συντονίζονται με τα υψηλά θέματά του. Η πένα του δεν είναι κατάλληλη για ηρωικά κατορθώματα. Εστιάζουμε το ενδιαφέρον μας σε ερωτικές ωδές μέσα από τις οποίες θεωρούμε ότι το δίπτυχο «έρωτας-γυναίκα» δεσπόζει στο λυρικό του έργο.
-

Η διατήρηση της ισορροπίας ανάμεσα στην ιδιωτική και τη δημόσια σφαίρα είναι ένα αρκετά δύσκολο εγχείρημα για ένα άτομο, ιδίως όταν μια ερωτική ιστορία ταράξει τη ζωή και την καθημερινότητά του. Η ερωτική ζωή ενός ατόμου αποτελεί ενδεικτικό στοιχείο του ήθους του όχι μόνο στα όρια της προσωπικής ζωής αλλά και της δημόσιας σφαίρας. Αντικείμενο της παρούσας μελέτης είναι οι κοινωνικές διαστάσεις που λαμβάνει ο έρωτας και ο γάμος τόσο στα Γαμικά Παραγγέλματα και τον Ερωτικό, όσο και στους Βίους του Περικλή και του Αντωνίου του Πλουτάρχου. Η αλληλεξάρτηση ατόμου-κοινωνίας όταν εμφανίζονται ο έρωτας και ο γάμος αφενός και αφετέρου οι αντιλήψεις της κοινωνίας που συνδέονται με αυτό το δίπολο κατέχουν εξέχουσα θέση στα υπό εξέταση κείμενα.
The conservation of the equilibrium amongst of personal and public domain is harsh for the individual especially when a love story discomfit his daily routine. The love life of an individual is one of the major element to illustrate his ethos, not only in the shade of private life but also in this of public domain. This research project will examine the social aspects which love and marriage take place in Plutarch’s Gamika Pareggelmata, Erotikos, Life of Pericles and Antonius. Following this, the interrelationship of individual-society when love and marriage appear. Thus, society’s beliefs which are connected with the particular dipole and the importance of this in the under advisement passages.